Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
24-05-2005
Nabij het klooster van Stams.
Het is nog de hele nacht blijven doorregenen maar nu is het droog en de zon probeert de kilte te verdrijven. Rond 10 uur zijn we vertrokken, langs de normale uitgang lukte het niet wegens asfalteringswerken maar langs een steile zijweg raakten we terug op de goede weg. Onderweg zijn we nog even gestopt in Rattenberg, dat blijft altijd een gezellig dorpje om een uurtje rond te wandelen. Eigenlijk wilden we ook nog een kijkje gaan nemen aan het Museumsfriedhof, een begraafplaats zonder doden maar wel met grafzerken met leuke opschriften, maar we zijn het gewoonweg vergeten.
Nog even langs de supermarkt geweest om inkopen te doen voor de laatste dagen en dan naar Stams doorgereden. Rond half twee aangekomen op camping Eichenwald, een vrij bescheiden camping (vlak naast 2 springschansen) met sanitair dat we vroeger normaal vonden op een camping maar na onze ervaringen op de vorige campings zijn we zo rotverwend dat we het maar minnetjes vinden. Alles is wel heel proper maar in hun brochure spreken ze over luxueus en dat vinden we overdreven. De plaatsen zijn niet genummerd en iedereen kan op verschillende terrassen gaan staan waar hij/zij wil. Spijtig genoeg wordt ook hier het zich weer verpest door hoogspanningskabels, inclusief een mast op de camping. Achter de camping is een mooie wandelweg en in de verte zie en hoor je de Inntalautobahn maar echt storend is het niet. Het kleine zwembad zou moeten open zijn, maar is duidelijk nog niet schoongemaakt. Na het avondeten wandelen we naar het beroemde klooster van Stams, een rustgevend en idyllisch plekje.
23-05-2005
Nog steeds in Kramsach.
Over gisteren kunnen we vrij kort zijn : prachtig weer om buiten in de zon te zitten en dat hebben we dan ook gedaan. We zijn wel met de honden naar de Berglsteiner See gewandeld, heen en terug + rond het meer neemt ongeveer 2 uur in beslag. s Avonds hebben we ons eens goed laten gaan bij de Imbiss op de camping die meer en meer op een Hollandse kolonie begint te lijken.
Vandaag zijn we in de voormiddag naar het Bauernhöfe museum geweest, een soort Oostenrijks Bokrijk. In de namiddag is het beginnen regenen en hebben we het centrum van Kramsach met een bezoekje vereerd. Veel is er niet te zien maar er zijn wel 2 goede supermarkten (Spar en Billa). Intussen beginnen we ons toch een beetje zorgen te maken over Toni en familie : ze zijn van het allescontrolerende type, overal kom je ze tegen : WC-papier aanvullen, is er niet te veel mosterd op de braadworsten, klopt de rekening in het winkeltje wel enz. Eigenlijk een beetje beangstigend maar een camping leiden zal wel niet zonder een beetje discipline en toezicht gaan veronderstel ik. Maar toch, als de mamas de kinderen waarschuwen voor die böse Toni is er toch iets mis.
21-05-2005
Naar Tirol.
Om 10 uur vertrokken richting Krimmler Wasserfälle waar we een uurtje later aankwamen. Parkeren kan alleen op de betalende parkings en voor een motorhome vragen ze 6 euro, gewoon schandalig om enkele uurtjes in de blakende zon te staan. Voor het dubbele van die prijs staan we 24 u op een goede camping met zwembad. Nancy wou betalen maar voor mij moest het niet meer. We zijn dan verder richting Zillertal gereden over de Gerlospas en zijn onderweg af en toe gestopt om de watervallen van in de verte te bewonderen, uiteindelijk hadden we ze vroeger al eens gezien. Rond 13 uur kwamen we aan in Zell am Ziller waar we direct Camping Hofer vonden, maar na even rondkijken bleek al snel dat dit niets voor ons was. Plaatsen direct naast de straat, midden in een woonbuurt met langs alle kanten zicht op huizen in aanbouw. Voor iemand iets kon vragen zijn we maar snel weer verdergereden en een klein uurtje later kwamen we aan in Kramsach. Uit het camping cheque-aanbod hebben we daar camping Seeblick Toni gekozen en dat bleek een goede keuze. We werden direct vriendelijk onthaald en binnengeloodst. We kregen eerst een plaatsje direct bij het hoofdgebouw en dicht bij het strand maar op ons verzoek en met de mededeling dat we 2 honden bijhadden zijn we uitgeweken naar het einde van de camping. Het plaatsje dat we daar uitkozen heeft geen nummer en je moet een flinke kabel bijhebben om aan elektriciteit te geraken maar voor de rest : subliem ! Vlak bij een achteruitgang (en ook toegang tot het meer) en ideaal om met de honden te wandelen. Links zicht op de bossen, in de verte de besneeuwde bergtoppen en rechts het meer met eendjes - beter kunnen we ons niet wensen.
