Na de inschrijving in Hoeselt opgesplitst, met een ferm hoopke weg. Na 10km ene plat, band gemaakt en daar kwam de B met ne grote groep voorbij gezoefd. Terug op de velo en de B achterna en er terug over. Er vielen er een paar af. Na 46km bevoorrading, snel iets gegeten en gedronken en terug weg. Na 87km terug ene plat, we stonden klaar om te vertrekken toen er daar nog 3 man aankwamen van de club, dus wij samen naar de volgende bevoorrading. Vanaf hier kregen we stevige wind vanvoor, maar er waren er een paar niet te stoppen en we vlogen verder. Bij 130km laatste bevoorrading en dan naar de aankomst. 1450 hoogtemeters - 168 km - gemiddelde snelheid 28.8 - maximum snelheid 58km/uur - 5 beaufort en mijn pijp was uit !
Alweer een mooie bende op post om de kanalendriehoek te gaan rijden. Echter, wegens de sterke wind werd in extremis beslist om toch een andere rit te verzinnen. Het lag dus voor de hand dat onze vlees geworden GPS in vorm, Jef Vreys, de groep weer maar eens op sleeptouw nam om een aantal kuitenbijters te gaan bedwingen. Richting Molenstede werden klim na klim de kuiten op de proef gesteld, maar bleef de hele groep op de vlakke vlot boven de 30 rijden. Na een 70tal km stonden we geparkeerd om 2 lekke banden te vervangen. De helft van de groep vreesde in tijdsnood te geraken en beslistte om door te rijden. Na de bandenwissel bleven er 9 renners over om de finale in te zetten. U kan het gevolg daarvan al raden: 'over 't stokt binnen!'. In het begin van de finale werd ervooral veel naar elkaar gekeken (noot van Pieter: Janetten!), want niemand durfde met zo'n tegenwind te vroeg zijn laatste pijlen verschieten. Niemand, behalve natuurlijk mijn collega verslagschrijver die naar goede gewoonte met een ontsnapping in de 2 laatste kilometers de rest van het uitgedunde peloton tracht te verschalken. Hij nam 30 - 40 meter, maar de lange strook van 't stokt stond hem nog te wachten. Reactie kwam uit onverwachte hoek. Ook uw verslagschrijver van dienst had nog een pijltje over en zette fors aan uit de staart van de groep der achtervolgers. Hij reed het gat op de koploper dicht... en stierf toen roemloos in zijn wiel. Vandaar dat ik alweer vroegtijdig mijn verslag dien te beëindigen om het woord af te staan aan iemand die de laatste paar honderd meter van iets dichterbij heeft mogen aanschouwen.
Robin
Ik zal de laatste pijlen beschrijven maar wil eerst ook nog even aanvullen dat de gids van dienst voor de kanalendriehoek voor het eerst in zijn leven serieus werd genomen en daaarom het gids gebeuren niet serieus had genomen. De kanalendriehoek hebben we zeker nog te goed van onze palmverzamelaar. Hier volgt mijn eerder poëtische beschrijving van de laatste km 's:
Met 12 A plussers richting Balen. Een ideaal hoopke, met een ideaal weertje voor een ideaal toereke.
Vandaag nog eens een oude bekende tegengekomen. ' T was lang geleden da' k em gezien had. Amper ouder geworden en hij kan nog steeds als geen ander een wielertoerist naar de eindstreep doen verlangen. Ik hoop dat de reden van onze ontmoeting te wijten is aan deshydratatie (grootste vijand van een atleet) zodanig kan ik dit excuus zonder schaamte de wereld in sturen. Sympathie bij de A+ was alom aanwezig. Er werden me meermaals boterhammen, druivensuiker en zelfs een verdacht uitziende blister aangeboden.
Er werd gesproken over t' stokt maar de hunker naar gerstennat nam de overhand. De palm van de dag gaat dan logischer wijs naar mijn collega blogverslagschrijver die bij zijn eerste lange rit vlotjes 155km aan 30.2 km/h wist te rijden.
