We liggen terug op onze winterplek.
Dit wordt dus het laatste vertelske op deze blog.
Vorige vrijdag zijn we even naar
Oost-Vlaanderen gevaren, naar Deinze, de laatste tussenstop voor onze
eindbestemming. De stadskade is nog goed gevuld, de mooie nazomer zit daar wel
voor iets tussen.
Blij weerzien met familie, zaterdag
zijn Stien en Elias langsgekomen, zondag hebben we bezoek gehad van kapitein Jan
en Trees. Normaal gezien vaart kapitein Jan de laatste trip mee, maar deze keer
hebben we het zelfs niet gevraagd, de logeerkamer zit eivol met materiaal (en
vuile was 😊) en ondertussen moet je al een
handleiding hebben om de hendels hier te bedienen. Beetje oplapwerk nodig, maar
alles komt goed 😉
De maandag voor de laatste keer
de motor gestart. Stralend weer, ideaal voor Peter om de roestplekken alsnog
aan te vallen, 85% heeft hij overwonnen.
Ons schip is redelijk goed
afgespoeld om roestdeeltjes geen kans te geven, maar de doorgang door de Brugse
bruggen gaat zo vlot dat stoffige Peter zelfs geen tijd meer heeft om te
douchen 😊.
Onze lieve buren/vrienden hebben
zich over ons ontfermd, we moeten (behalve ons wassen) niets meer doen. Ze
hebben voor eten en drinken gezorgd, we moesten onze voetjes maar onder tafel
schuiven. Drank, een overvolle tafel met heerlijke aperitiefhapjes, een lekker diner
(het water komt terug in mijn mond als ik er weer aan denk) en een dessert waar
ik het recept nog van wil. Plezant thuiskomen, het is genieten. Duidelijk nu
die zegswijze: beter een goede buur dan een verre vriend 😊.
Schoonzus en nichtje, ook merci
om nog even binnen te springen, ik vrees dat de weg hier naartoe langer heeft
geduurd dan de tijd die jullie aan boord geweest zijn (we worden namelijk
verwacht op een terras 😊). Maar we blijven nu 6 maanden
achter de Conzettbrug liggen, we maken zeker nog tijd om jullie deftig te ontvangen.
We kunnen niet ganse dagen staren naar de brommerkes die de argeloze, niet
betalende parkeerder op de bon zwiert 😊
En als laatste slaan we jullie
met nog wat cijfers om de oren.
In die zes maanden hebben we:
-2023 km gevaren
- 495 motoruren
- 489 sluizen
gedaan
- 118 vaardagen
- Tig leuke
mensen ontmoet
- Veel (materiële) pech gehad
- maar vooral enorm veel genoten van onze grand tour en France
Bedankt beste lezer, om deze
reis met ons te maken!
Onze reis loopt hier op zijn
laatste beentjes. We liggen nu op een plaats waar ze Westvlaamsch klappen, maar
het is nog net niet onze winterbestemming, dat is pas voor volgende week.
De planning was om vorige week
vrijdag naar Lille te varen, maar we zien in Bauvin (bij Don) een mooie
ligplaats, midden in de natuur, heerlijk rustig. Hier gaan we het slechte weer uitzitten
en de zaterdag, met beter weer, wat buiten klussen. Waar we geen rekening mee
houden is de passerende scheepvaart, de golven komen binnen door de nauwe
doorgang en blijven dan minutenlang terugkeren. Niets rustig dus, zaterdag toch
maar doorstomen naar Lille.
Als je de ligplaats in Lille
niet weet zijn, vaar je er zo voorbij. Het is vlak aan de dierentuin (je hoort
de apen krijsen, of één of andere vogel roepen) en als je geluk hebt, kun je
een bolder gebruiken (ze zijn daar heel spaarzaam mee geweest). Zoveel chance hebben
we niet, maar dan weten we weer waar de spudpalen voor dienen.
Het is weekend, mooi terrasjesweer
en dus super druk, maar we hebben er weinig last van, ons alarm is s nachts wel
eens geactiveerd, maar het is enkel de kat van de buren die een bezoekje
brengt. Wij genieten uiteraard ook van het mooie weer (die klusjes zal voor een
andere keer zijn) en flaneren ook wat in de binnenstad. We eten een pot lekkere
mosselen, ze zijn kleiner (de mosselen, niet de pot) dan die dat we in België
voorgeschoteld krijgen, maar de rekening is ook een pak kleiner (dat
compenseert dan weer 😊).
Maandag varen we van Lille naar
Komen/Comines, ik zet het in twee talen want het is een faciliteitengemeente.
We liggen net voor de grensbrug (en dat is letterlijk te nemen, de ene kant is
Henegouwen, de andere kant is Frankrijk) met zicht op het belfort en de
kerktoren, als we nu niet weten hoe laat het is!
Vroom als we zijn, bezoeken we
regelmatig een kerk, iedere keer toch onder de indruk van het bouwwerk, orgel,
glasraam, noem maar op. Maar achteraf kunnen we niet meer bedenken wat zeg maar
specifiek is aan de kerk van Niverances. Maar de Saint-Chrysole kerk in
néo-byzantijnse stijl gaan we toch onthouden, we dachten zelfs dat het een
moskee was!
Van de geplande karweitjes is
weer niets in huis gekomen, want er is toch wel iets kapot gegaan zeker 😊. Onze WiFi valt ten pas (dat kan
niet) en ten onpas uit. Bij nazicht, blijkt dat de kabel niet meer in optima
forma is. Dat kabeltje vervangen is niet zo simpel, maar het is uiteraard wel
gelukt (met zweet en spinnenbeten 😊).
Woensdag is Harelbeke (of is het
nog Kuurne voor de sluis?) onze ligplaats.
We zijn terug in België dus
moeten we opnieuw een Belgische SIMkaart aanschaffen. Dus zijn we naar het
shopping center in Kuurne gefietst. Tja, als je de kat bij de melk zet
Gelukkig heeft Peter zijn
fietstassen (voorbedachte rade?) niet mee, dus we kunnen niet meer dan mijn
zakken vullen 😊.
En vandaag een klein eindje
verder. Ook hier weet ik niet of het grondgebied Sint-Eloois-Vijve of
Sint-Baafs-Vijve is. En vandaag is het echt klusjesdag. Enfin van alle geplande
werken hebben we er toch twee klaar gekregen. Niet erg, het voordeel van klusjes?
Die lopen niet weg (maar ze vermenigvuldigen zich wel 😊).