20-05-2005
Met de fiets naar Zell am See.
We hebben besloten om toch nog een nachtje extra te blijven, Nancy wil graag nog eens naar Zell am See wandelen. De geplande tocht over de Grossglockner Hochalpenstrasse wordt daardoor verschoven naar een van de volgende vakanties. Onze plannen worden echter in de war gestuurd door Fakie, die een beetje mankt met haar linkervoorpoot. We zullen er stilaan aan moeten wennen dat de honden meer tijd nodig hebben om te recupereren, ze zijn tenslotte allebei al 10 jaar oud. Fakie is wel een echte komediant, we zijn er allebei zeker van dat zij kwetsuren kan "faken". Een staaltje van haar kunnen : als Oxbow in het hok ligt en zij wil er liggen, blaft ze zonder enige aanleiding zodat Oxbow uit het hok komt om te kijken wat er gebeurt. Voor Oxbow het doorheeft, glipt ze dan achter zijn rug in het hok
Enfin, we besluiten dan maar een fiets te huren en rijden langs het Tauernfietspad naar Zell. Zell blijft een van de mooiste toeristische plaatsen van Oostenrijk en het Grand Hotel willen we wel eens afhuren om de ganse familie- en vriendenkring een weekje te verwennen. We kopen een autowegenvignet en na het verplichte ijsje rijden we de Zeller See rond en arriveren we via Thumersbach terug in Bruck. s Avonds eten we een lekkere pizza in het campingrestaurant.
19-05-2005
Wandeling naar Kaprun.
Een echte wandeling hebben we niet meer gemaakt gisterenavond, maar vandaag halen we dat zeker in. De eerste zonnestralen drijven de wolken uiteen en de camping ziet er al een stuk aangenamer uit. Het is een heel grote camping met heel wat mogelijkheden op sportief vlak. We wilden graag naar Zell am See wandelen maar onderweg besluiten we toch maar de weg naar Kaprun te kiezen. Gewoon de Tauernradweg volgen en 5 km later staan we in het centrum van Kaprun waar we onze picknick verorberen en een ijsje eten. Het is meer dan 15 jaar geleden dat we in Kaprun waren maar het dorp straalt nog steeds gezelligheid uit. Op de terugweg wandelen we langs de Burg, een oude burcht die stilaan gerestaureerd wordt. In de buurt vinden we ook het gedenkteken voor de gesneuvelde Sovjets terug. s Middags geeft de zon genoeg warmte om in zwembroek buiten te zitten en in het verwarmde zwembadje spartelen al enkele kinderen. Het meertje dat bij de camping hoort zal in de zomer veel campinggasten afkoeling kunnen bieden. s Avonds wandelen we even naar Bruck-centrum, buiten enkele restaurants is er niet veel te zien. De minigolf ziet er wat verwaarloosd uit maar er is wel een mooi openluchtzwembad.
18-05-2005
Aan de voet van de Grossglocknerstrasse.
De hele nacht heeft het geregend en ook als we opstaan blijft het water met bakken naar beneden komen, toch moeten we even een wandeling met de honden maken. Rond half elf vertrekken we richting Reit im Winkl, net over de Duitse grens. In de winter is dit dorp via skipistes verbonden met het Oostenrijkse Waidring. We maken deze kleine omweg om even de campings daar te bekijken met het oog op een volgende vakantie in deze streek. De onmiddellijke omgeving van de camping lijkt aantrekkelijk en het dorp is zeker de moeite waard, zeer veel restaurants en winkels. Het belangrijkste aan deze campings dat ze ook camping cheques en/of de ACSI-kaart accepteren in het hoogseizoen. Belangrijk voor ons jaar tijdskrediet/loopbaanonderbreking in 2007.
