Misa maakt nooit goede voornemens voor het Nieuwe Jaar.. zij maakt haar goede voornemens telkens een Nieuw Schooljaar zich aandient.. Allerlei cursussen starten dan immers terug. Misa merkte (voor de zoveelste maal) op dat ze er best nog wat gestroomlijnder uit kan zien… dus dit betekent: nóg minder snoepen (Pfff… En ze snoept nauwelijks L) en meer bewegen. Misa besloot daarom opnieuw naar de wekelijkse aquagymles in haar gemeente te gaan… Een paar jaar geleden had ze deze lessen gezellig samen met haar nichtje gevolgd. Maar Nichtemans is ondertussen Alleenstaande Moeder geworden, en kan zich nog nauwelijks vrijmaken voor dergelijke ontspanningsevenementen.

Dinsdag laatsleden, 12:30: Misa rolt met een zwaar hoofd van het te lange slapen (11,5uur ) haar bedstede uit. Daarna neemt ze een “ontbijtje” tot zich en vervolgens nestelt ze haar in de zetel met een groen theetje en het Colruyt reclameblaadje.

Om half 4 begint de aquagymles, dus om kwart voor 3 neemt ze snel een douche, hijst zich in het ondertussen 10-12?? jaar oude badpak, kleedt zich verder aan, neemt de tijd niet om heur haren te kammen, maar steekt de hele zwik op, en vertrekt naar het zwembad. Misa heeft een hekel aan publieke zwembaden… Een nerveus gevoel bekruipt haar wanneer ze het kleedhokje betreedt. Daar staat ze dan blootvoets op de vochtige, vieze vloer, omsloten door de broeierige naar chloor geurende lucht. Ondanks de ontsmettende chloor in het water moet Misa nog huiveren bij de gedachte aan de eventueel ongure figuren die het zwembad teisteren: ongewassen figuren, en nóg erger: ongewassen exemplaren die net seks gehad hebben, plassende kinderen, vrouwen met incontinentieproblemen, en personen met snottebellen die uit de neuzen piepen om vervolgens in het water te gliepen… Baaaaahhh.. Walgelijk..!!!!

Een kwartier voor de les aanvangt is Misa bij het zwembad…dus kruipt ze maar in het kinderbadje (gelukkig zonder kinderen) om het niet koud te krijgen tijdens het wachten. (Misa heeft besloten om de volgende keer in het bubbelbad te wachten… ze mag dan wel haar eurocenten, -of zou Het Bubbelen een volledige euro kosten?- niet vergeten…)

Plots ziet ze één van de kindjes van De Vriendin van Nonkel. Merde, Misa kent de namen beider kindjes maar is vergeten welke naam bij welk kindje hoort… Dus neemt ze het zekere voor het onzekere en zegt: “Helaba.” Het meisje kijkt op en zegt een beetje verbaasd en verlegen een hallo terug. Misa vraagt zich af of de spruit haar wel herkend heeft want het kind is natuurlijk niet gewoon om een in badpak getooide Misa te zien, een Misa zonder énig vleugje mascara  + ongekamde opgestoken haren. Toch effe de vingers kruisen dat het meisje het assortiment blauwe plekken op Misa’s lijf niet gezien heeft! (blauwe plekken op arm, zie foto). Misa’s benen en armen staan vol van deze ontsierende plekken. Dit zou immers stof tot roddel in de familie kunnen opleveren: “Zou Misa mishandeld worden?!?”

Neen, ze wordt niet mishandeld… Misa loopt heel vlug blauwe plekken op + volgt paaldansles, maar ook dat gegeven weet Nonkel niet en dit zou eveneens stof tot achterklap opleveren…”Paaldansles?! Zou ze in de erotische branche verzeild geraakt zijn??” Als even later Misa aan het aquagymen is, passeert het meisje en wuift haar al glimlachend toe… Oef!! Ze heeft Misa in puur-natuur-uitvoering toch herkend!!

45 minuten gespring, geplons, gespetter en gespatter…+ af en toe nog een extra beweging: effe hoofd naar beneden om de tweeling te inspecteren: blijven ze wel braafjes ter plaatse??

