Mijn naam is Blossom. Ik ben een grote dierenvriend, natuurliefhebber en een 'spiritueel zoeker'.  Op zoek naar de diepere betekenis van het leven want als het leven een levensschool genoemd wordt, wat heeft die school me dan te leren? Tevens ben ik op zoek naar het begrijpen van wat mensen drijft te doen wat ze doen en te geloven wat ze geloven. Ook op zoek naar mezelf daarin en het doel van mijn aardse bestaan. Die zoeker ben ik altijd al geweest. Ik heb altijd al de chaos om me heen gadegeslagen en me afgevraagd wat het in godsnaam allemaal te betekenen heeft. Als je je gaat bezighouden met het vinden van antwoorden op doelgerichte levensvragen, merk je al heel snel dat voor elke vraag die je stelt 10 andere in de plaats komen. Het is als een eindeloze levensreis. Naar de kern van jezelf. Ik heb zelf ervaren hoe krachtig het is om bij je eigen kern te komen, bij hetgeen mij bezielt en waar ik vanuit mijn hart voor sta. Het moeilijkste van deze reis was het behouden van de vrijheid om bij mezelf te blijven door het evenwicht niet te verliezen door wat er om me heen gebeurt, gezegd of gedaan wordt. Ik kies nu bewust voor de ruimte om echt contact te maken met mijn diepste wezen. De ruimte om naar mezelf te luisteren en naar wat mijn hart te vertellen heeft. Enkel in die ruimte ligt mijn vrijheid in het maken van keuzes waar mijn ziel achterstaat en die in overeenstemming zijn met wat ik hier te doen heb in dit leven. Vrijheid van iets is geen vrijheid. De vrijheid om alles te doen waar je zin in hebt, is eveneens geen vrijheid. Ware vrijheid is de vrijheid om jezelf te zijn, vrij van alles.  

Ik zal me nooit meer laten leiden door de maatschappij of anderen. Ik ben wie ik ben en wie ik wil zijn. Niemand hoeft daar nog iets aan toe te voegen. Mijn innerlijke vrede is zo belangrijk geworden waardoor ik conflicten niet langer meer aanga. Indien we allemaal OPRECHT verbonden zouden zijn met elkaar dan zou er meer vrede, en compassie zijn voor anderen. Ook in ons leven. Ik voel me verbonden met alle lezers van mijn blog. Niet alleen voor de steun, maar vooral omdat jullie me 'zien'. Hier ben ik verbonden met eerlijke mensen, met de natuur, met dieren. Mijn hart zingt.

Een klein stukje lectuur als toevoeging:

Vliegangst uit vrijheid de moed jezelf te zijn (Osho)

Rabindranath Tagore zegt in zijn Gitanjali:
Hardnekkig zijn de boeien, maar mijn hart doet pijn wanneer ik ze probeer te verbreken. Vrijheid is alles wat ik wil, maar ik schaam me er op te hopen. Ik ben er zeker van dat er onschatbare rijkdom in je zit, en dat je mijn beste vriend bent. Maar ik heb niet het hart het klatergoud weg te vegen dat mijn kamer vult. De sluier die mij bedekt is een sluier van stof en sterfte. Ik haat het, en toch omhels ik het in liefde. Mijn schulden zijn omvangrijk, mijn mislukkingen enorm, mijn schaamte verborgen en zwaar. Toch, wanneer ik vraag naar mijn verdienste, bibber ik van angst voor het geval mijn gebed verhoord wordt.’

Hardnekkig zijn de boeien… De hindernissen zijn groot. De ketenen die mijn vrijheid in de weg staan… ik ben er teveel aan gehecht geraakt. Ze zijn niet langer ketenen voor me, ze zijn mijn decoraties geworden. Ze zijn gemaakt van goud, ze zijn heel kostbaar. Maar mijn hart doet pijn, want aan de ene kant wil ik graag vrijheid, en aan de andere kant kan ik de ketenen niet verbreken die mij ervan weerhouden vrij te zijn. Die ketenen, die gehechtheden, die verbondenheden zijn mijn leven geworden. Ik kan me mezelf niet zonder mijn geliefde, zonder mijn vrienden voorstellen. Ik kan me mijzelf absoluut niet alleen, in diepe stilte voorstellen. Mijn liederen zijn ook mijn boeien geworden, dus mijn hart doet pijn wanneer ik ze probeer te verbreken. Vrijheid is alles wat ik wil.