Den après heb ik o.w.v. gezondheidsredenen moeten missen maar was naar 't schijnt de moeite. Ik heb zelfs een telefoontje van den NMBS gekregen met de vraag om een hoopje blauw met ijsblokjes voor de overweg aan de haag te willen verwijderen.
met nog een dikke 20° op de schaal van Deboosere konden we al spreken over een zomerse avond. Het mag dus niemand verbazen dat er maarliefst 24 gedreven sportievelingen aan de start verschenen voor een rit richting corsendonk. Daar het avondvullend programma slechts een 6-tal kilometer kop trekken zou inhouden, werd er met een strak tempo ingezet. Een vlakke rit op het programma dus, maar de vele bochten, klinkers, putten, ongeregeldheden, steentjes in de bochten en winderigheid van GP maakten toch dat het aan de staart van het peloton flink afzien was. Niettegenstaande zat er na een 70km in menig been nog genoeg poeder om al vroeg de finale in te zetten. Het was vechten voor het juiste wiel. De kanaaldijk werd al tegen 38 glad gestreken om zo bescheiden via de kastelsebaan binnen te rijden. Tot natuurlijk de rassprinters zich met de planning begonnen te moeien, want er moest en er zou langs het stokt worden binnen gereden. Helaas moet ik hier mijn verslag vroegtijdig stopzetten, daar ik van de laatste 5km geen getuige was. Graag iemand van de kopgroep die via de reacties verslag uitbrengt van de sprint... Gezien het feit dat het om een collectieve prestatie gaat (en omdat de foto mislukt is) mag eenieder voor zichzelf uitmaken wie de winnaar was.
Robin
Niets lijkt beter dan bij dorstig weer de Corsendonk route te rijden. Helaas werd er pas geserveerd na de sprint waarvan ik getuige was. De laatste 5 km waren op zijn minst zenuwachtig te noemen. Ontsnappingen volgenden elkaar snel op. Duwen en trekken voor het juiste wiel. Laten we ze rijden of gaan we mee? Momenten die zowel de benen als het hoofd in overdrive deden gaan. Geen tijd voor slappe uiers want de laatste ontsnapping kon wel eens de juiste zijn. Ik zag het gebeuren vanop afstand want 'apen schudden' kruipt ook in de benen. Gert Wouters was plots de naam van de kopgroep. Aan de zwaluwstraat met nog 143 omwentelingen te gaan leek hij te gaan winnen. Meer dan 20m was zijn voorsprong. Op 200m voor de streep was het genoeg geweest, de massaspurt kwam op gang en een collectief van 5 renners konden de eenzaat nog net grijpen voor de streep. In al deze commotie heeft niemand echt gezien wie nu daadwerkelijk eerst over de streep ging. De fotofinish was echter duidelijk. Ruben kon zijn derde palm in ontvangst nemen. Zal deze kampioen zaterdag de bergen overleven?
Op zaterdag avond werden er al de nodige telefoontjes gepleegd om zeker te zijn dat de nodige A-Plussers om 07:30 op de afspraak waren. De coördinator van deze actie (die ik om zijn anonimiteit te garanderen niet Gert Paepen zal noemen, maar GP) had echter toch iemand vergeten te bellen, zodat we op zondag om 07:45 van start konden om 100km bij op de teller te zetten. Onze collega's van de B waren al een tijdje weg, maar de achtervolging werd vrij serieus genomen want het tempo zat er van bij de start goed in. Alles draaide vlot, maar we werden echter door een lekke band terug geslagen. Dat maakte dat we onze collega's pas halverwege terug zagen in 'De Slappe Uier'... iets waarvan menig wielertoerist al wel eens last heeft. Omdat drank ons niet echt interesseert (en omdat we onze collega's wilden voor blijven) begonnen we dadelijk aan de terugweg in de aangegeven richting. Na enkele kilometers ploegentijdrit merkten we op dat we geen pijlen meer te zien kregen. Rechtsomkeer en opnieuw achtervolgen dus. Na 20km konden we onze collega's nogmaals groeten, maar de benen zaten (bij sommigen) nog goed dus ging het tempo weer de hoogte in. Geen 10km van de meet hadden we echter opnieuw pech. GP, die onderweg al heel wat lucht had verloren, speelde nu ook de lucht uit zijn band kwijt. Als een bezetene werd de band in recordtempo vervangen, maar onze collega's hadden het tempo ook opgedreven, zodat zij ons toch nog wisten in te halen. Opnieuw achtervolgen dus... Gelukkig hadden wij een tijdrit specialist in onze rangen, en op een lijn wisten we toch weer terug te komen en de koppositie over te nemen. In een verschoeiend tempo werden de laatste kilopeters asfalt onder de banden doorgejaagd en konden we moe maar voldaan ons vitaminepeil stabiliseren. Met 102km aan 30.7 gemiddeld kunnen we terugblikken op een mooie sportieve prestatie.
