Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
Het is bijna middernacht en ik ben net terug uit Alicante waar ik samen met Luc ben gaan kijken naar de wedstrijd Hércules Alicante tegen Real Madrid. Voor de mensen die het niet weten, ik ben altijd hevig supporter geweest van RAFC (Antwerp) maar als je bijna nooit meer in België bent, verwatert dat natuurlijk. Hércules heb ik de laatste jaren ook al een beetje gevolgd omdat het een ploeg is die net zoals Antwerp er al jaren van droomde om terug op het hoogste niveau te mogen meespelen. Bij Antwerp lukt dat voorlopig nog altijd niet, bij de ploeg uit Alicante is het vorig seizoen wel gelukt. Ze zijn toen tweede geëindigd en gepromoveerd naar la Primera Division en vanaf dit seizoen kan Hércules volledig op mijn morele steun rekenen in de Spaanse voetbalcompetitie. Vanavond zijn we dus gaan kijken naar een mooie affiche. Na drie minuten kwam Alicante al op voorsprong en pas in de tweede helft kon Real gelijkmaken om daarna nog met 1-3 te winnen. Van een team dat bijna alleen uit spelers van wereldklasse bestaat, hadden we beter verwacht. Alicante werd absoluut niet van het veld gespeeld en was bij momenten zelfs de betere ploeg. Wat vooral opviel voor, tijdens en na de wedstrijd was de rust die heerste - ik had veel meer lawaai verwacht maar eigenlijk werd er niet veel gezongen of geroepen. Ik werd zelfs af en toe raar bekeken omdat ik zo hard riep, waarschijnlijk omdat ik alles in "plat aantwaarps" deed. De meest gebruikte woorden bij de andere supporters waren absoluut puta en coño (zoek zelf de vertaling maar op) en Ronaldo is duidelijk niet geliefd in dit deel van Spanje.
29-10-2010
Wat een verwelkoming.
Deze ochtend nog een rustig een douche genomen, water geloosd en dan doorgereden richting eindbestemming. Nog even gestopt aan de supermarkt en dan de laatste helling naar het camperpark. We hadden onderweg al een beetje gegokt hoe veel bekenden er zouden staan. Van een aantal wisten we al zeker dat ze stonden maar het waren er veel meer dan we hadden verwacht. We stonden amper vijf minuten op onze plek en van overal kwamen mensen ons verwelkomen : Noren, Duitsers, Zwitsers, Belgen en Nederlanders. We hebben het vorig jaar waarschijnlijk ook al geschreven maar we herhalen het graag : dit is toch altijd een beetje thuiskomen. Eergisteren hebben we blijkbaar een eetfestijn gemist in de Extra Wok, en de mensen hebben ons gevraagd om enkele foto's op onze fotosite te zetten, wat we dadelijk gedaan hebben. Ook vanavond werd er al meteen een borrel (en meer) op tafel getoverd om afscheid te nemen van enkele mensen die morgen vertrekken maar als we de verhaaltjes mogen geloven zijn ze al ongeveer een week aan het vertrekken ...
28-10-2010
Marina d'Or by night ...
Gisterenavond zijn we nog even naar het centrum van Marina d'Or gefietst. We hadden overdag de vele verlichtingen al opgemerkt en we wilden weten of die 's avonds allemaal zouden branden. Ja dus, ik denk dat Las Vegas er ongeveer hetzelfde moet uitzien.
Intussen hebben we onze laatste tussenstop gemaakt en staan voor één nachtje op Eurocamping in Oliva. Enkele jaren geleden hebben we hier ook een tussenstop gemaakt en de camping is ons toen goed bevallen. Nu we met een iets grotere auto onderweg zijn valt het ons op dat niet alle plaatsen even vlot bereikbaar zijn. We hebben een wandeling langs het strand gemaakt, een beetje gelezen en dan de auto nog even een snelle poetsbeurt gegeven zodat we morgen met een propere motorhome het camperpark in Alfaz del Pi kunnen oprijden.
27-10-2010
Op bezoek in BenicassÃm.
Vanmorgen een flinke wandeling gemaakt richting Torre de la Sal, en net als gisteren waren we ook nu aangenaam verrast. Eerst wandel je nog langs enkele campings, maar als je verder gaat kom je in een moerassig natuurgebied terecht. Eentje waar je verwacht watervogels te zien, maar waarschijnlijk waren die vandaag elders uitgenodigd. Ook zonder vogels blijft het er mooi wandelen, op veel plaatsen zijn verhoogde houten wandelpaden aangelegd zodat je toch met droge voeten weer thuis geraakt. Onderweg krijg je zelfs een lesje geschiedenis dankzij een aantal panelen die o.a. de reconquista uit de doeken doen.
In de namiddag zijn we langs de voormalige spoorbedding naar Benicassím gefietst, heen en terug een tochtje van 30 km. We hadden op camperforum.nl gelezen dat een Nederlands echtpaar dat we enkele jaren geleden hebben leren kennen daar op camping Bonterra verbleven en die wilden we wel eens een keertje terugzien - en dat is ook gelukt. Hun hondje is inmiddels ook ruim 15 jaar oud en ze beseffen ook wel dat het einde misschien stilaan in zicht komt. Voorlopig kan hij nog dagelijks zijn wandelingetje afwerken en dat was bij Fakie niet meer mogelijk.
Na ons uitstapje vond Nancy het nodig om onderuit te gaan in de douche. Voor iedereen die het niet weet : Nancy is een echte specialiste in blauwe plekken en builen, er gaat geen dag voorbij zonder ergens tegenaan te lopen of haar hoofd te stoten tegen een kast. Het verhaaltje van vandaag : het water in de douche werd plotseling veel te warm en ze kwam onder de waterstraal uit. Daarbij gleed ze uit, viel tegen de deur van de douche die uit het slot sprong. Door geen enkele hindernis meer tegengehouden, lag ze op haar rug in het midden van het sanitair gebouw op de rubberen matten. Gelukkig weer niets gebroken of gekneusd maar ooit zal ze toch een keer prijs hebben. Terwijl ik dit schrijf laat ze weer een kookpot vallen, maar daar schrik al lang niet meer van.
