Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Mijn blog is vol, heb geen ruimte meer om mijn wandelingen verder te plaatsen, je kan mijn wandelingen zien op blog.SeniorenNet.be/Mijn_wandelavonturen.
Vandaag koos ik voor een knooppuntenwandeling. Kunst in Maarkedal wandelroute stond op mijn programma. Deze wandeling is een 17km lang met veel op en neer.
Maarkedal is een gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 6.000 inwoners, die Maarkedallers worden genoemd. De naam 'Maarkedal' is ontleend aan de Maarkebeek, een watergang die doorheen de gemeente vloeit. Maarkedal ligt in de Vlaamse Ardennen. Maarkedal ontstond op 1 januari 1977 door de fusie van de gemeenten Etikhove, Maarke-Kerkem, Nukerke en Schorisse. De naam van de gemeente verwijst naar de Maarkebeek die door de gemeente stroomt. Maarkedal ligt in de Vlaamse Ardennen en heeft een typisch landschap met glooiende heuvels, diep ingesneden beekvalleitjes en holle wegen.
De gemeente grenst aan Ronse, Kluisbergen, Oudenaarde, Horebeke en Brakel en ligt ook aan de taalgrens, die Maarkedal deelt met Flobecq en Ellezelles.
Naast de deelgemeenten Etikhove, Maarke-Kerkem (met de dorpen Maarke en Kerkem), Nukerke en Schorisse, is er ook nog Louise-Marie, een gehucht op de grens van Maarkedal en Ronse. 'Maarkedal, dat zijn de Vlaamse Ardennen op hun mooist!' is een uitspraak die weinigen zullen betwisten. Daarnaast heeft Maarkedal de eer de geboorteplaats te zijn van de naamgever van de 'Vlaamse Ardennen'. Heimatschrijver Omer Wattez werd in 1857 geboren in deelgemeente Schorisse, waar hij zijn jeugd doorbracht. Wattez zou in 1888, samen met zijn vriend Pol De Mont, de streeknaam 'Vlaamse Ardennen' bedacht hebben.
Het begrip 'getuigenheuvel' is de benaming voor een heuvel met een bepaalde geologische oorsprong, waarbij de heuvel een 'getuige' is van hoe het landschap er lang geleden uitzag.
Getuigenheuvels vinden hun oorsprong in het Laat-Mioceen. Tijdens deze periode steeg de zeespiegel en kwam heel Vlaanderen voor een laatste maal onder water te liggen. De zanden die in deze periode zijn afgezet worden de 'zanden van Diest' genoemd. Het bijzondere aan dit zand is dat het relatief veel ijzer bevat. Toen de zee zich na het Mioceen definitief terugtrok naar het noorden, werden de afgezette zanden blootgesteld aan verwering. Het ijzer in de zanden oxideerde en de 'roest' die aldus ontstond deed het zand tot ijzerzandsteen aaneenkitten. Deze ijzerzandstenen boden veel meer weerstand aan de latere erosie. Daardoor ontstond een typisch heuvellandschap. Op plaatsen zonder ijzerzandsteen verdwenen de zachtere lagen immers door erosie.
Deze heuvels zijn nu nog steeds in het landschap van de Vlaamse Ardennen te zien. Het zijn getuigen van het geologisch verleden van de Vlaamse Ardennen en geven Maarkedal en de streek een uniek landschap.
Ik kon mijn wagen parkeren aan het beginknooppunt 77. De start van deze wandeling is in Puttene 5 te Etikhove (Maarkedal) en dit zijn de knooppunten die ik volgde:
77-71-72-47-41-42-43-44-45-46-56-90-85-84-83-73-77. Heel veel variatie op deze wandeling. Geniet even mee met de sfeerbeelden.
Een hele mooie wandeling met heel veel ups en downs
Vandaag richting Tielt, waar de plaatselijke wandelclub de Watewystappers er hun Plattelandstocht hielden.
