Goed nieuws nog net voor het einde van het jaar. Zojuist contact gehad met adoptiebureau Fiac en de adoptie toewijzingen vanuit het weeshuis Toukoul in Ethiopie komen gelukkig weer op gang vanaf januari/februari. We staan nog steeds op nummer 8 op de wachtlijst dus we hopen zo enorm dat we ons kindje in 2012 kunnen gaan ophalen. Nu is het wachten op dat "life changing" telefoontje dat we naar het adoptiebureau mogen om te horen wie ons kindje is. Zo spannend of we een jongetje of een meisje krijgen, een baby of al een peutertje... De eerste foto's kunnen bekijken en trots aan alle opa's en oma's, ooms en tantes en vrienden laten zien. Kleertjes kunnen gaan kopen en voorbereidingen kunnen gaan maken voor de eerste reis. Fantaseren en dromen over dat eerste moment dat we ons kindje gaan ontmoeten. Wat hebben we veel moois in het vooruitzicht! Wat ook super fijn was om te horen, is dat Gevin (onze zoon van 14) mee mag op alle twee de reizen om zijn broertje of zusje te ontmoeten!
Gisteravond zijn weer naar Geel geweest. Vonden wij het al een pokke eind rijden om na een lange dag werken nog dik een uur heen en terug te rijden.... er waren ook mensen uit Oostende die er ruim 3 uur heen EN weer terug over deden. Lesje in nederigheid! We werden door de adoptie arts van ons bureau door alle medische zaken heen gepraat die we kunnen verwachten. Geen grote schokken, maar wel goede eye-openers. Zo is de kans dat het kindje diarree heeft, schurft, eczeem, parasieten (in het maagje of darmen), luizen, ondervoeding, groeiachterstand en ontwikkelingsachterstand door die ondervoeding en door te weinig stimulatie. De laatste twee zaken halen de kindjes meestal snel in door een warm nest, veel aandacht, goede hygiene en uiteraard goede voeding. Ooit een mate van blind- of doofheid. Dat is meestal dan bij hele kleine kindjes, als het nog niet erg opvalt. Over het algemeen zijn de medische dossiers goed en correct en opgesteld door erkende (plaatselijke) kinderartsen, alleen niet altijd compleet. Dit is ook logisch omdat de vader vaak niet bekend is en bij vondelingen er niks bekend is over de familie. De adoptie arts kon ons gerust stellen, want in de 20 jaar dat hij dit werk deed, waren de serieuze gevallen, die niet op tijd opgemerkt waren, op een hand te tellen.
Ook gaf hij ons goede raad mee. Veel adoptie ouders zijn geneigd om hun kindje meteen als ze in het hotel zijn, een lekker bad te geven, in te smeren en een mooie schone pyama aan te doen. Zo zag ik het eerlijk gezegd ook voor me. Maar dit is dus een slecht plan. Ten eerste is zeep en creme helemaal niet goed door de huidaandoeningen. Ten tweede kan je zo'n kleintje beter eerst wat langer aan je laten wennen voor je hele bad rituelen gaat doen. Ten derde haal je hun vertrouwde geur weg. Als je ze dus (met water, zonder zeep) wast, laat dan tenminste een kledingstuk met de eigen geur in het bedje liggen. Ook raadde hij ons aan om een afro kam te kopen, en haar olie.
Heel fijn om te horen was, dat we inmiddels op plaats 8 staan. Weer een klein stapje dichterbij ons kindje. Een koppel dat we vorige keer ontmoet hadden had ook goed nieuws. Zij hadden vorige keer al bijna een half jaar daarvoor hun kindvoorstel gekregen, maar omdat de artsen ter plekke twijfelden over haar gezondheid mochten ze nog niet vertrekken op de eerste reis die je moet maken voordat je de tweede keer je kind mag halen. Grote frustratie dus. Ze hadden hun kindje al gezien op foto, diezelfde foto stond al bij de hele familie op de kast, maar ze mochten maar niet gaan. Maar nu hadden ze gehoord dat ze over twee weken mochten afreizen! Ook ontmoetten we een ander koppel dat nu met hun tweede adoptie bezig was en al een prachtig mannetje van 4 hadden. Mathieu uit Ethiopie!
