ONDER HET MOTO "DROOM JE LEVEN NIET, LEEF JE DROOM!" BEN IK BEZIG MET HET VOORBEREIDEN VAN MIJN VOETTOCHT NAAR COMPOSTELA DIE IK IN DE TOEKOMST HOOP TE MAKEN.
18-11-2012
Verhuizing blog
Beste lezers,
Hier zullen geen nieuwe berichten meer verschijnen. Dit blog is verhuisd naar
www.wegnaarcompostela.wordpress.com
reden: meer mogelijkheden qua lay-out, mogelijkeid om te reageren op reacties van lezers,... Neem eens een kijkje, je zal zien dat het er beter uitziet. Ik probeer op de nieuwe locatie minstens 1/week (donderdag) een bericht te posten. Hopelijk blijven jullie mij volgen en mag ik daar ook reacties van jullie ontvangen.
Met deze blog neem ik jullie mee op reis naar Santiago de Compostela.... Ik wil jullie graag een inzicht geven in zowel de praktische als de spirituele zijde van de reis vanaf het eerste idee tot de uiteindelijke reis. Deze blog helpt me om mijn gedachten wat te ordenen en hopelijk zal mijn plan concreter worden naargelang de tijd vordert. We zien wel... Hebben jullie bedenkingen, reacties, vragen,... reageer dan op mijn berichten, of schrijf iets in mijn gastenboek (zie rechterkant blog) ik kijk er naar uit!
LET OP: DE MEEST RECENTE BERICHTEN STAAN BOVENAAN! Het bericht hieronder is dus mijn nieuwste bericht. Onderaan de pagina kan je naar een volgende of voorafgaande berichtenpagina gaan door op de pijltjes te klikken. Of je kan in het archief (rechterkant blog) op datum zoeken of op berichttitel zoeken (linkerkant blog).
Afhankelijk van de manier van reizen (tentje of niet) en je eigen ingesteldheid heb je verschillende mogelijkheden.
Je hebt pelgrims en je hebt luxe-pelgrims. Een echte pelgrim stapt met zijn bagage op de rug, al dan niet voorzien van een tentje, en slaapt op een eenvoudige overnachtingsplaats. Maar je hebt ook de luxe-pelgrim die overnacht in hotels en waarvan de bagage wordt achterna gebracht. Ja, echt, ze bestaan! Dan is het naar mijn gevoel geen echte pelgrimstocht, het moet een beetje authentiek blijven hé?
In België en Noord-Frankrijk zijn er geen speciale overnachtingplaatsen voorzien voor pelgrims. Je kan wel gebruik maken van een lijst van particulieren die een slaapplaats aanbieden, maar die lijst is niet echt lang te noemen. Dit houdt ook wel enkele nadelen in: je moet de plaats ongeveer 24u op voorhand reserveren en het is wel de bedoeling om 's avonds die plek dan ook bereikt te hebben.
Daarentegen geeft reizen met een tentje je wel die extra vrijheid en onafhankelijkheid om te kunnen stoppen waar en wanneer je wilt. Je kan gebruik maken van een camping of niet. Maar een warm douchke na een dag stappen lijkt me wel zalig. Als je ergens op particuliere grond je huisje neerplant wel even aan de eigenaar vragen of het o.k. is, dat lijkt me geen vanzelfsprekend. Met een welgemeende glimlach moet dat zonder twijfel lukken ;-)
Eens verder Frankrijk in en zeker in Spanje vormt overnachten geen probleem meer, daar heb je de refugios en de hostels (pensions) die democratische prijzen hanteren. In refugios slaap je op slaapzalen, er zijn douches voorzien met al dan niet warm water. Je betaald er een vaste bijdrage of een vrijwillige bijdrage. Je wordt er verwelkomt door een hospitalero, iemand die zich op vrijwillige basis inzet voor de opvang van de pelgrims. Meestal gelden volgende huisregels: licht gaat uit om 22u en weer aan om 6u, om 8u is bijna iedereen weer op pad. Op de foto hierboven zie je de slaapzaal van de pelgrimsherberg van Roncesvalles, er is plaats voor 120 pelgrims! Nadeel: honden niet welkom 't Is nochtans e lieveke, ons Doshi! Maar we begrijpen wel dat dat niet kan.