We rijden verder richting Zell am See maar maken nog een kleine omweg langs Sankt Johann in Tirol, waar we een uurtje rondwandelen en enkele inkopen doen. Nog steeds in de stromende regen komen we rond 15 uur aan in Bruck aan de Grossglocknerstrasse. Camping Woferlgut leek ons op voorhand een camping waar we in theorie wel een week zouden willen blijven maar als we aankomen is ons enthousiasme al wat minder. Natuurlijk heeft het ook te maken met de troosteloze verzopen aanblik maar het geheel spreekt ons niet direct aan. Op de achtergrond hoor je steeds het verkeer voorbijrazen en grote stukken van het panorama worden ontsierd door hoogspanningsmasten. De moderne mens heeft nu eenmaal elektriciteit nodig tot in de verste uithoeken. Hopelijk wordt het straks wat droger zodat we nog een flinke wandeling kunnen maken.
17-05-2005
Groeimelk helpt niet.
Het heeft vannacht flink gewaaid, hier en daar hoorden we vanuit ons bed het geluid van omvallende fietsen en stoelen. Op de radio wordt verteld over een vrouw van wie de handtas is afgepakt. Als zoiets op de radio vermeld wordt, zal het hier misschien nog een echt nieuwsfeit zijn, het kan ons veiligheidsgevoel alleen maar versterken. Het weerbericht voorspelt niet echt schitterend weer, in de voormiddag opklaringen en later regen en onweer. Vannacht en morgen nog meer regen en er wordt zelfs gewaarschuwd voor plaatselijke overstromingen. Toch kunnen we nog een mooie wandeling maken naar de Scheibenwaldhütte op 1150 meter hoogte. De honden kunnen onderweg overal vrij rondlopen en hier en daar hun dorst lessen aan een watervalletje. Na de middag blijft de zon vrolijk schijnen tot een uur of vier. Dat geeft Nancy de tijd om ons afvalwater grondig te onderzoeken, op zoek naar een oorringetje dat ze gisteren in de afvoer van de lavabo heeft zien verdwijnen. Thuis is ze daar ook al enkele keren in geslaagd, onderweg is het de eerste keer. Het kleinood wordt echter niet gevonden. s Avonds hebben we een hapje gegeten in het campingrestaurant : een flinke Tiroler Salatschüssl met een Ofenkartoffel - lekker ! Voor het slapengaan drink ik het laatste restje groeimelk uit (gratis fles dank zij GB-actie) maar ik vrees dat ze weer iets wijsgemaakt hebben zelfs geen centimeter groter geworden.
16-05-2005
Kössen.
Om 10 u vertrekken we. en via Nürnberg en München rijden we richting Oostenrijk, net voor de grens verlaten we de autosnelweg en gaan verder via Walchsee naar Kössen. Het is 15u30 en we hebben 380 km afgelegd. De bedoeling is de volgende 2 nachten door de brengen op Euro Camp Wilder Kaiser. We hangen wat rond bij de receptie tot een ietwat norse man ons voorthelpt. We willen betalen met Camping Cheques en daardoor is onze keuze beperkt tot de "gewone" comfortplaatsen met elektriciteit en tv-aansluiting. Mits opleg kan je ook een plaats krijgen met water aan-en afvoer + gasaansluiting maar dat hebben we allemaal niet nodig. De plaatsen zijn niet afgebakend en liggen bijna allemaal in een open veld. Ze voorspellen erg slecht weer, dus elke zonnestraaltje dat we kunnen opvangen is meegenomen. We kiezen plaats R4 met een mooi zicht op de Unterberghorn en zetten de auto waterpas op de verharde ondergrond. Onmiddellijk daarna gaan we even de directe omgeving verkennen. Er is een speciaal hondenpad + grasveld en we ontdekken onmiddellijk vele wandelmogelijkheden. Intussen zien we de deltavliegers en parapente-liefhebbers in grote aantallen naar beneden komen om vlak bij de camping te landen. Op de camping zelf is echt alles aanwezig : winkel (ook met charcuterie, fruit en groenten), 2 restaurants, sportvelden, klein zwembad en echt super-de-luxe sanitair. Echt ruim zijn de douches niet maar wel mooi met een glazen wand afsluitbaar zodat je kleren droog blijven. Je kan de temperatuur van het water zelf regelen, het water blijft lopen zolang je dat wil én er is een afneembare handsproeier - dat kom je zelden tegen. Een aantal WCs zijn van het zelfreinigende type. Na het avondeten wandelen we naar Kössen-centrum, een wandeling van 40 minuten. Het lijkt er gezellig maar wel nogal verlaten, ik probeer het me voor te stellen in de winter met alle drukte die erbij hoort en het wordt plots veel "gemütlicher".
15-05-2005
Een originele wekker.
