Vandaag bleef het weer lang bewolkt en dus maar weer een beetje zitten niksen.  Deze middag was ik met onze pa afgesproken om iets te gaan eten.  Niet simpel : naar Dos Lunas - gesloten, Sacristan - gesloten, Oh Solomillo - gesloten, Anna - gesloten - Transilvania - gesloten ! Op dinsdag mag je duidelijk geen honger hebben in Albir.  Gelukkig is er nog veel meer keuze en uiteindelijk belandden we bij Santorini, het Griekse restaurant.  Toch weer bezweken voor een voorgerecht, wetende dat ik daarna het hoofdgerecht niet helemaal zou kunnen opeten ...  Nu ja, het had wel gekund maar ik zat vooraf al te fantaseren over een dessert op het terras van Universal Lounge Bar .  Aan onze pa moest ik het ook geen twee keren vragen.  Ik mijn favoriete "ijsje" en onze pa een kopje koffie, verborgen onder een berg slagroom én een wafel ! 

Vandaag werd het, zoals voorspeld, een overwegend grijze dag met af en toe een paar druppels regen.  Enkele uurtjes naar Sabor met onze pa, Jef en Brigitte was dus absoluut geen straf.  Zeker niet omdat mijn lievelingsgerechten op het weekmenu stonden : caesar salade en zalm in jasje van spek met mosterd/appelsaus.  Met Jef als tafelgenoot lag het alcoholverbruik merkelijk hoger dan tijdens onze normale wekelijkse bezoekjes.  Een kwartiertje geleden stuurde Brigitte een mp3 : haar lieve echtgenoot was intussen al een dikke boom aan het doorzagen .

Vandaag was ik afgesproken met Jef om de laatste keer een terrasje te doen bij Dixieland.  Daarna ging het naar Benidorm waar de caravan/studio van Radio Gaga was neergestreken.  Ik ken het programma ook enkel van horen zeggen maar het blijkt een "human interest" programma te zijn op Canvas.  In ieder geval : Jef en ik zijn uitgebreid gefotografeerd, gefilmd en geïnterviewd ! Nu nog enkele maanden afwachten en kijken of het in oktober wordt uitgezonden.  Als dat het geval is, kan ik daarna als BV ingehuurd worden om huwelijksfeesten te verpesten, winkels te sluiten of gewoon om mensen schrik aan te jagen.

Schitterend weer vandaag, volop zon maar zoals altijd in de namiddag weer die vervelende wind.  In de voormiddag heb ik een beetje gerommeld en nog maar eens geprobeerd om de koffer/garage op een ideale manier te organiseren.  Ik denk dat het deze keer gelukt is maar dat heb ik al enkele keren gedacht.

In de namiddag ben ik naar El Cisne gewandeld, op het naastgelegen terrein werd een rommelmarkt georganiseerd ter gelegenheid van de Nederlandse Koningsdag.  Dat was oorspronkelijk gisteren gepland maar door het slechte weer (onweer en regen) verplaatst naar vandaag.  De markt liep al op zijn einde toen ik er aankwam maar al dat oranje deed al snel pijn aan mijn ogen.  Wel plezant om een paar kameraden terug te zien die daar stonden met een kraampje en tabaksplanten e.d. verkopen.  

Van de markt naar camping Benisol is amper enkele minuten stappen en dus ging ik ook nog op bezoek bij Guy.  Als oude social/commun/anarchisten kan je geen betere dag uitkiezen dan 1 mei om een beetje te zeveren over vanalles en nog wat.

Op de terugweg wou ik ook nog langs onze pa gaan maar toen ik zijn camping naderde, zag ik hem in de verte wegrijden met de auto.  Geen bezoekje dus.

Terug in de auto snel de voetbaluitslagen nakijken : de ploeg van 't Kiel met nog enkele minuten te spelen op 0-0 en titelconcurrent Oosterzonen aan de leiding met 0-2.  En dan godverdomme, alsof het gisteren nog niet dramatisch genoeg was, maken de purperen paljassen in de 93e minuut het winnende doelpunt en dus Wilrijk (en de opgeslorpte rattenploeg) kampioen.  Al dat voetballeed werd rond 20u dan weer een beetje verzacht omdat Hercules CF (uit Alicante) zijn uitwedstrijd won met 0-4 en nu op twee punten van de leiding staat, met nog twee wedstrijden te spelen.  Op papier zijn dat nog "gemakkelijke" matchen in vergelijking met wat de rechtstreekse concurrenten voor de boeg hebben.  Spannend dus !

