J.v.l, is een psychopaat, manipulator, narcist en een zwijn, maar er valt niets aan te veranderen. Hij maakt levens kapot en toch mag hij blijven wonen waar hij wil, toch mag hij zijn frauduleus zaakje blijven verder zetten. Hij blijft de charmeur uithangen en probeert elke vrouw met een beetje geld rond zijn lelijke gezette lijf te wikkelen. Hij stelt niets voor en toch lukt het hem.  De man kan amper één zin schrijven zonder tien fouten, want hij is niet bepaald snugger. Toch krijgt hij alles wat hem bekoort doordat hij één ding is: leep. Hij kan op reis gaan en genieten met zijn nieuwe vlam terwijl hij hier levens verpest heeft. Hij is eigenlijk niets waard en hij heeft niets dat waardevol is. Hij zit daar nu waarschijnlijk met zijn biertje in de zon terwijl mijn moeder hier achtergelaten is met een berg schulden doordat ze iemand vertrouwde die niet te vertrouwen was. Als je éigen kinderen me opbellen om hun sympathie te uiten, omdat ze weten wat voor iemand hij is, omdat ze weten dat hij om niemand geeft behalve om zichzelf. Dat ze niets met hem willen te maken hebben, hun eigen vader. Dat zegt genoeg, toch?

Heel ons leven is kapot door één bepaald iemand en dit wens ik oprecht niemand toe, maar het liefst van al zou ik willen dat hij voelt wat hij gedaan heeft, wij zijn niet de eersten die achterblijven met niets.  Hij heeft dit voor ons gedaan en hij zal dit na ons blijven doen. In deze maatschappij mag je alles, zolang dat het net niet TE erg is. Je mag iemand slaan, zolang dat je het doet als er geen getuigen bij zijn. Je mag iemand stalken, zolang dat het net niet te erg wordt. Je mag elke tien seconden naar de politie lopen om ons te beschuldigen van vanalles en nog wat, want dat wordt wel serieus genomen. Wij moeten elke keer opnieuw opdraven en onze versie geven, over feiten die gewoon uit de duim gezogen zijn en waar wij mee moeten lachen, maar wij willen wel vooruit. Ik heb geen tijd om op school opgebeld te worden door politie. Ik heb geen tijd om enkel opgebeld te worden voor zijn belachelijkheden waarvoor hij naar de politie gaat. Neen wij hebben geen rattenvergif in jouw eten gedaan en nee ik heb geen zak met spullen gedumpt en mijn naam daar in gestoken zodat ze mij zouden vinden als ze deze zouden open doen. Jij bent gek in je hoofd maar gek genoeg mag dit in dit land want niemand die er iets aan kan doen.

Mijn moeder, zij weent elke dag, door één iemand die ervoor gezorgd heeft dat ze niets meer waard is en niets meer kan. Ze is haar zaak kwijt, waar ze al zo’n 15 jaar zo hard in zwoegde. Ze heeft al 13 jaar geen contact meer met mijn broer, want ook deze raakte ze kwijt door hem. Hij isoleerde haar van heel de wereld. Ze liet het toe, omdat ze verliefd was, maar natuurlijk bleef deze periode niet duren. Ze had spijt, maar sommige zaken kun je niet meer herstellen als het gebroken is. Bovendien woont mijn mama nu bij mijn grootouders die er ook doorzitten omdat dit allemaal erg zwaar is voor oudere mensen die bovendien ook al sukkelen met ziekte. Het is zwaar, en jammer genoeg is neerschrijven hoe ik erover denk en wat ik voel het enige wat ik kan doen.  

Toen ik 6 jaar was zijn mijn ouders gescheiden doordat J. mijn mama voor zijn kar had gewonnen. Hij stuurde bloemen en ze gingen eens goed gaan eten, hij kon het allemaal goed uitleggen. Ze liet mij en mijn broer een tijdje links liggen, want ze was stapelverliefd. Ze had een goed draaiende broodjeszaak en het geld kwam goed binnen. J. regelde alle geldzaken, want mijn moeder, jammer genoeg heeft ze hier niet veel verstand van en is ze eigenlijk meer een werker. Elke dag stond ze van in de vroege ochtend tot de late uren in haar zaak. In het begin ging alles van een leidend dakje.