Misa mag dan een aversie hebben aan publieke zwembaden, ze moet toegeven dat niets het super-ontspannen gevoel na het geplons-in-een-zwembad kan evenaren!! Misa voelt zich nadien herboren!! Enne... ze heeft haar huiswerk voor volgende week al gemaakt: ze weet nu welke naam bij welk kind van Nonkel’s Vriendin hoort !! ;-)

28-09-2007 om 00:00 geschreven door miss anthrope  

Op een lazy Saterday een paar jaar - en een paar vriendjes  - geleden besloot ik samen met mijn toenmalig vriendje gezellig een dvd’tje te huren..
Onze keuze viel op de mini-serie van Rose Red. Het verhaal geschreven door Stephen King ging over een haunted house “ Rose Red” genaamd...maarrrrr was gebaseerd op waargebeurde feiten. In de nabeschouwing van de film wist men ons te vertellen dat het verhaal gebaseerd was op een dagboek geschreven door Ellen Rimbauer, de vrouw des huizes… hmmm…leek me wel spannend dat dagboek! Ik nam terstond pen en papier en krabbelde de titel en naam van de schrijfster van het boek op een papiertje…

April laatstleden: ik ging mijn huidig vriendje opzoeken in Zuid-Frankrijk…. Ik ben een “Op-reis-boekenlezeres”. Ik ontleen mijn boeken dan in de bibliotheek en alvorens dit te doen, neem ik een kijkje in mijn ideeënknipselmap. Dus daar vond ik dan dat krabbeltje weer. Ik ontleende het boek en nam het mee op reis. Het boek las vlotjes… té vlotjes vond ik.. Alles was nogal op een onrealistische, sprookjesachtige manier beschreven en vele passages waren belachelijk ongeloofwaardig. Maar nergens, maar dan ook nergens in het boek staat vermeld dat dit om een fictief verhaal gaat….Zoals men in het voorwoord kon lezen was het originele dagboek herwerkt door een professor in de Parapsychologie. Ene Joyce Reardon met een resem ronkende titels achter haar naam: P.P.A.; M.D.; Ph.D. Ze had het originele dagboek op een veiling op de kop weten te tikken. Maar bij elke gelezen bladzijde werd ik meer en meer overtuigd over het feit dat dit boek klinkklare bullshit was. Ik herinner me nog dat ik bij het lezen van het einde overvallen werd door een onbedaarlijke lachstuip !! Kort samengevat gaat dit verhaal over een jonge vrouw die met een ontzettend rijke kerel trouwt. Ze bouwen samen een huis, maar aan de bouw lijkt geen einde te komen, ze blijven het huis maar verbouwen en specialer maken. Doorheen de jaren verdwenen er tal van mensen onder verdachte omstandigheden in het huis… op het einde van het dagboek wordt er vermeld dat de vrouw des huizes uiteindelijk krankzinnig geworden was. En dat het huis, ook haar vermoedelijk opgeslokt had. Het laatst werd ze gezien in de “perspective hall”een gang die hoog begint, maar alsmaar smaller en lager wordt naar het einde toe! Bij het lezen van deze bepaalde passage trad dus mijn onbedaarlijke lachbui in!!! Ik had de laatste passage net voor het slapen gaan gelezen, hmmmm…. best niet gedaan …want toen het lachen uiteindelijk bedaard was, startten mijn vriendje en ik een vrijpartijtje. Maarrr.. oweee… die laatste passage over die arme, oude, krankzinnige Ellen Rimbauer, verslonden door het alsmaar nauwer wordend gangetje, flitste onverbiddelijk terug door mijn hoofd en jawel!!! Daar ging ik weer….waardoor de passie in ons vrijpartijtje naar een laag pitje gedreven werd!!!

Verder stond er in het voorwoord van Joyce Reardon dat de seksueel expliciete geschrapte passages uit het originele dagboek zouden terug te vinden zijn op de website van de universiteit waar ze werkte… Terug thuis zocht ik de website op. Bleek dat, behalve wat info over die Joyce Reardon, de rest van de website bijna volledig “Under Construction” was… van die seksueel expliciete passages geen enkel spoor L J

Ik heb dan efkes de registrant van die website opgezocht:

Walt Disney Hyperion Books (BEAUMONTUNIVERSITY-DOM)
500 S. Buena Vista Street
Burbank, CA 91521
US

Een paar dagen geleden: mijn moeder had een antirimpelcrème gekocht.

Een schoonheidsproductenfreak zijnde, stortte ik me terstond op de tube voor nader inspectie…De oorzaak van mijn schoonheidsproductenobsessie is in een ver, duister verleden te zoeken…maar deze schrijfsels bewaar ik voor een later keertje...niet iedereen zal uitermate geïnteresseerd zijn in de ontstaansgeschiedenis van mijn “manie”.