Dit is de situatie van elk mens. Het is moeilijk een mens te vinden wiens hart niet wil vliegen als een vogel in de lucht, die niet naar de verafgelegen sterren zou willen rijken, maar die ook zijn diepe gehechtheid met de aarde kent. Zijn wortels steken diep in de aarde. Zijn gespletenheid betekent dat hij gehecht is aan zijn gevangenis, en zijn diepste verlangen is naar vrijheid. Hij is verdeeld in zichzelf.

Dit is de grootste pijn, angst. Je kunt de wereld die je ketent niet verlaten; je kunt de mensen die een belemmering in je leven geworden zijn, niet achterlaten, want zij zijn ook je gehechtheden, je vreugdes. Ze zijn ook in zekere zin een voeding voor je trots. Je kunt ze noch achterlaten, noch kun je vergeten dat je niet tot deze wereld behoort, dat je thuis ergens anders moet zijn, omdat je in je dromen altijd aan het vliegen bent, naar verafgelegen plekken vliegt.

Vrijheid is alles wat ik wil, maar ik schaam me er op te hopen. Waarom zou je je schamen om te hopen op vrijheid? – want niemand weerhoudt je. Je kunt ditzelfde moment vrij zijn. Maar die gehechtheden… ze zijn heel diep in je doorgedrongen, ze zijn bijna je hele bestaan geworden. Ze brengen je misschien ellende, maar ze brengen je ook momenten van vreugde. Ze veroorzaken misschien ketenen aan je voeten, maar ze geven ook momenten dat je kunt dansen.

Het is een heel vreemde situatie die elk mens onder ogen moet zien: we zijn geworteld in de aarde, en we willen vleugels om in de lucht te vliegen. We kunnen niet ontworteld zijn, want de aarde is onze voeding, ons voedsel. En we kunnen niet stoppen met over vleugels te dromen, want dat is ons karakter, dat is de kern van onze ziel, dat is wat ons tot menselijke wezens maakt.
Geen enkel dier voelt die pijn, alle dieren zijn volkomen tevreden zoals ze zijn. De mens is het enige dier dat in wezen ontevreden is, vandaar het gevoel van schaamte – omdat hij weet: ‘ik kan vrij zijn’.

Ik heb altijd van een oud verhaal gehouden. Een man, een geweldig mens, een vrijheidsstrijder, reisde in de bergen. ‘s Nachts verbleef hij in een karavanserai. Hij was verbaasd dat er in de karavanserai een prachtige papegaai in een gouden kooi zat, die onophoudelijk riep: ‘Vrijheid! Vrijheid!’ En de plek was van dien aard dat wanneer de papegaai het woord ‘vrijheid!’ herhaalde, het in de valleien, in de bergen, bleef weergalmen.

De man dacht: ik heb heel veel papegaaien gezien, en ik heb gedacht dat ze wel graag uit die kooien bevrijd zouden willen worden… maar ik heb nooit een papagaai gezien die de hele dag, van ’s morgens tot ’s avonds wanneer hij gaat slapen besteedt aan het roepen om vrijheid. Hij kreeg een idee. Midden in de nacht stond hij op en opende de deur van de kooi. De eigenaar was vast in slaap en hij zei tegen de papagaai, hij fluisterde: ‘Maak nu dat je weg komt.’
Maar hij was heel verbaasd dat de papegaai zich vasthield aan de tralies van de kooi. Hij zei hem steeds weer: ‘Ben je het vergeten, van de vrijheid? Maak maar dat je weg komt! De deur staat open en de eigenaar is vast in slaap; niemand zal het ooit weten. Je vliegt gewoon de lucht in, de hele lucht is van jou.’