En dan : honger ! De eerste zondag van mei wordt in Spanje moederdag gevierd en dus kwamen alle beschikbare kindjes op bezoek bij Patrick en Vicky.  Er werd Indisch eten gehaald bij de Curry Pot en ik mocht mee met de familie aan tafel.  Met achteraf nog taart natuurlijk, al werd het toen te koud om nog buiten te blijven zitten.

Een ritje dus, eentje om geld uit te geven.  Nog een extra harde schijf en een nieuwe muis - na 456221555 keer klikken liet het linkerknopje het regelmatig afweten.  En twee nieuwe zwemshorts, dat kan onderweg ook van pas komen.  En dan sta je daar : in het pashokje ... bovenaan motorkleding, onderaan een korte broek .  Mijn laarzen uit, da's normaal maar waarom ik één kous aan hield moet je mij ook niet vragen.

Vandaag heb ik de camper verzet naar een plaatsje waar ik volgende week gemakkelijker kan wegrijden.  Een rit van wel 30 meter ! Ik was nog aan het uitrusten van die inspanning en daar was onze pa al om naar Sabor te gaan.  Lekker als altijd maar de laatste weken heb ik toch een probleem : ik krijg zelden mijn bord leeggegeten.  Waarschijnlijk is mijn maag al op voorhand aan het krimpen om zich aan te passen aan de Belgische restaurantprijzen.

En wat heb ik gisteren eigenlijk gedaan ? Echt geen idee, het lijkt alsof maandag deze week van de kalender geschrapt werd.  

Eigenlijk hadden ze vandaag ook beter overgeslagen want door het wanbeleid van de voetbalbond lijkt de kans om kampioen te spelen ineens wel heel ver weg.  Als je niet weet waarover het gaat woon je ofwel op Mars of in Nederland.  Je mag zoiets niet zeggen maar stiekem hoop ik op flinke rellen.  Neen, dat lost niets op maar het kan wel opluchten.

Gelukkig werd de dag nog mooi afgesloten bij de Curry Pot, lekker Indisch eten samen met Ria en Filip.  Voor hen de eerste keer dat ze deze keuken probeerden en ze vonden het lekker, of ze deden in ieder geval heel goed alsof .

We vertrokken rond 11u, dan is de temperatuur al echt aangenaam en moet je onderweg niet van kleding wisselen.  De eerste stop was bij Bar Frau in Benissa, de volgende bij het strand van El Portet - net buiten Moraira.  Daarna ging het via Javea de heuvels in, of mag je de Montgó een echte berg noemen ?  In ieder geval slingerende wegen met af en toe een haarspeldbocht.  Als je boven komt, ter hoogte van de molens (die foto's zijn trouwens niet vandaag genomen) is het panorama echt prachtig en ook in de afdaling met zicht op Denia is het genieten.  

In Denia werden de Harleys op het voetpad voor Rani Palace geparkeerd en konden we nog een lekker Indisch menuutje meepikken.  Mad Max, de dobermann-pinscher van Mick en Elly die hen overal met de motor (in een bench) vergezelt, bewaakte intussen de auto.  Een hond meenemen op restaurant is in Spanje praktisch overal onmogelijk. Terwijl we zaten te eten konden we genieten van knappe auto's (Ferrari's, Lamborghini's en ander duur speelgoed) die waarschijnlijk naar een meeting op Ibiza gingen want ze reden allemaal in de richting van de overzetboot.

Na het eten wou ik eigenlijk terug over de Montgó maar Mick en Jef vonden dat we genoeg bochtenwerk hadden gehad.  En dan maar zeggen dat een H-D Sportster voor watjes is, Elly en ik konden nog wel wat meer hebben ...  We reden dus huiswaarts via de N-332, een lang stuk zonder bochten is ook daar eerder een zeldzaamheid.  Onderweg bij een oprit was er een auto die absoluut onze bescheiden "colonne" wou doorbreken.  Die man is dus vele kilometers (overal inhaalverbod) heel braaf achter mij (ik reed als eerste in de groep) moeten blijven rijden tegen een snelheid ver onder de toegestane limiet.  Jef moest er later mee lachen en zei "Wat dacht je, die zal ik eens een mooi escorte geven ?" Pas toen we de indringer kwijt waren, kon het gas weer open.  Verkeersagressie ? Neen, absoluut niet - niemand heeft zich kwaad gemaakt .

