Druk op onderstaande knop om een positief berichtje achter te laten in mijn gastenboek (let wel : obsceniteiten worden eruitgeflikkerd !)
Motortoerisme...mijn hobby
Motortoerisme... mijn passie Enkele korte flashes uit mijn motorrijderscarrière die begon in 1972.
Regelmatig een korte impressie van de nieuwste modellen.
Ook komen de meest gekke motoren aan bod alsmede bijzondere verkeerssituaties.
Treffens en andere activiteiten.
En niet te vergeten mijn collectie 'Politie-bikes'en badges.
04-05-2014
1ste Flamengostreffen Torhout 4 mei 2014
Het was even zoeken, maar we vonden toch de inschrijvingstafel.
De organisatie was vergeten pijltjes te hangen voor de deelnemers die vanuit Lichtervelde kwamen.
Het was dan toch nog even over Torhout, tot over het Kasteel van Wijnendale.
Aangekomen was alles in gereedheid gebracht en waren er al tientallen klaar voor vertrek.
Bij de start kreeg ik het gezelschap van Ken, een verdwaalde Engelsman die vroeg om met mij mee te rijden...
En wij op weg naar een eerste 'stop', het kasteel van Aartrijke.
Het Kasteel d'Aertrycke is een kasteel in Torhout.
Van 1868 tot 1871 werd het neogotische kasteel gebouwd in opdracht van August de Maere, het kasteel draagt in de volksmond dan ook nog steeds de naam De Maeres kasteel.
Het ligt tussen het centrum van Torhout, Wijnendale en Aartrijke in.
Het kasteel is gelegen in een romantische tuin met een grote vijver, weiden en bossen. Een gedeelte van dit domein is een West-Vlaams provinciedomein en is toegankelijk voor het publiek.
Tegenwoordig is het kasteel een luxehotel/restaurant en congrescentrum (Restaurant gerealiseerd in 1990 en hotel gebouwd in 1996 door de toenmalige organisatoren van het Rock Torhout festival).
Aan de andere kant van de steenweg Torhout - Oostende ligt het domein van het kasteel van Wijnendale.
Verder naar Zedelgem, waar wij door een magnifieke beboste streek rijden... tot StAndries-Brugge... Loppem... Oostkamp...
In het 238 hectare grote domeinbos Kampveld wisselen bos en arme zandgrond elkaar af.
Verschillende bomen kleuren het bladerdek en mossen, varens, heide en grassen versieren de bodem.
Een rijke waaier aan kruiden en voorjaarsbloeiers sieren de oevers van de meanderende Rivierbeek en Hertsbergebeek.
Daarenboven telt Kampveld heel wat leuke soorten onder zijn bewoners, zoals buizerd, bosuil en het oranjetipje.
Waardamme... Beernem... Wingene StElooi...
En passeren we deze installatie op de grens van Wingene en Ruiselede.
De gebouwen van de Radio Maritieme Diensten bevinden zich op een terrein van zo'n 100 ha aan de Predikherenstraat in Wingene.
Op 13 december 1923 legde koning Albert I de eerste steen van het zendstation.
Het station is opgetrokken in art-deco stijl en omvat kantoren, een grote zenderzaal met rolbrug en andere specifieke bedrijfsruimten.
De installaties werden op 3 oktober 1927 officieel in gebruik genomen.
Het zendstation omvat installaties voor punt-tot-punt verbindingen voor commercieel verkeer.
Vanaf 1927 verzorgde het station vaste verbindingen met Amerika, later met Belgisch-Congo en met de voornaamste Europese steden.
Vanaf de jaren 1960 werden deze punt-tot-punt verbindingen meer en meer afgewerkt via intercontinentale onderzeekabels, later via satellietverbindingen.
Het station werd dan ook meer en meer ingezet voor radioverkeer met de scheepvaart.
Op het einde van de jaren 1990 werd het radiostation overgenomen door het M.L.V. In 2000 werden de gebouwen en bepaalde installaties beschermd als monument.
Verder via Aalter en Poeke, waar we een eerste controle krijgen in café Den Tijl... het is reeds 11h15...
Verder naar Vinkt... Lotenhulle... Nevele en Poesele waar ik dit stukje antiek waarneem...
We rijden over de E40 naar Hansbeek waar we in het dialect verwelkomt worden...
Tijd voor een rustpauze en de hongerigen te spijzen !
