Vorige maand reageerde ik premenstrueel bijzonder hevig. Deze maand, 1 januari was de laatste dag van mijn strip, kon het niet weer hetzelfde zijn. Dat houdt een mens niet vol...
De feestdagen rustig, zonder overdreven tralalala doorgekomen.
Eindelijk is de vakantie voorbij, want werken èn daarna thuis voor de kinderen zorgen, is bijzonder vermoeiend.
Zeker nu een mens nog eens moe is van dergelijke donkere zonloze dagen.
1 januari, 2 januari, 3 januari, allemaal normale dagen, voor zover dergelijke dagen bij het begin van het jaar normaal zijn...
En dan 5 januari, neen deze maand geen agressieaanval, maar op het werk kom ik maar niet wakker.
Ik geraak maar niet vooruit. Ik merk aan de reactie van collega's dat ze het niet echt aangenaam vinden, dat ik zo traag werk en nog maar dat gedaan heb... Die Keppra, bedenk ik, het is het midden van mijn pilvrije week, de eerste dag van mijn bloedingen.
Ik kom precies niet wakker vandaag. Voor alles wat ik doe moet ik mezelf motiveren..
"Ik heb mijn menstruaties, en ik heb een slechte dag," maak ik me er, vooraleer ik naar huis vertrek, toch maar van af.
Zo hoeft er nadien niemand te komen klagen dat ik mijn werk slecht doe...
Vrouwen onder elkaar begrijpen wel dat je je van je menstruaties eens slecht kunt voelen.
"Je was raar vandaag," bekende een collega, met wie ik het goed kan vinden. "Precies zo afwezig," vulde ze nog aan.
Ik ben blij dat er iemand is die openlijk durft te zeggen hoe ik overkom bij anderen,
want van jezelf besef je dat niet. Je voelt dat je niet bent zoals je zou moeten zijn, maar het is moeilijk te verwoorden.
Waarschijnlijk is dat 'apathie.'
Heel de namiddag in bed gekropen. De volgende dag verliep alles weer zoals gewoonlijk op het werk...
Menstruaties zijn inmiddels voorbij. Wat brengt volgende maand?
De vermaningsmail van de bib is de eerste die
ik merk als ik mijn inbox check
En t is zaterdagnamiddag
en de bib sluit binnen 20
minuten
en kris is weg met de auto
paniek, angst, chaos alom
mijn gsm allé, pak toch op
Zeg, ben je nog lang weg met de
auto? Je moet nu naar de bib en je moet nog thuis passeren om die boeken op te
halen en je zou er beter ook eens aan denken, en je moet Lore niet halen, ik
zal ze wel afhalen
Een snelle en luide woordenvloed
verhindert dat mijn man er maar één woord tussenkrijgt.
Ben buiten adem
Ik kan daar wel niet meer raken,
é. En ik ging Lore halen, jij hoeft dat niet te doen.
De intonatie in de stem aan de
andere kant van de lijn gaat ook in stijgende lijn.
Ik probeer nog te antwoorden,
maar er is al ingehaakt
Het ging tot nog toe heel de dag
goed
alles onder controle
maar één mail,
één é-mail
Oorzaak van een helse avond
Ik kan niet meer, ben op ik ging nog eten maken vanavond, maar ik voel
mij helemaal leeg. En van zodra ik maar iets begin, word ik kwaad, geagiteerd,
ik probeer mij erover te zetten, maar het vraag mij veel te veel energie ik
loop weg, de trap op, vooraleer het huis te klein is voor mijn lawaai.
Ik lig in bed en wil mij de rest
van de avond niets meer aantrekken. Kris redt het wel met de kinderen.
Ik kan niet slapen, lig te
woelen, maar durf mijn gezicht vanavond niet meer te tonen. Af en toe dommel ik
toch even in, maar de tijd passeert tergend traag. Heb geen zin om iets te
lezen, nergens heb ik zin in
Eindelijk, ik hoor dat de
kinderen slapengaan. Het is half acht. Dan kan ik straks naar beneden om mijn
Keppra te nemen. Het uur voor mijn medicatie en ik vergeet er altijd in mijn
nachtkastje te stoppen als reserve
Ik wacht tot het helemaal stil is
in huis in de keuken in de kinderkamer nu ongemerkt de trap afgaan,
misschien toch nog een kleinigheidje eten en mijn medicatie nemen. Ik wil
niemand onder ogen komen vanavond ik heb me tè slecht gevoeld dan maar weer
sluipend de trap op. Misschien doe ik toch beter mijn slaapkleed al aan. Zo ben
ik slapensklaar. Het is pas 20u00 en probeer in te slapen
Misschien moet ik de volgende
zaterdag toch mijn kalmeerdruppeltjes nemen vooraleer iedereen om 17u30
thuiskomt
Ik dacht dat het zondag beter
ging gaan, maar zondagavond was weer hetzelfde liedje
Maandagochtend kom ik op het werk
en verneem dat een bewoner met Korsakovdementie een agressieaanval heeft gehad
dit weekend heel uitzonderlijk, want de laatste keer was al meer dan een half
jaar geleden
Toevallig????
