Het is zaterdagavond en we staan op het punt om te vertrekken naar een modeshow,met als hoofdthema "lingerie en swimwear". Dus had ik besloten om mijn steunkousen die avond vrijaf te geven en me voor het eerst sinds weken terug elegant maar vooral vrouwelijk te voelen in mijn elegante pumps.
Mijn redenering:het is maar voor een paar uren en het is met zitplaatsen,dus wat zou er verkeerd kunnen lopen???
De modeshow en de rest van de avond waren een groot succes,waar we met volle teugen hebben van genoten, de thuiskomst was helaas een stuk minder....
Fijn voetje in elegante pump was terug getransformeerd in een opgeblazen waterzakje
Halleluja,daar gaan we weer,we doen vlug onze zachte pantoffeltjes aan om onze voetjes te verwennen en tot rust te laten komen... niets verwennen,ik geraak zelfs niet meer in mijn pantoffels,grgrrrrrrrrrrrrrrrr.....
OK,dan kruipen we gewoon in bed in de hoop dat morgen alles beter zal zijn...
en was het beter?natuurlijk niet!
Dus worden we geconfronteerd met volgend probleem,het is zondag en we gaan naar een chique antiekbeurs,wat trekken we aan vandaag? Volgende obstakels moeten vermeden worden: dikke voeten dus we geraken niet in onze sportschoenen favoriete jeans,te aansluitend dus spant te veel
Enige wat ons rest,zijn de hoge zwarte laarzen in combinatie met een kleedje. Maar ik ben slim geweest,ik heb me van die zelfophoudende panties gekocht,een serieuze investering weliswaar die hopelijk zal renderen.
Onze outfit voor vandaag:ons mooi kleedje,onze prachtige steunkousen met daarboven onze zelfophoudende panties afgewerkt met een kanten boord en mijn hoge zwarte laarzen om het geheel af te werken.
Tja,als we in de spiegel kijken,is het natuurlijk niet wat het zou moeten zijn,want ik blijf de indruk hebben dat ik plastieken benen heb, maar manlief overtuigt me dat het allemaal best meevalt en eerlijk gezegd ik heb geen andere keuze dan deze outfit aan te doen, dus zet ik mijn trots opzij en met zijn allen vertrekken we naar de beurs.
De beurs was de moeite echt waar,het publiek was heel stijlvol,allemaal dik in orde dus,op één ding na...
Ik liep namelijk in één van de gangen vol bewondering naar de verschillende schilderijen te kijken toen plots een mevrouw me luidlachend voorbijliep...
Hier was duidelijk meer aan de hand...
Ok,we kijken naar beneden,... ........heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp!!!!
Ik kan wel door de grond zakken van schaamte ( en eigenlijk is het mijn eigen schuld),mijn dure zwarte panties zijn naar beneden gezakt en hangen vrolijk te wiebelen over mijn zwarte laarzen, mijn steunkousen eisen nu alle aandacht op en zijn voor het stijlvolle publiek zichtbaar en het strafste van al,ik was in het gezelschap van drie mannen,maar heeft er iemand iets gezegd of gezien???
Conclusie:in de hoogste nood kan je enkel op jezelf rekenen.
Ik moet jullie niet zeggen dat de charme van de beurs voor de rest volledig aan mij is voorbijgegaan, mijn enigste prioriteit was "hou houd ik die rotkousen naar boven en hoe geraak ik hier zo snel mogelijk buiten"
De zoektocht naar de steunkousenverkoper verliep naar eigen zeggen tamelijk vlot, lang leve google....
en gaf volgend resultaat:ik had een afspraak gemaakt bij een orthopedist gevestigd nabij het Gentse.
Eerste voorwaarde:de afspraak diende 's morgens te gebeuren,kwestie van de ideale opmeting te verkrijgen.
Dus vrijdagmorgen allen daarheen...
En we waren er klaar voor,fris gewassen en met een goed humeur kwamen we aan bij de orthopedist,
ding dong...de deur werd opengedaan... in de volle overtuiging dat een oudere man mij ten dienste zou staan,viel ik bijna achterover van verbazing toen een jonge man,zeg maar spetter voor mij de deur opendeed.
Halleluja,de toon was gezet en mijn vrijdagmorgen kon niet meer stuk
Nu even praktisch,want professioneel was hij wel,"mevrouw ik zal u even de collectie tonen" Collectie???????????Bestaat dat????????? En ja hoor,daar waren ze,de kousen in alle verschillende kleuren en maten.
"Ik ga voor de zelfophoudende kousen in de lichtste kleur afgewerkt met kant" Ja hoor,jullie lezen het goed,ze zijn er in geslaagd om er een sexy touch aan te geven ,maar hoe je het ook draait of keert,de dikte van de kousen zorgt ervoor dat het eruit ziet alsof je 2 plastieken benen hebt,weliswaar afgewerkt met kant...
Toen kwam het moeilijkste gedeelte...
"Mevrouw ik ga u helpen bij het aantrekken van de eerste kous."
smelt,smelt,....
En daar gingen we dan,zijn vakmanschap kwam naar boven en als een volleerde gentleman begeleidde hij mij bij het aantrekken van mijn eerste steunkous,pas op het ging niet echt van een leien dakje,want het blijft een getrek en gesleur om het aan te krijgen...
"Mevrouw,ik stel voor dat u de tweede kous zelf aandoet."