Twee weken geleden mochten we weer naar Geel voor een adoptie bijeenkomst voor ouders die al op de wachtlijst staan van Ethiopië. Adoptie bureau Fiac, waar wij bij ingeschreven zijn, werken met twee weeshuizen Addis Abeba, namelijk Toukoul, een groot weeshuis dat meer Franse invloeden heeft en daardoor wellicht iets meer westers georienteerd is. Normaal gesproken zijn de wachtlijsten hier wat korter, omdat het een enorm groot weeshuis is. Het nadeel is wel dat kinderen daardoor ook minder aandacht krijgen van de verzorging en minder gestimuleerd worden in hun ontwikkeling. Veel kindjes liggen een groot deel van de dag in bed, kijken naar het plafond, elkaar, worden gewassen en verschoond en drinken als ze groot genoeg zijn zelf hun fles melk of pap in bed. Weeshuis Amba is een stuk kleinder en meer typisch Ethiopisch. Hier kennen de verzorgenden alle kinderen bij naam en krijgen ze wat meer persoonlijke aandacht. Toch komt het hier ook voor dat een kindje van 1 jaar oud nog niet zelf kan zitten of andere zaken die de meesten van die leeftijd wel kunnen. Wij hebben gekozen voor Toukoul en hoorden die avond dat we op nummer 9 van de wachtlijst stonden. We hadden een stuk van de eerste info gemist omdat we te laat waren, dus waren best in euforische stemming. ca 30 kindjes per jaar die naar BE komen, gedeeld door 9... Dat kon best snel gaan opeens! Daarnaast hoorden we van mede adoptie ouders dat ze mensen kenden die hun kindvoorstel al kregen toen ze op nummer 6 en zelfs op 11 stonden. In de auto op de weg terug waren we dus al volop aan het rekenen en fantaseren. Voor maart volgend jaar zouden we logischerwijs uiterlijk moeten weten wie is kindje is... en misschien wel veel eerder. Wauw wat een heftig gevoel. De volgende dag meteen ons eerste knuffeltje voor ons kindje gaat kopen en weer in het toekomstige kamertje gestaan om te bedenken hoe we het in gaan richten. Heerlijk, iets om naar uit te kijken.
We mochten die week onze contactpersoon van het bureau in BE nog even bellen om de gemiste informatie te krijgen. Wat een domper. Door de wisseling van directie en personeel die ik eerder gemeld heb, komen er al een tijd geen nieuwe kindvoorstellen. Hij zij dat het nog geen alarm fase was, maar dat ze wel alert waren. En weer wilde hij geen uitspraken doen over of er zich vertraging zou voordoen en of we aan een half jaar, een jaar of zelfs meer moeten denken. Daar ging onze euforie. We zijn nu al sinds 2007 geduldig, maar het zou ZO fijn zijn om eindelijk een moment te hebben om naar toe te leven. Gelukkig hebben we elkaar en hebben we het heel fijn samen!
Brief van adoptiebureau (BE) over het weeshuis in Ethiopië.
15.09.2011
Beste families,
Tijdens de zomervakanties werd FIAC
regelmatig bericht door Yves Ferez (bestuurslid en oprichter van SOSEE), dat er
interne twisten zijn in Toukoul/ Addis Abeba, waardoor de interne werking
hinder ondervindt.
De twisten zouden zich concentreren rond de
figuren van de Uitvoerend directeur en zijn directe medewerker. Deze zijn
officieel ontslagen door hun eigen Raad van Bestuur maar weigeren hun kantoor
af te staan aan hun opvolgers. De ontslagen werknemers van SOSEE laten zich dus
niet verjagen. Zij gaan in de aanval tegen de Bestuursvergadering en klagen dit
orgaan aan bij MOWA. Zij publiceerden zelfs een artikel in een Duitse krant
waar men de persoon van Yves Ferez persoonlijk aanvalt.
Wij werden op de hoogte gehouden door Yves
Ferez zelf, die niet heeft vermeden ons inzage te geven in de publicaties tegen
zijn persoon. Verder heeft onze contactpersoon in Toukoul ons verzekerd dat de
voortgang van de individuele adoptiedossiers normaal geen hinder zouden
ondervinden. Dit omwille van de tweevoudige reden, namelijk dat de interne
twist ten volle heeft gewoed tijdens de sluiting van de rechtbanken, en ten
tweede omdat er ondertussen nieuw personeel is benoemd die de adoptiecontracten
opstelt van de lopende procedures.
Evenwel kaderen wij het verzet van de
voormalige locale directeur van Toukoul in de algemene sfeer van kritiek die
heden het Ethiopische adoptieveld kenmerkt. De publieke opinie wordt kritischer
t.a.v. de grootschalige adoptie van Ethiopische kinderen naar het buitenland.