26-10-2010
Het is echt mooi in Oropesa.
Wat een wind onderweg vandaag ! Zelfs de Spaanse vrachtwagenchauffeurs bleven braaf aan 50 km/u achter ons rijden op een weg waar je honderd mag rijden, en dat wil wat zeggen. Je moest constant tegensturen en dan nog werd je soms onverwacht bijna van de weg geblazen. Echt niet aangenaam om te rijden, gelukkig verdween de wind na een uurtje en konden we veilig in Oropesa del Mar geraken. Camping Didota is vlak aan zee gelegen in een buurt met meerdere campings. Zoals altijd gingen we na het installeren van onze Rimor de buurt een beetje verkennen. We hadden gedacht dat dit een korte wandeling langs de zee zou worden maar het werd meer dan dat : het leek wel een déjà-vu ! Waren we verloren gelopen en opnieuw in Park Güell beland ? Varianten op de slingerende mozaïekbanken tot zover het oog reikt, maar dan zonder de massa's toeristen. Akkoord, dit is plagiaat maar dan wel van de bovenste plank. De gemeentediensten van Oropesa hebben van de wijk Marina d'Or een absoluut te bezoeken plek gemaakt. In het begin van onze verkenningstocht was alles nog een beetje een bouwwerf en was er enkel langs het keienstrand gras gezaaid. Dat pas ontsproten gras veranderde gaandeweg in een oase met allerlei aanplantingen, wandelpaden, vijvers, bruggetjes e.d. Alleen de kitscherige muziek was er een beetje te veel aan. De man/vrouw die dit allemaal uit zijn/haar hoge hoed getoverd, heeft in ieder geval een duidelijk andere visie op een vakantieoord dan de doorsnee projectontwikkelaar. Echt alles is versierd met mozaïektegeltjes : de randen van de voetpaden, het benzinestation, de parkeervakken ... Je kan dit natuurlijk ook als megalomane waanzin bekijken van iemand die zijn droom probeert te verwezenlijken met het geld van anderen. De vele appartementsgebouwen staan allemaal leeg en volgens een gesprekje met de receptioniste van de camping is tijdens het hoogseizoen de situatie niet veel beter.
Weer op stap.
We laten vandaag camping La Torre del Sol achter ons en rijden naar Oropesa del Mar. De zwerfkatten hebben hier nog iets te eten gekregen, de volgende maanden zullen ze het moeilijk krijgen als de camping helemaal uitgestorven is.
25-10-2010
Sorry.
Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal ...
Het mysterie van het opvallend grote aantal bezoekers van de voorbije dagen is opgelost. Blijkbaar waren wij op enkele forums door een aantal oude bekenden zo een beetje als vermist opgegeven. De ongeruste zielen werden naar onze blog doorverwezen om het bewijs te leveren dat wij nog steeds helemaal bij de levenden behoren. Dus : bedankt Bernard, Alex, Patrick, Clement en alle anderen om ons zo veel extra lezers te bezorgen. En nu maar hopen dat ze allemaal blijven lezen ! Voor de rest weinig te melden, vandaag alweer een heel zonnige dag maar wel met een frisse wind. Gelukkig heb je daar geen last van in de grote jacuzzi van de camping.
24-10-2010
? ? ?
Het bezoekersaantal van onze blog is sinds gisteren (en vooral vandaag) pijlsnel gestegen : mogen we hieruit concluderen dat ook in de virtuele wereld ramptoeristen aanwezig zijn ? Mensen die vandaag op zoek zijn naar overvallen, gebroken benen of overstromingen moeten we teleurstellen : het was vandaag veel te mooi weer om in zeven sloten tegelijk te lopen. We willen jullie wel allemaal bedanken om te blijven lezen ! Aan de rechterkant van deze pagina hebben we een kleine rondvraag gezet die je geheel vrijblijvend mag invullen. We zijn benieuwd naar de resultaten. Mensen die geïnteresseerd zijn in onze foto's van Barcelona kunnen terecht op onze fotosite, vanmiddag zijn bijna 400 foto's online gezet.
23-10-2010
Poging tot overval op de AP-7 !
We hebben na een week Barcelona achter ons gelaten en zijn iets verder naar het zuiden gereden. Onderweg op de AP-7 hadden we prijs. We hebben de verhalen al dikwijls gehoord en nu waren wij aan de beurt. Enkele honderden meters vóór een afrit opeens een luide knal en tegelijkertijd een zilverkleurige BMW links naast ons. Uit het raam hing een jonge vrouw - zigeunertype - hevig teken te doen dat er iets mis was met onze auto. Nu weet ik dat er met een Ford/Rimor combinatie niets mis kan gaan , ik heb dus hard "NEEEEEEEEEEEEN" geroepen en teken gedaan dat ze mijn kl... konden kussen. Ze kwamen kort voor ons rijden met de bedoeling ons te dwingen de afrit te nemen. Ik ben een tijdje gevolgd en ben dan snel over het gearceerde gedeelte weer de snelweg opgereden. Toen hadden ze blijkbaar door dat wij niet echt een gemakkelijk slachtoffer waren. Enkele tientallen kilometers verder zijn we dan gestopt aan een supermarkt en ondanks de luide knal valt de schade nog mee : een klein deukje in de zijkant en wat verf eraf. De truuk is dus : ze gooien iets tegen je auto en hopen dan dat je zult stoppen om te kijken wat er mis is. Als je stopt, zijn ze voor je het weet met een handtas, fototoestel enz weg. Ik weet dat zulke dingen kunnen gebeuren en ben dus altijd op mijn hoede. Maar het gaat allemaal heel snel, een foto nemen of een nummerplaat noteren - daar denk je allemaal niet aan. Trouwens, de nummerplaten zijn waarschijnlijk toch vervalst of de auto is gestolen. We laten onze vakantie er niet door verpesten, maar het is toch wel erg dat Barcelona zijn slechte reputatie op dit gebied weer helemaal waarmaakt. Denen die op de camping stonden, hebben twee keer een diefstal in het centrum zien gebeuren en bij een Nederlander hadden ze geprobeerd zijn portefeuille te stelen, gelukkig zonder resultaat. Het zijn allemaal zaken die in de hedendaagse maatschappij als onontkoombaar beschouwd worden, maar dat wil niet zeggen dat je je zomaar gewillig naar de slachtbank moet laten leiden.