Of toch die volle maan???
Maandagnamiddag
thuisgekomen van mijn werk nuttig
ik boterhammen met perenstroop als middagmaal. Het ging bijzonder goed vanmorgen
op het werk. Ik kon mij goed concentreren en had veel energie
vooraleer ik ga rusten in de
zetel, check ik nog even mijn fb
Twee vrienden deelden een bericht
over de supermanen die we dit najaar nog te goed hebben
Een nieuwe werkweek s morgens
vroeg. Ik word gewekt door het gestommel van mijn man in de badkamer. Ik check mijn gsm AL 7u12. Wat heb ik goed geslapen. Het inkorten en het afkoelen
van de dagen komen voor mijn nachtrust goed van pas. Toch voel ik mij niet
helemaal uitgeslapen.
Elke ochtend, hoe vroeg of hoe laat het is, word ik wakker met een
zwaar hoofd.
Uit je bed, niet blijven liggen, dat maakt het alleen maar erger,
moedig ik mezelf aan, straks, als je je Keppra genomen hebt, zul je je weer
een ander mens voelen.
Maar mijn gevoelens blijken toch nog vaak sterker te zijn dan mijn
goedbedoelde gedachten Ik blijf nog even liggen, check nog eens mijn gsm,
19u23
Binnen een uur moet ik de
kinderen naar school brengen, denk ik verder allé, op de tanden bijten, de
korte pijn en eruit
Beneden gekomen, vul ik zoals
gewoonlijk mijn glas water, neem mijn Keppra in en houd in gedachten dat ik
binnen een kwartier een heel ander mens zal zijn vol energie, gestructureerd
en georganiseerd de touwtjes in handen houdend tijdens het soms hectische
ochtendritueel - voor zover je het een ritueel kunt noemen - van de kinderen. Voor het korte momentje dat ik nog kinderloos
ben op dit niet meer zo vroege tijdstip van de dag, lepel ik snel mijn
cornflakes naar binnen. Dan kan ik er toch al even tegen. Gelukt, mijn
cornflakes zijn op voor de kinderen wakker geworden zijn dan zal ik ze maar gaan wakker maken vandaag.
Meestal zijn de rollen omgekeerd en word ik door hen gewekt. Maar dit weekend
was het twee keer laat voor Astrid en Lore en de nachten die lengen en
afkoelen, doen hen blijkbaar ook deugd.
Ik strompel de trap op, nog steeds mezelf vooruitslepend
ik heb nochtans al mijn Keppra genomen, maar ik kom er maar niet door
vanmorgen
en bereid mij mentaal voor op wat
herrie tijdens het ontbijt.
En zoals verwacht kan Astrid weer
niet stilzitten aan tafel. Dan heeft ze nog water nodig en de lepel heb ik
vergeten te geven, en Lore is vol van plannen voor vandaag op school. De
ochtenden worden steeds drukker met een zesjarige en vierjarige dochter.
Ik moet nog Lores haar wassen,
roep ik naar Kris, met die luizenshampoo van gisteravond is haar haar nog
helemaal vettig. Zo kan ze toch niet naar school gaan.
Kom, Lore, ben je klaar? roep
ik ongeduldig. Ze stribbelt tegen, maar ik probeer uit te leggen dat ze niet
helemaal in de douche hoeft, alleen met haar hoofd over het bad. Het is
helemaal geen gewoonte om s morgens haren te wassen, maar deze keer kan het
niet anders, ben ik rotsvast van overtuigd.
Buig verder voorover,
Zit hoger, op die mat,
En die handdoek, wil je helemaal
nat zijn misschien,
Ik begin te beseffen dat ik kort
van stof ben, maar dit keer blijf ik het gevoel hebben dat ik mij moet
forceren. Die Keppra begint maar niet te werken. Af en toe gebeurt dat eens na
een druk weekend bijvoorbeeld of de eerste dag van mijn pilvrije week zoals
vandaag ik bijt op mijn tanden en probeer zo rustig mogelijk het
badkamergebeuren met dochterlief af te werken.
Beneden gekomen kom ik op adem. Kris
heeft al de boekentassen gemaakt. Oef En nu de kleren nog kiezen, een
kousenbroek, oei, die liggen nog bij de winterkleren, gewone kousen dan
maar hopelijk heeft ze dan geen koud vandaag met deze rok die nu toch al aan
de korte kant geworden is Lore is
klaar.
Astrid, kom je kleren aandoen,
roep ik
Ik begin te beseffen dat ik zelf
nog niet aangekleed ben en dat ik nog honger krijg maar eerst verder doen
Astrid, ben je er bijna?
