De feestdagen rustig, zonder overdreven tralalala doorgekomen.

Eindelijk is de vakantie voorbij, want werken èn daarna thuis voor de kinderen zorgen, is bijzonder vermoeiend.

Zeker nu een mens nog eens moe is van dergelijke donkere zonloze dagen.

1 januari, 2 januari, 3 januari, allemaal normale dagen, voor zover dergelijke dagen bij het begin van het jaar normaal zijn...

En dan 5 januari, neen deze maand geen agressieaanval, maar op het werk kom ik maar niet wakker.

Ik geraak maar niet vooruit. Ik merk aan de reactie van collega's dat ze het niet echt aangenaam vinden, dat ik zo traag werk en nog maar dat gedaan heb... Die Keppra, bedenk ik, het is het midden van mijn pilvrije week, de eerste dag van mijn bloedingen.

Ik kom precies niet wakker vandaag. Voor alles wat ik doe moet ik mezelf motiveren..

"Ik heb mijn menstruaties, en ik heb een slechte dag," maak ik me er, vooraleer ik naar huis vertrek, toch maar van af.

Zo hoeft er nadien niemand te komen klagen dat ik mijn werk slecht doe... 

Vrouwen onder elkaar begrijpen wel dat je je van je menstruaties eens slecht kunt voelen.

"Je was raar vandaag," bekende een collega, met wie ik  het goed kan vinden. "Precies zo afwezig," vulde ze nog aan.

Ik ben blij dat er iemand is die openlijk durft te zeggen hoe ik overkom bij anderen,

want van jezelf besef je dat niet. Je voelt dat je niet bent zoals je zou moeten zijn, maar het is moeilijk te verwoorden.

Waarschijnlijk is dat 'apathie.' 

Heel de namiddag in bed gekropen. De volgende dag verliep alles weer zoals gewoonlijk op het werk...

Menstruaties zijn inmiddels voorbij. Wat brengt volgende maand?