Menige opvangtehuizen voor kinderen verliezen hun erkenning na een M0WA
inspectie. MOWA schrijft criteria uit (Code of Conduct) voor tehuizen die
kinderen in nood opvangen.
Dit alles kan enerzijds onzekerheid geven
voor buitenlandse kandidaat adoptieouders. Anderzijds dient de openheid en
kritiek begrepen te worden als een in vraag stellen van adoptie als (laatste)
oplossing voor het Ethiopische kind in nood. Wij vragen daarom om samen met
FIAC erop te vertrouwen dat deze onzekere tijden noodzakelijk zijn om bepaalde
werkprincipes voor adoptieplaatsing vanuit Ethiopia zeer duidelijk te
profileren. Dit zal op termijn de overgebleven partners op het Ethiopische
adoptieveld ten goede komen.
FIAC volgt de evolutie van de interne twist
in SOSEE en de nagolven op. SOSEE werktverder onder de erkenning van MOWA. Men heeft geen aanwijzingen dat er
problemen zijn met deze erkenning. Als organisatie blijft SOSEE een belangrijke
partner voor de Ethiopische overheden die betrokken zijn bij ontwikkelingswerk
en adoptie.
Gelukkig kunnen we weer wat "actie" gaan
ondernemen. Het adoptiebureau in Geel (België) via wie wij ons kindje adopteren
heeft weer een aantal informatie avonden georganiseerd voor ouders die wachten
op hun "kind voorstel". Dat laatste klinkt misschien heel klinisch,
maar dat is het gelukkig niet. Zoals jullie weten is ons dossier in Ethiopië.
Het is nu wachten totdat ons dossier ook behandeld wordt en het bureau ter
plekke een match maakt met een kindje. Ze kijken dan natuurlijk eerst naar het
belang van het kindje en linken daar vervolgens een ouderkoppel aan dat het
beste lijkt te passen. Als die match gemaakt is wordt dat doorgegeven aan het
adoptiebureau in België, die de ouders (ons!!!) vervolgens dan bellen. Een
enorm heftig, mooi, kippenvel moment lijkt me dat..... een van de vele!
Ze noemen het wel een kind voorstel (geslacht, leeftijd, naam,
achtergrond, gezondheid, etc.) maar het gebeurt niet snel dat ouders op dat
moment afhaken. Net zo min als biologische ouders na een bevalling zeggen: ...
uh... nee, laat maar, die hoeven we toch maar niet, doe maar een andere!
Wij horen nu dus bij die categorie wachtenden en gelukkig
zijn er wat avonden om naar uit te kijken. Om nog meer te leren over adoptie, Ethiopië,
medische zaken die we kunnen verwachten, hechtingsproblemen die voor kunnen
komen, mensen te leren kennen die in hetzelfde (helaas nog niet varende, maar dobberende)
schuitje zitten, etc.
Donderdag 10 november 2011:Bijeenkomst wachtenden Ethiopië: stand van
zaken + procedure na
toewijzing
Donderdag 24 november 2011:Medische aspecten bij adoptie
Donderdag 19 januari 2012:Voorstelling van het LAS-onderzoek
van de
Helaas is er nog geen nieuws over de adoptie. Wel hebben we de afgelopen weken al de eerste kadootjes voor ons kindje gekregen. Heel erg lief en attent. Zo lijkt het steeds iets dichterbij en hebben we straks al lieve dingetjes om op het kamertje te zetten!
Al vrij vroeg in onze relatie wisten Gerben en ik dat we graag een kindje wilde adopteren. Uiteraard bleef het de eerste jaren bij dromen, praten en fantaseren, maar 3 jaar na ons huwelijk hebben we de knoop doorgehakt en zijn we begonnen met het inwinnen van informatie. Daarvoor hebben we het er uitgebreid met Gevin over gehad omdat zijn mening hierover heel erg belangrijk voor ons was. We stonden toen op het punt naar Belgie te verhuizen, maar zijn eerst informatie in Nederland gaan inwinnen. Hierbij een overzichten van de belangrijkste activiteiten tot nu toe.
09/01/2008 Reactie van Stichting Adoptievoorzieningen dat ze onze vraag hadden doorgestuurd naar het Ministerie van Justitie.