Deze vierjarige dochter die het
s morgens veel te druk heeft met haar kleurboeken, moet ik altijd minstens
twee keer hetzelfde zeggen. Normaalgezien, geduldig als ik ben, kan ik het heel
goed verdragen, maar vandaag lukt het niet eindelijk, ze komt.
Lore, gaan we nog eens je woordjes oefenen? Mijn veel te behulpzame
man heeft blijkbaar nog tijd over vandaag vooraleer hij naar het werk moet
vertrekken
Maar hier kan ik niet meer tegen.
Moet jij niet naar het werk?
Roep ik Is het niet de bedoeling dat ik de ochtend alleen doe, als ik pas s
namiddags moet gaan werken ? Tevergeefs probeer ik kalm te blijven, maar mijn
stem wordt luider en heviger. Heb jij maar dat te doen? Awel, breng ze zelf,
als je dan toch zoveel tijd over hebt ik heb honger. Ik eet nog een boterham .
En haar haar , bedenk ik nog, droog dat dan ook maar zelf. De haardroger
ligt hier nog van gisteravond! Ik wil eten, maar kan niet meer stoppen met roepen
En hun boekje, heb je dat al ingevuld? Doe dat dan ook maar zelf
Ok, ik breng ze wel, antwoordt
Kris op immer rustige toon.
Dit antwoord had ik nu niet
verwacht. Ik had mijn lieftallige dochters toch wel graag zelf gebracht op een
voormiddag dat ik niet moet werken. Tegelijkertijd voel ik mij opgelucht dat ik
het mij niet meer hoef aan te trekken op deze ochtend waarop ik maar niet in
gang geraak, maar ook voel ik mij weer een falende moeder die het zelfs niet
aan kan om s morgens alles in goede orde te laten verlopen en dat het mij niet
eens lukt de kinderen naar school te brengen.
Ik smeer mijn boterham met
stroop, scherm mij af van alle prikkels om mij heen, en denk aan het bad dat ik
van plan was te nemen in de loop van de voormiddag. Dat is dan al een voordeel
dat ik er vroeger uit zal raken en vroeger aan mijn strijk zal kunnen beginnen
Mama is moe, hoor ik mijn man
zeggen, daarom zal ik jullie vanochtend brengen en vanavond zal ik jullie
halen, want mama moet dan werken.
Mama is moe, blijft het in mijn
hoofd echoën. Hoe leg je aan een kind uit dat mama geagiteerd is omdat ze bijna
haar menstruaties heeft of omdat de Keppra op die ochtend anders werkt dan
anders
Gelukkig pakt Kris het goed op
een begripvolle man.
Na mijn bad lukt het al beter. Ik
ga nog brood halen en hoef verder geen grote boodschappen te doen en ik hoef
vandaag zelfs niet te koken, want er is nog genoeg macaroni van gisteren over.
Vandaag heb ik de late dienst in het
verzorgingstehuis waar ik werk. Het is een modern verblijf, waar zowel ouderen
als mensen met psychische problemen wonen.
Blijkbaar hebben bewoners ook
last van het veranderde weer, of zou het toch door het opkomen van de maan
zijn, binnen een kleine week is het namelijk
volle maan Een drietal dementerende bewoners tonen vandaag hun schoonste
kunsten wat weglopen betreft. t Ja, ze staan ook hevig net als ik deze
ochtend bedenk ik.
Op het werk kan ik me wonderwel
altijd heel goed beheersen. Het geduld, de vriendelijkheid en de empathie
druipen van mij af ik wil niet boffen, maar toch, dit in schril contrast met
mijn ongeduld, kortaf reageren en agitatie thuis
De namiddag verloopt dan ondanks
de inspanningen van de weglopers vrij vlot. De avond daarentegen .
Deze avond kreeg Maarten een agressieaanval
met zware vijandigheid en achterdochtigheid. Hij was met niets te kalmeren en
de zware middelen werden ingezet.
Maarten neemt ook Keppra, ooit
ben ik ook zo geweest
10 oktober begon met agitatie bij
mezelf, eindigde met agressieaanvallen bij één van de residenten misschien
toch een speciale dag vandaag
Thuisgekomen eet ik snel mijn
boterham en neem ik op het juiste tijdstip mijn Keppra. Ik nestel mij in de
zetel en kijk naar mijn favoriete soap. Ik toets nog wat en merk een
interessante documentaire op Canvas. Over bipolaire stoornis . Enkele moedige
Britten getuigen over hun leven waarin ze immer hun stemming onder controle
proberen te houden. Ze zijn genoodzaakt medicatie te slikken, levenslang grote
excessen van alcohol, stress of vermoeidheid moeten vermeden worden allemaal
zo herkenbaar voor mij
Het lijkt allemaal zo toevallig.
Al die emoties bij mezelf, bij bewoners op het werk, de indruk die het naliet
bij collegas, tot zelfs hier op die beeldbuis in mijn salon
10/10 werelddag geestelijke
gezondheidszorg een echte stemmige dag die zijn stem wil laten horen