Ik kies voor een plezant plekje op een bankje onder een ferme boom met zicht op de aankomende motorrijders.
Even verder draai ik het domein van het kasteel van Hansbeek op... geen mens te bespeuren...
Het kasteel wordt reeds vroeg vermeld bij herhaalde vernielingen in de 14de en 15de eeuw.
De ruïnes van het kasteel werden in 1766-67 verwijderd en in 1790 werd het heropgebouwd.
Vanaf 1887 kwam het gebouw in het bezit van graaf de Bousies, later graaf de Bousies-Borluut, vandaar de naam Kasteel de Bousies-Borluut.
In de tuin bevindt zich een merkwaardige 16de-eeuwse duiventil.
In 1985 werd het classicistisch kasteel gedeeltelijk door brand vernield en heropgebouwd.
Op weg naar Zomergem valt mijn oog plots op een verwoekerde tuin met tentoongestelde 'kunst'...
Dan was het de hoogste tijd om even de tank bij te vullen...
We rijden opnieuw door een mooi stukje beboste natuur en voor de bezoekers zijn daar regeltjes aan verbonden...
In Adegem krijgen we een tweede controle in café Kruisken... die was daar al helemaal in de ban van het wereldvoetbal !
Het gaat verder naar Maldegem en Donk en vokgen langsheen pitoreske landwegels de Uilenspiegelroute...
Die Uilenspiegelroute verkent het polderlandschap in het grensgebied van West-, Oost- en Zeeuws-Vlaanderen en een stuk van de bosrijke zandstreek rondom Maldegem.
Overal in dit landschap ziet men dijken, kreken en geulen. Hier en daar treft men restanten van forten, schansen en linies aan.
We komen aan in Damme (waar enkele dagen voordien de burgemeester is verongelukt...) waar de de Syfonbrug over het Leopoldskanaal over steken en dan gaat het richting Oostkerke.
Pas op voor de schapen !!! En terecht want daar loopt nog een van de weinige schaapherders met zijn kudde rond !
Koen en Carola hoeden hun kudde van april tot november langs de Damse Vaart, vanaf Brugge tot aan de Sifon.
Grootte en samenstelling van kudde is aangepast aan dit traject.
In het seizoen loopt de kudde dagelijks gemiddeld zon 7 uur.
De schaapskudde bestaat momenteel uit 150 dieren, ooien en lammeren.
Er worden verschillende rassen gebruikt, elk met hun eigen specifieke karakter, uiterlijk, graasgedrag en voorkeuren.
De rassen die in de kudde meegaan zijn Suffolk, Mergellander en Vlaming (of Flandrine).
De Mergellander en de Vlaming zijn allebei oude, zeldzame Belgisch (en Nederlands) schapenrassen en behoren tot ons Levend erfgoed
Via Dudzele komen we aan in Lissewege bij de abdij Ter Doest waar een openluchttentoonstelling aan de gang is...
Ter Doest is een voormalige abdij gelegen in Lissewege, deelgemeente van Brugge.
De abdij speelde een belangrijke rol bij het inpolderen van gebieden in Vlaanderen, Zeeland en Holland en in de wolhandel met de Vlaamse steden.
Lambert, de Heer van Lissewege die op het Upperhof woonde, gaf in 1106 een domein met kapel aan de benedictijnen die er een abdij stichtten.
In 1175 werd ze overgenomen door cisterciënzers, afkomstig van de in Koksijde gelegen abdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen, en in 1624 met Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen verenigd.
De schuur stamt uit 1250 en is het enige nog resterend abdijgebouw.
Ze is 50,50 m lang, 23,75 m breed en de puntgevel is 30,75 m hoog; de hoogte van de zijmuren is 9,25 m.
Twee rijen van elk 10 eiken pijlers dragen bijna 800 jaar het unieke eiken dakgebinte.
Tot voor 1711 was de schuur met stro bedekt, nu bestaat het dak uit 38.000 Boomse dakpannen.
Het is 13u45 en we krijgen een derde controle in café StAmand
Even een ommetje maken naar het centrum voor een blik op de kerktoren en het beeld van Willem van Saeftinghe...
De monumentale Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk is een voorbeeld van kustgotiek en gebouwd van 1225 tot 1275.
De kerk is driebeukig en is opgetrokken in zogenaamde moefen (bakstenen van groot formaat, gemaakt van klei uit de polders).