Tielt is een stad en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Ze ligt in de driehoek Gent, Brugge en Kortrijk. De stad telt ruim 20.000 inwoners en is de hoofdplaats van het arrondissement Tielt.
Tielt is ontstaan in de periode 5de-10de eeuw. De oudste vermelding in de vorm van Tiletum[1] en dateert uit 1105. Het betreft een vermeldingen van de belasting die de heer van een Tieltse villa betaalde. Daarom werden in 2005 in de stad verschillende evenementen gehouden om '900 jaar Tielt op schrift' te vieren. In 1245 werden aan Tielt de stadsrechten verleend, en in 1275 werd de lakenhalle gebouwd. Daarna volgden het houden van een jaarmarkt (recht geschonken door Filips de Stoute), een schepenhuis, de Minderbroeders (lange tijd was in Tielt zelfs het noviciaat) en een Latijnse school in 1686. Tussendoor werd meermaals een gedeelte van Tielt verwoest door een stadsbrand of de Gentenaren die oorlog kwamen voeren. In 1602 werd Tanneke Sconyncx beschuldigd van hekserij en in Tielt gemarteld tot ze bezweek.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het hoofdkwartier van het Duitse vierde leger gevestigd in een aantal Tieltse herenhuizen, die allemaal werden opgeëist door de Duitse bezetter. Het Armee Ober Kommando 4 (A.O.K. 4) logeerde in de Hoogstraat in huizen nr. 26, 34, 44, 53 en 54, alsook in de Nieuwstraat nr. 7 tot en met 21. De generaal-veldmaarschalk hertog Albrecht van Württemberg was opperbevelhebber van 1914 tot 1917 en werd nadien opgevolgd door Friedrich Bertram Sixt von Armin. Beiden logeerden in de woning Hoogstraat 26, die eigendom was van de toenmalige schepen en latere burgemeester René Colle. Het leger bestond uit 180.000 manschappen die in België actief waren. De staf van het commando bestond tot 400 medewerkers, soldaten en officieren. De Duitse keizer Wilhelm II kwam verscheidene malen hier op bezoek, namelijk in 1914, 1915 en 1916.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Tielt verscheidene keren gebombardeerd, waardoor na de bevrijding door de 1e Poolse Pantserdivisie onder leiding van generaal Maczek op 8 september 1944 de heropbouw noodzakelijk was. Er sneuvelden vijf Tieltenaars, acht Poolse en vijfentwintig Duitse soldaten. Op het Generaal Maczekplein in Tielt staat het Bevrijdingsmonument; een Sherman Fireflytank om de bevrijding door de Polen te herdenken. Het werd door generaal Maczek in september 1979 onthuld.
Prachtige landelijke tocht met goed begaanbare veldwegels, afgeboord met het nodige groen. Autoluwe baantjes richting Schuiferskapelle. Geniet even mee van de sfeerbeelden.
Nog enkele honderden meters en ik ben terug aan het begin van deze wandeling. Een rustige en aangename wandeling.
Deze keer heel dicht bij huis. De wandelclub uit Lauwe organiseerde er hun Leietocht. Ik ging te voet naar de startplaats en wachtte daar op Urbain. Wij zouden samen de 21km wandelen. het weer was aangenaam.
Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Lauwe was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft.
Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt.
In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer).
De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, 668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd.
Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk van de familie van Halewijn. In 1544 kwam hij aan Philip de Croy. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt. Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren.
In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, deze werd in 1965 gesloten.
De start was vanuit Hoeve Delaere en men kon een 4tal afstanden kiezen. Ik ging dus voor de langste afstand.
Hoeve Delaere startplaats.
Langs de Golden river (de Leie) Verbindingsbrug Lauwe-Wevelgem
Eerste gedeelte veel afwisseling tot aan de rustpost.
