Kort ter informatie; gisteren schreef ik naar alle bescheidenheid, een fantastisch en grappig artikel ... blijkt de verbinding slecht te zijn en ik niets ervan geraakt op de blog! Inspiratie van een dik uur ... WEG! Ik had moeten weten als het meisje (dikke troela) van het internetcafe de PC aanzet met haar dikke teen, ... dat moet gewoon fout lopen!

Omdat ik jullie graag heb en jullie op de hoogte wil houden, doe ik nog maar eens een poging!

Zondag 2/10 maken we een treinrit van 5 uren richting `Nurelia` en bwonderen een prachtig landschap. Tijdens de treinreis proppen mensen zich gwoon bij elkaar en verschillende verkopers blijven dapper vanalles verkopen zoals: `wale wale`, soort koekjes met een garnaalkop op!? 

De lokale bevolking is ons niet zo gewoon en ze gapen ons tamelijk aan. We vallen een beetje op tussen al dat `bruin volk` (niet oneerbiedig bedoeld).

We arriveren in de vroege namiddag in ons hotel `Eden Hill` (naam klinkt specialer dan het is) en de hotelmedewerkers zijn stuk voor stuk weer lieve, behulpzame mensen. We gaan naar een lokaal barakske (restaurant klinkt niet helemaal correct) en maken kennis met `hoppers` en `egg hoppers`, krokant gebakken pannenkoekjes met ei en kokos. Als servietjes gebruiken ze stukjes krantenpapier. Kwestie dat je het maar allemaal weet!

Nalin en Lahiru nemen ons mee naar het prachtige meer en trakteren ons op `hot potato chips` of kruidig gebakken frietjes, uitgezonderd dat er geen mayonnaise bij is, is dat wel een topper! Verderop staat een groepje muzikanten met een trommel en trompet, omringd door oude en jonge lokale mensen. Primitieve klanken, lachende gezichten en sommigen dragen maskers). Komt toch iemand aan Lahiru vragen of ik wil meedansen ...??? (ik begrijp er niets van, ben normaal zo verlegen!). Enfin, na zeker 5 minuten, sta ik daar tussen die menigte te dansen! Zalig, de taal van dansen is magisch! Een kleine jongen, met een masker met vies haar aan, staat daat stoer voor mij te dansen. Zo klein, zo stoer en zo vol van muziek! Als hij zijn masker afzet , blijkt hij amper 8 jaar te zijn. Als ik high five met hem wil doen, moet ik oppaasen hem niet weg te duwen. 

Jonge meisjes komen schuchter erbij staan en doen dansen fijn mee. Erwin neemt foto`s van het gezelschap en mensen uit het publiek fotograferen mij ... (zo voelde dat toch). Anders zijn, trekt zo aan! Achteraf kwamen ze ons bedanken om te willen meedansen met hun, ze zijn dit niet gewoon van toeristen. Erwin en ik zijn dan ook geen `normale` toeristen!!! 

Maandag 3/10 vertrekken we al vroeg richting `Horton Plains`. Na een moeilijke beklimming van smalle bochtjes, beginnen we aan een wandeltocht van 3 uren ... Dat onder een snikhete zon en een conditie die niet optimaal is ... kapotmakerij! We geraken uiteindelijk op `Worlds End` en `Bakers Fall` op zo`n 5.250 meter. We zien een speciale waterval maar zijn niet dadelijk onder de indruk ... zeker als je de `Angel Falls` in Venezuela gezien hebt en de `Iguazu Falls` van Brazilie. Niet zo simpel om ons nog van onze sokken te blazen!

Daarna willen ze nog naar een Botanic garden met ons ... niks daarvan, alleen nog platte rust!!!!

Vermoeid vertrekken we naar het volgend stadje `Hapotale`. We beslissen dat we wat rustpauzes gaan inlassen (zijn toch ook op vakantie zeker!) 

Greetz, Mira