Vandaag met moeke, vake, Senne, Elke, Job en Daan zijn we de Jommekeszoektocht in Antwerpen gaan doen. Spijtig van de regen maar de wandeling was wel leuk. Zo moesten ze op zoek naar meneer Wang, trappen tellen in het centraal station, een diamantendief zoeken, visjes tellen, enzovoort. Het was leuk en hopelijk wint er iemand nog een prijs. Daarna zijn we nog even naar de zoo geweest. We hebben zwemmende en actieve tijgers gezien en we hebben ook mooie foto's van onszelf gemaakt.
Vandaag Mitte haar eerste zwemles. Ze zag er enorm tegen op want ze is een bange mie in het water. Maar dankzij meester Thomas vond ze het vandaag echt leuk en heeft ze al twee watergewenningsbrevetjes verdiend, de eendjes en het zeepaardjesbrevet. wat was ze fier zeg en direct aan moeke en vake laten zien natuurlijk. Ik was zelf ook wel trots want had niet verwacht dat het zo vlot ging gaan. Alvast een proficiat voor Mitte en ook voor Thomas.
Eindelijk eens heel mooi weer zodat het zwembadje bovengehaald kan worden. Gisteren was Mitte ook al gaan zwemmen bij Senne en Wiesje en vandaag nog eens. Wiesje had een mooi zwembad gekregen en dat konden ze nu eens uittesten. Mitte en Wiesje hebben zeer lang in het water gespeeld en hebben zich heel goed geamuseerd. Senne was teleurgesteld dat Mitte zijn nieuwe vrachtwagen met kraan niet zo spannend vond en was daardoor slecht gezind. Hij heeft er wel de hele tijd mee gespeeld.
Job en Daan kwamen spelen en met de buren hebben we afgesproken om naar Planckendael te gaan. De giraffen, Mitte haar lievelingsdieren, moesten we natuurlijk ook weer zien en zelfs fotograferen. Het was mooi weer en ze hebben er allemaal van genoten. Voor Daan met zijn gebroken voet hadden we een buggy bij en de anderen steps en loopfietsje. Mitte vond het met Lotte geweldig. Ze zou graag een grote zus gehad hebben denk ik, ook met Warre ging het heel goed. Job en Joppe kwamen ook heel goed overeen. Kortom een gweldige namiddag maar met een minder einde want Joppe was hard gevallen met de step en zijn arm lag open en Warre begon dan te wenen omdat we niet meer langs de leeuwen gingen.