Zo beste lezer, volgende week, het
laatste reisverslag.
Prettig weekend, geniet nog van
de mooie nazomerdagen.
De laatste loodjes (gevonden aan een visdraad aan onze schroefas)
Dag beste lezer,
Vandaag hebben we, na een week,
Arleux verlaten en liggen we 30 kilometer verder in Courrières. We zijn een
kilometer het Canal de la Souchez ingevaren en liggen nu nog eens op onze
spudpalen aan een rustig park. De herfst begint vandaag en dat hebben we
geweten, het heeft de godganse dag pijpenstelen geregend, gelukkig is de wind
ook gaan schuilen voor de nattigheid.
Inderdaad onze twee nachtjes
Arleux zijn er uiteindelijk 7 geworden en dat heeft alles te maken met onze
nukkige Mira (en een klein beetje met onze Brugse buren, dat ook 😊).
Op vrijdag maken we een mooi
fietstochtje (40km) langs de Marais (frans voor moeras). Dat heeft toch wel
iets, ontelbare vissersloepjes (sommige goed onderhouden, andere blijven nog amper
drijven) liggen hier op hun eigenaars te wachten. En dan passeer je ook langs
verstilde gehuchtjes aan de visrijke waters. Volgebouwd met (ik vermoed)
oorspronkelijk vakantiehuisjes, sommige zijn nu veranderd in kleine bungalows
met permanente bewoners, andere zijn krakkemikkige hutjes (die we hier
eigenlijk beter passend vinden).
We besluiten om de zaterdag nog langs
de kant te blijven, want onze Brugse buren, de Csavargo en CarolAnn, komen er
aan! Daar willen we met plezier een nachtje langer voor blijven liggen. En dat
het gezellig is!
De zondag vertrekken ze al vroeg
richting Lille, wij vertrekken iets later en varen stuurboord uit, richting
Valenciennes. Dat gaat dus niet te lang meer duren of we varen de
Frans/Belgische grens over!
Dat is natuurlijk buiten ons
Mira gerekend! Die is graag in Frankrijk, ze heeft nog geen goesting om naar
België terug te keren. We zijn nog maar een kilometertje aan het varen of we
krijgen regelmatig een klop op ons roer en we geraken precies ook niet aan
onze normale kruissnelheid. We geven toe aan haar nukken en keren terug naar
Arleux! We checken in het water en zien dat het roer lichtjes de tunnel raakt,
niets spectaculair, maar we willen niets forceren en krijgen voor de tweede
maal op deze reis Koen en Tristan, de duikers van LM Service op bezoek. Er is
inderdaad een constructiefoutje ontdekt aan de sturing van het roer (na 20
jaar!), er ontbreken smeernippels, de bussen zijn daardoor niet meer in optima
forma, wat betekent dat er wat te veel speling op de as is. Enfin,
waarschijnlijk allemaal iets technischer, maar dit is wat ik er van begrepen
heb 😊.
Met dit euvel kunnen we
probleemloos naar Brugge terug keren, maar de echte boosdoener is weer maar
eens een touw in onze schroef en om de as zit ook nog een kilometer visdraad
gewikkeld. Ik vraag aan de mannen hoe dikwijls het gebeurt dat ze twee maal (op
eenzelfde reis) moeten opduiken (als dat geen mooie woordspeling is 😊). Maar we zijn geen koploper,
de dag voordien hadden ze een groot stuk hout uit een beroepsschip zijn schroef
gehaald en na de interventie bij ons moesten ze weer naar hetzelfde schip, deze
keer om de boegschroef vrij te maken!
Enfin we hebben het beste
proberen maken van onze gedwongen stop en dat is uiteindelijk nog goed gelukt
ook. We hebben nu zeeën van tijd om wat te klussen.
En vandaag zijn we dus, zoals al
gezegd, een goede 30 kilometer gevorderd, en we hebben 5 verschillende waters
bevaren: Canal du Nord, Canal de la Sensée, Dérivation de la Scarpe, Canal de
la Haute Deûle en Canal de la Souchez. Astemblief!
We kunnen het geen grijs/grauwe
tocht noemen, we genieten van een felrode toets. Daar heeft een (weggepiepte
grove woorden) van een schipper voor gezorgd. Die heeft doodleuk zijn vervallen
brandblussers (we hebben er 9 geteld) over boord gekieperd. Ik denk dat de
slimmerd ze naar de bodem van het kanaal wou laten verdwijnen, maar die dingen
blijven dus drijven (en kunnen in een schroef terecht komen!!!).
Als alles goed gaat
(tegenwoordig spreken we met 2 woorden) varen we morgen naar Lille ofte Rijsel
(we zijn dus bakboord in plaats van stuurboord gevaren in Arleux).
Voilà dit is het weer voor ons
wekelijks journaal, tot de volgende.
Alvast fijn weekend gewenst!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
21/9
Arleux
Courrières
30,8
4u10
3
Canal de la Sensée, Canal de la Haute Deûle, Canal de la Souchez
Alweer
een week voorbij, time flies when you are having fun!
We hebben in die week de lOise
verlaten om het 95 kilometer lange Canal du Nord op- en af te varen. Het kanaal
telt 19 sluizen en je moet ook 2 tunnels door, eentje van ongeveer één kilometer
en zijn grote broer van 5 kilometer. Binnenkort gaan ze onderhoudswerken aan
het kanaal doen, ze gaat een maandje dicht, dit betekent dat de beroepsvaart er
nog zoveel mogelijk wil uithalen voor de sluiting, het kan dus druk zijn aan de
sluizen. We moeten regelmatig een schutting met beroepsvaart laten voorgaan. Op
een bepaald deel varen we parallel met de Somme, de afslag naar de rivier zelf
hebben we dit jaar links laten liggen, maar dit water staat zeker op onze
verlanglijst.
Deze week staat vooral in het
teken van varen en klussen. Varen omdat we op tijd van het kanaal af moeten, dat
hebben we ruimschoots gehaald. Het klussen staat vooral in het teken van het waterlek
dat ons al weken parten speelt, maar we hebben het eindelijk gevonden! Peter
heeft eerst nog de badkamer half uitgebroken, alles poeder droog. Dan is de televisiekast
verwijderd en eureka - de boosdoener, een minuscuul gaatje in de waterleiding,
is eindelijk ontmaskerd!