24/01/2008 Brief van het Directoraat Generaal Preventie Jeugd en Sancties dat we niet in Nederland mochten adopteren omdat we in Belgie. woonden
14/02/2008 Inschrijving bij Stichting Kind en Gezin.
14/05/2008 Voorbereidingsmap ontvangen voor de adoptie-cursusdagen.
Juni - augustus 2008 Adoptie cursussen.
16/09/2008 Standaard verzoek gekregen van Jeugd Rechtbank voor maatschappelijk onderzoek naar onze geschiktheid als adoptie ouders.
Talloze documenten moeten verzamelen en inleveren bij Vlaamse Centrale Autoriteit Adoptie.
10/11/2008 Voorbereidingsprogramma afgerond en onze levensverhalen moeten schrijven en de ingevulde vragenlijst gestuurd aan Vlaamse Centrale Autoriteit Adoptie.
07/10/2009 Eerste gesprek in het kader van het maatschappelijk onderzoek met een maatschappelijk assistent in Hasselt.
14/10/2009 Tweede gesprek met maatschappelijk assistent bij ons thuis, waar Gev ook bij aanwezig moest zijn.
19/10/2009 Derde gesprek met psychologe in Hasselt.
19/10/2009 Vierde gesprek met psychologe in Hasselt.
27/10/2009 Medische attesten gaan laten invullen door huisarts.
26/11/2009 Sturen van maatschappelijk onderzoek naar Jeugd Rechtbank.
Vol spanning heel lang wachten.....
17/02/2010 Uitslag van geschiktheid tot adopteren van 1 kindje door Jeugd Rechtbank. We hadden gehoopt 2 broertjes/zusjes te mogen adopteren, maar waren uiteraard al heel blij met deze uitslag.
03/03/2010 Afschrift verslag en afschrift geschiktheidsvonnis door Jeugd Rechtbank verstuurd aan Federale Centrale Autoriteit Adoptie.
10/06/2010 Info bijeenkomst adoptiebureau Ray of Hope (Sri Lanka, Ethiopie en Burkina Faso).
18/08/2010 Info bijeenkomst adoptiebureau Fiac (Ethiopie, Filipijnen).
12/01/2011 Getekende overeenkomst tot bemiddeling, addendum, charter en infomap ontvangen van Fiac.
Hierna diverse informatie bijeenkomsten en een dag in een binnenspeeltuin met gezinnen die hun kindjes uit Ethiopie al bij zich hadden.
19/08/2011 Dossier compleet (aanbevelingsbrief van 2 vrienden, uittreksels uit onze geboorte registers, huwelijksakten, medische verklaring huisarts, werkgeversverklaring, intentie verklaring, certificaat van woonstede, certificaat van nationaliteit, uittreksel strafregister, attest voldoende inkomen, kopie paspoort en id kaart en foto's van onszelf in close up, als gezin en in elke kamer van ons huis. Met deftige kleding, zoals ons was verzocht ;-)).
26/08/2011 Gev's verjaardag en als kadootje een telefoontje van het adoptiebureau dat het waarschijnlijk nog maar een half jaar gaat duren totdat we ons kindje kunnen gaan halen.
Zoals jullie zien al heel veel stapjes genomen en het mooiste ligt nog voor ons....
Gister op de verjaardag van onze grote zoon Gev hoorden we van het adoptiebureau dat het wellicht nog maar een half jaar duurt voor we ons kindje in Ethiopie kunnen gaan halen! De procedure duurt inmiddels al jaren dus een half jaar komt voor ons echt heel dichtbij. Binnenkort zal ik een overzicht toevoegen van alle stappen van de procedure tot nu toe. Als ooit mensen dit gaan lezen die zelf willen adopteren is het fijn een beeld te hebben van wat er allemaal bij komt kijken. Heerlijk is het om nu eindelijk aan de praktische zaken te gaan denken. Welke kamer krijgt het kindje, hoe gaan we het inrichten, hoe ga je met kroeshaar om, zal ik Ethiopische recepten leren, waar kunnen we wat woorden Amhaars leren (de taal van Ethiopie) en nog heel veel meer. We weten nog niet of we een jongen of een meisje krijgen en hoe oud het kindje gaat zijn. In ieder geval tussen de 6 maanden en 2 jaar. Gek idee dat ons kindje misschien al geboren is. We kunnen niet wachten tot we hem of haar voor het eerst kunnen zien en vasthouden. Ik krijg al een brok in mijn keel als ik eraan denk!