Nieuwe appartementen langs de Leie Het vroegere Sociaal Oord
Zicht op het Applauws(CC) Rust in Basisschool Ter Molen. Wij moeten hier een lus maken van 8.2km We kregen veel vergezichten, maar het grootste gedeelte was verhard en door de industriezone van de LAR.
Zicht op de E17(Antwerpen Rijsel)
Dit was het enige stukje onverhard tijdens de lus.
Na de rust terug richting Hoeve Delaere Hier zicht op Lauwe(dorpskern)
Nog een ommetje via een deeltje preshoekbos.
Nu in rechte lijn naar de aankomst via enkele straten in de wijk waar de start is gelegen. Al bij al een matige wandeling.
Vandaag eens in eigen provincie een wandeling maken. Ik ging naar Ardooie, waar de Spartastappers er hun Skobiaktocht hielden.
Ardooie is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het dorp ligt 7 kilometer ten noordoosten van de stad Roeselare. De gemeente telt 9.083 inwoners (12/11/2020), Ardooienaars genoemd. Naast Ardooie ligt de deelgemeente Koolskamp. Op het grondgebied ligt nog een dorp en een gehucht. Het dorp Tasse (De Tassche) ligt een tweetal kilometer ten westen van het dorpscentrum, op de grens met de stad Roeselare. Het sluit meer aan op de stedelijke invloedssfeer van Roeselare dan op het dorpscentrum van Ardooie. In het oosten ligt een klein deel van het dorp Sneppe (beter gekend als 't Veld). Dit dorp ligt grotendeels in de buurgemeente Meulebeke. Een deel van de bebouwing ligt in Ardooie. Een derde, en meestal vergeten kern is De Kortekeer. Dit ligt op de verbindingsweg tussen Koolskamp en Beveren. Ondanks dat het grondgebied Ardooie is, is er geen rechtstreekse verbindingsweg met het centrum van Ardooie.
De start was vanuit de evenementenhal de Ark, de wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen. Iedere wandelaar kon na de wandeling gratis 2 pannenkoeken krijgen. Wandeling door spaarbekken en vanaf 14 km door het Provinciaal Domein 't Veld.
Hier ging ik in het domein. Het Provinciedomein 't Veld is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeente Ardooie, direct ten westen van de kom van het dorpje 't Veld gelegen.
Het 44 ha grote gebied was oorspronkelijk het domein van het Kasteel van Ardooie, en bestaat uit park met vijvers en bos. Het kasteel is particulier bezit, maar het domein is vrij toegankelijk en er zijn wandelpaden door en om het domein uitgezet die ook langs de Rysselendemolen en het historische Veldkruis, dat zich aan de rand van het gebied bevindt. Er zijn ook recreatieve voorzieningen zoals een cafetaria, bootverhuur en dergelijke. Het provinciale domein bevat o.a. wandelpaden en twee hengelvijvers waarbij de aanwezige eilandjes het geheel erg aantrekkelijk maken. De vroegere kasteelvijver wordt in de volksmond het 'zeetje' genoemd. De derde vijver en omgeving wordt als natuurreservaat beheerd.
Na gisteren een erg natte wandeldag gehad(eigen schuld, moet maar thuis blijven) in Burst.geen foto's kunnen nemen door het slechte weer, beloofde het vandaag toch droog te blijven. Er stond een busreis op het programma van onze wandelclub WSK Marke en die ging naar Meise.
Meise is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en het arrondissement Halle-Vilvoorde. De gemeente telt bijna 20.000 inwoners. De gemeente behoort tot de Brabantse Kouters en de Groene Gordel. Meise is de hoofdplaats van het gelijknamig gerechtelijk en kieskanton.
In 1876 werden er in Meise een vuurstenen bijl en drie vuursteensplinters gevonden. Deze behoorden toe aan jagers-verzamelaars, gedateerd in de nieuwe steentijd (2000 - 1600 v. Chr.), die in deze toen dichtbeboste streken leefden.