Meestal liggen we op vrij
rustige plaatsjes, soms tussen de beroepsvaart, soms helemaal alleen in het
groen. Veel hebben we deze week niet bezocht, het enige wat we zoeken zijn
schaduwplekjes, want het is weer bloedheet. Enkel in Péronne hebben we onze
fiets nog eens van onder het stof gehaald. Péronne is een waterrijke stad aan
de Somme met een middeleeuws kasteel.
En nu liggen we dus in Arleux. We
zijn van plan om hier twee nachten te vertoeven. Vandaag hebben we weer alles
in elkaar gestoken, kasten en schuiven opnieuw gevuld en morgen hopen we Arleux
en omgeving eens onder de loep te nemen. Voor de lookfeesten zijn we te laat,
maar ze hebben nog de marais, dolmen en menhirs. En hier zijn een tiental
restaurantjes, er zal wel iets naar onze meug bij zijn, denken we dan 😊.
We wensen jullie alvast een aangenaam
weekend en tot volgend week!
Vandaag hebben we onze twee
gasten afgezet in Saint-Leu-dEsserent, Vincent en Gerd hebben een dag of 3
meegevaren met ons. Al is meevaren een klein overschatting, want we hebben ook
Murphy aan boord gehad, die hebben we in Pontoise met zijn klieken en klakken over
boord gesmeten, die moet ons echt niet meer vergezellen, we verkiezen
aangenamer gezelschap.
We gaan hier in het kort (mijn
kort hé, dat is al lang genoeg) de laatste 14 dagen proberen beschrijven.
We hebben in Nemours gelegen
(Loing), daar hebben we hangjongeren van ons schip moeten sleuren. Volgens de
havenmeester gebeuren er daar nooit incidenten, maar er rijden wel anonieme
politiewagens rond en er is overal videobewaking!
Dan liggen we een pak liever in
Moret sur Loing. Een heel mooi, waterrijk stadje, heel aangenaam vertoeven.
Zowel in het restaurant als de havenmeester raden ons aan om naar een sympathiek
festival te gaan. Dus Quick en Flupke rijden met hun fietsje naar Thomery. Zo krijgen
we ons eerste festivalbandje om onze pols gebonden. Er lopen hier 2 rare snuiters
rond, 2 Belgen in short en T-shirt. Al de rest is verkleed volgens het thema Griekse
Goden. Niet iedereen heeft goed opgelet in de geschiedenisles, er lopen ook
een paar Romeinse soldaten rond en een mensch van onze leeftijd in enkel een
pamper (dat bestond nochtans nog niet in de oudheid). Als we weer naar huis willen
fietsen is er een of andere Apollo of Zeus die zijn fietsslot door onze fietsrekker
heeft gestoken. Ik ben naar de Security om een mes gaan vragen om de rekker los
te snijden, dat vindt hij toch verdacht. Hij gaat mee om de situatie te
bekijken, hij zegt dat hij geen wapens mag dragen, maar dat het geen probleem
is, hij zal dat elastieksen wel met zijn tanden doorbijten! Sterke beren Security
bewakers.
Iedere keer (dus alle 2 keren 😊) dat we door Parijs varen,
proberen we in het Arsenaal in hartje Parijs aan te meren. Maar of het nu mei
of eind augustus is, het lukt helaas niet.
Ergens op de doortocht in Parijs,
het blijft speciaal om door de Franse hoofdstad te varen, springt Murphy helaas van één of andere brug
op ons schip om een eindje mee te varen.
Een kleine opsomming van wat er
allemaal verkeerd gaat:
- het spoelwater blijft lopen in
de wc = badkamer onder water
- de vermaler geeft er de brui
aan = nieuwe vergruizer installeren
- de generator doet het weer
niet, opnieuw water in de mazout. We hebben geen kraantje onderaan de tank om
het water af te tappen, dus proberen we via het mangat het water te
verwijderen. Als we het vloerluik openen,
zien we water op de tank staan = vloer een stuk verwijderen, gaten in de vloer
maken en de kletsnatte isolatie is goed voor de vuilbak. Ondertussen is het
uitgedroogd, maar het lek is nog niet ontdekt. Dit wordt een winterwerkje, want
we moeten wat kasten en wanden uitbreken om te checken of het lek niet van de
vulopening van het drinkwater komt. Tot zolang gaan we ons niet meer wassen 😊, ik bedoel gaan we ons water
tanken via het mangat (zit onder de vloer in onze leefruimte).
- de circulatiepomp (chauffage/boiler)
heeft het begeven, maar zelfs met deze hete temperaturen willen we toch op zijn
minst een lauw doucheke kunnen nemen. Ondertussen is de nieuwe circulatiepomp geïnstalleerd.
Dat laatste werkje heeft iets meer tijd in beslag genomen dan voorzien, maar
dan is er Vincent to the rescue! Enfin, de bezoekers denken dat ze een minicruise
op de Oise aangeboden krijgen, maar de eerste dag hebben de mannen in de
mancave ofte machinekamer doorgebracht.
En nu wat plezante dingen, in Reuil/Malmaison
en Cergy zijn we lekker gaan eten, dat is dan de leuke kant van overdag te varen
of te klussen, dan moet de innerlijke mens s avonds versterkt worden.
In Pontoise liggen we aan een
kade waar er een dj-optreden is en in de binnenstad is er een pyrotechnisch
optreden. We verkiezen optie 2 en ontvluchten de boenke boenke muziek om mee te
lopen in een heuse lampionnen- en fakkeltocht. Om te eindigen in een park, waar
we het meest indrukwekkende vuurwerk ooit gezien hebben. Blij dat we dit
meegemaakt hebben!
En in Pontoise zijn Vincent en
Gerd aan boord gekomen, we denken dat we nog niet klaar zijn om gasten een
luxecruise aan te bieden. Er moet nog links en rechts wat gesleuteld worden aan
het programma 😊.
Over sleutelen gesproken, dag 1
is klusjesdag
De volgende dagen: korte vaartochtjes
op de Oise, zoeken naar een deftig restaurant (niet gevonden waar we aanmeren),
ovenhete temperaturen (geen airco),
Met dit hete, dorstige weer zijn
we enkel in staat om een schaduwrijk plekje te creëren en nieuwe
kaartspelletjes uit te proberen. Maar we hebben ons goed geamuseerd (maar ik
kan toch niet goed tegen mijn verlies zulle 😊).
En nu liggen we in Creil (Oise),
opnieuw veel te warm om een stap te verzetten, dus luieren we wat op het
achterdek en schrijven we eindelijk nog eens de blog 😊.
Zot hé, we zitten alweer op een
ander kanaal, Canal du Loing.
