Héa,


Ik start een dagboek omdat ik mijn gevoelens kwijt wil. Eerst zal ik een klein beetje mijn leven schetsen. Mijn jeugdjaren waren niet super maar ook weer niet slecht, heb enorm veel liefde mogen ontvangen van mijn moeder. Mijn vader was er bijna nooit. Een goed huwelijk hadden ze niet, geld lag aan de basis ervan. Op 19 jarige leeftijd leerde ik de " man " van mijn leven kennen. Het mooiste dat er van over gebleven is is mijn dochter. Na 5 jaar samen geweest te zijn hebben we er een punt achtergezet. We leren elk een andere partner kennen, leven ons leven tot in Lea haar puberjaren. Lea is altijd wel een beetje een probleemkind geweest. Gaan lopen is een van haar manieren om te laten zien dat het haar niet gaat. De relatie met de papa is ook niet om naar huis te schrijven want de ene moment wil ze elk weekend gaan en de andere moment niet. Ik laat haar de vrije keus. Tot ik opeens een gerechtsbrief ontvang dat hij het hoederecht wil overnemen. Omdat ik weet dat dat moest gebeuren laat ik haar gaan omdat ik weet dat ze snel weer terug wil komen. Lea haar pa is iemand die veel beloofd maar weinig beloftes nakomt. Hij verhuisd dan met zijn hele gezin naar het buitenland. Lea krijgt niet de kans om zich voor te bereiden op zo'n grote verandering. Niemand van het gezin spreken de taal, het is dus gedoemd om te mislukken. Met een klein hartje laat ik haar meegaan. Drie maanden later wil ze al terug komen. Ik geef haar toch maar het advies om terug mee te gaan en het de tijd te geven om zich aan te passen. Het lukt Lea niet en ze komt terug naar huis. Het loopt als een treintje tussen ons haar tripje heeft haar echt geen windeieren gelegd. Tot ze in contact komt met de vader van een schoolvriend. Hij is eind de dertig, Lea nog maar 15. Op hemelvaartdag vind ik een brief waar hij zegt dat het zo fijn was en dat hij dolgraag met haar zou willen trouwen. Mijn intuïtie laat me niet snel in de steek en ik vermoedde al veel vroeger dat hij verkeerde intenties had. Hij heeft haar verkracht. Uiteindelijk is hij veroordeeld en heeft zijn straf ook effectief moeten zitten. Niet voor zijn verkrachting maar omdat hij met het gerecht niet wou meewerken. Lea zou in behandeling moeten want dit kan ze niet alleen verwerken. Ze weigert want ze kan niet tegen een vreemde praten. Maanden gaan voorbij, tot een " heel " goede vriend voorstelt om haar met Reiki te behandelen. Wat een hele tijd goed gaat tot ook hij haar verkracht. Vanaf dan gaat het van kwaad naar erger en heb ik dus besloten om mijn verhaal in een blog te zetten om mijn verdriet een plaats te geven.


Groetjes een wanhopige mama

15-04-2013 om 19:57 geschreven door Wanhopige mama