Vanuit de Hageland Classic stuurgroep willen we alle helpers bedanken voor hun inzet en enthousiasme voor, tijdens en na het evenement.
We kregen massa 's positieve commentaren en opmerkingen over de organisatie en de manier waarop elke deelnemer overal op zijn wenken bediend werd.
Wij als stuurgroep zijn blij dat we mochten meewerken aan deze organisatie en hebben veel kunnen opsteken van de vaste waarden die onze club rijk is.
Deze vaste waarden willen we zeker extra bedanken voor het schitterende parcours, de verdeling van de helpers, de organisatie aan de vakschool, inschrijving, tellingen en bevoorradingen. Waarschijnlijk vergeet ik nog tal van schakels die cruciaal waren in het slagen van deze editie.
Indien er leden zijn die opmerkingen of suggesties hebben voor een volgende editie willen we deze graag vernemen.
De buienradar voorspelde niet veel goeds. De opkomst was dan ook mager: slechts 4 flandriens meldden zich om 7u45 voor een trip richting Zichem met gids Ivan. Bij de start was er nog hoop. Misschien houden we het droog en krijgen B&C de volle laag J. De hoop bleek ijdel, want in Ham hadden we het spek al aan het been (achteraf bleek dat B&C het wel droog hadden gehouden). De regen in het aangezicht had wel iets heroïsch.
Toen we in de buurt van Schaffen waren stopte het eindelijk met gieten, en zouden we het voor de rest van de rit droog houden. Na de Ganzenberg lieten we de Pogio links liggen (Ivan had zaterdag verkend - er was geen doorkomen aan) en zetten we koers via Zichem naar Averbode. Toen de gids in Averbode de gevleugelde woorden Rij al maar verder, ik haal jullie wel in sprak, was het sein gegeven voor een achtervolging - 2 tegen 2 - van enkele km tegen 40 per uur.
Na 86km reden we over t Stokt binnen, maar energie om een sprintje te trekken was er niet meer. Het gevoel van voldoening des te meer.
Na inschrijving in Turnhout A&B opgesplitst A met 8 en 1 gastrijder weg ,al direkt een ferm tempo (achter een andere club) Volgens een getuige kwam onze Jonas alleen aan ,alles op een hoopke gereden naar't schijnt, het juiste ritverslag kan ik echter niet weergeven, als reporter van dienst lag ik al rap in de lappemand (zogezegt mijn knie die zeer deed) De gastrijder en ik reden na de 1é bevoorading met het peleton verder (voor ons was het al genoeg geweest) Wel Sjans dat onze fotograaf nog bij de kopgroep was (danke Tommeke) marc
Jef Vreys heeft laten weten dat hij ons naar Engsbergen zal gidsen. Onderweg voorziet hij 3 klimmekes van 27ste categorie De rit zal goed zijn voor 65 extra km 's op den teller.
Vandaag met 8 man de ZK pijl in A vorm gereden. Bij vertrek was er wat verwarring toen B en C strak in ons wiel bleven hangen. Na ne kleine km werd dan duidelijk dat we alleen zouden vertrekken. Dit was toch zo op de kalendervergadering afgesproken? (eigenlijk gingen we zelfs een kwartier vroeger vertrekken) Zo gezegd zo gedaan. Uit sympathie hebben we ook maar eens een pauzeke gepakt op zondagvoormiddag. Eénmaal de pijl gereden te hebben, zijn we via Bel naar Balen gereden en een deel van de kanalendriehoek gereden tot aan sas zeven. Blijkbaar was er in Dessel nen bosloop (what 's in a name als ze allemaal naast 't kanaal lopen?). Hierdoor was het best wel wat slalommen tussen de joggers. Ik moet zeggen dat dit op een uiterst veilige en gemoedelijke wijze geschiedde ( wielerterrorisme ). Het startschot was gegeven, allemaal op een lint, een Fabianneke en zo 'n goed gevoel wanneer de 4 op 't computerke komt piepen. Groter was de teleurstelling en terug met beide voeten op de grond toen we de laatste 5 km wind op kop kregen. De 4 werd enkel nog de laatste 500m terug gezien. Een vlakke rit van 84 km, die serieus aan den dinsdag doet denken. Volgende week trekken we terug naar 't hageland!!! Waar zitten al die ander 'platte dinsdagzjatten'? Tot dinsdag dan maar!