En we gaan vanaf nu wat langere
afstanden moeten varen per dag, want het Canal du Nord sluit ergens half september
tot half oktober. Er is nog een alternatief langs de champagnestreek, maar voor
deze reis hebben we voldoende kleine sluizen uitgetest, we gaan voor het
grotere werk!
Vrijdagavond laat zijn Seppe en
Flore gearriveerd, ze blijven een paar nachtjes logeren, ze zijn op doorreis
naar Italië. We ontvangen hen in een plaatsje van niets, La Gazonne. Klinkt een
beetje zoals ze bij ons zeggen Geskan (graskant) of Nieverance (nergens). En het
is niet veel meer dan dat, een graskant, een waterrijk gebied, heel rustig,
heel donker, heel veel niets!
Ideaal toch om de werkende
medemens te ontvangen, hier kunnen ze 100% onthaasten.
Zaterdag is het een echte back
to basic- dag: wandelen, vlees bakken op open vuur (bbq dus, maar dat klinkt
al te geciviliseerd), brood bakken, vogels spotten, vissen, gerstenat en
druivensap drinken. Vader en zoon zijn in hun nopjes 😊.
Zondag vertrekken onze gasten
naar het zonnige Italië en wij tuffen verder richting La Belgique.
Ook zonnig hier, in Rogny les 7
Ecluses, slepen we ons naar het monument, zeven opeenvolgende, in onbruik
geraakte, sluizen. Het blijft toch impressionant hoe ze vroeger zulke huzarenstukjes
konden realiseren (en wij maar puffen omdat we het te warm vinden om zelfs maar
onze voeten te verzetten 😊).
Maandag heeft Montbouy de eer om
de Mira-Ceti te ontvangen. En schaamrood op onze wangen, verder dan de
plaatselijke bakker zijn we niet geraakt, veuls en veuls te warm. We hebben de
namiddag doorgebracht in de schaduw van een boom, meer zit er niet in.
We kunnen vroeg vertrekken want
de eerste sluis is pas na een kilometer of vijf. Aan die sluis is er een filmploeg,
zeer professioneel, aan het filmen. Ze vragen ons om vijf minuten te wachten om
te schutten, geen probleem voor ons. Vijf minuten later vragen ze ons om toch
nog een half uurtje langer te wachten (in Franse normen kan dat rap een uur
zijn). We zien dat niet zitten, we maken
nu al een paar keer mee dat de Franse jachten voorrang krijgen op ons, deze
vertraging betekent dat we ook weer op het heetste van de dag in onze bakoven ofte
stuurhut door moeten brengen. Ik vertel (naar waarheid) dat we op afgesproken
uren aan de sluis moeten zijn en dat dit ook geldt voor de volgende jachten. Hij
begrijpt het volkomen en wacht wel tot we geschut zijn. Die dag is er welgeteld
nog 1 jacht achter ons gekomen, dus de planning van de sluismeester zou niet al
te erg in de war geweest zijn, moesten we gewacht hebben 😊.
Het blijft snikheet, maar onze
drinkwater (flessenwater) tank is leeg. In Montargis gaan we drie keer over en
weer naar de plaatselijke supermarkt om o.a. 100 L water te kopen. We zijn nu toch al drijfnat
van het zweet, dus besluiten we ook een fietstochtje door de stad te doen.
Slecht idee om dit met onze tweewielertjes te doen, het lijkt hier Gent wel met
al zijn sens uniques!
Maar een (kleine) vergelijking
met Brugge is beter op zijn plaats! We hebben weer maar eens een Venetië
ontdekt! Deze keer is het La Venise du Gâtinais.
Inderdaad hier hebben ze ook
enkele kanaaltjes door de stad lopen, de bruggen zijn allemaal versierd met
bloemen, maar ze zijn onbevaarbaar, geen toeristenbootjes hier. De sloepjes
hier hebben geen Japanse toeristen met hun fototoestel in de aanslag, maar bloemen,
bloemen en nog eens bloemen. Montargis heeft ook verschillende kastelen, eentje
ervan zijn we van dichtbij gaan bekijken. Van beneden zag het er een mooi kasteel
uit, eenmaal boven lokt het de volgende reactie uit van Peter. Ik citeer: dit
is geen kasteel, dit is gewoon een verzameling koterijen. Vraagt een Fransman
in onberispelijk Nederlands of we het kasteel willen bezoeken? Weeral
schaamrood, we zeggen dat we tijdsgebrek hebben en hopen stiekem dat deze gids zijn
Nederlands niet zo goed is dat hij koterijen verstaat 😊. Maar helemaal ongelijk heeft Peter
niet, na de Franse revolutie hebben ze het kasteel gedeeltelijk afgebroken en
de stenen verkocht.
Montargis heeft ook veel mooi
beschilderde gevels, maar helaas, de meeste gevels die onze aandacht trekken
zijn de beschadigde exemplaren. We zien een winkel van ramen en
deuren met kapot geslagen ramen, mijn sarcastisch trekje komt boven en zegt dat
dit ook wel serieuze antireclame is voor zijn zaak. Tot we later in de winkelstraat
terechtkomen. Even vergeten dat Montargis
slechts een goede 120 kilometer van Parijs verwijderd is. Hier hebben ze de
impact van de rellen van eind juni zeer goed gevoeld! Ruim 2 maanden na datum
zijn er nog oneindig veel winkels met gebarsten ramen, andere winkels hebben
geen vitrine meer omdat ze zijn afgezet met vezelplaten. Een apotheek is zelfs ingestort.
Eerlijk, voor ons als toerist voelt het niet fijn om door die straten te wandelen,
ik vraag me af hoe het moet zijn voor het winkelpersoneel. Ze krijgen nu
waarschijnlijk klanten over de vloer die enkele maanden voordien hun zaak
hebben vernield en geplunderd.
Maar we zien ook dat de mens
best flexibel is, in de quartier des pêcheurs is het gezellig toeven, hier geen
sporen van geweld. Vroeger werd van hieruit
de vis naar Parijs getransporteerd. Nu zijn er alleen nog veel terrasjes, en voor
ieders budget een eetgelegenheid, wij hebben pizza gegeten 😊.
Hoog tijd om het volgend kanaal
te bevaren: canal du Loing. Tot nu toe konden we pas om 9 uur (of daar toch
omtrent) in de sluizen varen, vanaf hier kan dat al van 7 uur, dat betekent dat
we in iets frissere temperaturen kunnen varen.