Reeds in het prille begin van de verspreiding van het christendom werd er hier een houten kerkje gebouwd (in het jaar 684) met als patroonheilige Sint-Martinus. In de 10e eeuw kwam er een stenen kerk en in de 11e eeuw kwam er een kerktoren, los van het gebouw.
Tijdens de Beeldenstorm beschadigde men in 1567 de Sint-Martinuskerk. In 1664 werd het dorpscentrum van Meise dan weer in brand gestoken door Franse soldaten. In diezelfde periode was er ook een zware pestepidemie in het dorp waarbij zo'n 50 mensen stierven. Tot het begin van de 18e eeuw bleef Meise door hongersnood en Franse soldaten getroffen worden. Toen men onder Oostenrijks gezag kwam, kwam het dorp meer tot bloei. In 1747 telde het ongeveer 600 inwoners.
In de vroege 19e eeuw wordt de gemeente vermeld als Meysse. In 1830 telde de gemeente 2.152 inwoners. In 1874 werd Nieuwenrode een aparte gemeente en verloor Meise dus een deel van het grondgebied. In 1893 werd de eerste tram in het dorp aangelegd.
Rond 1900 was Meise vooral een landelijk dorp. Rijke stedelingen van Brussel kwamen met de fiets of de stoomtram toeristische uitstapjes doen. Tegenover het tramstation langs de Kasteeldreef was er een hoeve, de "Laiterie", waar de toeristen boterhammen met platte kaas en bier konden bestellen. De tram bereikte tot 1935 het dorp via Grimbergen en de Kasteeldreef. Veel Meisenaren werden opgeroepen om met de Duitsers mee te strijden in WO I. Twaalf van hen komen om het leven. Twee jaar na de oorlog, in 1920, verandert de bestuurstaal van het Frans naar het Nederlands. In 1935 is ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling een rechtstreekse tramlijn aangelegd naar Brussel. In 1977, met de fusie van Belgische gemeenten ontstond de fusiegemeente Meise uit het samengaan van Meise, Wolvertem en Oppem (een deel van de voormalige gemeente Brussegem).
De start was vanuit Willy Vandenberghecentrum, deze zaal was te klein voor zo'n evenement. De wandelaars konden uit een zestal afstanden kiezen. iedere wandelaar kreeg een poncho . Ik wandelde vandaag met de voorzitter en zijn vrouw en nog 2leden.We dronken eerst nog een koffie, vooraleer we aan deze tocht begonnen. Ook alle afstanden gingen door de Plantentuin. Er was degelijk controle, iedere wandelaar moest zijn armbandje tonen(die we bij inschrijving hadden gekregen)zodat we gratis door deze tuin konden wandelen.
Wandeltocht in de groene gordel ten westen van Brussel. Mooie vergezichten op de hoofdstad vanuit het pittoreske Oppem. Doorgang door 2 privé kasteeldomeinen.
De Sint Martinuskerk is de parochiekerk van de Vlaams-Brabantse plaats Meise, Het betreft een georiënteerde kruiskerk in voornamelijk laatgotische stijl, gebouwd in witte zandsteen. De kerk heeft een driezijdig afgesloten koor en een ingebouwde westtoren. Deze toren heeft twee geledingen en een Tudorboogportaal. De zijbeuken zijn als dwarskapellen opgevat, eindigend in puntgevels. De kerk ligt op een lichte verhoging en was vroeger omringd door een kerkhof.
Hier gingen we door de Plantentuin. De Plantentuin van Meise is een botanische tuin in de Vlaams-Brabantse gemeente Meise. Het is een van de grootste plantentuinen in de wereld. Agentschap Plantentuin Meise, voorheen de Nationale Plantentuin van België, een Federale Wetenschappelijke Instelling, is sinds 2014 een agentschap van de Vlaamse overheid. De plantentuin heeft twee onderzoeksafdelingen, een herbarium (ongeveer 4.000.000 collectiestukken), een bibliotheek en uitgebreide levende verzamelingen (20.000+ soorten). Samen met de Koninklijke Belgische Botanische Vereniging is de plantentuin verantwoordelijk voor het in 2010 geïntroduceerde wetenschappelijke tijdschrift Plant Ecology and Evolution.
