Ik wou wachten tot de professor getoerd heeft om mijn blog te typen, maar hij is nog steeds niet geweest en niemand weet of hij nog zal komen! Deze morgen was ik moe en voelde ik me slap! Ik kon mijn ogen bijna niet open houden of op mijn benen staan. Tegen de middag kwamen ze dan zeggen dat mijn Hemoglobine maar aan 7,7 stond (deel van rode bloedcellen stonden veel te laag) en ik kreeg weer 2 zakjes bloed. Ik voel nu weer duidelijk het verschil. Ben wel nog moe, maar voel me niet meer zo slap. In de namiddag zijn ze hier dan met 5 verpleegkundigen binnen gekomen, waaronder de hoofdverpleegster. (ik had ze nog nooit gezien). Blijkbaar is mijn verbrande kop toch wel iets speciaals en hebben ze dat hier nog niet veel tegen gekomen. 't was staf deze namiddag en ze zouden het nog eens bespreken. Ik word ook met de dag roder! Nadien kwam de hoofdvpk zeggen dat ze een verkoelende zalf had besteld en het brandwonden centrum van het UZ gecontacteerd. Morgen komt er eens iemand kijken om te zien wat ik er best moet aansmeren en de professor van de radiotherapie komt ook zien!
De professor is juist binnen geweest en mijn hoofd moet verbeteren want er zijn tekenen van 'allergische' reacties in mijn bloed daardoor. De chemo die ik vandaag normaal moest krijgen moet ik niet meer hebben, ik krijg nog mijn Sprycel pillen en dat is blijkbaar nu het belangrijkste. Mijn WBC staan nog steeds te laag en morgen krijg ik nog eens plaatjes. Ik hoop dan toch tegen het weekend helemaal opgelapt ben en naar huis kan want 't is nu niet omdat ik hier langer moet blijven dat ik langer thuis kan blijven. De 3 weken starten morgen ...
Mijn keelpijn is nu wat onder controle, ze hebben een pijnstiller in mijn baxter gedaan. Het trekt nu ook niet meer zo straf tot aan mijn oren.
Verder heb ik geen nieuws meer, tot later, Heidi
Reacties op bericht (1)
09-03-2010
10000
Dag Heidi,
Je blog heeft de kaap van 10000 bezoekers overschreden. Straf hé. Dat bewijst dat er veel mensen met je meeleven en aan de zijlijn supporteren en je een hart onder de riem proberen te steken. We zouden nog veel meer voor je willen doen moest dat binnen onze mogelijkheden liggen hoor. Ik schrok ook (een beetje) van je foto op de blog. Ik vind het op foto vreemder dan toen ik je zag enkele weken geleden, toen vond ik echt niet raar of schrikken. Misschien toch door de roodheid en een foto is ook anders dan live zien hé. Ik moet steeds lachen als ik de foto van Iwein zie, net een klein dokterke achter zijn laptop! Dat ze je daar maar goed oplappen zodat je zo snel mogelijk naar Vlamertinge kan afzakken. We duimen!!!!! Veel groeten Els