Na onze stopplaats gisteren in 2
Les Vallées zijn we vandaag klaar om eindelijk eens vroeg te vertrekken. En als
jullie al denken dat er na de Maas toch niet veel avontuur meer te beleven valt,
vandaag is inhaaldag! Onze eerste sluis
is dubbelrood, écluse en panne. Heel rap verholpen door VNF, zelfs geen tijd
verloren want de sluiswachter zorgt ervoor dat de volgende sluis ook al klaar
staat.
In de afvaart gebruiken we geen
touwen in de sluizen, Peter blijft in de stuurhut en ik sta buiten om Peter
aanwijzingen te geven om te vermijden dat we de kant raken want we kunnen geen
wrijfhouten of fenders gebruiken. Ook bij het binnen-en buitenvaren geef ik de
nodige instructies. Vandaag besluiten
we om de rollen om te keren, niet het binnenvaren in de sluis (dat kan mijn
stressgehalte niet aan), maar het schutten zelf en het buitenvaren neem ik een
paar keer voor mijn rekening terwijl Peter zegt wat ik moet doen. Dit werkt
perfect tot ik overmoedig word. We moeten door een smalle brugopening, dat varkentje
zal ik ook wel eens wassen. Ik zo fier als een gieter dat ik erdoor vaar zonder
de brugpijlers te raken. Maar er is altijd een maar, ik kan een grote
overhangende boomtak niet vermijden. In mijn voordeel spreekt dat die niet te
vermijden is, in mijn nadeel, Peter zegt dat ik trager moet varen, kattenkopje
vind 3 km/u traag genoeg. Gevolg, tak blijft haperen aan onze camera. Stand boomtak
camera: 1 -0. Geen portrettentrekker meer aan stuurboord, afgebroken, maar
gelukkig wel te herstellen!
En een ongeluk komt nooit
alleen. Op een bepaald moment doet onze boegschroef het niet meer. Peter probeert
ze een paar keer over en weer, er komen altijd stukjes witte plastiek uit. We
gaan dit niet forceren, na de sluis (zonder boegschroef gaat ook, maar nog
trager dan we anders al uitvaren) gaan we op onze palen liggen en springen we
in het water om de plastiek te verwijderen. Dat goedje is best glibberig en zit
stevig rond onze boegschroef. We kunnen er wel vrij gemakkelijk aan want we
constateren dat er al een paar stukken van het beschermingsrooster ontbreken
(kan bijna niet anders met al die takken en groen in het water). Na een half
uurtje hebben we de boosdoener in handen, ik wil er nog een foto van nemen om
de mensheid te tonen dat ze moeten opletten met wat ze over boord gooien. Maar,
er is echt altijd een maar, het is helemaal geen stuk plastiek, maar een stinkend
beestenvel met nog wat plukjes bruin haar aan, mijn behoefte voor een fotootje
is rap over. En dan is het nog even comedy capers, onze zwemtrap is ideaal om
in en uit ons bijbootje te stappen, maar om vanuit het water aan boord te komen
is hij eigenlijk te kort. We hebben de prijs voor de meest elegante problem
solver zeker niet gewonnen 😊.
Maar we geraken aan boord, nemen
een uitgebreide douche en we zijn weer content dat dit goed is afgelopen.
Op het moment dat we op onze
palen liggen om dat stuk dood beest te verwijderen, passeert er een hotelboot, hij
heeft dezelfde stad genoteerd op zijn kont. Het is de Cest la Vie, net als wij geregistreerd
in Gent. Misschien komen we die volgend jaar weer tegen, hij in het droogdok,
wij op het ponton bij de firma Ketels?
Ik weet het beste lezer, een
lang verhaal, maar ook zoveel te vertellen deze week 😊.
We varen voorbij Pouilly en Sancerre.
Uiteraard varen we er niet voorbij, dat zou heiligschennis zijn 😊.
Vrijdag stoppen we in Champalay,
klinkt als bruisende champagne, maar we zitten echt volop in de streek van de
Loirewijnen. Eerlijk is eerlijk, we hebben al onze pijlen op Sancerre gericht
en het is pas omdat de ligplaats Pouilly heet dat we ons realiseren dat we vlakbij
dat andere Loirewijntje liggen. Met onze fiets een kleine 3 kilometer lichtjes
bergop gereden, amai een mens krijgt daar honger van. Lekker gegeten en uiteraard
een flesje Pouilly Fumé gedronken 😊. Nadien bezoeken we La Tour du Pouilly Fumé. Een chique benaming voor
een toeristische valkuil om de mensen te laten ruiken, proeven en kopen van de Pouilly
wijnen, we zijn er ook in getrapt 😊.
Zaterdag varen we een kleine 8
kilometer verder naar Ménétréol-Sous-Sancerre.
Er is een restaurantje vlakbij de ligplaats, het is weekend, misschien
kunnen we er blijven eten? Volgens ons is madame Edith van Allo, Allo weggelopen
uit de serie om hier achter de toog te komen staan. Ook het restaurantje stamt
gelijk nog uit de oorlog (en sindsdien is het stof er niet meer afgedaan). Rap
bij de bakker een baguette gaan halen en aan boord gegeten.
s Middags maken we een wandelingetje
door de dorpen en de wijngaarden. Het dorpje kan ons niet bekoren, komt het
door het miezerige weer of door de grote leegstand en verval? De jongste
persoon die we tegen komen is een eind in de vorige eeuw geboren. De wijnvelden
en de vergezichten zijn wel indrukwekkend, met mooi weer moet je hier
kilometers ver kunnen kijken.
En de zondag hebben we geluk,
mooi weer vandaag! We rijden met de fiets naar Sancerre. Dit is een pittige
klim, voor mij, met mijn elektrische fiets een makkie, Peter moet een serieuze
inspanning leveren, maar dat gaat nog altijd vlotjes. Eerst verkennen we het stadje
en genieten vooral van de prachtige vergezichten daar bovenop de heuvel. Een
Sancerreke gedronken op een terras, iets gegeten en dan bergaf via St.Satur en
St.Thibault terug naar ons schipke.
Niet zo ver van onze ligplaats
is een druk bezochte geitenboerderij. Dus deze keer in plaats van een keer wijn
te proeven gaan we geitenkaas uitproberen (met een glas Sancerre uiteraard, dit is in de
proeverij inbegrepen 😊). Uiteindelijk zijn onze fietszakken
gevuld met wijn, kaas en zeep van geitenmelk (dit zal later een opmerking van
iemand ontlokken of ik dan naar geit ruik!! ☹).