Zicht op het kasteel van Bouhout
Het Kasteel (van) Bouchout (ook Boechout) is een kasteel dat gelegen is in de Belgische gemeente Meise. Het is een versterkt kasteel waarvan de oorsprong teruggaat tot in de 12e eeuw. Op het domein bevindt zich tegenwoordig Plantentuin Meise. Enkele mooie werkjes van bepaalde fotograven.
3 sympathieke dames Zicht vanop het Kasteel
Een hele mooie tuin, jammer er stond weinig in bloei. Nog een bovenzicht Zicht op de vijver
Zicht vanuit een ander invalshoek. Kunstwerk Wilde wingerd
Mooie tulpenboom
Nog een kunstwerk. Info betreft het kasteel.
Op weg naar onze rustpost in Oppem. Hier een zicht op Brussel. Na onze rust moesten we nog een lus maken
Afwisselend parcours met mooie vergezichten.
Hier wandelden we door een stuk privé Zicht op privékasteel Het Domein Terassel is een landgoed in de Vlaams-Brabantse plaats Meise, Eind jaren '90 van de 19e eeuw werd een villa in neorenaissancestijl gebouwd door Pierre Parmentier, die rentenier was te Schaarbeek. In 1914 werd deze villa door de Duitse bezetter in brand gestoken. Nadien werd het landhuis, tezamen met een koetshuis en stallen, herbouwd. Een grote en mooie tuin, De villa werd omringd door een landschapstuin van 4 ha. Voor de aanleg van de A12, in 1969, werd 1 ha van dit park opgeofferd. In het park staan enkele monumentale bomen. Het landhuis werd onder de naam Domein Terassel in gebruik genomen als restaurant annex zalencentrum. In 2017 werd de exploitatie stopgezet.
Soms waren de paden wat drassig. Terug zicht op de Martinuskerk.
De laatste rechte lijn alvorens we terug aan de start waren. Een prima wandeling, jammer van de te kleine zaaltjes.
Vandaag stond er een wandeling in Zedelgem op de agenda.De wandelclub 4 op een rij uit Zedelgem gaf er hun 32° Leeuwtocht.
Zedelgem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente ligt tussen Brugge en Torhout en telt ruim 22.000 inwoners. Zedelgem (in de volksmond Zilleghem) bestaat uit de deelgemeenten Aartrijke, Loppem, Veldegem en Zedelgem zelf. Zedelgem behoort tot Zandig Vlaanderen en de kom ligt op een hoogte van ongeveer 12 meter, terwijl de hoogte van de omgeving varieert van 9 tot 20 meter. De Plaatsebeek stroomt door het centrum en de Zabbeek stroomt iets ten noorden daarvan. Tot de nabijgelegen natuurgebieden behoren het Vloethemveld, in het westen, dat het vroegere munitiedepot herbergt en een beschermd landschap is. Ten oosten van de buurtschap De Leeuw vindt men het gemeentelijk domein Merkenveld, een bosgebied waarin zich ook een jeugdverblijf bevindt. Ook Doeveren bevindt zich deels op Zedelgems grondgebied. Op het grondgebied van Zedelgem bevinden zich ook enkele wandelpaden, namelijk Merkenveldpad, Sint-Maartenspad, Sint-Elooipad, Heirwegpad en Klytepad. Fietsroutes zijn de Boschvogelroute en de Zilleghemroute.
