Eindelijk weer even rust.
de dag is voorbij gevlogen en nu heb ik even de tijd om mijn gedachten neer te typen hier op **MIJN BLOGJE**.
Sinds enkele weken lijkt het niet meer zo te boteren tussen mij en mijn ventje( laten we hem Big noemen, ookal heeft dit niets met (mijn verslaving) Sex and the city , te maken).
Sommigen zullen zeggen dat het de sleur is die in de relatie binnensluipt, maar ik heb het gevoel dat er meer aan de hand is.
Als ik alles op een rijtje zet, kom ik ook wel tot de conclusie dat het niet enkel zijn schuld is , ... als er ruzie of ander gedoe is , ben je met z'n tweetjes.
Het zit namelijk zo; ben snel zwanger geraakt, veel probs met schoonfamilie die niets met mij of mijn/onze dochter te maken willen hebben.
Dit is al erg genoeg , maar voor een werkende moeder is het niet altijd makkelijk als daarbovenop de partner niet wil meewerken.
Hij doet nu eens niets/bijna niets in het huishouden...
Ok, hij is nog jong, maar dat ben ik ook, maar vanaf de moment dat ik wist dat we een kind zouden verwachten , heb ik ook duidelijk gemaakt dat de keuze bij hem lag: ofwel kon hij vertrekken , ofwel nam hij zijn verantwoordelijkheid als papa op..
Maar blijkbaar heeft dat niet geholpen.
Zijn beste vriend komt regelmatig over de vloer en dan schuift hij alles aan de kant, lijstjes helpen niet, en opstaan met een gillende wekker naast hem al evenmin.
Hij hoort zijn dochter bijna nooit als ze wakker in haar bedje ligt te brabbelen ( ze wordt namelijk altijd lachend wakker) ...
En daar zit je dan, op je werk te denken of hij nu wel al wakker zou zijn (om 10u!!!), en of hij mssn iets zou gedaan hebben in het huishouden, al was het maar de afwas..
Niets lijkt hem te deren en op den duur werkt dit ferm op mijn systeem hoor!!!!
Dus nu zit ik hier, met allerlei gedachten in mijn hoofd, en al een hele reeks hier op het virtuele papier, over hoe ik mijn toekomst nu wel verder zie...
En ik kan je zeggen ...
ik weet het niet
**kiss kiss** Moppieke
Ik ga niet zoals anderen misschien wel doen, hier neertypen wie ik ben en wat en hoe, gaandeweg zullen jullie,lieve lezertjes, mij wel beter leren kennen.
Laat mij eerst eens van start gaan met één van mijn favorieten! Deze jongeman behoort tot één van de grote sterren in Amerika en Canada, en hij komt op 2juni naar België. Ik heb hem ontdekt toen ik in een dipje zat en het allemaal een beetje somber en grijs leek rondom mij. Maar, al mogen zijn teksten soms over pijn en verdriet gaan, het helpt me doorheen de moeilijkere dagen in het leven. Misschien een aanrader voor zij die "classic meets pop" kunnen appreciëren. Mister Josh Groban
Where has that old friend gone
Lost in a February song
Tell him it won't be long
Til he opens his eyes, opens his eyes
Where is that simple day
Before colors broke into shades
And how did I ever fade
Into this life, into this life
And I never want to let you down
Forgive me if I slip away
When all that I've known is lost and found
I promise you I, I'll come back to you one day
Morning is waking up
And sometimes it's more than just enough
When all that you need to love
Is in front of your eyes
It's in front of your eyes
And I never want to let you down
Forgive me if I slip away
Sometimes it's hard to find the ground
Cause I keep on falling as I try to get away
From this crazy world
And I never want to let you down
Forgive me if I slip away
When all that I've known is lost and found
I promise you I, I'll come back to you one day
Where has that old friend gone
Lost in a February song
Tell him it won't be long
Til he opens his eyes
Opens his eyes