De zuilen zijn van Doornikse kalksteen. De toren (zonder spits) dateert uit de tweede helft van de 13e eeuw.
Dat er bovenop de toren vuur werd ontstoken om bij mist of stormweer de schepen de weg naar de haven te wijzen, is een fabeltje.
De meeste daken waren in die tijd van stro gemaakt en één sintel was genoeg om heel het dorp in lichterlaaie te zetten.
Het koor van de kerk is veelhoekig en opgetrokken uit lokale veldsteen.
Dankzij de toelating van de aartshertogen Albrecht en Isabella werd het kerkgebouw in de 17de eeuw gerestaureerd, zonder zijn oorspronkelijk karakter te verliezen.
Het interieur treft door eenheid. De kerk meet 54 bij 21 meter en is 28 meter hoog.
De toren is 49,5 meter of 13 Brugse roeden hoog en kan bezocht worden via 264 stenen treden.
Willem van Saeftinghe was een lekenbroeder van de cisterciënzerabdij Ter Doest in Lissewege.
Tijdens de Guldensporenslag in 1302 sleurde hij de aanvoerder van het Franse leger, Robert II van Artois, van zijn paard, waarna deze door andere strijders werd doodgeslagen.
Deze fase in de strijd was onderwerp van een schilderij van Nicaise de Keyser, tentoongesteld in Kortrijk, dat in 1944 tijdens een bombardement verloren ging.
Een voorstudie kan nog altijd bekeken worden in het Groeningemuseum in Kortrijk. Hij doodde tijdens de slag verschillende Franse ridders.
Eigentijdse kroniekschrijvers benadrukken dat hij een grote en beresterke man was.
Hij was te paard naar het slagveld getrokken waar hij zijn rijdier inruilde voor een goedendag en een speer of een zwaard.
Tijdens een opstand van de lekenbroeders in november 1308 vermoordde hij de bejaarde keldermeester en verwondde dodelijk de abt Willem vande Cordewaeghen, deze overleed eind december aan zijn verwondingen.
Willem van Saeftinghe verschanste zich in de kerk van Lissewege omdat hij te maken kreeg met aanhangers van de abt.
Toen dit nieuws Brugge bereikte, trokken een zoon van Pieter de Coninck en Jan Breydel samen met 80 andere Bruggelingen op om hem te ontzetten.
Hij werd uit de kerktoren bevrijd en in triomf naar Brugge geleid, zeer tegen de zin van de graaf, de poorters en de edelen van Vlaanderen.
Hij werd door de officiaal van Doornik in de ban van de kerk geslagen.
Op 19 november 1309 werden zijn misdaden vergeven en kreeg hij de absolutie van paus Clemens V, maar hij werd verplicht in te treden bij de hospitaalridders en werd op kruistocht gestuurd.
Hij zou gesneuveld zijn bij de verovering van Rhodos.
Zijn bronzen standbeeld, gemaakt door Jef Claerhout, staat sinds 1988 in Lissewege op de markt.
Even een kleine pauze inlassen en frituur Vierwege een lekkere kalkoenbrochette verorberen !
Op weg naar Zuienkerke komen we honderden wandelaars tegen : zij nemen deel aan de Internationale Tweedaagse van Blankenberge...
Even een praatje maken met wat Oostenrijkse en Spaanse deelnemers
In en rond Blankenberge kregen zij gedurende de wandeling een uitzicht met inzicht op het kustlandschap.
Er waren verschillende afstanden: een springkastelenwandeling van +/- 6 km; een polderwandeling van +/- 15 km; een sportieve natuurwandeling van +/- 24 km en een marathonwandeling van +/- 42 km.
Er werd gezorgd voor animatie, cultuur en versnaperingen.
We rijden verder naar De Haan... Vlissegem... Ettelgem... Bredene en komen we aan in Oudenburg waar ik even de binnenkoer van de Abdijhoeve oprij...
De abdijhoeve te Oudenburg hoorde toe aan de Sint-Pietersabdij, waarover je alles leert in het bezoekerscentrum.
In de hoeve werden door de monniken groenten, kruiden en dieren gekweekt, brood gebakken en bier gebrouwen.
Op de grote witgekalkte toegangspoort prijkt de datum 1671.
Op de binnenkoer staat een middeleeuwse duiventoren. In de jaren 80 maakten bewoners, tractoren, koeien, varkens en paarden er plaats voor een horecacomplex.
In het centrum het Romeins Archeologisch Museum...