Ik stel voor om voor de dinsdagritten ook een flexibele kalender te voorzien. Zodanig verliezen we geen tijd bij 't vertrek om uit te pluizen naar waar de rit gaat. Voor dinsdag zal ik de rit: 'Geel en zijn buurlanden' gidsen. Een tochtje van 60 km. We blijven in de buurt zodat den avond ons nie kan verrassen.
Kan iedereen zich hierin vinden of rijden we gewoon naar waar de wind ons blaast?
Indien akkoord, geef me maar data en gidsen door zodat ik ze op den blog kan zetten.
Zondag ging de hele bende voor een toeristische tocht van 70 km op pad enkele moedige hardrijders (lees: niet pauzeerders) dachten daar echter anders over:
Met 5 vertrokken zij om een paar kilometertjes meer te kunnen afleggen.
De start werd gegeven in de vrieskou, maar het beloofde een schitterende dag te worden en als een goed geoliede machine draaide het 5-tal richting Overpelt.
Als snel gaf één der moedigen echter te kennen dat hij de avond voordien zelfs OVERmoedig was geweest (4e op de kwis is een prachtig resultaat Stijn, en dan nog de prijs van het meeste gezopen, een dikke proficiat).
Hij verdween naar het achtersteven en heeft de rest van de voormiddag op 4 (relatief) strakke achterkanten moeten kijken en de pijn in benen en hoofd moeten verbijten.
Na een mooie rit tussen de Limburgse velden (met als zwaarste beklimmingen de brug aan dikke Lowie, en 2 keer die over de N74) stonden we na 92 km terug aan het clublokaal voor een paar welverdiende Trappisten (en ook 1 ice tea)
In 't veloke staat per vergissing dat A B en C vertrekken om 8u aan 't clublokaal. Er was op de kalendervergadering afgesproken dat er ook een A rit zou worden voorzien. Deze zouden dan eveneens de ZK pijl rijden maar een kwartier vroeger vertrekken. Om geen misverstanden te bekomen zal de A rit ook om 8u aan het clublokaal vertrekken. Bij deze wil ik jullie informeren dat diegenen die de A rit willen rijden niet samen met B en C blijven rijden en waarschijnlijk op 't einde nog een lus extra rijden (totaal van +- 80km).
Het zonneke van vorige week liet het afweten maar niet geklaagd want de wintervest hebben we (definitief?) in de kast kunnen laten. Met 13 stonden we klaar om de 110 van den HC te gaan verkennen. Een klein detail hadden we over het hoofd gezien. Niemand van de aanwezigen kende den toer. Stefan heeft dan maar initiatief getoond en heeft ons laten zien hoe da ge op 95 km een maximum aan hoogtemeters kunt halen. Het moet gezegd, 't was de moeite. Vooral vanaf 'Vlam de cu' en 'Bevende mens' volgden de steile hellingskes elkaar snel op. Ik denk toch dat we goed verkent hebben want ik heb veel vijvekes op de grond gezien (zou Roger toch stiekem aan het verven geslagen zijn?). De benen beginnen te beteren want we zijn deze keer toch over 't stokt binnen gevlogen. De persoon (wiens naam ik niet ga vernoemen) die de sprint nipt heeft gewonnen speelde een dubbel spel van blufpoker met katers en krampen. Het zal wat anders zijn binnen een 2 weken als er nen bambino bijkomt in de keikenstraat. De volgende weken moeten we dan ook volop profiteren van het feit dat zijn enkelband op een omtrek van 15 min rond huis wordt ingesteld door zijn parool agent. Moraal van 't verhaal: Een coctail van 600 mg ibuprofen en 1000 mg paracetamol en een attestje van geveinsde rugklachten, doet wonderen (bij deze stijgt mijn pree voor het realiseren van extra ligdagen voor maag en darm ulcera).
