Er was eens een dag waarop ik werd geboren. Mijn mama was niet goed voor mij. Neen niemand mocht het horen. Als iemand het te weten kwam werd ik al lang geplaatst. Een non had het gezien,en zei het kind heeft te veel pech. We bellen de pleegdienst en laten het kindje stralen. Want zoals het nu verloopt zal het de volgende dag niet halen. Mijn start was niet zo goed en alleen ik weet waarom ik in mijn leven nog steeds boet. Ik huil tranen ik kan niets vinden. Mijn wanhoop wist mij te verslinden. Mijn vertrouwen in andere mensen ben ik kwijtgeraakt. Ze hebben het er zelf naar gemaakt. In mijn pleeggezin ben ik echt wel thuis. Een lieve moeder achter het fornuis. Een sterke papa die er voor mij is. En neen het is nog lang geen geschiedenis.
leven in de jeugdzorg
