Ben gisteren dus op controle geweest bij de orthopedist. Het is geen avasculaire necrose aan de heup, maar een ontsteking van de slijmbeurs. Dit is iets dat heel lang kan aanslepen. Ik ben vandaag al bij de kinesist geweest en ik kreeg verschillende oefeningen om thuis dagelijks uit te voeren. Een ontsteking van de slijmbeurs in de heup komt door overbelasting. Maar wat veroorzaakt die overbelasting bij mij? De dokter zei: 'als je mankt'. Ik heb niet de indruk dat ik mank. De kinesist zei dan dat het kan komen doordat ik pijn heb aan de knieën. Of mijn voet niet juist zet. Het kan ook door zwakke spieren in de buik of rug komen. Wandelen en lopen is heel slecht voor mij, alsook trappen doen. Maar fietsen kan dan weer geen kwaad. Ook niet op mijn pijnlijke zij slapen. Wat heel moeilijk is voor mij want ik slaap/sliep steeds op die kant. De laatste maanden werd ik dan ook steeds wakker van de pijn.
Ik ben nu dus steen vast van plan om mijn oefeningen goed te oefenen om toch eens van die ontsteking af te geraken. Als het binnen 6 weken niet beter is, mag ik terug op consultatie en de dokter kan dan eventueel een inspuiting geven.
Allereerst wens ik iedereen een heel gelukkig, gezond en mooi 2016!
Ben deze morgen alweer in Gent geweest. Net zoals vorige week. Vorige week was het bij de pneumoloog. Ik moest op controle want bij het eerste onderzoek was gebleken dat ik wat last heb van astma. In heel kleine mate, maar ik moet toch een puffer gebruiken. De eerste puffer die ik kreeg was een hel. Elke keer na gebruik had ik hartkloppingen, beven, ik liet dingen uit mijn handen vallen. Gelukkig zijn die profs heel menselijk en gemakkelijk te bereiken en na een telefoontje mocht ik bij de huisarts langs om iets anders voor te schrijven, die die nevenwerkingen niet geven. Ik moet wel zeggen dat ik niet meer vaak moet hoesten in bed en dat het piepen ook weg is. Bij de laatste controle was alles tamelijk stabiel gebleven.
Sinds enkele maanden heb ik nu vrij veel last van mijn heup en knieën. Voor Kerstmis was het zelfs zo erg dat ik geen stap meer kon verzetten zonder pijn. Ben toen bij de huisarts langs geweest en ik had een pees ontsteking in mijn linker dij. Een peesontsteking is meestal iets secundairs aan een onderstaande klacht. Toen ik in december op controle ging bij prof K vond ze het wel aangewezen om eens een scan te laten nemen van mijn heup en knie. Die van de heup is vanmorgen dus gebeurd. Dinsdag moet ik op consultatie bij orthopedie. Benieuwd of ze iets gezien hebben. Mijn kniescan staat geprogrammeerd in maart. Maar mocht het nodig zijn, dan kunnen ze het nog vroeger uitvoeren.
Vorige week woensdag nog eens op "grote controle" geweest. Controle bloed, longfunctie test, botdensiometrie en sternale punctie.
Mijn bloed was goed. Levertesten waren in maanden (jaren) niet zo goed geweest. (Lever kan misschien toch nog een beetje recuperen?) De resultaten van de punctie die al binnen waren, waren ook goed. De prof denkt dat de testen die nog volgen ook wel geen problemen zullen tonen.
Mijn longfunctie is wel minder goed. Ik moet in oktober bij een pneumoloog langs. Misschien weet hij eindelijk raad op mijn nachtelijk hoesten? Na al die jaren en 2 gebroken ribben?
Ik ben nog eens langs geweest op de afdeling waar ik zo lang heb vertoefd en het is altijd leuk om die lieve verpleegkundigen nog eens terug te zien. Ze hebben toch een hele tijd een deel van mijn leven gedeeld en mij gesteund in al mijn moeilijke, pijnlijke momenten! Ik blijf ze er eeuwig dankbaar voor!
Nu gaan we verder genieten van ons verlof en hopen op nog heel veel mooi weer!
Deze namiddag naar het optreden geweest van mijn dochter. Samen met de andere kinderen van de dansschool deden ze het super. Het was een heel mooi optreden!