Intussen staan we op camping La Torre del Sol in Mont-Roig del Camp met zicht op zee en na een mooie strandwandeling zijn we het voorvalletje van deze middag al bijna vergeten.
22-10-2010
En nog een keertje naar Barcelona.
De twee vorige uitstapjes naar de stad waren puur toeristisch, tenslotte moeten we op de hoogte blijven van de bezienswaardigheden om te kunnen meepraten met de citytrippers die dikwijls alleen de grote trekpleisters bezoeken. Vandaag hadden we de hele dag gereserveerd om te winkelen (of is het tegenwoordig echt verplicht om het woord "shoppen" te gebruiken - met of zonder "de kids" ?) en dan ben je in Barcelona wel meer dan een dagje zoet. Natuurlijk kan je hier ook in de plaatselijke filialen van alle mogelijke internationale ketens terecht die je in elke grote binnen- of buitenlandse stad aantreft. We hebben de Zara's, Mango's, H&M's en andere multinationals echter bewust links laten liggen en zijn de Barri Gótic ingetrokken. Ook daar lopen nog massa's toeristen maar het is toch een beetje authentieker dan "La Rambla". Aan de kathedraal (net als de Sagrada Familia ook in de steigers) wordt op een groot spandoek de paus al verwelkomd die hier op 7 november zijn intrede doet. Iets verder wordt op diezelfde datum een holebi-manifestatie aangekondigd tegen het pausbezoek en op een andere hoek proberen ook de tegenstanders van de stierengevechten hun groot gelijk te verdedigen. Ik dacht ergens gehoord of gelezen te hebben dat stierenvechten in Catalunya intussen al verboden was, maar ik kan verkeerd zijn. Ook wij zijn tegen dit barbaarse volksvermaak, laat dat duidelijk zijn maar vandaag vonden we de Mercat de Mercats toch net iets belangrijker. Deze markt bestaat uit een aantal kramen waar de lokale keuken wordt voorgesteld en waar je vooral veel kan proeven, al dan niet tegen betaling. Vlak bij kan je in de overdekte markt (neen, niet de overbekende La Boqueria) inkopen doen. Wij waren echter op zoek naar iets minder vergankelijk dan lekkere tapas. Dat brengt ons meteen bij het kledingmerk Desigual. Dit kledingmerk volgen wij al vele jaren en hebben we voor het eerst ontdekt in Barcelona. Inmiddels is dit merk ook in België en Nederland te vinden, maar zoiets kopen in de bakermat is toch net iets mooier (en bovendien goedkoper). Nancy wou dus haar zeer bescheiden collectie uitbreiden, maar eigenlijk hebben we tegenwoordig een beetje problemen met de bedrijfsfilosofie. Van een unieke outfit kan je nu echt niet meer spreken, want werkelijk in elke straat van Barcelona vind je wel een filiaal en overal zie je mensen rondlopen met winkeltassen van Desigual. Qua originaliteit zit je dus op dezelfde golflengte dan een rokje van C&A ... maar het blijft toch allemaal zo mooi ! De Visakaart is dan toch nog een keertje bovengehaald en samen met enkele andere spullen uit andere winkels (sportschoenen, badpak, t-shirt, fietsbroek e.d.) konden we moe maar voldaan met het pendelbusje terug naar de camping. Voor de onwetenden, klik hier om een idee te krijgen wat Desigual te bieden heeft.
21-10-2010
Marktdag in Mataró.
Vandaag geen zon ! Dat was weer even geleden, een bijna volledig bewolkte dag. Voor mij betekent dat lekker op de laptop tokkelen, voor Nancy een perfecte gelegenheid om met het pendelbusje naar de wekelijkse markt in Mataró te gaan. Uiteraard is er ook een dagelijkse overdekte markt met vooral vis, vlees, groenten en fruit.
20-10-2010
Voetbalstad Barcelona.
Vandaag nog eens een dagje naar Barcelona geweest. Eerst zijn met een combinatie van metro/bergtreintje/bus (veel goedkoper dan met de kabelbaan) naar de top van de Montjuic geweest (volgens de meeste bronnen afgeleid van "Joodse berg"). Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de stad en kan je rond het oude fort wandelen. Vervolgens zijn we helemaal te voet naar beneden gewandeld maar vervelen doe je je onderweg niet. Telkens heb je een ander uitzicht en je komt verschillende tuinen tegen maar ook het Miró museum en het zwembad waar in 1992 de Olympische zwemcompetitie plaats vond. De hele berg staat eigenlijk vol herinneringen aan de Olympische Spelen. Uiteraard passeer je ook het grote Olympische stadion waar tot vorig jaar Espanyol Barcelona zijn wedstrijden speelde, intussen zijn ze verhuisd naar een nieuw stadion. Lunchen met zicht op de olympische grasmat, het gaf wel een apart gevoel. Het laatste stuk van de afdaling wordt gedomineerd door het Palau Nacional, de beursgebouwen en de Font Màgica - de magische fontein die nu helaas buiten werking is door onderhoudswerken. Helemaal beneden kom je dan uit op de Plaza España. Daar hebben we dan opnieuw de metro genomen tot station Drassanes, dicht bij de haven van Barcelona. Alle terrasjes in de buurt van het Maremagnum winkelcentrum waren in de loop van de namiddag ingepalmd door hordes Deense voetbalsupporters van FC Kopenhagen die vanavond een belangrijke wedstrijd moesten spelen in de Champions League tegen FC Barcelona. Ik hou wel van de sfeer die rond zo'n wedstrijden hangt en we zijn dan nog een tijdje blijven rondhangen. Eerst tussen steeds zatter wordende Denen, daarna hebben we het spektakel verder vanuit de hoogte bekeken in de lounge zeteltjes van Starbucks met een grote Frappuccino in de hand. Jammer genoeg heeft Barça gewonnen. Ik ben inderdaad geen fan van de grootste Catalaanse ploeg, geef mij maar het kleine broertje Espanyol.