Veel keuze hebben we niet, we willen het eenvoudig, veel vrijheid, zoveel mogelijk onafhankelijk van anderen, en ons hondje waarschijnlijk mee, dus gaan we dus voor een tentje! Nadelen van het meenemen van een tentje: extra gewicht van tent, matje, slaapzak maakt toch al gauw 3kg extra op de rug om mee te zeulen. En het moet natuurlijk altijd nog eerst aangekocht worden dus dat wordt een extra uitgave.
Ik lees niets dan positief over de sfeer tussen de stappers! Als ik een negatief punt moet aanhalen zal het wel gaan over het lawaai (lees gesnurk) in de slaapzalen van de refugio's. Oordopjes aanbevolen!
Pelgrims onder elkaar, allen met hetzelfde einddoel dat schept natuurlijk een band. Er zijn dikwijls prettige onderlinge contacten, de medestappers zijn ook zeer divers van pluimage en afkomstig van over de hele wereld. Er hangt niet echt een religieus sfeertje op de tocht, maar dat hoeft ook niet. De gesprekken gaan dikwijls over de reden van de tocht, wat heel boeiende gesprekken kan opleveren. Dikwijls stellen de mensen zichzelf wel heel open op wanneer je bedenkt dat men elkaar vooraf nog nooit ontmoet heeft.
Het onderlinge solidariteitsgevoel is dan ook zeer groot zowel pelgrims onderling als met de bewoners die langs de camino wonen. Een probleem wordt snel opgelost, er wordt dikwijls spontaan hulp geboden.
Gedurende de tocht, die ieder toch op zijn eigen tempo aflegt, kom je regelmatig mensen tegen, maakt al dan niet een babbeltje, stapt verder, enkele dagen later kan het zijn dat je elkaars pad weer kruist. Ook op het plein voor de kathedraal van Compostela zie je naar het schijnt ook wel verschillende bekende gezichten terug. Fijn dat je elkaar op zo'n belangrijk moment nog even kan begroeten en feliciteren met het bereiken van Compostela. Het zal er allemaal wel zéér emotioneel aan toe gaan, zonder twijfel. En ik ben al zo een bleit....
Ik vraag me af welk gevoel er bij mij bij in Compostela zal overheersen: blij dat het voorbij is of spijt om terug naar huis te moeten? Daarom lijkt het me nuttig om na aankomst nog enkele dagen in de stad te verblijven om wat af te kicken, alles een plaats te geven. En Compostela lijkt me ook wel een stad waar veel te bekijken is.
Vanuit België lopen er verschillende pelgrimsroutes richting Frankrijk om daar aan te sluiten op het netwerk van de historische routes naar Compostela. Zie ook de kaartjes onder dit bericht. De routes liggen niet 100% vast en durven in de loop der jaren wel eens veranderen. Dit kan bv. een gevolg zijn van de aanleg van een nieuwe brug, de aanwezigheid van overnachtingsplaatsen, de uitbreiding van het wegennet,... Eigenlijk kan je gewoon je eigen weg uitstippelen naar je doel, maar eens in Frankrijk en zeker in Spanje houden de meeste pelgrims zich wel aan de bekende pelgrimswegen, die trouwens ook allemaal een eigen naam hebben.
Vézelay (iets boven midden Frankrijk) en St-Jean-Pied-de-Port (net voor de Pyreneeën) zijn belangrijke knooppunten van de routes. Vanuit deze punten wordt er ook veel gestart door mensen die niet het hele traject te voet willen afleggen.
De weg naar Compostela wordt ook wel eens 'Camino de Santiago' genoemd of 'Route de St-Jacques'. Camino=Weg (Spaans) Met 'de camino' bedoeld men meestal de 'Camino Francés' , de meest gebruikte route in Spanje, maar bij uitbreiding geldt deze benaming dikwijls voor het ganse traject.