Help,moet ik dit alleen doen in het bijzijn van die spetter,mijn zelfvertrouwen kreeg opeens een deuk,maar ik liet me niet kennen. Daar gingen we dan,we begonnen met de kous over de voet te trekken,terwijl meneer spetter me aandachtig zat te bestuderen, besefte ik dat het helemaal niet gemakkelijk zou worden en zeker niet in zijn bijzijn, probeer je maar eens als een elegante dame te gedragen terwijl je een dwangbuis over je been moet trekken.
Kort verteld:het werd een getrek en gesleur,niet om aan te zien,waardoor het effect van mijn fris gewassen douche meteen was verdwenen en met een purperen hoofd van de inspanning als bonus,was ik na 10 minuten worstelen er in geslaagd om het kousje aan te krijgen...
Daar zat ik dan,bezweet van kop tot teen,zo rood als een tomaat,maar toch de trotse draagster van een nieuw paar steunkousen met kanten boord.
"Ik zou graag nog een tweede paar kopen,is dit mogelijk?"
"Natuurlijk,geen enkel probleem,we noteren voor u even de bestelling... tot zijn oog op mijn doktersvoorschrift valt"
"Mevrouw,ik lees hier dat u kousen moet dragen van type 2,de kousen die u nu aanheeft zijn van type 1,ik vrees dat u ze terug zal moeten uittrekken."
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaatttttttttttttttt,na al dat getrek en gesleur??????
En ja hoor,daar gingen we weer,broekje uit en trekken aan de kousen, weg was de volleerde gentleman,hij zat geamuseerd te kijken hoe ik het gevecht aanging met de kousen,
trekken,sleuren,trekken,sleuren.... terug purper en volledig bezweet (voor de tweede maal al en ik was daar nog geen uur binnen) zat ik voor hem.
"mevrouw,de kousen zijn besteld,u mag ze volgende week komen afhalen,
waar waren we gebleven...juist ja mijn waterzakjes.
Eerste stap:het bezoek aan de gyneacoloog gaf het volgende resultaat:"mevrouw u zal steunkousen moeten dragen" Steunkousen????ikke???? Eenmaal bekomen van de shock,gaan we er terug positief tegenaan,in de zin van we dragen die kousjes een weekje en welcome back poezelige voetjes . "mevrouw uw voeten en benen zullen niet verbeteren,u zal de steunkousen moeten dragen tot het eind van de zwangerschap" Lap,terug KO... even een snel rekensommetje:DAT ZIJN 3 MAANDEN!!!
"mevrouw u moet de kousen na het ontwaken aantrekken,u zal hiervoor vroeger moeten opstaan,want het is een hele karwei" Amai,wat staat me te wachten,wat kan er nu moeilijk zijn aan kousen aandoen???
Ok,het is officieel nu,ik word omgedoopt tot de vrouw van shrek, zouden ze die kousen ook in het groen verkopen?
In ieder geval,laten we een kat een kat noemen,dit is allemaal niet goed voor de moraal... wat me direct tot stap 2 brengt:hoe komen ik en mijn voeten stijlvol voor de dag op de communiefeesten? De realiteit is hard,bye bye vrolijke zomerjurkjes,welcome broeken en...ahmm...teenslippers...zal ik nu ook verbannen worden tot de birkenstockclub???
Stap 3:op zoek naar een steunkousenverkoper
Wat deze zoektocht me opgebracht heeft lezen jullie in mijn volgende blog.
terug van een deugddoende autovakantie, ons motto "vive la France", leven als God in Frankrijk heb ik een beetje moeten aanpassen,wegens het niet drinken van alcohol,ik krijg het met geen stokken meer binnen,onbegrijplijk aangezien ik voor mijn zwangerschap elke werkdag afsloot met een lekker glaasje wijn,maar soit het zij zo.. Dus de man heeft gedronken voor 2 en ik heb gegeten voor 2
Kort samengevat,onze reis is zeker voor herhaling vatbaar,veel gezien,mooi weer gehad en meer dan 3000 km op de teller.
Na een laatste dag autorijden werd de thuiskomst ingezet met een welverdiende douche, alles ging vlot,tot ik naar beneden keek....heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp, waar zijn mijn poezelige voetjes naar toe??????????? Naar mij kijken 2 opgeblazen waterzakjes, verf ze groen en ik kan me zo kandidaat stellen als Fiona van Shrek, rampenfase 3 wordt afgekondigd-HOE GAAN WE DIE WATERMASSA TE LIJF??? stap 1:bezoek aan de gyneacoloog,is de volgende dag,van een meevaller gesproken stap 2:communiefeesten in het vooruitzicht:nog tijd genoeg om uit te zoeken hoe mijn voeten en ik stijlvol voor de dag kunnen komen
hoe mijn bezoekje aan de gyneacoloog is verlopen vertel ik jullie later in geuren en kleuren,
yep,we did it,we zijn ondertussen 6 maand in verwachting van een flinke....................................baby , het moet spannend blijven hé...
Halleluja,zwanger zijn,het is een werkwoord op zich,een doe-woord,mooi- woord,lief- woord,maar vooral bij momenten ZWAAR- woord.
Hamvraag:waar kan ik de gebruiksaanwijzing vinden??? Nergens,noppes.
Dus voel ik mij enigzins verplicht of laat ons zeggen geroepen om jullie ladies in te wijden in mijn persoonlijke zwangerschapsbelevenis/perikelen.
Oei,we moeten stoppen nu,baby heeft honger en dan MOETEN we eten,gezond als het enigzins kan,maar god wat heb ik zin in suiker, dus vervangen we ons flesje perrier door die grote fles fanta,die smeekt om leeggedronken te worden,
met daarboven onze zelfophoudende panties afgewerkt met een kanten boord en mijn hoge zwarte laarzen om het geheel af te werken.