19-10-2010
Luieren.
De afgelopen twee dagen hebben we niet veel uitgespookt. We zijn naar Mataró geweest, eigenlijk een vrij grote stad maar er is weinig te beleven. Voor de rest hebben we een beetje gewandeld en in het zonnetjes gezeten. Morgen gaan we nog een keertje naar Barcelona.
We hebben ook onze website aangevuld met de laatste plaatsen waar we in Frankrijk geslapen hebben en op Picasa hebben we een reeks extra foto's geplaatst.
17-10-2010
Prettig weerzien.
Vandaag zijn we met de gratis pendelbus van de camping naar Barcelona geweest en het was prettig om weer in deze interessante stad rond te hangen. Eerst zijn we - alweer - begonnen met de obligate ramblas maar dan zijn we snel met de metro naar station Vallcarca gereden, van daaruit kan je met een hele reeks roltrappen het hoogteverschil naar Parc Güell overwinnen. In het park heerste er een drukte van jewelste, iets wat we wel hadden verwacht op een zonnige zondag. Van de wereldberoemde slingerende mozaïekbanken was amper iets te bekijken, zo veel mensen zaten en lagen erop. Er heerste uiteraard een ontspannen sfeer en overal probeerden verkopers hun waren te slijten en op diverse plekken vrolijkten straatmuzikanten de boel op. Nadien zijn we ook nog even een kijkje gaan nemen bij een ander ontwerp van Gaudi : de Sagrada Familia. In 1882 is men aan de bouw van deze kerk begonnen en wanneer ze ooit zal voltooid zijn weet niemand meer. Er stonden deze keer meer steigers en kranen rond het bouwwerk dan ooit tevoren. De kerk wordt momenteel verder gebouwd door het geld dat de toeristen opleveren en er stonden er vandaag weer velen in de rij om 12 euro entree te betalen, er is dus nog hoop. Voor mij is het de laatste keer geweest dat ik ben gaan kijken, er zijn nog genoeg interessante(re) zaken te bezoeken in Barcelona.
16-10-2010
Over de grens.
Vanmorgen waren we op weg naar onze laatste halte in Frankrijk : camping Le Roussillonais in Argelès-Plage, enkele dagen uitwaaien (want er stond een stevige wind) en lange strandwandelingen maken stonden op het programma. De hevige regenval van de vorige dagen zorgde er echter voor dat de camping (die in de winter enkel voor motorhomes geopend is) onbereikbaar was. Waarschijnlijk stond er niet meer dan 30 cm water op de toegangsweg maar ik had geen zin om met een peilstok de diepte te meten en je weet maar nooit. Er zijn al mensen verdronken in vijvers met een gemiddelde diepte van 10 cm ... We hebben onze LPG-tank nog gevuld en zijn dan maar de grens overgestoken, aan de andere kant van de douane was er - echt waar - al direct veel minder wind. We zijn nu neergestreken in Mataró, een dertigtal kilometers vóór Barcelona.
15-10-2010
Collioure.
Inmiddels zijn we tot in Collioure geraakt, enkele jaren geleden waren we hier ook al gepasseerd maar we konden toen geen parkeerplaats vinden. Nu staan we hoog boven het dorp aan de tennisclub, met een fantastisch uitzicht op de PyrenéesOrientales - op de Canigou ligt zelfs al een beetje sneeuw. Langs een heleboel trappen kan je naar het centrum wandelen, waar je overal pittoreske plekjes tegenkomt. Het fort is indrukwekkend en heeft nog als opleidingscentrum voor het leger gediend. Langs het haventje is het gezellig wandelen en de steegjes herbergen talrijke kunstenaarsateliers. Tijdens onze slentertocht kwamen we een Frans koppel tegen met een motorhome van autocarformaat dat hoopte een parkeerplaats te vinden in het centrum, hopeloze zaak natuurlijk. Na het avondeten hebben we nog even in de buurt rondgehangen en de twee ezels die hier naast de parking staan iets om te knabbelen gegeven.
Svänte.
Het schnauzerke van hiernaast voelde zich al helemaal thuis bij ons, maar we hebben Svänte (dat was zijn naam) toch maar bij de Zweden achtergelaten. Zijn gedrag leek trouwens duidelijk meer op dat van Oxbow dan van Fakie, een beetje afstandelijk maar na een tijdje een dikke vriend. Vandaag is het inmiddels al een week geleden dat we Fakie moesten achterlaten bij de dierenarts, de tijd gaat snel. Maar rijp voor een ander woefke zijn we nog niet.
14-10-2010
Nog een dagje gebleven.
We hebben toch besloten om hier nog een dagje langer te blijven, gisteren hebben we immers niet meer de tijd gehad om de omgeving te verkennen. De camping zelf geeft de indruk dat je gewoon ergens vrij staat, omdat alles er nogal ongeordend uitziet en een beetje wild. In de verte zie je één van de vele binnenmeren en er lopen verschillende paden naar het dorp en de zee, maar momenteel zijn die allemaal onbruikbaar door de zware regenval van de voorbije dagen. Door over de spoorweg te klimmen (ik weet het, dat mag niet en het is gevaarlijk) konden we toch bij het meer komen. In de late namiddag is er een Zweedse motorhome naast ons komen staan. En wat hebben ze bij : een schnauzerke !
13-10-2010
Alweer pech.