Wat me wel een beetje afschrikt is de drukte op de weg, daarmee bedoel ik het grote aantal pelgrims. Vooral de laatste 100 km naar het schijnt. Genieten zal er dan vermoedelijk niet meer bij zijn. De drukte heeft duidelijk een reden: je moet de laatste 100 km gestapt hebben om je Compostela te verkrijgen. Je kan natuurlijk wel toffe medereizigers tegenkomen en er een babbeltje mee doen. Zulke ontmoetingen hopen we regelmatig te mogen meemaken.
Welke route wij gaan lopen? De bedoeling is te starten in onze woonplaats (Beerse B). Het opzoekwerk heeft me niet echt wijzer gemaakt: Via Brabantica, Via Turonensis, Camino Del Norte lijkt mij het kortst maar de combinatie Via Monastica, Via Lemovicensis, Camino Francès het mooist? De combinatie 'mooist en kortst' zal waarschijnlijk niet bestaan, dat zou te perfect zijn Ik zal eens moeten informeren bij iemand met ervaring. Misschien iemand die dit leest? Toch wel belangrijk dat we de juiste keuze maken lijkt me.
De tocht naar Compostela kent een hele reeks rituelen, waarvan er al velen eeuwenoud zijn. Mooi toch dat vele van die oude rituelen nog bewaard gebleven zijn? Ze geven verankeringspunten, vaste waarden in het pelgrimsbestaan waar je moet leven naar wat er zich die dag aandiend.
Het symbool van de pelgrim op weg naar Compostela is de St Jacobsschelp. De oorsprong van dit symbool is niet helemaal zo duidelijk. De schelp wordt altijd afgebeeld met de sluiting aan de bovenkant, dus niet zoals het Shell logo waar de sluiting onderaan zit. De schelp wordt dikwijls aan de rugzak bevestigd of rond de hals gedragen. Verder vinden we de schelp overal terug: op wegwijzers, stempels,... Vroeger was de schelp ook een teken om zich als pelgrim herkenbaar te maken tegenover rovers, bij pelgrims werd namelijk niets te halen.
In de Middeleeuwen ontstonden er langs de pelgrimspaden St-Jacobshospitalen, St-Jacobsheiligdommen en St-Jacobskerken. De pelgrims hadden een geloofsbrief bij zich en een stempelboekje waarop ze in deze gelegenheden telkens een stempel lieten aanbrengen. Tegenwoordig behoren de geloofsbrief (of credencial) en het stempelboekje nog tot de basisuitrusting van elke pelgrim. Zo kan je in elke gemeente een stempel gaan vragen bij de pastoor, gendarmerie, de post, hotel, gemeentehuis enz. Vooral in Spanje heeft men dikwijls eigen, vaak kunstig gemaakte stempels. De geloofsbrief wordt voorgelegd bij overnachting in een refugio en overal waar het nodig is om zich als pelgrim kenbaar te maken.
Pelgrims op weg naar Compostela begroeten elkaar met 'Buen Camino' of vertaald 'Goede Tocht' !
Bijna in Compostela aangekomen, bij het dorp Foncebadon staat sinds de 11de eeuw een groot ijzeren kruis "Cruz de Ferro". Aan de voet ervan legden de voorbijtrekkende pelgrims traditiegetrouw een steen, die ze van thuis hadden meegenomen. Hiermee leggen ze symbolisch hun zonden af. Dit gebruik bestaat nog steeds. Er worden ook wel eens steentjes van vrienden en familie meegenomen. pfff, ik zie er al tegenop, alle zonden van vrienden en familie op mijn rug meedragen ;-) zwaar, zwaar. Daar gaan we op een creatieve manier een oplossing moeten voor zoeken denk ik!