Toen de Romeinen aan de Noordzee versterkingen oprichtten om de kust te verdedigen, was Oudenburg een van de belangrijkste castella.
Dit museum toont de resultaten van de archeologische opgravingen die er plaatsvonden. Behalve versterkingen troffen archeologen ook een groot grafveld aan.
Ontroerend is het skelet van een Romeinse soldaat die blijkbaar samen met zijn hond werd begraven.
Merkwaardig zijn in de collectie verder ook de fibulae, glazen vazen en kruiken uit de 4de eeuw.
Het museum bevindt zich in het voormalige abtsgebouw van de Sint-Pietersabdij en vertelt ook het abdijverhaal aan de hand van objecten.
In die tijd was Oudenburg een stad, zelfs de hoofdstad van gans Vlaanderen, beroemd om zijn vestingmuren en verschansingen: zo beschrijft in de Middeleeuwen een monnik(?) het Romeinse Oudenburg.
Op de weg naar Rosem, dit vernield huisje... alle inboedel staat er nog in !
Een mooie watertoren...
En een molen in constructie...
Deze 'Witte Molen' is gelegen op de grens van Roksem (Oudenburg) en Bekegem, op de hoek van de oude Zeeweg en de Ossenweg.
Oorspronkelijk was het een stookmolen met de naam 'Rockxem-molen'.
De huidige bakstenen bergmolen werd gebouwd in 1843 door Pieter Dierickx Visschers en zijn echtgenote Francisca Strubbe.
Bij de herbouw werden vele balken uit voorgaande houten molen opnieuw gebruikt. Enkele inscripties wijzen hierop.
De Witte Molen is een bergmolen, oorspronkelijk ingericht als graan- en oliemolen met een oliekelder in de wal.
De staande as of koningsspil draait op een balk op de benedenverdieping en was voorzien van een schijfloop om het steen- en wentelwiel aan te drijven.
Boven iedere maalstoel is een kleine stelling met een as die voorzien is van vier handspaken voor het uittrekken van het klauwijzer.
In 1994 nam de stad Oudenburg de molen in erfpacht voor 27 jaar, met de bedoeling de molen maalvaardig te herstellen.
In 2002-2003 werd de restauratie beëindigd.
Bekegem staat bekend om zijn 'fois gras'... dus even tot aan het bedrijf gereden, maar de zaak was gesloten.
Onderweg naar het centrum van Bekegem zie ik mijn kleine broertje staan...
En als ik een privaat kasteeldomein zie waarvan de poort openstaat, kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ga meteen een praatje slaan met de bewoners.
Ik heb die mensen uit hun middagdutje gewekt, maar ze bleven vriendelijk !
Het Kasteel Lantonnois van Rode is één van die kasteeldomeinen die zich na de Franse periode hebben ingeplant in de vroeger woeste heidegebieden die onze gemeente rijk was.
In de volksmond wordt het kleine lapje bos dat er aan vast hangt Doolbos genoemd.
Het gaat verder naar Ichtegem... Artrijke... over een oude spoorwegbedding Oostende -Torhout die nu enerzijds de Wijnendaelefietsroute - en anderzijds wandelpad is...
Deze 58 kilometer lange fietsroute situeert zich tussen Oostende en Torhout.
Je maakt achtereenvolgens kennis met het kust-polderlandschap en het Houtland.
Vanuit Stene fiets je door de polders van Oostende met hun eeuwenoude dijken en kreken.
Daarna fiets je langs de Groene 62 via Gistel en Eernegem naar het kasteeldomein Wijnendale te Torhout.
Je fietst terug langs Ichtegem en Koekelare en het kanaal Plassendale-Duinkerke.
Een mooie rit, gezellig parcours, hoewel een uitdaging voor de rijders met zware machines vanwege de talloze kronkelende landwegen.
Toch enkele opmerkingen aan het adres van de organisatoren...
- laat nooit de inschrijvingstafel ( en kassa !!!) onbeheerd achter.
- hang nooit pijltjes aan privé-omheiningen : de eigenaars mogen ze wegnemen en de motorrijders zitten met een probleem.
- vermijd om motoren door 'verboden richtingen' te laten zijden... politie kan op de loer liggen en bekeuringen uitschrijven.
Ik ben Guy Vandendriessche
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gewezen rijkswachter en veiligheidsagent.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: motortoerisme, terrariumdieren, plastic modelbouw, snorrenclub,....