De eerste A rit van de zondagrijders is een feit. Ik moet toegeven dat die wintervest welkom was deze morgen. Met 12 'niet pauzeerders' zijn we vertrokken richting Testelt. Na een 60 km en een kleine pispauze had den oudste door da we niks gingen drinken. Alsof hij het nodig had, nerveus zat em al de tweede plaats een achterwiel te kussen om vlotjes eerst boven te komen op den 'houteren berg'. Een dikke 90 km zonder pauze hebben we in 't zonneke kunnen genieten van een schoon toereke dat de Jef had uitgestippeld. Na toch al wat hoogtemeters was 't voor sommigen niks te vroeg om bij de Ludo binnen te vliegen. Zodanig zelfs dat we niet over 't stokt zijn binnengereden en spurten dus geen optie was . Arree we zijn terug vertrokken met 't racemachien.
De HC stuurgroep wil via deze weg een oproep doen voor helpers. Diegenen die hun naam nog niet hebben doorgegeven kunnen dit via mij (Pieter) of het bestuur (Roger Van Baelen- Ivo Caers) doen.
We hebben zeker nog enkele personen nodig vanaf 6u30 op de dag zelf, maar uiteraard is ook alle andere hulp heel erg welkom.
Graag iedereen zondag 10 april op post want die dag moeten alle pijlen verwijderd worden.
Roger Keersmaekers heeft een verdienstelijk plan opgemaakt om heel de toer op woensdag 6 april af te pijlen.
Deze morgen, belachelijk koud en dus maar besloten om direct de bossen in te vliegen in de hoop daar wa meer warmte te vinden.
We zijn nog maar net weg en den Hans H. slaagt erin om over nen hond te rijden zonder te vallen, zonder carbonschade, zonder politietussenkomst, zonder discussie met mogelijke eigenaar, ... Efkes later valt em nog is en deze keer met knieschade. Tijdens rit had em wat knagende pijn maar ondertussen lijken de problemen ernstiger en gaat em toch maar is wa 'platen' laten maken.
Nadien duik ik zelf over mijn stuur nadat mijn voorwiel besluit om in wat bevroren modder te blijven steken. Zonder schade maar toch diep teleurgesteld dat ik nu net val op een parcour waarvan ik dacht dat ik het met een vergevorderde Alzheimer dementie en looprekje nog blindelings zou afhaspelen. Een vreemde start was het vandaag. Maar desalnietemin zijn deze weersomstandigheden zalig om door de bossen te vliegen. Hopelijk blijft het nu is efkes droog.
Tot slot wil ik iedereen oproepen om bij het passeren van een viervoetige vriend niet meer op ludieke wijze: 'Geudes of Pieter' te roepen maar 'Horemans of Hans'. Deze fakkel geef ik dan ook met alle plezier door.
Na de inschrijving in Hoeselt opgesplitst, met een ferm hoopke weg. Na 10km ene plat, band gemaakt en daar kwam de B met ne grote groep voorbij gezoefd. Terug op de velo en de B achterna en er terug over. Er vielen er een paar af. Na 46km bevoorrading, snel iets gegeten en gedronken en terug weg. Na 87km terug ene plat, we stonden klaar om te vertrekken toen er daar nog 3 man aankwamen van de club, dus wij samen naar de volgende bevoorrading. Vanaf hier kregen we stevige wind vanvoor, maar er waren er een paar niet te stoppen en we vlogen verder. Bij 130km laatste bevoorrading en dan naar de aankomst. 1450 hoogtemeters - 168 km - gemiddelde snelheid 28.8 - maximum snelheid 58km/uur - 5 beaufort en mijn pijp was uit 
!
Na inschrijving in Turnhout A&B opgesplitst
Vandaag met 8 man de ZK pijl in A vorm gereden. Bij vertrek was er wat verwarring toen B en C strak in ons wiel bleven hangen. Na ne kleine km werd dan duidelijk dat we alleen zouden vertrekken. Dit was toch zo op de kalendervergadering afgesproken? (eigenlijk gingen we zelfs een kwartier vroeger vertrekken) Zo gezegd zo gedaan. Uit sympathie hebben we ook maar eens een pauzeke gepakt op zondagvoormiddag. 
wielerterrorisme
. 
