Of toch bijna. Lente om precies te zijn. Hier lopen we dan in korte mouwen, rokjes, shorts. Wel, dat is behoorlijk fijn zou ik zo zeggen. Maar ik zeg dat niet. De lente/zomer heeft ook wel zijn nadelen, en dat zeg ik wel. Al die wespen, hommels, vliegen en andere vieze rondhuppeldingen. En die zon, ze geeft hoofdpijn. Nee, mij hoor je niet klagen. Maar er zijn natuurlijk ook véél voordelen. Eéntje eigenlijk: warmte. En daar zijn we allemaal dol op. Ik ben weer eens een mierenneuker, natuurlijk hou ik van zon. Die wespendingens, die sla ik wel dood, kwestie van frustraties uit te werken. Ik zou zo zeggen, en ja dat zeg ik zeker: haal die zwemkledij maar boven, feestje bij mij thuis! Wel eerst een zwembad kopen.
Nee, vandaag heb ik zin in niets. In niets zin. Natuurlijk heb ik wel zin in iets. Ik weet gewoon niet wat.
Nee, niet heel de dag aan dat computerscherm blijven plakken. Ik heb een leven. Nee, niet heel de dag naar kinderachtige programma's kijken. Ik ben potverdorie toch geen twaalf zeker. Ik hou van wandelen. Hier kan ik niet wandelen. Nee, uitvlucht zeg ik u! Hier kan ik wel wandelen. De waarheid is: ik ben al gaan wandelen. Lezen. Ik heb geen boeken bij. Vrienden. Wel vrienden, jullie zijn op vakantie. Was het nu zo nodig om allemaal opeens op vakantie te gaan, en allemaal nog wel.
Verveling, een van de saaiste dingen die er bestaan. Maar vervelen is goed. Het zet U creatieve brein in werken. Wel, zo te zien is dat van mij ook op vakantie. Fietsen. Nee ik heb mijn fiets niet bij.
Nu weet ik zelfs niets meer te schrijven. Ik zit hier al welgeteld negen minuten naar het pinkend streepje te kijken. Stom streepje. qlmsdkfjoizjefqlmsdjfoqziejflqsdkjfoqizejfqmlsdfijzomEJFLMDSJFQMLEIJFQLSDJFOIQZEJFlkjdsfmlqijsdfmlqjsdfomiqzjer Oef, dat moest er even uit.
Even mijn blog berichten herlezen. Ik lijk vrij zelfdestructief over te komen. En jeemie, wat een woord! Nee hoor, Do not worry. Het enige wat ik wil bereiken is, al is het maar één persoon, helpen. Want hoe prekerig ik ook mag over komen: het leven is zeker en vast de moeite waart. Ups en downs, we kennen ze wel. Ik ben jong, en nieuwsgierig.
En dat is liefde natuurlijk. We moeten er in ons leven toch iets over hebben geschreven. Dus nu dan maar, dan zijn we daar al weer vanaf. Liefde. Hell yeah.
Veel heb ik er niet over te zeggen. Zo oud ben ik nog niet, en ook niet 'Oh zo veel ervaring'. Ik slaag er altijd in het op mijn manier te verpesten. U herkent zich vast wel. Of niet, ook een optie. Die cliché zin is er ook uit. Al had ik mijzelf voorgenomen het niet te doen. Ik schrap hem.
Wat hebben wij toch met liefde. We kunnen niet zonder, weer tot grote spijt. Altijd, altijd en altijd op zoek naar affectie.
Ik dwing mijzelf te stoppen. Dit gaat te ver. Nee, ik hou er niet van. Die verdomde clichés.
Omdat de titel van mijn blog 'Eerlijkheid' is, zal ik dat dan ook maar zijn. Titels zijn heilig. Ook al is eerlijkheid niet mijn sterkste kant. De eerlijkheid van mijn eerlijkheid, zo lang hij dat toe laat. Nee, liegen. Da's niet goed hé mannen! Wat ik nu eigenlijk wil zeggen is: wij moeten meer eerlijk zijn. Mijn persoonlijke mening natuurlijk. Misschien heb ik het gewoon op mijzelf. Nee, ik heb het op de hele mensheid. Liegen is geen schone deugd, tot grote spijt.
Ik ben altijd de eeuwige wereldverbeteraar willen zijn, en ik faal er een beetje in. Misschien van daar mijn blog. Wat heerlijk, hoe eerlijk ik ben op dit moment. En het is nog maar mijn tweede bericht. Goed vind ik dat, goed.
En mijn laatste eerlijkheid van deze dag: elke keer als ik 'blog' schrijf komt er een rood lijntje onder. Oei, denk ik dan. Ik weet blijkbaar niet hoe ik dat ene-woordje-dat-steeds-onderlijnt-staat moet schrijven.
Het is moeilijk jezelf te onderscheiden van een ander individu. We proberen het allemaal wel eens in dit al te vreemde leven. Maar we zijn fout, dit is geen vreemd leven. We maken het vreemd. Wij, in ons hoofd, zijn de boosdoeners. Neem mij niet kwalijk dat ik U fout noem. Fout is niet het juiste woord. We zijn mis, zo zal ik het zeggen.
Wij mensen zijn er nu eenmaal goed in om ons eigen leven moeilijker te maken. We zijn niet allemaal zo, maar toch een groot deel. Hier ga ik weer, de persoon die mensen steeds moet verbeteren, maar er zelf niets van bakt. Persoonlijk ben ik er wel goed in 'mijn leven' niet al te makkelijk te maken. Misschien daarom dat ik een ander wil waarschuwen, wakker schudden. Een wereld, of beter, Eén wereld. En wij zoeken onze plaats. Vreemd dat de mens zo ingesteld is.
Well, guess I'm doing it again.