Alles gebeurde in Poperinge in de Maeke Blijde. Toen ik er binnenkwam, een en al nostalgie en heel veel jeugdherinneringen die boven kwamen. Het was waarschijnlijk 20 jaar geleden dat ik er nog ben geweest. Hoe dikwijls zou ik daar toen niet naar
een fuif geweest zijn? Oudejaarsavond doorgebracht, mijn 100-dagen daar gevierd, ... De zaal is nog helemaal hetzelfde als in mijn herinneringen. De toog, de toiletten, de vestiaire, ...
Zalig om zo nog eens in gedachten volledig terug te keren naar die tijd. Een fantastisch mooie tijd, die jeugdjaren.
Terwijl ik gisteren aan het typen was, was mijn zus blijkbaar bezig met zware arbeid! Om 1u30 vannnacht ging mijn gsm af: mijn zus! Ze was om 0u46 bevallen van een flinke zoon: THORGAL
Proficiat zusje en vriend! Welkom Thorgal!
Ik vergat ook nog iets heel speciaals te melden!
Een heel goede vriendin en haar man lieten zich 5 jaar geleden registreren als stamceldonor! Vorige week kreeg haar man E telefoon van een dokter uit Antwerpen met de vraag of E nog steeds donor wil zijn. Hij zag dat hij zich in 2010 had laten registreren. E was behoorlijk geschrokken, maar zei dat hij dat natuurlijk nog steeds wou doen. Er is iemand in Engeland die wacht op een donor en E matcht. Hij moest daarom vandaag nog eens naar Kortrijk om opnieuw bloed te laten nemen en te zien of het wel degelijk juist is. E weet niet of hij de enige is of als er nog andere potentiële donoren zijn.... Hij hoopt natuurlijk dat hij die persoon in Engeland zal kunnen helpen! Meer nieuws volgt later!
Dus lieve mensen die zich toen ook hebben laten registreren toen ik een donor zocht: nogmaals allemaal heel erg dank u wel! Je ziet: 1 kans op 50000 dat je een donor vindt en kijk, door mijn leukemie kan er misschien nog iemand anders gered worden!
Deze namiddag de kattenstoet meegelopen met de narrenfanfare en het voelt alsof ik een maraton heb gelopen. Het was wel leuk, ben fier op mezelf dat ik het deed, want gans die toer marcheren en spelen is niet te onderschatten. Er stond super veel volk langs het parkoer. Het weer was perfect: niet te warm, niet te koud en de zon die ook van de partij was.
Vorige week deed Hermelien haar eerste communie, het weer was heel wat minder, maar we hebben er toch van genoten. Mijn zus was er gelukkig ook bij. Ze is hoog zwanger en we wisten niet of ze het nog zou halen. Bij mijn weten is mijn 2e metekindje ngoniet geboren. Ik kijk ernaar uit om weer eens zo'n klein babytje in mijn armen te hebben.
Ik ga nu slapen dat mijn lichaam kan rusten want morgen om 6u zal de wekker rinkelen.
Alweer 2 maanden geleden dat ik nog geblogd heb! Ondertussen zijn we 2015
Daarom wil ik eerst en vooral iedereen een schitterend jaar wensen! Een jaar vol vreugde, geluk, liefde en vooral een goede gezondheid!
Bijna 5 jaar geleden kreeg ik de diagnose leukemie voorgeschoteld. Een hele klap, maar door de goede zorgen van de dokters, verpleegkundigen, mijn man, mijn kinderen, mama, zus, familie, vrienden, kennissen en vooral mijn
donor sta ik hier nog steeds!
Er is veel gebeurd, maar ik ben heel blij dat ik weer aan het werk ben, dat Q weer kan gaan werken en de kinderen het goed doen en dat ik er de laatste jaren zoveel ben geweest
voor de kinderen. Je ziet ze groeien en ik geniet er elk moment van.
Deze morgen kwam Fabian fier als een gieter tonen dat hij "eindelijk" een nieuwe tand krijgt. Zijn melktandje staat ook al een beetje los.