Maandag varen we verder naar
Léré, een ander heel rustig plekje op het kanaal. Denken we toch, en is het ook
tot s avonds, het is de vooravond van 15 augustus, dus veel volk op de been en
om 23u vuurwerk en feest tot in de vroege uurtjes.
We willen op de feestdag varen
tot Châtillon-sur-Loire, een bezoekje waard omdat daar het oude Loirekanaal met
sluizen ligt, maar er is geen ligplaats voor ons. We varen verder naar St. Firmin-Sur-Loire,
op amper 2 km van Briare. We kunnen vandaar met de fiets terugkeren naar Châtillon
of al even gaan piepen in Briare, maar het is er zo heerlijk rustig dat we
gewoon een namiddagje aan boord blijven niksen.
En woensdag zijn we super goed
uitgerust om over de Pont de Canal van Briare te varen. Maar we doen er langer
over dan voorzien, vanuit Briare komen er veel dagjes toeristen in een huurboot
en die vinden dat ze voorrang hebben op een wachtend schip van de andere kant. Peter
manoeuvreert ons schip iets strategischer zodanig dat ze aan de andere kant van
de brug begrijpen dat we er niet zomaar liggen dobberen! Yep, alweer een kanaalbrug
afgevinkt van onze lijst, deze is de langste die we gedaan hebben, in de tijd nog
gebouwd door Gustave Eiffel en zijn team.
We kuieren door het stadje, we
steken de kanaalbrug nog eens over met de fiets, we winkelen en we bezoeken het
maritieme museum. We realiseren ons dat we 200 kilometer gevaren hebben op een
kanaal dat door de mens is uitgegraven, er kwamen geen/weinig machines aan te
pas toen.
Hier ontmoeten we de CarolAnn
(onze Engelse buur uit Brugge) opnieuw. s Avonds gaan we samen eten in een leuk
restaurantje bij de jachthaven. Onze schepen liggen in de commerciële haven,
een eindje van het centrum verwijderd, maar daar geven we niet om. Anders moeten
we nog eens 2x4 sluizen extra doen en zie dat we hier ook blijven plakken
gelijk de mensen uit Liverpool, ze zijn hier 9 jaar geleden aangekomen en niet
meer weg geraakt.
Nu liggen we in hou je vast
Ouzouer-sur-Trézée. Onze eerste stop op het Canal de Briare. We zitten hier met
een watertje (echt waar hoor) te genieten in de schaduw van een boom, op de
achtergrond de geluiden van een muziekschool, meer moet dat voor ons niet zijn.
Ik weet niet of iemand de blog
gaat lezen want ze voorspellen eindelijk beter weer in België 😊.
Vorige vrijdag zijn we al om
7u40 vertrokken uit Chevenon, onze eerste sluis hebben we toch maar na een
kilometer of 7. Stipt om 9u arriveren we aan de afslag naar Nevers. Vermits het
een automatische sluis is moeten we niet wachten op de jobstudent zeker in
het weekend durven ze al eens een minuutje of 10 te laat komen 😊.
In Nevers krijgen we een mooi
plaatsje aangewezen en we reserveren direct een ligplaats voor de CarolAnn (één
van onze Engelse buren in Brugge). Terry arriveert in de namiddag, we zijn hem
tegemoet gelopen naar de laatste sluis. Zo hebben we een extra mini cruise van
anderhalve kilometer gemaakt op de CarolAnn (en ik heb al direct een paar
dingen gezien dat ik ook wel op de Mira-Ceti zou willen 😊).
Zaterdag komen Nico en Kathleen
langs, ze zijn op de terugweg van hun vakantie in Italië. We hebben geen zin om
te gaan eten en al zeker niet om te koken, dus het wordt overschotjes eten.
We nodigen Terry uit, zijn champagne en zalm hebben gesmaakt. Dat is een
concept dat ik in de toekomst nog ga toepassen, kom gerust eens langs maar
breng je eigen eten en drinken mee 😊😉.
Van Kathleen en Nico hebben we
een kaartspelletje gekregen: Take 5 (en
ook Belgische bieren natuurlijk 😊). Dat moesten we dus uitproberen (ik heb het over de kaarten hé!!!),
Peter laat echt niemand winnen ☹😊.
Zondag is het weer niet al te
schitterend, Peter stiekem een beetje blij want zo kan hij in de namiddag naar
het WK wielrennen kijken. Het heeft ons echter niet belet om in de voormiddag
een stevige wandeling te maken, amai mijn voeten, dat jong geweld kijkt niet op
een kilometertje meer of minder😊.
En s avonds terug naar het
stadje, we hebben de smaak van de escargots de Bourgogne goed te pakken, we
hebben er opnieuw besteld, lekker, lekker 😊.
Maandag vertrekken we om 9 uur
naar onze volgende halte, Guétin. Daar ligt de CarolAnn ook nog te blinken (is
zondagmorgen vertrokken in Nevers). Een tochtje van een goeie 10 kilometer,
maar onze gasten hebben waar gekregen voor hun geld: twee sluizen naar boven,
een dubbele sluis zakken (2x4,5 meter), een pont de Canal (over de Allier),
smalle bruggetjes en prachtig weer.
In Guétin, rijden we eerst nog
allemaal samen met de fiets naar de ronde sluis. Het is de enige ronde sluis
die in originele staat is gebleven. Het prachtige sluiswachtershuisje is niet
bewoond, hadden we geen woonboot 😊.
Nadien fietsen we verder naar Apremont-sur-Allier.
Een middeleeuws dorpje, de huizen zijn prachtig gerestaureerd (op vraag en
kosten van de kasteelbewoners). Je waant je in een decor van een Britse serie.
Dit plaatsje hoort terecht bij één van de mooiste plaatsen in Frankrijk. Alle
74 inwoners zijn tewerkgesteld bij de kasteelheer. Nico en Kathleen fietsen
terug naar hun auto in Nevers, wij bezoeken het Parc Floral, het kasteel (enfin
den hof toch) en de oude paardenstallen. Een aanrader!
We denken om de dag nadien, in
Cours-les-Barres, nog een kasteel te bezoeken. Jammer maar helaas, de toegang
tot het kasteel is afgesloten. Peter zoekt op Google de terugweg, dwars door
een bos. Zalig! Not!!!! Het is een rot pad, vol takken, veel grassen, braambesstruiken[PV1] en andere ontelbare hindernissen.
