Ik kom er altijd gelijkaardigen tegen. Dat schept een band. De nacht zal nog lang en mischien koud maar zeker niet eenzaam zijn. Zoveel is duidelijk. Tot morgen, vrienden bloggers. Slaap wel in jullie warme bedjes. Wees gerust, ik controleer de nacht.
Zo kan ik bijvoorbeeld niet tegen een stenen muur pipi doen als ik in de stad ben maar kies ik altijd een stevige boom uit. De roep van de natuur, weet je wel . . .
Szymon moest naar huis en ik zwierf de hele namiddag rond. Ik vond het een prachtige rit op de ziekenhuisBMW. Watervallen, wouden en wijde woestenij wisselden elkaar af. Ik houd wel van de natuur.
Vlees hadden we nog niet. We passeerden aan de Kinderboerderij in Kiewit en zagen dat immer ambetant geitje staan. Wijzelf hadden er nog nooit last van gehad maar we zagen dat het in de gezichtjes van kleine kindjes likte, enorm hard in hun oortjes riep en overal kaka dropte waar de kindjes nog moesten lopen. Wij vonden dat allemaal ZO ongepast van dat beestje en zoals gezegd . . . Vlees voor ons middagmaal hadden we nog niet. Szymon zei me dat ik gewoon op de uitkijk moest staan, hij zorgde voor de rest. (Dat kan je wel afleiden aan zijn gelaatsuidrukking) Het was een heerlijk middagmaal ;-)
Het was lang geleden dat ik nog iets van mijn makker Szymong gehoord had. We spraken af en hebben de hele voormiddag gevoetbald. Honger honger honger levert dat op. Geen geld geen eten. Dus moesten we handelen. Ik stapte naar een vriendelijke landbouwer en hielp hem een uurtje in zijn veld. Als beloning kreeg ik wat patatten en groenten.
De adrenaline raakte niet uit mijn lijfje en daarom besloot ik deze nacht rechtop te slapen. 