De start was vanuit het Spes Nostra en de wandelaars konden uit een ruim aanbod kiezen, ik koos terug om de 21km te wandelen. Het was te hopen dat het niet te veel ging regenen, want de voorspelingen waren niet gunstig. Gelukkig kon ik droog starten. Eerst een rondje Zedelgem met rust in de groene Meersen, daarna richting Snellegem en dan terug naar Zedelgem. Af en toe in het laatste gedeelte viel er wat lichte regen met tussenposen. Gelukkig was er veel wind zodat we toch nog droog waren toen we aankwamen. Geluk gehad betreft het weer.
Een rustige wandeling , had toch wat meer groen verwacht op deze wandeling.
Vandaag terug een wandeling maken bij de Vredeseilanden. Ditmaal was hun terrein Waardamme.
Waardamme is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Oostkamp, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De patroonheilige van Waardamme is Sint-Blasius. Het dorp ligt een tweetal kilometer van het centrum van een andere deelgemeente Ruddervoorde, en de twee kernen zijn tegenwoordig door een nijverheidsgebied met elkaar verbonden. Waardamme ligt in Zandig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 12 meter en is relatief bosrijk, vanwege de aanwezigheid van diverse landgoederen. De belangrijkste rivier is de Waardammerbeek die overgaat in de Rivierbeek en in noordelijke richting stroomt.
De startlocatie was ditmaal de Zaal Wara. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Ik besloot de 22km te wandelen, een prachtige natuurwandeling door het Kampveld, de Breidels en Nieuwenhovebos. Geniet even mee.
Het was een prachtige wandeling, proficiat aan de organisatie.
Vandaag ging ik wandelen naar Rollegem, het Multifunctioneel Centrum De Kindervriend, deed er hun Lentewandeling in samenwerking met WSK Marke. Deze wandeling opbrengst gaat volledig naar het instituut. Het MULTIFUNCTIONEEL CENTRUM KINDERVRIEND biedt ondersteuning aan kinderen en jongeren met een lichte, matige of ernstige verstandelijke beperking.
Rollegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Kortrijk het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Het landelijk dorp ligt een vijftal kilometer ten zuiden van het stadscentrum van Kortrijk, in het gebied tussen de rivieren de Leie en de Schelde. Het dorp wordt begrensd door Aalbeke, Bellegem en Moeskroen. In het zuiden van Rollegem, op de grens met het Henegouwse Lowingen (Luingne), ligt het gehuchtje Tombroek.
De start van deze wandeling was vanuit de sporthal en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Er waren 2 afstanden met een fotozoektocht voor de kinderen.
Ik koos voor de langste afstand. We kregen heel veel natuur met regelmatig wat afwisseling.
Het parcours van de 21km
Iedere wandelaar kreeg een appel en een zakje chips De eerste splitsing De kerk van Rollegem We gingen richting Bellegem via enkele mooie en rustige paden
Mooie vergezichten
Via mooie paden richting St Anna
Op weg naar de eerste halte, hier door de natuur aan het Don Bosco College
Aangekomen aan de rustpost. Hier moet ik een lus maken van ongeveer 5km.
Na de rust begon ik aan de lus. Het beloofde een hele mooie lus te zijn. Hier aangekomen aan de ingang van de Libelle. De zijkant nemen en dan richting het AZ.
Sommige struiken stonden al in bloei. Zicht op het AZ groeninge
Eenmaal uit de Libelle, de straat dwarsen en opnieuw door een nieuw aangelegd stuk natuur. Hier ging ik door het Doerakies, een soort themabos.
regelmatig plezierige voorstellingen.(hierboven een loopbrug) hangmatjes
veldtoilet
telefooncentrale na het verlaten van dit themabos, enkele paden volgen dit was de smerigste plaats , iets ervoor moest ik dwars door het water, hier viel dit nog mee.
op de terugweg naar de controle, deed ik opnieuw de Libelle aan , langs een andere zijde.
Hier verliet ik het stadsgroen de Marionetten Zicht vanop de Libelle richting St Anna
terug aangekomen aan de rustpost.
Na de tweede stop ging ik nu richting Aalbeke
Nu wat wandelen door een deel van het Preshoekbos.