De aankomst in Compostela kent ook enkele mooie rituelen: Als je aan de hand van je stempelboekje kan bewijzen dat je de laatste 100 km gestapt hebt of 300 km gefietst hebt bekom je een zogeheten "Compostela". Dit is een officieel certificaat, een bewijs voor de afgelegde tocht. Je dient wel te verklaren dat je de tocht ondernam vanuit godsdienstige of spirituele redenen. Sportieve redenen worden niet aanvaard voor het verkrijgen van een Compostela. Het is dus ook niet echt nodig om vanuit je eigen woonplaats te vertrekken, als je die laatste 100 km maar gestapt hebt is het o.k. Bedenking: wat doet men met de elektrische fietsen? Aanvaarden of niet? Vroeger diende de Compostela als bewijs van de afgelegde tocht die de strafbedevaarders bij hun terugkeer konden voorleggen aan de kerkelijke of burgerlijke autoriteiten.
Aangekomen in de kathedraal wordt het beeld van Jacobus, dat zich achter het altaar bevindt, omarmt. Dikwijls lang aanschuiven naar het schijnt maar dit ritueel hoort er echt bij. En de dagelijkse pelgrimsmis wordt druk bijgewoond. Deze mis is voor de meeste pelgrims een zeer emotioneel moment, uitgeput van de reis, het besef dat de doel bereikt is, doet bij velen tranen vloeien. Mij kenende kan ik beter een handdoek voorzien ofzo...
Na het bereiken van Compostela reizen veel pelgrims nog verder tot op Kaap Fisterra, aan de Atlantische Oceaan,waar ze symbolisch afscheid nemen van "het oude" en daarmee het begin van hun nieuwe leven markeren. Dit doen ze door een oud kledingstuk te verbranden of hun kousen in de oceaan te gooien. Of ik nog de moed ga vinden voor die extra kilometers weet ik niet, bekijk ik wel als het zover is.
voorbeeld van een moderne credencial of geloofsbrief
Santiago de Compostela is in het noordwesten van Spanje gelegen, in Galicië. Ongeveer 2300 km van hier. Galicia doet me denken aan Julio Iglesias, die heeft daar, dacht ik, een liedje over "un canto a Galicia" ofzo noemt het, was een grote hit herinner ik mij, maar geef mij de zoon, Enrique, maar! ;-) Het is een grote stad met ongeveer 100.000 inwoners, waaronder zeer veel studenten. Het is één van de belangrijkste christelijke bedevaartsoorden. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voettocht.
Hoe is Compostela uitgegroeid tot bedevaartsoord? Hierover komen we meer te weten in de legende van Jacobus: Jacobus was visser van beroep voor hij werd 'geroepen' om Jezus te volgen. Samen met Johannes, zijn broer, was was hij één van Jezus uitverkoren apostelen. Vandaar dat hij ook wel eens 'Jacobus de Meerdere' werd genoemd.
Jacobus zou, na Jesus dood, een tijd lang de christelijke leer verkondigd hebben in Spanje om daarna terug te keren naar Jeruzalem waar hij de marteldood door onthoofding zou sterven. Zijn 2 vrienden namen 's nachts Jacobus lijk weg en plaatsten het op een bootje zonder roer of zeil en gingen zelf ook aan boord. Een engel leidde het bootje op wonderbaarlijke wijze naar de kust van Galicië. De resten van Jacobus werden aan land gebracht.
De 2 hielden de rest van hun leven trouw de wacht bij de graftombe. Na hun dood werden ze naast Jacobus begraven. Gedurende 7,5 eeuwen geraakten de 3 graftombes volledig in de vergetelheid, niemand was nog op de hoogte van de precieze begraafplaats.
Uiteindelijk herontdekt een kluizenaar, geleidt door o.a. een schitterende ster, en andere vreemde lichtverschijselen, de 3 graftomben. De bisschop verklaarde dat het over de resten van apostel Jacobus ging. Jacobus werd uitgeroepen tot beschermheilige en er werd een kapel gebouwd op de plaats waar hij gevonden was. Door de steeds groter wordende toevloed van christenen werd het gebouwtje al gauw te klein en is dan ook vervangen door een grotere kerk. Deze kerk werd tijdens de bezetting door de Moren in de as gelegd.
Intussen was de begraafplaats het centrum geworden van een kleine stad, en er werd besloten een kathedraal te bouwen. In 1211 werd de kathedraal ingewijd. De huidige kathedraal staat dus op de begraafplaats van de apostel Jacobus. Santiago werd steeds populairder als bedevaartsoord. Nu trekken er elk jaar duizenden pelgrims naar Compostela!