Op een bepaald moment moet Peter zelfs takken afbreken om door te kunnen. Benen
en voeten (op teenslippers) open van de struiken, en op een paar honderd meter
van de einde is het pad helemaal verschwunden. Dus demi tour naar het
beginpunt, heeft er dan eentje een zaagske gespannen 😊.
We delen de kaai met de CarolAnn
en niemand anders, dus ideaal om samen te barbecueën.
Woensdag naar Beffes, net geen
10 kilometer en 3 sluizen verder. Hier zijn vingersteigers, maar er is ook een
lange kaai, zonder bolders, dan is het toch gemakkelijk met onze spudpalen. We
zijn een beetje moe, komt het door de zware fietstocht of door de barbecue?
Alleen wij (en Terry) kennen het antwoord 😊, het wordt dus een dagje (bijna) niksen. Enkel winkelen staat er op het
programma, is de supermarkt toch niet gesloten de woensdagnamiddag! 😊. Voor Terry is er geen
ligplaats meer. Hij is nog even langszij gekomen om te lunchen, maar hij vaart
door naar de volgende halte.
En vandaag liggen we in La
Chapelle-Montlinard, niet het fraaiste plaatsje op het kanaal, wel heerlijk
rustig. Goed genoeg voor onze plannen
vandaag, het is was- en klusjesdag! En er is tijd voor de hengelsport (een
sport waar je niet te moe van wordt 😊). Eindelijk een plaatsje waar de vangst uit vissen bestaat in plaats
van algen. Morgen verder richting Sancerre, maar daar horen jullie alles van
volgende week 😊.
Alvast een prettig, zonnig
weekend gewenst!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
04/08
Chevenon
Nevers
8,9
2u20
2
Canal latéral à la Loire
In jachthaven Nevers
07/08
Nevers
Guétin
13
4u35
4
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, geen voorzieningen
08/08
Guétin
Cours-les-Barres
9,5
2u
1
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, gratis elektra en water
09/08
Cours-les-Barres
Beffes
8,9
2u30
3
Canal latéral à la Loire
Halte Fluvial, elektra en water via betaalautomaat
We horen dat jullie in België
massas regenWATER te verwerken krijgen. We gaan er hier ook een WATERig
verhaal van maken.
Vorige week donderdag en vrijdag
zijn we dus in Beaulon blijven liggen, dichtbij het huisje dat Elias en Stien
gehuurd hebben. En dat het warm is, het is weer om kalm aan te doen zoals op
het gemak een wandelingetje te maken of een spelletje te petanquen. Het is
blijkbaar de eerste keer dat onze buurman van de River Boy jeux de boules
speelt, maar hij heeft de echten goed in het oog gehouden, het gaat hem zeker
af. Peter en Elias zijn ook moeilijk van
de petanquebaan te houden, waarschijnlijk de reden waarom we in het donker nog
onze pastaschotel moeten opeten. Onze buren komen ons al slaapwel wensen 😊.
Dochter en schoonzoon hebben een
mooie week uitgekozen om ons te bezoeken.
Want vanaf zaterdag begint het
weer af en toe Belgische allures te krijgen, maar met betere temperaturen!
Zaterdag varen we verder naar
Gannay sur Loire, daar ontmoeten we Roland en Dorine. Eerst drinken we een Ricardke met veel WATER
en we besluiten om in het barakje aan de ligplaats te blijven eten. Blijkt dat er
een bandje komt optreden. We hebben een avondje onvervalste Franse kermis
beleefd. We eten een slecht uitgebakken brochette met vettige frieten en goedkope,
maar best lekkere wijn. Voor ons geen plaats in de VIP tent, dus als het WATER giet,
zitten we onder moeders paraplu (enkele paraplus gekregen van de gelukkigen
die een dak boven hun hoofd hebben). Maar dat kan de pret niet bederven, we zingen
en dansen mee met de Engelstalige hits en kijken ons ogen uit als de Fransen
mee kwelen als er in de taal van Molière gezongen wordt. Een onverwachte maar
zeer geslaagde avond.
Maar wie kan uitgaan, kan op zondag
ook om 9u klaarliggen (met WATERige oogjes) voor de sluis om door te stomen
naar Decize. De sluisjuffrouw zegt dat we de vier sluizen voor de middag kunnen
halen (de sluizen zijn tussen 12 en 13 uur gesloten). Ons Mira haalt in dit
kanaal een topsnelheid van 5 kilometer per uur, dit wordt een huzarenstukje, bijna
onmogelijk. Om stipt 12 uur liggen we voor de laatste sluis en deze keer
treffen we een sluiswachter die ons nog gewillig laat schutten. Die stipte pauze
is eigenlijk ook een beetje bizar, de mensen hebben ongeveer 5 uur pauze per
dag, want er is hier bijna geen scheepvaart meer.
We bezoeken Decize met Roland en
Dorine. Speciaal stadje, op een voorschoot groot kan je hier vier verschillende
WATERs kruisen: Canal latéral à la Loire, la Loire, lAron en Canal du Nivernais.
Ook speciaal, op zondagavond is er hier bijna geen enkel restaurant open, we
belanden uiteindelijk op een terrasje aan de oevers van de Loire (enfin een
beetje een idyllische overdrijving, want we kunnen het WATER amper zien, er zit
nog een grote baan tussen). Die Bourgondische slakken hebben ons goed gesmaakt😊.
Maandag wuiven we Roland en
Dorine uit, wij blijven nog een dagje liggen want we moeten dringend
boodschappen doen. En klusjes, we denken aan roestbehandeling, laatste dag goed
weer en geen andere boten in onze buurt. Maar WATERdingen hebben er anders over
gedacht. We krijgen een WATERalarm in onze machinekamer: blijkt dat we een lekje
hebben aan onze koelWATERleiding, eens het lek opgespoord is dit euvel vrij
vlug verholpen. Maar een lek komt nooit alleen, onze drinkWATERpomp slaat ook
regelmatig aan zonder dat we WATER tappen. In de keuken het probleem ontdekt,
enkele jointjes vervangen, meer is er niet nodig. Dit klinkt toch simpel hé,
vooral omdat ondergetekende ondertussen naar de kapper gaat (dit kan hier op
maandag) 😊. En dan is er WATERprobleem
nummer drie: de douchekraan. De mengkraan mengt niet meer, enkel heet WATER
krijgen we nog over onze goddelijke lijven. Ook in no time gepiept uiteraard,
oude kraan eraf en nieuwe kraan erop.