Mijn kinderen zijn dus wel laat in het wisselen van tanden en daarom is dat hier groot nieuws. Mijn jongens waren dus geen traditionele eerste communiekantjes met gaten in de mond,
maar wachten vol ongeduld tot hun tanden beginnen losstaan. Benieuwd of H ook nog een mooi gebit zal hebben om 3 mei.
Gisteren nog eens op controle geweest. Mijn dierbare prof K was jammer genoeg ziek, maar haar collega, dokter M. heeft haar goed vervangen. Gelukkig maar, anders was mijn ritje naar Gent voor niets geweest. Ik heb nog niet gebeld voor de uitslag en ik heb ook nog niets gehoord van Gent. Geen nieuws = goed nieuws. Als ik eraan denk zal ik morgen eens opbellen.
Ik heb sinds enkele weken, maanden? last van jeuk, eczeem aan mijn handpalmen en voetzolen. Het is soms ook zo'n branderig gevoel. In Gent hebben ze me nu aangeraden om toch maar eens een dermatoloog te raadplegen. Ik ben er al mee naar de huisarts geweest. Ik heb ook zalf om aan te brengen, maar veel beter wordt het niet. Ik was mijn handen ook tamelijk veel (gebruik wel geen sterke zepen), afwassen en op het werk regelmatig ontsmetten, dat zal er ook geen goed aan doen. Ik probeerde deze namiddag een afspraak te maken bij dermatoloog: is op congres. Vanaf 12 november terug. Eer ik er dan zal bijgeraken zal het waarschijnlijk bijna Nieuwjaar zijn. Waarom duurt dat altijd zo lang om bij een specialist te geraken? Je moet bijna voor je ze nodig hebt al een afspraak maken.
Sinds maandag ben ik nu halftijds aan het werk. Had 2x de laten en het lukte. Ben nu 2 dagen + het weekend thuis, dus tijd om te recuperen en mijn huishouden te doen.
Hier thuis is het vol verlangen afwachten naar de komst van de lieve Sint, nog 5x slapen ... ben benieuwd of de kindjes braaf genoeg geweest zijn en hij ons huisje niet voorbij zal gaan.
Ondertussen is het schooljaar een maand bezig. We zitten weer in de routine. School, muziekschool, tekenschool, basket, dansen, voetbal. Tot nu toe doen de kinderen het goed en vinden ze het leuk op school. Mijn poppemieke zit nu ook al in het eerste leerjaar en ik verschiet elke dag dat de kinderen al zo groot zijn. In mijn hoofd voel ik me precies nog een twintiger. Spijtig genoeg ben ik het niet meer en heeft mijn lichaam al ferm afgezien. Maar we klagen niet hoor! Elke leeftijd heeft zijn charme en ik ben heel blij dat ik weer in het werkveld sta! De kinderen merken het ook niet zo erg dat ik ga werken want papa is jammer genoeg nog steeds thuis en ik ben er ook meestal als ze thuiskomen van school. Het zijn gelukzakken, nooit naar de opvang. Niet veel kinderen die dat kunnen zeggen!
Gisteren was het precies 4 jaar geleden dat ik mijn transplantatie kreeg. Het was ook de dag van de "grote" controle. Heb maar liefst 7u doorgebracht in het UZ. Bloedafname, longfunctietest, polikliniek, sternumpunctie, oorarts en botdensiometrie. Alles is in orde. Longen zijn verbeterd sinds vorig jaar, bloed ok, levertesten verbeteren heel langzaam. Mijn lever blijft natuurlijk super gevoelig. Bij inname van antibiotica of alcohol recupereert hij veel langzamer dan bij de doorsnee mens. Vandaag gebeld voor de uitslag van de punctie. 1% blasten, alle cellen delen normaal, maar het resultaat van al of niet Philadelphia chromosoom is pas binnen enkele weken binnen. De dokter was tevreden over mijn resultaten. Ik dacht dat ik voor de rest van mijn leven jaarlijks een sternum punctie moest krijgen, maar volgend jaar zou normaal gezien de laatste moeten zijn. Tot 5 jaar na transplantatie doen ze een punctie. Daarna niet meer.
Ik ben ook nog eens goeiendag gaan zeggen op de dienst. De verpleegkundigen zijn nog steeds super vriendelijk en maken voor hun ex-patiënten nog steeds tijd om een praatje te slaan.