Ik heb de vragen die spontaan bij me opkomen eens genoteerd en ze zijn onder te verdelen in enkele categorieën: algemene vragen: kostprijs, hoe lang stappen, waar starten, beste reistijd reisweg, overnachtingen paklijst, uitrusting vragen i.v.m. eventueel meenemen van hond wat doe je met je ervaring als je terug thuis bent?
Op internet is er info met hopen te vinden van reisverhalen, paklijsten, reiswegen tot zelfs spirituele info. Zo kwam ik ook terecht op de site van het Vlaams Compostelagenootschap: hier vond ik al heel wat info, er is ook de mogelijkheid om boeken en enkele eigen publicaties te bestellen. Ben dus meteen lid geworden.
Ook in de plaatselijke bibliotheek zijn er verschillende boeken beschikbaar over pelgrimeren naar Compostela. Ik kijk er naar uit om ze allemaal te verslinden ;-) Grrr.... Laat ze maar komen!
Wanneer ik mijn omgeving vertel over mijn plannen worden er onmiddellijk vele vragen op mij afgevuurd, meestal heel praktische: Hoe ver is dat? Helemaal te voet? Ga je alleen? En als je ziek wordt? Waar ga je slapen? ..... Vragen waar ik zelf niet altijd een antwoord op weet, soms verrassende vragen, soms vragen over dingen waar ik nog niet eens aan gedacht had, maar dat stimuleert mij alleen maar om met mijn neus in de boeken te duiken en het nodige speurwerk te verrichten. En daar kijk ik niet tegen op! Ik doe niets liever dan een reis voorbereiden!
Over het waarom van mijn voettocht krijg ik heel weinig vragen. De meeste mensen denken waarschijnlijk dat er iets mis is in mijn bovenkamer, en dat ik niet weet waar ik aan begin. Dat laatste is ook eigenlijk wel zo, maar ik probeer het niet te laten merken ;-), de informatie zal me wel beetje bij beetje bereiken door boeken te lezen, internet, en ik hoop ook met ervaringsdeskundigen te kunnen spreken, zodat we toch goed voorbereid op tocht kunnen.
Er is één persoon die ik zeker wil overtuigen van mijn vastberadenheid om de tocht te lopen en dat is natuurlijk mijn partner, Eric. Ik zou héééél graag hebben dat hij mijn droom zou delen en met mij mee op stap gaan. Maar ik geef hem de tijd om aan het idee te wennen, het vertrek is immers niet voor morgen gepland. En ik weet dat het voor hem moeilijker is om zijn werk gedurende zo'n lange tijd op stop te zetten. Op pelgrimstocht gaan is eigenlijk iets zeer egoïstisch, je breekt voor enkele maanden volledig met je omgeving, met als doel er zelf beter van te worden.
Dat ik een denker ben heb ik onder "wie ben ik" al uitgelegd. Soms is het zo erg dat alles in het honderd loopt in die bovenkamer van mij. Dan wil ik tijd om na te denken, om alles nog eens te ordenen. Maar in het huidig levensritme lukt me dat niet. Tijdens de voettocht hoop ik terug te vallen (is dit wel een terugval bedenk ik net? of is het eerder een verrijking?) op een soort "basis leven": enkel zorgen voor eten, een veilige slaapplaats en verder enkel stappen. Wellicht lukt het me dan wel om wat afstand te nemen, ruimte te creëren, tijd en stilte in mijn leven te brengen en na te denken over enkele vragen die me de laatste tijd wel bezighouden: leef ik wel bewust? heb ik voldoende eigen inbreng in mijn leven? of ben ik een meeloper? benut ik mijn gekregen talenten ten volle? wat wil ik nog leren, nog doen? welke weg moet ik gaan in mijn leven? zoveel mogelijkheden liggen open ...