Dinsdag tijd om naar Fleury sur
Loire te trekken. De regen is vanaf nu regelmatig van de partij. Het is even
wennen, dat er nu ook zoveel WATER uit de lucht valt 😊. Leuke ligplaats daar, een
eettentje vlakbij, druk bezocht door fietsers en de lokale bevolking en dus ook
door ons 😊. En dan een wandelingetje, met
nadruk op -tje want het is een piepklein dorpje, waar dan ook nog eens de helft
van de huisjes niet bewoond zijn.
Woensdag wordt er heel veel
WATER en wind verwacht. We hebben geen zin om de motor te starten. We gaan dit
dagje gebruiken om wat klusjes binnenshuis te doen. Maar zoals steeds wordt
onze planning niet gevolgd. Door het stormweer valt de elektriciteit altijd
uit, de uitbater van het eettentje komt ons iedere keer depanneren (wat
eigenlijk niet zijn taak is). We gaan dan s avonds maar een pizza bij hem
halen als dank voor zijn vriendelijke bereidwilligheid. Ook kijken we onze ogen
uit naar de windvlagen, we liggen gelukkig redelijk beschut en toch ver genoeg
van de bomen (dikke takken worden van de bomen gerukt). En we hebben meer dan een uur gevist op een
slotje dat in het WATER gevallen is. Stand slotje loze visser: 1-0.
Vandaag hebben we als bestemming
Chevenon gekozen. We hebben hier een mooie wandeling gemaakt naar het veertiende
eeuws kasteel van Chevenon, wel even moeten schuilen voor regenWATER aan een bar/restaurant
(helaas te koop, maar het lege, overdekte terras voldoet aan bijna al onze
wensen 😊). Van een mooie opklaring
geprofiteerd om nog een kleine kilometer of twee verder te wandelen naar een WATERrecreatiepark.
We zijn een beetje verwonderd dat er hier zoveel vluchtheuvels en snelheidsremmers
zijn in een dorpje van niets. Tot onze euro valt, we horen in de verte de
motoren hun ding doen op het circuit van Magny-Cours (nu zijn er snelheidsraces
met motoren bezig, de coupe de France Promosport). Waarschijnlijk willen ze
vermijden dat de hoofdweg als een verlengde van het circuit gezien wordt!
Bijna terug aan ons schip hebben
we bijeneters gespot. Blij dat dit in onze buurt vliegt en niet de slangenarend
(want die zitten volgens onze dagkalender hier ook in midden Frankrijk!).
Zo, jullie zijn weer helemaal
bij!
En even eindigen met een weerspreuk:
na regen komt zonneschijn!
Prettig weekend!
Groetjes,
Peter en Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
29/07
Beaulon
Gannay sur Loire
14,8
3u40
3
Canal latéral à la Loire
Halte fluvial, gratis elektra en drinkwater
30/07
Gannay sur Loire
Decize
16,1
3u30
4
Canal latéral à la Loire
Aan kaai op Canal latéral (bij VNF), geen voorzieningen
We zijn in Beaulon, op het Canal
Latéral à la Loire, we zijn dus op de terugweg.
Deze keer zal het voornamelijk
over ontmoetingen gaan.
20 juli:
We liggen in Génelard, waar we
Guy en Patricia van de Hiram terug zien. Zij zijn al een paar dagen onderweg
met Christian en Sam van de BonÿAir.
Aperitief op de Hiram.
21 juli:
We varen naar Paray le Monial.
Als we toekomen aan de halte fluvial, staat het daar vol met grote tenten. We
verwachten daar een mega rockconcert, maar het blijkt een religieuze
bijeenkomst te zijn. Paray le Monial is namelijk een bedevaartsoord. Aangenaam
stadje, duidelijk berekend op veel volk. Hier vind je wel terrasjes en
restaurantjes bij overvloed. Het is ook voor het eerst dat we een kerk bezoeken
waar we er niet alleen in rondlopen. Overvolle basiliek, vol met zondaars, want
de biecht wordt daar gewoon in een hoekje in de kerk afgenomen door meneer
pastoor.
Het is onze plicht om onze
Franse buren op onze nationale feestdag uit te nodigen op een aperitiefje.
En we krijgen een cadeautje van
een toevallige passant: een Opinel mes (met kurkentrekker)!
22 juli:
We bereiken ons verste punt op
deze reis: DIGOIN. Een paar maand
geleden nooit gedacht dat we hier zouden geraken, de aanhouder wint 😊. Hier blijven we drie nachten.
Normaal gezien gaan we ÿs avonds
eten met onze nieuwe Franse vrienden, maar het restaurant is vol geboekt. Plan
B, iedereen maakt iets klaar en dat eten we allemaal samen op. Gezellige avond,
een multisterren restaurant.
25 juli:
Hoog tijd om huiswaarts te
keren. Maar gisteren zijn we uiteindelijk toch in dat restaurant geraakt. Heel
lekker gegeten en gedronken. En weer krijgen we een cadeau, Christian en Sam
trakteren! Het contrast met onze vorige reis kan niet groter zijn, in Duitsland
hadden we geen contact met de mensen, hier is de gastvrijheid enorm.
Lang geleden dat we nog een
avond alleen doorgebracht hebben, ook lang geleden dat we een typisch Belgisch
weertje gehad hebben. Dit heeft exact één dag geduurd, ideaal om eens de berg
strijk die op mij ligt te wachten te bestrijden.
26 juli:
Weer dubbel bezoek, eentje
verwacht en een ander iets later verwacht.
In Diou komen Stien en Elias op
bezoek, ze hebben een huisje in de buurt gehuurd en komen even gedag zeggen.
Als we aan het aperitieven (what else?) zijn horen we een DAF motor naderen: de
River Boy! Ze zijn naar de Middellandse Zee gevaren en ook op de terugweg naar
Brugge. Het was niet hun bedoeling om deze weg te nemen, maar alle andere
kanalen zijn gesloten. ÿs Avonds zijn Dany en Rita nog aan boord geweest, veel
te vertellen natuurlijk over alle avonturen die zij en wij beleefd hebben.
27 juli:
Hier zitten we dus, in Beaulon,
in de schaduw, want het is weer heet vandaag. In dit dorpje logeren Elias en
Stien, dus hier blijven we twee nachten. Drie sluizen vandaag, de eerste sluis
drie kwartier moeten wachten, de laatste een uur, nog een geluk dat we in
pensioen zijn en zeeën van tijd hebben 😊. De River Boy ligt vandaag langszij. Ze zijn niet gewoon om maar een
kilometer of 12 te varen per dag. Straks komen Stien en Elias nog langs …
kunnen we weer aperitieven 😊😊😊.