De bedoeling was om nog iets te gaan drinken op het terras van Almafra maar het was er ontzettend druk want St. Georges Day werd daar uitbundig gevierd.  

Alles bij elkaar een mooie dag gehad en 140 km gereden, nog altijd zonder al te veel last van mijn schouders/armen.  Ik heb toch de indruk dat het vooral ook met de temperatuur te maken heeft.  Waarmee ik maar duidelijk wil maken dat overwinteren in België niet meer leefbaar zou zijn voor mij.

Het was trouwens een speciale dag bij Sabor want onze trouwe barman Jip stopt ermee en gaat terug naar Nederland.  Als bij toeval liep een ex-ober (Yannick - terug naar België gegaan) nog even binnen om goedendag te zeggen.  Het is toch tekenend voor de sfeer dat die gasten tijdens hun vakantie hier nog binnenvallen.  

Vandaag geen lekker eten en overwegend bewolkt, misschien een goed moment om de auto te poetsen ? Alle beschikbare ladders bij elkaar gezocht, op het dak gekropen en ja : dat kon wel een schoonmaakbeurt gebruiken.  Naar de kerk gaan om te bidden is de volgende dagen geen goed idee, ik voel mijn knieën niet meer.  Het resultaat mag er wel zijn, een mooi glimmend dak én ik kan weer door het dakvenster kijken.  Ook het zonnepaneel zal iets meer opbrengst hebben nu de zand- en stoflaag verwijderd is.  De zijkanten zijn voor een andere keer, te veel werken is niet gezond.

Om te besluiten nog een beetje filminfo.  Gisteren achtereenvolgend naar Black en D'Ardennen gezien.  Allebei een beetje een moderne versie van het Romeo en Julia verhaaltje en absoluut geslaagd.  Wel een probleem : hoe meer je naar dit soort films kijkt, hoe somberder je tegelijk ook naar de samenleving kijkt.  Het einde van Black was trouwens te voorspellen, dat van D'Ardennen was een verrassing - ook al zag ik struisvogels al van ver aankomen (ja, struisvogels ).  Vandaag stond een beetje tegengif op het programma : Safety First - the movie.  Ja, the movie want het was inclusief Engelse ondertitels.  En eerlijk : echt vrolijk word je hier ook niet van.  Net zoals de serie is de film een opeenstapeling van idiote en totaal ongeloofwaardige situaties.  Het verstand op nul, af en toe glimlachen en een pak koekjes - ik zal het maar een geslaagde avond noemen.  De film is opgenomen op Tomorrowland, het dance festival in Boom bij Antwerpen en dat maakte het toch nog een beetje interessant.  Zo lijkt alsof ik er ook een keer ben geweest, ziet er echt knap uit !

Waar ik ook graag naar kijk : Moerkerke en de mannen. Een confrontatie met priesters, gigolo's en hoerenlopers allerhande. De meest recente aflevering ging over jongemannen en hun pogingen om meisjes te versieren. Een cursus versieren geven en zelf niet van straat geraken, hoe zielig kan het zijn ?

Tussendoor heb ik toch ook nog tijd gevonden om een wandelingetje te maken.  De natuur is nu echt heel mooi, overal staat vanalles in bloei.  Bloemen waarschijnlijk, meer moet je mij niet vragen.  Ik ben ook nog eens op verkenningstocht geweest om een geschikte plek te zoeken waar ik misschien nog een laatste cache kan verstoppen voor ik vertrek.  De uitwerking zal iets voor de volgende dagen zijn.

Als het waait en er is bijna niemand meer om een praatje mee te doen, wat blijft er dan over ? Eindelijk de diepvries ontdooien en de laatste lamsburgers opeten. Eten maken dus, de auto een beetje poetsen – douchen – naar de winkel enz maar toch vooral : filmpjes en series kijken. Zo heb ik met veel plezier naar Coppers gekeken en zit ik in spanning te wachten op het einde van “Blind getrouwd”. Geen sensatie, gewoon een interessant experiment : een groepje deskundigen zoekt de perfecte partner voor een aantal deelnemers en die zien elkaar pas voor de eerste keer als ze het jawoord geven. En dan vraag ik me af : stel je voor dat ik me zou inschrijven voor dit programma en ze matchen mij met iemand waarvan ze vinden dat onze verwachtingen gelijklopend zijn. Ik wil de smoel van mijn aanstaande echtgenote en haar familie wel eens zien als ik op mijn sandalen de trouwzaal binnenstap  