Maar de papagaai hield zich zo heftig vast, zo krachtig, dat de man zei: ‘Wat is er aan de hand? Ben je gek?’ Hij probeerde de papegaai er met zijn handen uit te halen, maar de papegaai begon naar hem te pikken, en tegelijkertijd riep hij uit: ‘Vrijheid! Vrijheid!’ De valleien echoden het door de nacht.

Maar de man was ook koppig, hij was een vrijheidsstrijder. Hij trok de papegaai eruit en gooide hem in de lucht, en hij was heel tevreden, hoewel hij zijn hand geblesseerd had. De papegaai had hem zo krachtig aangevallen als hij maar kon, maar de man was enorm tevreden dat hij een ziel bevrijd had. Hij ging weer slapen.

’s Morgens toen de man wakker werd, hoorde hij de papegaai roepen: ‘Vrijheid! Vrijheid!’ De papegaai moet wel in een boom zitten of op een rots, dacht hij. Maar toen hij buiten kwam, zat de papegaai in de kooi.
De deur was open.

Vrijheid betekent enorme verantwoordelijkheid; je staat op jezelf en alleen.
Rabindranath heeft gelijk: Vrijheid is alles wat ik wil, maar ik schaam me er op te hopen – want het is geen kwestie van hoop, het is een kwestie van risico nemen.

Ik ben er zeker van dat er onschatbare rijkdom in je zit, en dat je mijn beste vriend bent. Maar ik heb niet het hart het klatergoud weg te vegen dat mijn kamer vult.
In de wereld van vrijheid, in de ervaring van vrijheid, ben je er zeker van dat daar onschatbare rijkdom is. Maar de zekerheid is ook een projectie van je wens, van je verlangen – hoe kun je er zeker van zijn? Je zou er graag zeker van willen zijn. Je weet dat er een verlangen naar vrijheid is. Het kan niet voor een doelloze vrijheid zijn, het moet voor iets kostbaars zijn, iets onschatbaars. Je schept een zekerheid om moed te verzamelen, zodat je de sprong in het onbekende kunt nemen.

© Copyright teksten, foto’s en illustraties van Osho: Osho International Foundation
© Copyright Nederlandse teksten van Osho: Osho Publikaties     

08-10-2014 om 00:00 geschreven door Blossom  

Spiritualiteit is voor mij niet zweverig, maar eerder een vol leven leiden tot vervulling van de ziel. Spiritualiteit is ten dienste staan van elk levend wezen op aarde, zonder jezelf daarbij te verloochenen. Met andere woorden, doen waar je hart ligt met een harmonieuze en spirituele levenshouding van liefde, aandacht, rust en vrede met je 'zijn' en je omgeving. Spiritualiteit bevindt zich overal en in alles. Als je maar verder kijkt dan de bovenste laag. Spiritualiteit is voor mij de diepere betekenis van alles en tegelijkertijd ook weer de eenvoud van het leven. Alles wat ik voel, zijn mijn gedachten. Alles wat ik zie, ben ik maar dat 'ik' is het ego. Het hoofd is ondergeschikt aan het hart. Daarom probeer ik elke dag opnieuw vanuit een zo goed mogelijk contact met mezelf vol in het leven te staan en van daaruit verantwoordelijk te nemen en oprecht te handelen. Spiritualiteit draait om de zin van het leven en ook de zin om te leven, het weten dat het leven gaat zoals het gaat en hierbij de kracht zien van het toeval dat ons regelmatig 'toe valt'. Voor mij betekent spiritualiteit dat ik voortdurend besef dat ik deel uitmaak van een groter geheel, en dat alles wat ik doe, denk en zeg, invloed heeft op alles. Hierdoor tracht ik bij alles wat ik doe bewust te handelen 'for the good of the whole'. Het spiritueel leven leerde me dat er geen negatieve en positieve momenten bestaan. Beide zijn slechts momenten. De rest vullen we zelf aan. Spiritueel leven is glimlachend met een glinstering in de ogen bewust genieten van het leven en vooral genieten van je innerlijke reis naar je eigen kern. "Being spiritual means seeing yourself as divine, not just of the divine".

Voel je vrij om ook jouw eigen visie over spiritueel leven toe te voegen aan de reacties.

11-10-2014 om 05:13 geschreven door Blossom