Mijn vader was zijn vrouw kwijt en bleef met ons achter. J. ging naar mijn vader zijn werk om ervoor te zorgen dat hij zijn werk kwijt zou geraken (wat niet gelukt is, want mijn vader is een eerlijk mens en deed niets verkeerd). Hij sleurde mij als jong meisje mee naar de politie om een getuigenis af te leggen tegen mijn vader (heb ik uiteraard niet gedaan, ik zou niet weten waarom..) Hij diende klacht in tegen mijn vader voor kindermisbruik (absoluut niet waar), hij ging alle 5 seconden naar de politie voor mijn vader aan te geven voor dit en dat. Ze kennen hem hier absoluut al goed bij de politie en ze lachen met hem, want hij stelt niets voor, maar ze moeten het wel serieus nemen.

Nu mijn vader verdiende dit absoluut niet, maar J. kan niet leven zonder een ander iemand te irriteren en pijn te doen. Ikzelf werd verplicht te leven bij een ongelooflijk dom iemand. Oké niemand verplichtte mij, maar als ik mijn moeder wou zien? Dan was dat de prijs die ik ervoor betaalde. Hij doet zich altijd voor als iemand van de politie, deurwaarder, weet ik veel wat, maar eigenlijk stelt hij niets voor en bovendien heeft hij zelfs geen diploma voor zijn sjoemelzaakje. Ik verafschuwde hem, hoe hij elke avond als een gek in de zetel zat te krabben aan zijn benen. Hij zal misschien wel zeggen dat hij één of andere ziekte heeft, maar dit is absoluut niet waar. Ik haatte het hoe hij men mama dom noemde, hoe zij nooit met haar eigen auto mocht rijden, hoe hij haar elke dag opnieuw afsnauwde, hoe zij bang was van hem.. Hoe hij agressief werd, hoe hij dreigde met haar te vermoorden als ze ooit van hem weg ging..

Nu een jaar geleden ben ik naar de bank gegaan met mijn oma (ik had een rekening bij mijn moeder en bij mijn vader, want ik woon officieel al heel mijn leven bij mijn vader). Ik wist wat voor iemand dat hij was, want mijn mama en oma hebben eigenlijk 7 jaar geen contact gehad met elkaar. Iedereen had namelijk mijn moeder gewaarschuwd voor hoe hij is. Hij had zijn vorige vrouwen allemaal achtergelaten met bergen schulden. Als ik mij niet vergis was er een bakkersvrouw bij die 4 kinderen had en noodgedwongen haar bakkerij moest verkopen, maar hierover weet ik te weinig om in detail te treden, dit zijn eerder zaken waar mijn grootmoeder veel over weet omdat zij in der tijd iedereen contacteerde om mijn moeder op andere gedachten te brengen. Velen wouden er echter niets meer mee te maken hebben uit angst om opnieuw lastig gevallen te worden en mijn moeder was blind van liefde.  

Ik ging dus naar mijn rekening controleren, omdat ik wist hoe hij was en hem voor geen haar vertrouwde. Dit was een spaarrekening waar mijn moeder elke maand 10 euro op stortte. We hadden deze geopend toen ik ongeveer 10 jaar was, misschien iets jonger. Nu vertelden ze mij dat er nog slechts 8 euro op stond en dat de rekening van mijn moeder niet meer bestond. 4 jaar geleden was mijn rekening leeggehaald, maar doordat ik altijd mijn bankkaart van bij mijn vader gebruikte had ik hier geen besef van gehad. Wie haalt een kind haar spaarrekening leeg, wie doet zoiets? Mijn moeder kent hier niets van en de enige persoon die alles deed van de rekeningen was J.