Eerst nog een wandeling gemaakt langs de flamingo's en dan ...
alhoewel alle andere kleinere problemen (lekke banden, tand kwijt enz.) totaal onbelangrijk zijn vergeleken met het overlijden van Fakie, mogen we oktober toch stilaan een pechmaand noemen. Toen we vanmorgen wilden vertrekken in Palavas stond er een plas water onder de auto. Oei, misschien de afvalwatertank niet goed afgesloten vorige keer ..? Even geduwd om beter te sluiten maar toen gutste het water er pas echt uit. Snel naar de lozingsplaats gereden met een hoop boze blikken op ons gericht. Blijkbaar is er iets mis met de sluiting. We besloten om verder te rijden, we konden er zelf niets aan doen, en als we in het vervolg er steeds een emmertje onderzetten is het voorlopig opgelost. In de buurt van Béziers viel Nancy haar oog op een bord met réparations camping car. We zijn dan toch maar even gestopt en - zo zie je maar weer, de wereld is echt klein - de baas van de werkplaats bleek de ex-uitbater van de camperplaats in Rosas te zijn. In het voorjaar waren we daar nog gepasseerd om publiciteit voor Alfaz del Pi achter te laten. De camperplaats in Rosas kreeg zo veel tegenkanting van de campingeigenaars dat hij door hun lobbywerk de camperplaats heeft moeten sluiten. Advocaten hebben hem aangeraden om er geen rechtszaak van te maken, omdat hij niet veel kans maakte en hij had al genoeg geld verloren. Verder met ons probleem nu : eerst alles gesmeerd en gezien of er misschien ergens een rubberen dichting niet goed afsloot maar dat hielp allemaal niet. Dan heeft hij de hele afvalwatertank gedemonteerd en toen bleek dat er een scheurtje in zat ter hoogte van de loosklep, waarschijnlijk door een verkeersdrempel of zoiets te raken. Zoals de meesten weten, ben ik een heel voorzichtige chauffeur en naar mijn weten heb ik nooit iets geraakt of gevoeld. Wel is mij van in het begin opgevallen dat de afvalwatertank veel te laag gemonteerd is. Je moet inderdaad heel goed opletten om niets te raken, hij hangt een stuk lager dan de chassisbalken op amper 17 cm van de grond. In ieder geval : het scheurtje is niet echt te repareren, hij heeft er een heleboel Sikaflex (siliconenpasta) tussengespoten maar door de trillingen tijdens het rijden zal het niet lang duren voor alles terug begint te lekken. Onder garantie zal dit helaas ook niet vallen vrees ik, want ze gaan beweren dat ik ergens ben tegengereden. Een fabricagefout kan je dit volgens mij wel noemen, dit is duidelijk een fout die kan vermeden worden bij de constructie. Het heeft ons in ieder geval veel geld aan werkuren gekost zonder dat het echt gerepareerd is !
We willen in ieder geval toch zeker deze werkplaats vermelden, moest je in de buurt zijn en moeilijkheden hebben kan je 7 dagen op 7 terecht bij : Servian Camping Cars, ZAE La Baume - bat. E 34290 Servian, een tiental kilometers langs de N9 ten noordoosten van Béziers.
Iets voor 18u zijn we dan camping Le Fun in Fitou opgereden. Het heeft hier de vorige dagen duidelijk geregend want de ondergrond is helemaal doorweekt. Voor de rest is hier op het eerste gezicht niet veel te beleven.
12-10-2010
Palavas-les-Flots
We zijn dus nog twee extra dagen in Sanary gebleven, twee dagen met veel regen en wind maar ook met gratis internet en veel tijd om alle mailachterstand op te halen. Vandaag was het dus dé grote stakingsdag in Fankrijk met meer dan 200 manifestaties over heel het land. Uiteindelijk hebben we er helemaal geen last van gehad. In Marseille hebben we wel betaald om een lange tunnel onder het stadscentrum te nemen en zo eventuele betogingen te vermijden. Hier en daar zagen we olietankers voor de kust liggen wachten op afhandeling, want de petroleumhavens zijn nog steeds gesloten. Na Marseille zijn we naar Arles gereden, de bedoeling was om twee dagen op camping Les Rosiers te gaan staan maar de camping was gesloten ook al staat op hun website duidelijk aangegeven dat ze nog open zouden zijn. Dan maar naar de camperplaats in het centrum van Arles maar ook dat was noppes. Door verkeerd geparkeerde auto's konden we de parking zelfs niet oprijden, waarschijnlijk was er ook geen vrije plaats. Weer zo een voordeel van met een grote auto onderweg te zijn ! Volgend doel dan maar : Palavas-les-Flots. Onderweg de Camargue voor een stukje doorkruist en o.a. Aigues-Mortes gepasseerd, hier en daar zagen we ook flamingo's in het water zitten. Rond 15u waren we op onze bestemming en dat was niets te vroeg want de parking stond bijna helemaal vol, tijdens een weekdag half oktober ! De parking is niet goedkoop maar er is ook een gebouw met WC's en douches en je staat echt mooi, tussen de bootjes en niet ver van het centrum. Uiteraard hebben we direct een wandeling gemaakt en Palavas is ons echt bevallen : absoluut gezellig, mooi strand, nog veel restaurants en winkels geopend.
10-10-2010
Gewijzigde plannen.
We blijven nog even in Sanary-sur-Mer staan. Niet omdat we hier zo graag zijn, alhoewel dat gratis internet onze beslissing toch heeft beïnvloed, maar omdat het vandaag echt rotweer was om verder te rijden : veel regen en wind (en ook een beetje omdat we vanmorgen veel te lang in ons bed zijn blijven liggen, we hebben de laatste dagen niet echt veel geslapen). We gaan ons dus van de komende stakingsgolf niets aantrekken en blijven toch nog iets langer in Frankrijk en zullen dinsdag een stukje westelijker rijden richting Languedoc-Roussillon. Hoe het dan verder verloopt en of we nog ergens diesel vinden, zien we dan wel ...
Richting Spanje.
Na twee dagen platte rust in Sanary-sur-Mer trekken we vandaag verder tot ergens in de Languedoc. De bedoeling was eigenlijk om nog 14 dagen in Frankrijk te blijven maar de stakingsgolf tegen de plannen van Sarkozy dwarsbomen onze plannen. De petroleumhaven van Marseille wordt al ruim twee weken geblokkeerd en hier en daar vallen er benzinepompen zonder brandstof. Vanaf dinsdag 12 oktober wordt een staking van onbepaalde duur ingezet en die oproep zal zoals gewoonlijk vooral opgevolgd worden door het openbaar vervoer, overheidsbedrijven, de grote industrietakken en de truckers. Het zou dus kunnen dat er wegen afgezet worden en dat probleem willen we vermijden. We zullen dus proberen ten laatste maandag de grens met Spanje over te steken. Alles wat we in Frankrijk nog van plan waren, wordt dan uitgesteld tot een volgende keer. Voor ons niet erg, vrije tijd genoeg.
