Rond mijn 14de ben ik voor het eerst met islam in contact gekomen, ik ben nu bijna 20.
Ik zat op een school met Turken en Marokkanen, daar is mijn interesse opgewekt.
Ik heb er toen niet echt veel mee gedaan omdat ik dacht dat alleen Turken en Marokkanen moslim konden zijn,
met andere woorden, ik dacht dat je als Belg alleen christen kon zijn.
Voor mijn bekering dacht ik ook een tijdje dat moslims slecht waren,
dit kwam vooral door de media die alleen negatieve beelden liet zien.
Geloof het of niet maar deze mensen zijn geen moslims!
Het is niet aan mij om over hun te oordelen maar in de Koran lees je alleen maar liefdevolle en respectvolle dingen.
Na het lezen van de Koran en andere islamitische boeken, het gaan naar lezingen, contacten met andere zusters en soortgelijke dingen,
heb ik ontdekt dat er in de islam geen plaats is voor negativiteit.
Nu kan ik uit eigen ervaringen zeggen dat ik geen ander soort mensen ken die zo vriendelijk, respectvol, meelevend en behulpzaam zijn.
Ze zijn er gewoon op elk moment voor je en andersom ook.
Mijn ouders zijn niet gelovig, wat mijn keuze dus moeilijk maakte.
Maar ik wist dat er iets was wat ik miste in mijn leven, iets wat anderen gelukkig maakte.
Ik zat met zoveel vragen en moest een antwoord vinden!
Ongeveer twee jaar geleden leerde ik mijn vriend van Turkse afkomst kennen, waarmee ik nu ook getrouwd ben.
Dit wekte weer mijn interesse in de islam, ik begon boeken te lezen, informatie op te zoeken, gesprekken met hem waar ik veel uit leerde,..
Mijn interesse en kennis bleef maar groeien, ik wou echt alles over islam te weten komen.
Na zoveel lezen, praten en luisteren kon ik echt zeggen dat islam het mooiste geloof is wat er bestaat.
Ongeveer een jaar geleden (rond augustus 2013) heb ik mijn eerste hoofddoek gekocht en ben ik hem ook gaan dragen.
Ik was toen nog niet bekeerd tot de islam, ik had gewoon de drang om er eentje te kopen .
Sinds ik de hoofddoek draag merk ik wel het verschil dat je meer respect krijgt van mensen op straat,
mannen staren niet meer naar je en je word ook niet bekeken op straat.
Je hebt natuurlijk altijd wel mensen die er negatief op reageren maar daar trek ik me niks van aan,
de hel is heter dan een rotte opmerking van een onwetende!
Ik zeg ook niks dat zij open en bloot over straat lopen.
Ik droeg de hoofddoek al een tijdje en vond dat het dus ook tijd was voor mijn bekering,
dit is toen ook heel snel gegaan en het voelde goed dat ik nu kon zeggen dat ik een 'echte' moslim was geworden.
Daarnaast moest ik nog het gebed en andere rituelen leren,
die heb ik geleerd samen met mijn Arabische lessen, in het begin was het wat moeilijk maar na een tijdje komt het wel vanzelf..
Mijn ouders en familie weten nog steeds niet dat ik bekeerd ben, zij zouden dit ook nooit aanvaarden dus wacht ik er liever nog een tijdje mee tot ik er klaar voor ben en sterk genoeg ben om het te vertellen.
Ze vermoeden ondertussen wel al iets maar ze hebben het nog niet gevraagd.
Ik ben inmiddels ook getrouwd, dit weten ze ook nog niet, ze zouden het ook niet aanvaarden, grotendeels omdat het een islamitisch huwelijk is.
Sinds ik de islam omarmd heb, heb ik alles wat ik altijd wou in mijn leven; een sterk geloof, een goede man en een goede schoonfamilie die altijd voor ons klaarstaat, kortom; ik heb het geluk gevonden waar ik jaren achter heb gezocht!
Ik hoop dat ik insha'allah in de toekomst andere bekeerling kan helpen door mijn ervaringen, jullie mogen ook altijd contact met me opnemen via mijn blog.
Jullie mogen me ook altijd laten weten over wat jullie meer willen weten dan is het wat makkelijker voor mij om te schrijven aan jullie.
.