Ik ben hiermee naar mijn moeder gegaan in de hoop dat ze eindelijk de zaken zou gaan geloven. Dat ze mij zou geloven.. Zij geloofde mij gelukkig meteen, ze begon te wenen en het eerste dat ze zei was: hij gaat mij niet met rust laten. Dat is ook zo. Vanaf toen is de hel bij ons beginnen losbarsten. Blijkbaar voelde ze zich al een hele lange tijd niet meer veilig bij hem. Ze was blij als ik thuis was bij haar. Hij sloot haar soms buiten de slaapkamer dat ze niet naar haar bed kon, hij snauwde haar continu af..

Ik ben met haar meegegaan naar de bank. Daar stond ze 5500 euro in de schulden. Ze mocht geen rekening meer openen, nergens bij geen enkele bank (tot vandaag nog niet). Haar ziekteverzekering, nooit betaald. Als er vandaag iets gebeurd met haar, dan is zij flink de pineut. We zijn naar de BTW gegaan,  hoeveel was het.. 4000 euro denk ik, maar de exacte getallen weet ik nu niet vanbuiten. Ze konden ons daar wel vertellen dat J. daar zogezegd terminale pancreaskanker had, wat natuurlijk geen waar is. Hij zelf stond daar 13000 euro in de schulden. We kregen daar papieren te zien van mijn moeder haar handtekening zogezegd, wat zij niet had ondertekend. We gingen naar de boekhouder, daar had ze 5000 euro schulden. De boekhouder vond J. een sjoemelaar en vertelde ons dat hij voor hem al gestopt was met zaken doen. We zijn duizend keer naar de advocaat gegaan. Mijn moeder hing natuurlijk amper aanéén en ik moest vaak de zaken regelen. Ze heeft hard gevochten voor haar zaak. Ik hielp veel mee, mijn oma ook, maar het mocht niet zijn. De schulden kwamen op 55.000 euro. Schulden waar zij nooit besef van had. Hij betaalde alles zogezegd maar dat gebeurde niet. Hij betaalde de postbode 5 euro telkens dat hij een aangetekende zending niet aan mijn moeder afgaf maar aan hem. Één keer ontving mijn moeder dit en die man is nu zijn job kwijt. Nu ik heb hier geen medelijden mee, als hij dit vroeger had gedaan, dan had mijn moeder misschien nu geen 55000 euro schulden.

Hij heeft mij tijdens dit jaar geslaan, hij heeft zo veel gedaan dat ik amper kan opnoemen en deze brief zou zowat een boek worden, en ik probeer het allemaal kort te houden. Elke 5 seconden moet ik naar de politie en mijn moeder ook. Hij stalkt ons. Het is ongeloofelijk, alsof ik in een film leef. Nu alles wat hij doet is niet erg genoeg en dat weet hij. Hij zat al op datingssites op baddoo. Hier hadden wij screenshots van gekregen van een vrouw die met hem contact had. Hij is bovendien al veroordeeld voor fraude in het verleden. Mijn moeder en hem zijn gelukkig gescheiden, maar hij liet haar achter op zo’n manier. Als ze wil werken wordt er een deel aangeslagen door de deurwaarder en ze kan amper op haarzelf leven. Mijn oma betaald alles voor haar. Er zijn niet veel mensen die ons helpen, omdat hij een echte gek is. Toevallig had een vriendin van mijn moeder plots een platte autoband (platgestekt) en een vriend die ons hielp verhuizen die was zijn werk kwijt door een telefoontje van onze J. Deze man denkt enkel aan zichzelf. Hij leeft enkel voor zichzelf, en als hij kan dan gaat hij opnieuw iemand haar geld afluizen, omdat hij zelf geen nagel heeft om aan zijn gat te krabben.

Ik zou gerechtigheid willen, maar die zal er nooit komen volgens mij. De man is volgens mij echt ziek in zijn hoofd. Wij leven in hoop verder en zullen proberen uit dit dal te komen, maar ik moest dit even kwijt. Het knaagt namelijk.. 

02-08-2016 om 17:28 geschreven door agirlwithamission