Het heeft de hele nacht geregend en we worden gewekt met muziek van een blaaskapel. Die blaaskapel heeft samen met een pastoor en enkele misdienaars een droog plaatsje gevonden onder het overdekte gedeelte vóór het sanitair gebouw. Douchen moet even uitgesteld worden, want anders moeten we de gelovigen storen die de pinkstermis bijwonen. Later douchen we wel, de douches zijn nogal krap en er moet dikwijls op het knopje geduwd worden om water te krijgen van wisselende temperatuur. Na het ontbijt wandelen we naar de overkant van de Main om nog een andere camping (in Polisina) te gaan opzoeken. De camping ligt heel rustig maar lijkt ons uitsluitend voor vast verblijf geschikt. Vergeleken met "onze" camping lijkt het hier wel uitgestorven.
In de namiddag krijgen we de zon eindelijk te zien en zetten we de stoeltjes buiten. Na het avondeten volgen we de "Schwalbenpaar"-wandeling, een mooie rondwandeling van 3 km, waar de honden hier en daar vrij kunnen rondlopen. Fakie maakt voor de eerste keer kennis met schrikdraad, ze weet niet wat haar overkomt. In de omgeving zijn talrijke uitgestippelde wandel-en fietsroutes goed aangegeven. Je kan hier makkelijk enkele dagen verblijven en elke dag een andere wandeling of fietstocht maken, maar wij vertrekken morgenvroeg richting Oostenrijk.
14-05-2005
Eindelijk vakantie.
Rond 10u30 vertrek in Antwerpen, langs Aachen, Köln en Frankfurt naar Frickenhausen/Ochsenfurt bij Würzburg. Het hele Duitse snelwegennet lijkt wel één grote "Baustelle", maar gelukkig staan de files allemaal in de tegenovergestelde richting zodat we zonder problemen (maar wel met heel veel regen) na 520 km rijden rond 17u30 aankomen op het Knaus Campingpark. We hebben geluk : er is nog slechts 1 plaatsje over in dit verlengde pinksterweekend. We krijgen nummer 19, een verharde plaats voor korte verblijven. De normale prijs bedraagt 29 euro, met onze ACSI-kaart betalen we maar 16,50 - alles inbegrepen. Aan de muur van het sanitairgebouw hangt een krantenartikel over motorhometoeristen die in Duitsland slachtoffer werden van een overval met KO-gas s Avonds wandelen we naar het centrum van Ochsenfurt, een gezellig stadje met goede inkoopmogelijkheden en mooie oude gebouwen. Op een plein aan de rivier is het kermis en er staat (natuurlijk) ook een biertent en enkele kraampjes met echte Ochsenfurter Bratwursten. Echt heel gezellig. Op de camping zelf wordt ook flink wat gefeest met vrij luide muziek, blijkbaar stoort niemand zich er aan.
13-05-2005
Richting Oostenrijk.
Dit jaar is er heel lang getwijfeld over ons reisdoel. Door allerlei omstandigheden kunnen we niet langer dan 14 dagen "grote vakantie" nemen en te lange afstanden moesten dus vermeden worden. We waren van plan de Auvergne te verkennen maar het weer in het midden van Frankrijk ziet er op langere termijn niet erg rooskleurig uit. Akkoord, je mag niet te veel geloof hechten aan weersvoorspellingen maar we wilden toch niet het risico lopen de helft van onze vakantie bij 14 graden in de regen te zitten. Na een lange surftocht langs vele weersites hebben we besloten naar Oostenrijk te rijden. Omdat we tot nu toe in Frankrijk bijna altijd mooie grote plaatsen met de nodige privacy hebben gevonden, vertrekken we niet helemaal met een gerust hart naar het Alpenland. Op de meeste fotos en beschrijvingen die je op internet en in folders kan vinden, zijn de plaatsen op de Oostenrijkse campings aan de kleine kant en liggen ze allemaal door elkaar op een grasveld zonder enige afscheiding. Voor ons is dat niet echt een probleem maar de honden appreciëren het niet dat iedereen maar over "hun" plekje loopt, met het (on)nodige geblaf tot gevolg. We kijken dus nieuwsgierig uit naar deze voor ons nieuwe bestemming. Voor de eerste keer in jaren vertrekken we zonder de fietsen mee te nemen. Onze conditie is momenteel niet echt geweldig en als we de tweewielers niet bijhebben, kunnen we meer met de honden op stap. Verder hebben we ook besloten er een echte rustvakantie van te maken, verwacht dus geen grootse avonturen.