Hier enkele mooie borden.
Aangekomen in Aalbeke, nog een 5tal km te gaan tot het einde. terugweg via paden en autoluwe wegen.
Een hele mooie en rustige wandeling. gelukkig heb ik geen regen gekregen, er waren 1745deelnemers.
Gisteren had ik familiale verplichtingen, dus niet wandelen, vandaag ging ik richting Kaster, waar de wandelclub De Textieltrekkers uit Vichte er hun jaarlijkse Aktivtocht hielden.
Kaster is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Kaster ligt op de zuidelijke helling van een oost-west georiënteerde heuvelrug die hier een maximale hoogte heeft van ruim 53 meter. Naar het zuidoosten loopt het niveau af naar de Schelde. In het westen ligt het Bassegembos. De Kasterbeek en de Nederbeek stromen in dit gebied.
Omstreeks 1920 werden schrabbers en pijlpunten uit het neolithicum aangetroffen. Hoewel de plaats doorsneden werd door de Romeinse heerweg van Bavai naar Oudenburg en ook de plaatsnaam Kaster van het Romeinse woord castrum afkomstig schijnt, werden nog geen resten van een Romeins legerkamp aangetroffen, hoewel er vondsten van Romeinse munten, scherven en stukken dakpan werden aangetroffen. In 1977 en daarna werden ook resten van een Romeinse nederzetting aangetroffen. In 1075 werd Kaster voor het eerst schriftelijk vermeld, als Castra. Daarbij werd Arnoldus de Castra als eerst bekende heer vermeld. De heerlijkheid was afhankelijk van de Abdij van Corbie. In 1559 wist Godfried van Bocholt de heerlijkheid te bemachtigen om deze later met veel winst terug te verkopen aan de Abdij. Door de godsdiensttwisten einde 16e eeuw werd Kaster zwaar getroffen, mede door de strategische ligging nabij de Schelde. Ook de tweede helft van de 17e eeuw bracht oorlogsellende met zich mee, eerst waren het invallen door de Fransen, en daarna kwam de Negenjarige Oorlog, waarbij keurvorst Maximiliaan II Emanuel van Beieren in 1695 een kamp opsloeg te Kaster, waar 50.000 manschappen gelegerd waren. In de loop van de 18e eeuw werd de infrastructuur aanzienlijk verbeterd, waarbij wegen werden verhard en bruggen over de Schelde werden gebouwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd te Kaster een Duits vliegveld aangelegd, maar bombardementen vonden pas plaats in 1918, toen de Duitse troepen zich terugtrokken.
De start was vanuit het OC Groeninge en de wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen. Ik koos voor de 20km, er was ook de wielerwedstrijd Kuurne Brussel
Kuurne die daar voorbij kwam en voor de nodige opstoppingen zorgde. De 6 tot 13km blijven in het gebied aan de linkeroever van de Schelde. De wandelingen gaan langs afgesneden rivierbeddingen en doorkruisen het glooiende terrein. Deze kant van de Scheldevallei bevat veel natuurschoon en mooie passages met in de verte zicht op de Vlaamse Ardennen terugkeren naar Kaster gebeurt over de kasseien van de Varentstraat of via de Galgestraat. De Varent is wel bekend bij de renners en de wielertoeristen wegens zijn venijnige kasseien. Het alternatief is de Galgestraat waarvan de naam natuurlijk verwijst naar de onaangename bestraffingen in vroegere tijden.
De tocht van 20km steekt de Schelde over naar Ruien en vandaar naar Berchem. Via zeer rustige wegen en verkeersvrije paden verken men de rechterkant van de Scheldevallei. Eenmaal terug in Kerkhove voor de 2°keer in het OC was het nog een kleine 4km te wandelen tot aan de startzaal
Een mooie winterse wandeling in een prachtig zonnetje. Er waren 1576 deelnemers.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fotografie en genieten van de natuur.