09-10-2010
De rest van het verhaal.
Omdat ze heel snel verzwakte zijn we gisteren met Fakie naar de dierenarts geweest in Six-Fours-les-Plages. We werden onmiddellijk vriendelijk verder geholpen en na onze uitleg over de vorige dagen, werd er bloed genomen. De gevonden hoeveelheden kreatinine en ureum waren alarmerend hoog, zelfs in die mate dat het toestel de waarden niet exact kon bepalen. Ook alle andere symptomen wezen duidelijk op een ernstig nierfalen en Fakie was zich door het opstapelen van afvalstoffen langzaam aan het vergiftigen. Er werd voorgesteld om haar eventueel in de dierenkliniek achter te laten en aan een infuus te leggen. Volgens de dierenarts zou haar eetlust snel terugkomen maar rekening houdend met de leeftijd, was de kans op definitief herstel zeer klein. Toen we vertelden dat we pas binnen drie weken op ons vaste adres in Spanje zouden aankomen, zei hij resoluut dat ze dat nooit zou kunnen halen. We moesten dus een beslissing nemen en dat duurde niet lang, vooral niet toen hij vertelde dat ze ook pijn had. Als je een hond op zijn poot trapt, zal hij kajieten maar een sluimerende en knagende pijn zal hij onmerkbaar trotseren. Fakie was een taaie hond dus ze hield zich zeker sterk voor ons. In ieder geval : ze mocht zeker niet lijden en dus werd overgegaan tot het ultieme spuitje. Maandag wordt ze opgehaald door het dierencrematorium van Gardanne en wordt ze individueel gecremeerd. Haar asse wordt opgestuurd naar Alfaz del Pi en als we volgend jaar terug in Antwerpen zijn, zullen we haar asse samen met die van Oxbow (die we altijd bewaard hebben) uitstrooien op linkeroever - daar waar ze vroeger altijd samen gewandeld en gespeeld hebben.
08-10-2010
Fakie is vandaag rustig ingeslapen.
Fakie is ruim drie en een half jaar na Oxbow ook vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Al die tijd heeft ze veel meer gedaan dan de leegte opvullen die haar (en onze) grote vriend had achtergelaten. Ze heeft ons vergezeld op onze reizen door Europa en optimaal genoten van onze bijna permanente aanwezigheid. Tijdens de momenten dat we ze alleen lieten heeft ze dapper onze auto bewaakt. Lange wandelingen maken was al een tijdje onmogelijk maar enkele keren per dag een klein stapje in de wereld zetten lukte nog altijd. Het laatste jaar was er regelmatig een moment waarvan we dachten dat het einde nabij was maar telkens kwam ze er terug bovenop. De laatste weken wou ze bijna niets meer eten en liep ze er uiteraard maar slapjes bij. Ik weet niet of Alzheimer bij honden bestaat, maar Fakie was toch dikwijls heel afwezig en ze wist soms echt niet meer waar ze was. Eén ding is zeker : Fakie was een heeeeeeeel lief woefke en we zullen haar heel erg missen. Waar ze nu is weten we niet, maar we hopen dat ze gelukkig zal zijn en misschien wacht ze ergens op ons.
07-10-2010
Dan maar met de fiets naar Grimaud en jawel : nummer vijf.
Nancy had vanmorgen de chauffeur van het treintje gezien en gezegd dat we gisteren een hele tijd hadden zitten wachten. Hij beweerde dat dat niet kon en dat hij volgens het schema om 13u45 was vertrokken. Simpel voor ons, ook vandaag heeft hij naar onze centjes kunnen fluiten en we zijn met de fiets naar boven gereden. In het begin geen probleem, maar de laatste kilometer tot aan de kerk : pffffff. Aan het oude kasteel heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en de baai van Saint-Tropez. Twee uurtjes later zou normaal de beloning van het klimmen komen : uitbollen tot op de camping ... maar Nancy had alweer een lekke band ! Dus helemaal te voet terug, want we hadden dan wel nieuwe binnenbanden gekocht maar die hadden we tijdens ons fietstochtje natuurlijk niet bij. Onderweg hebben we aan verschillende mensen gevraagd of ze geen fietspomp hadden, dan kon Nancy misschien toch enkele honderden meters fietsen maar niemand kon (of wou ?) ons helpen. Het gevolg van heel deze historie : voor de eerste keer in mijn leven heb ik zelf een binnenband vervangen !
Morgen gaan we op zoek naar een dierenarts want Fakie wil al enkele dagen niet meer eten en ze geeft regelmatig over. We denken dat het einde stilaan echt in zicht is ...
06-10-2010
Met het toeristisch treintje naar Grimaud ?
Neen, toch niet - maar het was wel de bedoeling. Om kwart voor twee zaten we al te wachten in het treintje maar de chauffeur (of moeten we toch machinist zeggen ?) kwam niet opdagen. We zijn dan maar met de fiets naar Sainte-Maxime gereden, een dorpje zoals vele andere in de buurt maar wel met een speciale inwoner : mijn ex-kapper ! Jaja, ook ik ben ooit naar de kapper geweest toen hij gestopt is met werken heb ik hem beloofd nooit meer naar een andere kapper te gaan en ik heb woord gehouden (één misstap met een kapster niet meegerekend). In ieder geval, die ex-kapper woont al enkele jaren (deeltijds) in Sainte-Maxime en we zijn naar hem op zoek gegaan, maar zonder resultaat. Dus Willy A. : als je dit leest, we hebben het geprobeerd !
's Avonds zijn we bij Thai Boat, een Thais fastfood restaurant in de buurt, enkele gerechten gaan afhalen. De porties zijn zeker niet even groot dan bij de doorsnee Chinees in Antwerpen maar het was wel lekker !
05-10-2010
Saint-Tropez.