Na het eten ben ik nog eens lang Guy op camping Benisol gereden.  Al dat gejammer van hem op zijn blog (camperhuub - zie hiernaast) over het tijdelijk afscheid moeten nemen van Mieke (zijn echtgenote) had zoveel medelijden bij me opgewekt dat ik me verplicht voelde om hem te gaan troosten.  Uiteindelijk viel het allemaal wel mee, maar voor alle veiligheid heb ik het touw dat klaar hing toch maar meegenomen .

En toen was het alweer tijd voor het amateurvoetbal in Benidorm.  Naar twee wedstrijden tegelijk kijken, het is niet gemakkelijk maar op dit niveau is het soms de enige manier om af en toe iets mooi te zien.  

Deze avond stond FC Barcelona - Valencia CF op het programma.  En Barça heeft het weer laten afweten, ik ben dus tevreden ! Toch spijtig dat Beerschot gisteren gewonnen heeft.

Het was niet echt duidelijk wie wanneer het podium onveilig zou maken en dus heb ik Dakota Beach gemist.  Niet erg, WCR3 is veel heviger.  WCR3 is een "gekrompen versie" van White Coast Rebels maar ze maken absoluut even veel lawaai als hun grote broer.  Alleen maar covers, maar wel van de allerbeste soort.  Het was soms wel moeilijk om je aandacht bij het podium te houden ... .

Daarna heb ik eindelijk gedaan wat ik al lang van plan was : frietje gaan steken bij de snackbar in Albir, met een curryworst/frikandel speciaal erbij natuurlijk !

Ik was haar een stukje tegemoet gereden en we kwamen ongeveer samen aan bij de Russisch-Orthodoxe kerk in Altea.  Dan ging het vliegensvlug naar Alfaz want we hadden allebei grote honger.  Dat probleem werd simpel opgelost met een goedkoop en lekker menu in het restaurant L'alfas+Social.  De timing om daar terug te vertrekken was een beetje verkeerd gekozen want de laatste schooldag van de week liep net ten einde.  Je moet weten : in heel Spanje zijn er volgens mij geen drie kinderen die te voet of met de fiets naar school gaan.  Allemaal worden ze met de auto gebracht en gehaald, het was dan ook een drukte van jewelste.  

Vijf minuten later werden de Harleys geparkeerd bij onze camperplek en gingen we caches zoeken.  Dat zoeken was dan vooral voor Debbie want het waren allemaal caches die ik zelf had gelegd.  In ieder geval, de tijd vloog voorbij en we hebben weer flink wat afgelachen.

Vandaag kreeg ik een berichtje van Ria en Filip die hier in de buurt een appartement huren.  Of ik thuis was ? Ja, en dus kwamen ze even langs.  Daarna nog even met hen mee gefietst (alweer training ) naar Alfaz en een terrasje gedaan.  

En toen moest ik me al bijna haasten om nog op tijd te zijn voor het wekelijkse etentje bij Sabor.  We waren onderweg en ik voelde dat er iets mis was.  Al snel had ik het door : op stap zonder fototoestel, dat overkomt mij nooit ! Het leek alsof ik in mijn blootje liep.  Helaas dus geen foto's van de heerlijke bouillabaisse of andere lekkernijen.

's Avonds moesten we er weer aan geloven : afscheidsborrel en -hapjes.  Het is niet omdat de feesttent ontmanteld is, dat we niet meer mogen feesten !

Vanmorgen reden Leo en Rita weg, morgen is het tijd voor de volgende - het wordt nu wel heel rustig.  Al diegenen die de vorige dagen en weken zijn vertrokken zijn intussen allemaal veilig thuis geraakt.

Vanmiddag nog een keertje gaan eten bij Almafra, op het slaatje en de zeer lekkere linzensoep was niets aan te merken maar de kalkoen leek toch wel heel erg op lams- of schapenvlees.  