Dus bij het aanschouwen van het product, zei ik tegen mijn ma “Laat me effe ruiken?” Ik draaide de tube open… maar het gaatje van de tube was nog afgesloten met aluminiumfolie.

Ik repte me naar de besteklade om er één of ander puntig object uit te halen om daarmee de folie te doorprikken… Waarop mijn ma vroeg: “Hé wat doe jij nu??? “Aan de achterkant van het dopje is er toch een speciaal pinnetje voorzien om die folie te doorprikken???”

“Heeehhhh???!!!” Ik hoorde het in Keulen donderen… het was de eerste keer dat iemand me op dit feit wees! Ik heb al ontelbare tubes van dit kaliber geconsumeerd en eerlijk gezegd heb ik me nooit vragen gesteld bij het design van zo een dergelijk dopje!! Zo een banaal alledaags weetje! En ik wist dit niet, schandalig!! Vlug, om mijn eer toch nog een beetje te redden, vroeg ik aan mijn moeder’s man “Wist jij dat??” “Tuurlijk dat!!!” repliceerde hij droog. Waardoor ik me op slag nog een groter idioot voelde!!

Vandaar mijn poll (aan de rechterzijde van deze pagina): Wie weet dat dergelijke dopjes voor tweeledig gebruik geschikt zijn??

Eerlijk antwoorden alstublieft!!!!

08-08-2007 om 00:00 geschreven door miss anthrope  

Mijn dagelijkse wandeling met mijn Engels vriendje verliep vandaag toch niet zo van een leien dakje. Gewoontegetrouw liep -of beter gezegd- híng ik wederom te bungelen achter mijn druk snuffelend,geurvlaggen- uitzettend beest. Tot zover het routineus gedeelte… plots een schreeuw:
"HELA!"
Ik keek op: een vrouw keek ons met een verwijtende blik aan. Het onderwerp van haar ergernis was mijn hond die een paar druppeltjes urine sproeide tegen de omheining van Madame’s tuin. Ze keek net alsof ik zojuist een chemisch goedje in haar tuin gedeponeerd had.
 - Ik: "Ja mevrouw hij maakt maar een plasje hoor, indien het een kakje geweest was zou ik het opruimen, maar ik kan toch onmogelijk een emmer javelwater achter me meezeulen om elk plasje te overgieten??”
- Mevrouw: "Ja maar je laat hem dan toch niet tegen MIJN paaltje plassen dan?" "Laat hem zijn behoefte in de riool doen hé?"
- Ik "Maar mevrouw, het is een reutje.. die heffen nu eenmaal hun pootje op"
- Mevrouw "Laat hem dan in jouw eigen tuin plassen hé?”
- Ik "ja, hij plast ook in mijn tuin hoor!"(zijn “grote” plassen doet hij in de tuin maar denkt Madame nu echt dat je een reu kunt laten "uitplassen"in de tuin om daarna gezwind een plas- en vlagloze wandeling aan te vangen?)
-Mevrouw "En als ik in de tuin werk moet ik er dan maar met mijn handen gaan inzitten?"
(Tjaaa en wat dan met de uitwerpselen van katten, egels, vogeltjes en andere "vrije dieren" die ongetwijfeld Madame’s tuin wel es doorkruisen?? )

Zover dus mijn akkefietje met een verre buurvrouw… Gelukkig vormen mijn hond en ik doorgaans geen bron van ergernis, ik krijg vooral positieve feedback als ik mét hond op wandel ben. De wereld ziet er plots een stuk zonniger uit: veel meer mensen kruisen je pad al groetend en glimlachend. De drempel om met een vreemde een praatje te maken ligt ook veel lager. Veelal zijn die “vreemden” andere hondeneigenaars. Het zelfde groetfenomeen vind je terug bij motards, mensen met baby’s… alle groepen die iets gemeen met elkaar hebben eigenlijk. Tjjaa we weten het al lang: we zijn allemaal kuddediertjes.. maar soms steigeren er wel es een paar beestjes zoals ook vandaag geschiedde in mijn wereldje. J

20-07-2007 om 00:00 geschreven door miss anthrope  

20-07-2007 om 00:00 geschreven door miss anthrope  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door miss anthrope