Vandaag lag het
programmaboekje van Den Egger voor het seizoen 13-14 in de brievenbus. Hoera!
Het belooft weer een cultureel jaar te worden! Ik heb al een lijstje gemaakt
met alle voorstellingen die ik wil gaan bekijken. Ik moet alleen nog nakijken
of ze op de juiste dagen vallen, want ik durf wel eens te vergeten dat ik
volgend jaar door de week in Leuven zal zitten. De enige voorstelling die ik
absoluut hoop te kunnen zien is Hier is wat ik denk, de nieuwe zaalshow van
Wouter Deprez.
Ik weet nog dat mijn neef enkele jaren
geleden met Kerstmis de dvd van zijn voorstelling WAR cadeau kreeg. Maar
omdat hij die al had, hebben mijn zus en ik hem gekregen. Van zodra we die show
bekeken hadden, waren we fan. We keken hem keer op keer opnieuw en vonden zijn
grappen steeds grappiger en zijn poëtische intermezzos steeds mooier.
Op een bepaald moment kreeg mijn moeder van een vriendin een kleine
gedichtenbundel. Geschreven door Wouter Deprez himself en getiteld Waarom je moeder en ik bijna altijd een
kamerjas dragen. Het boekje bevat brieven aan zijn pasgeboren zoon, die op een
vlotte, leuke en tedere manier geschreven zijn. Ik werd nog meer fan.
Niet veel later, intussen al een drietal jaar geleden, kwam hij naar Den Egger
met zijn show Je zal alles worden. Mijn zus en ik daar natuurlijk heen. Na de
geweldige voorstelling kon je ook zijn nieuwe gedichtenbundel kopen. En laten
handtekenen. Dit keer heette die Gelukkig heeft je moeder twee oren. Opnieuw
boordevol met hartverwarmende en een-glimlach-op-je-gezicht-toverende briefjes, waarvan hieronder een voorbeeld.
Ik ben superfan.
Ik zal er dus voor zorgen dat ik komend jaar naar zijn voorstelling kan gaan. Ondertussen
heb ik ook op zijn site gekeken, en gezien dat er alweer een nieuw boekje is!
Hopelijk brengt hij dat dan mee!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
XXXXII
Je roept: Mevrouw!,
en even later weer:
Mevrouw!
En daarna, bij de volgende
mevrouw, tot mijn
stomme verbazing:
Drie mevrouw!
Ik denk: Het zal toch niet
waar zijn? Hij zal toch niet
hoogbegaafd zijn?
Eén en twee kende hij al.
Maar drie?
Meteen daarna roep je:
Mevrouw!, gevolgd door:
Zes mevrouw!
Als je het al bent, dan
toch niet overdreven.
Wouter Deprez Uit: Gelukkig heeft je moeder
twee oren, 2010
|