Voor de rest stond mijn hoofd maar naar één ding : voetbal ! Gisteren had Beerschijt niet kunnen winnen, dat maakte mijn weekend al voor de helft geslaagd.  Vandaag moest RAFC naar Cercle Brugge en gelukkig kon ik de wedstrijd volgen via een live stream.  Godverdomme, ik heb gevloekt ! 1-0, 2-0 voor de boeren  - daar gaat de titel ...  En dan 2-1 en ver in de toegevoegde tijd (zal ze leren tijd rekken) toch nog 2-2.  Niet zo mooi als een overwinning maar evenveel opluchting.  Pas later hoorde ik dat mijn keel schor was van het schreeuwen.  In ieder geval : ze houden het spannend.

Wat betreft teevee kijken ben ik helemaal op het verkeerde pad.  Al jarenlang (met een korte onderbreking) volg ik Thui-uis, daar is geen ontkomen aan en dan denk je dat het niet erger kan ... Wel dus, want onder invloed van Nancy kijk ik nu ook naar "The Voice van Vlaanderen".  Niet echt mijn ding, maar waarmee moeten we anders onze urenlange telefoongesprekken vullen ? En toegegeven : er loopt wel wat talent rond, alleen worden ze op termijn allemaal in datzelfde keurslijf gedwongen.  Er moeten danspasjes bij, de kledij moet hipper enz.

En dan nu - tataaa - lager kan ik niet zinken : mijn pop-uprestaurant ! Ik word al misselijk van het woord pop-up alleen ! Maar ja, Nancy weer : je moet eens kijken ...  Jongens, jongens (en meisjes, meisjes - vrouwen, vrouwen - mannen-mannen en transgenders aller landen) : dit is de ultieme erger-teevee !!! Wie bedenkt dit en nog erger : wie kijkt hiernaar uit vrije wil ? Wie zijn die Boxy-trezen ? Waarom kan Sergio Herman niet verstaanbaar praten ? Waarom wordt Gert niet opgediend op een bedje van Samson ? En ook hier : iedereen wordt in een bepaalde richting gedwongen.  Wie zit er te wachten op een pizza met geblancheerde coquillemousse ? Of een taaaaaaaaaaaaaaco met geraspte koeientong ? IK NIET ! Een mens zou verdomme stoppen met eten door al die onzin ...

Oef, het is eruit.  Gelukkig was er ook nog tijd voor een echte film : Son of Saul.  Een Oscarwinnaar, waarschijnlijk in de categorie "zware kost".  Zeer donkere film over het "leven" in het concentratiekamp van Auschwitz.  De beruchte douches, met lijken sleuren, een mislukte opstand - vrolijk word je er niet van.  Toch had ik beter verwacht, vooral omdat Rob me al maanden geleden enthousiast had gemaakt na het lezen van het boek.  Confronterend is de film in ieder geval en met de recente ontwikkelingen op wereldvlak : nooit meer oorlog aub ! 

"Get a job" was een film waarvan ik werkelijk niets onthouden heb, maar met zo'n titel is dat ook geen verrassing .  "London has fallen" (nu in de bioscoop) was dan weer absoluut overdonderend en waarschijnlijk weer gigantisch duur om te maken.  Terroristen blazen ongeveer de helft van de Britse hoofdstad op en vermoorden daarbij alle wereldleiders behalve eentje.  Wie denk je : de president van de USA natuurlijk ! "The forest" vond ik de beste keuze op die regenachtige dag.  Een thriller met lichte horrortrekjes die zich afspeelt in Aokigahara, het zelfmoordbos op de flanken van Mount Fuji, Japan.  Ik wist op voorhand niet eens waar de film over ging en geheel toevallig werd ik meegenomen naar een plaats waarmee ik de laatste weken veel in mijn hoofd zit.  Misschien een teken dat ik toch absoluut eens naar het land van de rijzende zon moet gaan ?

En voor de rest ? Elke dag een afscheidsborrel én vertrekkers.  Dinsdag zijn Joke en Jielis vertrokken, vandaag waren Gery en Roza aan de beurt en morgenvroeg rijden Rob en Letty naar het noorden.  Het zal hier stilletjes worden ...

En was het gisteren nog wat winderig, vandaag kregen we opnieuw het weer waar we allemaal gelukkig van worden : zon van 's morgens tot 's avonds.  En wat doen die rare Nederlanders dan ? Op hun dak kruipen en beginnen poetsen ...

Volg ik dan hun voorbeeld of ga ik iets eten bij Sabor ? Drie keer raden ! Het restaurant zat weer helemaal vol, het nieuwe (nog altijd naamloze) aanpalende restaurant weer helemaal leeg.