Je zou kunnen denken dat ik me zeer ongelukkig voel maar dat is niet zo! Ik ga dus niet op zoek naar geluk. Ik ga er zeker niet van uit dat er in Compostela een pakje geluk voor mij zal klaarliggen. De schat hoop ik onderweg te vinden door het aan elkaar schakelen van vele, mooie ervaringen.
De christelijke motivatie, namelijk het verkrijgen van een aflaat, of een boetedoening, zegt me niets. Ik zou het wel kunnen gebruiken, wie heeft er zo niet zijn fouten? Maar voor iedereen een kaarsje aansteken in de kathedraal van Compostela doe ik met plezier.
Mijn mooiste vakanties bestaan uit stappen, stappen, stappen. Niet enkel de fysieke uitdaging maar ook de natuur in je opnemen, verwonderd zijn over een mooi bloempje lans de weg, een vlinder, eenvoudig leven en op elkaar aangewezen zijn, zelf je weg kiezen, openstaan voor wat er zich die dag aandient, dichter en dichter bij je doel komen, dat zijn de dingen die me aantrekken.
Hoe ik op het Compostela-idee gekomen ben? Dat weet ik bij God niet meer. Ik zal het ergens onbewust opgepikt hebben om het vervolgens ergens achteraan in mijn bovenkamer te klasseren en dan is het vermoedelijk door één of ander voorval weer spontaan boven gekomen. Misschien wel verleden jaar, tijdens onze wandelvakantie in de Pyreneeën? In het eenvoudige maar prachtige, eeuwenoude kerkje van Gavarnie zag ik hem toen voor het eerst: St Jacques de Compostelle. Het beeld leek mij toen wat vreemd, heel anders dan andere heiligenbeelden. Hij leek eerder op een arme zwerver: lang gewaad, lange houten stok in de hand, sandalen aan, hoed op en een knapzak schuin over zijn schouder gehangen en een brief in de hand. Dat ietwat gedrongen houten beeld, typisch voor die tijd, is me altijd bijgebleven. Later vernam ik dat Gavarnie op één van de historische routes naar Compostela gelegen is en dat héél vroeger in dit kerkje de pelgrims de nacht al biddend door brachtten om na het ontvangen van een zegen hun zware tocht over de Pyreneeën aan te vatten.
Er wordt wel eens gezegd: als St Jacques je éénmaal geroepen heeft, kun je er niet meer onderuit, dan raak je de drang om naar Compostela te gaan niet meer kwijt. Soms wordt die drang zelfs vergeleken met een roeping, daar kan ik wel inkomen, maar het klinkt voor mij net iets te christelijk.
Ik ben Els, 47 jaar, en ik ben een vrouw met een constructiefoutje. Blijkbaar hebben mijn ouders de aan/uit schakelaar in mijn hersenen vergeten te installeren Mijn hersenen gaan dus maar door en door, stoppen nooit, denk, denk, denk,...zéér vermoeiend! Dit gegeven ligt aan de basis van het hele Compostela-idee, denk ik (weeral). Onder het volgend bericht "motivatie" vind je hier meer over. Ik heb 2 jongvolwassen kinderen, een superleuke partner, Eric, toffe vrienden en buren, lieve ouders, en niet te vergeten: ons hondje Doshi, een Shiba-Inu en Mozes, onze zwarte kater... kortom, alles wat nodig is om gelukkig te zijn!
En omdat Mozes ervaring heeft met verre reizen (je weet wel...de Bijbel) en altijd van die ongelofelijk creatieve oplossingen wist te vinden voor problemen die wij hopelijk niet tegen zullen komen, benoem ik hem hierbij, naast de traditionele beschermheilige Jacobus, tot tweede beschermheilige van onze pelgrimstocht. ;-)
Met deze blog neem ik jullie mee op reis naar Santiago de Compostela....
Afhankelijk van de manier van reizen (tentje of niet) en je eigen ingesteldheid heb je verschillende mogelijkheden.
voorbeeld van een moderne credencial of geloofsbrief
stempelboekje met enkele mooie stempels
Haal mijn weg niet weg
Dat ik een denker ben heb ik onder "wie ben ik" al uitgelegd.