Na de tandarts werd het tijd om iets te eten, een simpele maaltijd kost hier snel even veel als een nieuwe tand, vooral de dranken zijn duur. Voor een simpel flesje water wordt op een terrasje al snel 5 of 6 euro gevraagd ! De rest van de middag hebben we rondgewandeld door de smalle straatjes en langs de veel te dure winkels (Hermès, Armani, Gucci ze zijn hier allemaal aanwezig). Ook de bootjes konden op onze belangstelling rekenen, er liggen hier uiteraard ook supergrote luxe jachten en in de baai was de Silversea voor anker gegaan een groot cruiseschip. Saint-Tropez is absoluut aangenaam om een dagje te vertoeven, maar lijkt voor de rest eigenlijk op andere vakantiebestemmingen in de buurt, inclusief vandalisme en zwervers. Wij hadden ons iets veel chiquer voorgesteld.
Geholpen !
Vanmorgen de bus genomen naar Saint-Tropez, want dinsdag = marktdag. Tenminste, dat is zo voor alle toeristen die hier rondlopen - voor ons is het op-zoek-naar-een-tandarts-dag. En het is gelukt ! Bij de derde poging hadden we prijs en Nancy mocht meteen plaatsnemen in een van de martelstoelen. Een uurtje later kon ze lachend buitenwandelen met een nieuwe (voorlopige) tand en dit alles voor een normale prijs. Wij kunnen dus iedereen dus van harte tandarts García aanbevelen !
04-10-2010
Grijs.
Vanmorgen een volledig grijze lucht, dat zijn we niet meer gewend. We zijn even langs Decathlon gereden en hebben 4 binnenbanden voor de fietsen gekocht, daarmee moeten we toch zeker 2 dagen toekomen. Onderweg naar Port-Grimaud begon het lichtjes te regenen maar de rest van de dag is het droog gebleven, tot we een wandeling gingen maken en we met een plensbui werden geconfronteerd. Gelukkig konden we even schuilen en een extra pluspunt : een verkooppunt van Häagen-Dazs-roomijs. Iets minder geluk hadden we met het vinden van een tandarts. Voorlopig is het onmogelijk om ergens geholpen te worden, niemand heeft tijd voor ons :
Het spijt me, maar de eerste weken staat de agenda vol.
En als ze heel veel pijn heeft ?
Dan spijt het ons nog veel meer als wij u niet kunnen helpen ...
Toch gewoonweg schandalig ! Morgen proberen we verder maar er is niet veel kans dat het gaat lukken vrees ik.
Overigens was onze eerste indruk van Port-Grimaud niet echt positief, het strand ligt er nogal verwaarloosd bij (wellicht door de hevige wind van gisteren) maar ook heel de kunstmatig aangelegde doolhof van kanaaltjes en bijhorende bebouwing heeft zijn beste tijd achter de rug. Het echte (kleine) centrum was dan weer wel gezellig met zijn vele restaurantjes. Goedkoop zal het hier niet zijn om te wonen of een vakantieverblijf te hebben, al de toegangswegen zijn constant bewaakt en er lopen veel Zwitsers rond. Toch altijd raar hoe bepaalde nationaliteiten samenklitten, op één van de vorige campings waren er opvallend veel Denen en daarna veel Duitsers. Nederlanders heb je overal !
03-10-2010
Nummer vier + eentje minder !
Die met de stroompanne van gisterenavond mogen niet klagen : deze ochtend werkte alles zonder problemen, zonder dat er eigenlijk iets gerepareerd is. Echt helemaal gerust ben je natuurlijk niet meer na zo'n voorvalletje. Een andere Belg die hier staat krijgt z'n luifel niet niet meer ingedraaid. Voor de rest : vanmorgen was er een grotere markt aan het strand en daar wou Nancy ook wel eens een kijkje gaan nemen. Ik had geen zin en ze ging dus alleen met de fiets naar Fréjus. Een drietal uren later kwam ze aangewandeld met de fiets : jawel, alweer een lekke band ! Onderweg was ze nog drie fietsers tegengekomen met een lekke band, en ze was deze keer keurig het fietspad blijven volgen. Volgens mij gaan de bandenleveranciers hier goede zaken doen de volgende dagen als je weet dat hier zo'n 17000 fietsfanaten extra zullen rondrijden om het beste van zichzelf te tonen in BMX-races, downhill competities, mountain bike tochten en nog vanalles op twee wielen. Het ergste moest nog komen : tijdens het middageten is er een voortand van Nancy gewoon uitgevallen. Ik heb mij er stilaan bij neergelegd dat wij sinds mensenheugenis elke vakantie op zoek moeten naar een tandarts maar meestal is er een stukje afgebroken of moet er een vulling vervangen worden. Deze keer een hele tand ! Dat is dus niet in één dag op te lossen ... we zullen de volgende dagen dus een plekje moeten zoeken in de buurt van een tandarts, maar waarschijnlijk gaan we morgen eerst eens proberen in het ziekenhuis van Saint-Tropez. De rekening laten we dan wel opsturen naar één of andere Franse filmster die daar ook wel eens komt voor een facelift. Om alle miserie te vergeten zijn we nog een strandwandeling gaan maken richting Saint-Aygulf. Onderweg waren massa's kitesurfers hun kunstjes aan het vertonen, de capriolen waren vandaag extra spectaculair want er stond een stevige wind. 's Avonds is de lekke band nog hersteld door Donald de redder in nood die ons ook al gisteren heeft geholpen, de twee fietsen rijden trouwens beter dan ooit tevoren want hij heeft ook wat aan de remmen en de wielen gesleuteld.
02-10-2010
Drie lekke banden ...
Gisterenmiddag zijn we naar St-Aygulf gefietst en vandaag naar Fréjus (vandaag marktdag) en St-Raphaël, dat van hieruit gemakkelijker te bereiken is dan van de vorige camping die in St-Raphaël zelf ligt. De laatste 2 km zijn te voet met de fiets aan de hand afgelegd : ik twee lekke banden en Nancy één ! Oorzaak : kleine doorntjes van een of andere struik, we hebben er verschillende uit de lekke banden kunnen halen. Mijn schuld natuurlijk, want ik wou absoluut de afsaltpaden vermijden. Morgen is het zondag, maar maandag zullen we proberen even bij een Decathlon of zo langs te gaan. Update : Nancy heeft weer al haar charmes bovengehaald en iemand gevonden die drie binnenbanden heeft vervangen. Er strijken hier trouwens meer en meer sportievelingen (en dus ook bijhorend reservemateriaal) neer die volgende week deelnemen aan de Roc d'Azur. Pech voor de man die ons geholpen heeft : daarna viel bij hem in de motorhome de stroom uit en voorlopig is er nog geen oplossing gevonden, waarschijnlijk is er iets mis met de omvormer.
01-10-2010
Eindelijk een Concorde.
We zijn opnieuw verhuisd, amper 10 km verder en staan nu tussen St.-Raphaël en St.-Aygulf, op enkele honderden meters van de zee. Van hieruit kunnen we met de fiets gemakkelijk de omgeving verkennen zonder heuvels over te moeten. De camping is een stuk eenvoudiger maar best gezellig en er staat nog veel volk. Om de gemiste pasta van gisteren goed te maken, is Nancy voor mij een pizza gaan afhalen. Opmerkelijk feit waar niemand wakker van zal liggen : we hebben vandaag de eerste Concorde (voor de onwetenden : motorhome van de duurdere soort) gezien sinds ons vertrek uit België. We vroegen ons al een tijdje af waar die zich allemaal verstoppen, op de parking in Düsseldorf lijkt het wel alsof ze gratis worden weggegeven maar onderweg kom je ze bijna niet tegen. De meeste campings zijn trouwens ook niet in staat om dit soort voertuigen te ontvangen, nog steeds wordt er weinig of geen rekening gehouden met de hoogte en lengte van sommige campers en zijn de straatjes te smal of de bomen niet genoeg gesnoeid.
30-09-2010
Wie wil er mee pasta eten ?
We staan nu voor een nachtje op camping Douce Quietude in Saint-Raphaël en in het restaurant kan je voor 12,50 euro onbeperkt spaghetti eten met zes verschillend sauzen. Het aanbod is enkel per twee personen te bestellen en helaas lust Nancy geen pasta ...
De camping is reuzegroot en biedt alle vormen van ontspanning, ook de verschillende zwembaden zijn nog open én verwarmd. Overdag is het hier even warm dan de vorige dagen in het hinterland, maar 's avonds koelt het hier veel trager af zodat je nog gemakkelijk een wandeling kan maken in t-shirt. Opvallend onderweg : ongeveer elke villa die we in de heuvels tegenkwamen stond te koop !
, ik heb dus hard "NEEEEEEEEEEEEN" geroepen en teken gedaan dat ze mijn kl... konden kussen. Ze kwamen kort voor ons rijden met de bedoeling ons te dwingen de afrit te nemen. Ik ben een tijdje gevolgd en ben dan snel over het gearceerde gedeelte weer de snelweg opgereden. Toen hadden ze blijkbaar door dat wij niet echt een gemakkelijk slachtoffer waren. Enkele tientallen kilometers verder zijn we dan gestopt aan een supermarkt en ondanks de luide knal valt de schade nog mee : een klein deukje in de zijkant en wat verf eraf. De truuk is dus : ze gooien iets tegen je auto en hopen dan dat je zult stoppen om te kijken wat er mis is. Als je stopt, zijn ze voor je het weet met een handtas, fototoestel enz weg. Ik weet dat zulke dingen kunnen gebeuren en ben dus altijd op mijn hoede. Maar het gaat allemaal heel snel, een foto nemen of een nummerplaat noteren - daar denk je allemaal niet aan. Trouwens, de nummerplaten zijn waarschijnlijk toch vervalst of de auto is gestolen. We laten onze vakantie er niet door verpesten, maar het is toch wel erg dat Barcelona zijn slechte reputatie op dit gebied weer helemaal waarmaakt. Denen die op de camping stonden, hebben twee keer een diefstal in het centrum zien gebeuren en bij een Nederlander hadden ze geprobeerd zijn portefeuille te stelen, gelukkig zonder resultaat. Het zijn allemaal zaken die in de hedendaagse maatschappij als onontkoombaar beschouwd worden, maar dat wil niet zeggen dat je je zomaar gewillig naar de slachtbank moet laten leiden.
We zijn dus nog twee extra dagen in Sanary gebleven, twee dagen met veel regen en wind maar ook met gratis internet en veel tijd om alle mailachterstand op te halen. Vandaag was het dus dé grote stakingsdag in Fankrijk met meer dan 200 manifestaties over heel het land. Uiteindelijk hebben we er helemaal geen last van gehad. In Marseille hebben we wel betaald om een lange tunnel onder het stadscentrum te nemen en zo eventuele betogingen te vermijden. Hier en daar zagen we olietankers voor de kust liggen wachten op afhandeling, want de petroleumhavens zijn nog steeds gesloten. Na Marseille zijn we naar Arles gereden, de bedoeling was om twee dagen op camping Les Rosiers te gaan staan maar de camping was gesloten ook al staat op hun website duidelijk aangegeven dat ze nog open zouden zijn. Dan maar naar de camperplaats in het centrum van Arles maar ook dat was noppes. Door verkeerd geparkeerde auto's konden we de parking zelfs niet oprijden, waarschijnlijk was er ook geen vrije plaats. Weer zo een voordeel van met een grote auto onderweg te zijn ! Volgend doel dan maar : Palavas-les-Flots. Onderweg de Camargue voor een stukje doorkruist en o.a. Aigues-Mortes gepasseerd, hier en daar zagen we ook flamingo's in het water zitten. Rond 15u waren we op onze bestemming en dat was niets te vroeg want de parking stond bijna helemaal vol, tijdens een weekdag half oktober ! De parking is niet goedkoop maar er is ook een gebouw met WC's en douches en je staat echt mooi, tussen de bootjes en niet ver van het centrum. Uiteraard hebben we direct een wandeling gemaakt en Palavas is ons echt bevallen : absoluut gezellig, mooi strand, nog veel restaurants en winkels geopend.
