Ik ben Sanne Vrolijkx
Ik ben een vrouw en woon in Ophoven (België) en mijn beroep is Helpende bij Proteion Sterrebosch.
Ik ben geboren op 24/11/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Twirling.
Pieter Ampe & Guilherme Garrido. -> Still standing you.
Informatie vooraf: Na Still difficult duet (2007), de eerste choreografische ontmoeting tussen de Belg Pieter Ampe en de Portugees Guilherme Garrido, openen de twee dansers in Still Standing You een vat vol dansjes en laten ze ons op hun kwajongensachtige manier een glimp opvangen van hun caleidoscopische kijk op vriendschap. Met een heel eigen danstaal wars van alles wat er in de hedendaagse dans leeft gaan ze schaamteloos op zoek naar wat ze voor elkaar betekenen. Wat is hun onderlinge verhouding? Zijn ze vrienden, partners, geliefden, rivalen of zelfs vijanden?
Het enige instrument daarvoor is de inzet van het eigen lichaam, de ironie van de krachtpatserij, de intensiteit van de jongensachtige vriendschap, het vermogen de eigen beperkingen om te plooien tot virtuositeit en de kracht om dat alles te bundelen in een dynamische voorstelling waar ruwheid, kwaadheid en liefde verstrengeld worden in één grote fysieke allesomvattende omhelzing.
Eigen verslag: In het begin vond ik het een vreemde voorstelling. Ik moest denken aan Women die ik ook al gezien had. Er was geen decor, geen muziek, alleen maar 2 mannen. Maar eens de voorstelling vorderde moest ik terug komen op mijn gedachten. Er zat eigenlijk heel veel humor verwerkt in de voorstelling, en ik heb goed kunnen lachen.
Informatie vooraf: Twist is een zorgeloze jongen, rijk aan ideeën. Twist verzamelt geheimen.
Hij rooft mensen van hun diepste geheimen en bewaart deze stiekem op de duivenzolder van zijn vriend Duifman. Wanneer Twist een verschrikkelijk geheim over zijn moeder ontdekt, tracht hij dit te verbergen Dit geheim blijkt hard om dragen.
Een verhaal over hoe groots kleine jongens kunnen zijn, over de onbreekbare liefde tussen moeder en kind en over hoe moeilijk afscheid nemen is.
Eigen verslag: Het was een hele mooie voorstelling. Er was ook een live orkest van kleine en grote gitaren die voor de nodige muziek zorgden. Er werdt ook heel veel gedast en deze voorstelling, maar dit stoorde me eigenlijk niet. Ook het verhaal zat mooi in elkaar. Hier en daar was er spraken van emoties, maar dat paste wel bij het toneel. Ik zou het zeker nog een 2de keer gaan kijken als ik de kans kreeg.
Vandaag hadden we contactdag op stage. Dit wil zeggen dat als we nog vragen hadden we vandaag de kans kregen om die te stellen en verder moesten we gewoon meedraaien zoals altijd. Maar er was een probleem. De kleuterschool was gesloten en er hing een brief op de deur dat de kleuterleidster staakten. Daar stonden we dan, we wisten niet wat we moesten doen want niemand had ons iets laten weten. Dus wij met z'n 3 naar de lagere school. Daar troffen we enkele leerkrachten aan van het lager onderwijs. Aangezien de school evengoed voor opvang moest zorgen mochten we daar blijven en zorgen voor de kinderen die wel op school waren. We hebben eerst naar Kaatje gekeken en daarna een koekje gegeten. Toen het gestopt was met regenen zijn we even naar buiten gegaan want je merkte wel aan de kleuters dat ze te lang binnen hadden gezeten. Na de speeltijd hebben een paar kleuters nog verder naar Kaatje gekeken en de andere kleuters gingen kleuren. En toen was het tijd voor de middagpauze. We hebben samen met de kleuters onze boterhammen opgegeten en zijn toen weer even naar buiten gegaan. Na de speeltijd hebben we samen met de kleuters en de leerlingen van het eerste leerjaar geturnd. We hadden samen met meester Patrick een parcours uitgewerkt. De kleuters vonden het fijn en wij ook.
Ik ben vandaag weer een dag naar de kleuterklas geweest. Ik heb een nieuw kindje erbij. Een jongetje. Een maand geleden woonde hij nog in Spanje en is opeens naar hier verhuisd. Dus hij verstaat nog geen nederlands en hij kan het ook nog niet spreken. Maar gelukkig komen we er wel door gebruik te maken van gebaren. Eens hij langer in België is zal hij snel nederlands kennen. Het is ook leuk om te zien dat hij al vriendjes gemaakt heeft. Ik heb vandaag ook weer meegespeeld met de kleuters. We hebben samen in de bouwhoek gespeeld en we hebben een gezelschapsspel gespeeld. Ik heb ook geholpen met het begeleiden van een werkblaadje. En zoals alle andere dagen, was deze dag ook weer snel voorbij. Op naar de volgende keer.
Vandaag heb ik al mijn laatste oberservatiestage gehad. Het is allemaal voorbij gevlogen. Vandaag was het een leuke dag op stage. Ik ben samen met de kleuters en mijn mentor naar een toneel gaan kijken. En als je dat een keer meemaakt dat zie je dat er toch heel veel bij komt kijken. Iedere kleuter moet een fluoriserend vestje aan, je moet ze allemaal in het oog houden zodat je niemand verliest. Maar het was een hele leuke ervarign. Het was een mooi toneel en de kleuters vonden het ook mooi. Ze hebben goed kunnen lachen. Toen we terug moesten vertrekken aan het cultureel centrum waren we een vestje kwijt en uiteindelijk hebben we het ook niet terug gevonden. 's middags had ik voor de eerste keer bewaking tijdens het middag eten. Ik had er best wel zenuwen voor want sommige kindjes eten middag, andere soep, en anderen hun boterhammen. Maar eigenlijk waren mijn zenuwen voor niks want het was heel goed verlopen. En na de middag hebben de kleuters vrij mogen spelen omdat ze dat bijna nog niet hadden gedaan vanwege het toneel. Ik heb toen samen met een paar kleuters het huis van Sinterklaas gebouwd. En toen was weer een dag voorbij.
Informatie vooraf. In deze familiemusical, naar de bekende boeken van Harmen van Straaten over het brandweerolifantje Spuit Elf, zien we grote heldendaden van een kleine brandweerolifant.
Spuit Elf is een kleine olifant die, net als de grote olifanten, bij de brandweer wil. Want de brandweerolifanten rijden in een mooie brandweerwagen en ze hebben een sirene! En je mag branden blussen als je brandweerolifant bent; lekker water spuiten en met ladders in de weer zijn. En poezen redden uit bomen. Maar Spuit Elf is nog zo klein en vaak komt hij te laat. Dan is de brandweerwagen al weg en moet hij op zijn fietsje naar de brand. Maar als ze de grote brand in het gemeentehuis niet kunnen blussen, hebben ze Spuit Elf ineens hard nodig. En dan zal hij moeten laten zien dat een kleine olifant tot grote dingen in staat is
Eigen verslag. Het was een GEWELDIGE voorstelling. Er werdt gewerkt met hele grote handpoppen van wel een meter groot. In de voeten was een opening zodat de acteurs hun eigen voeten erin konden steken en zo konden ze met de poppen wandelen. En de armen lieten ze bewegen doordat ze hun eigen armen erin staken. Het verhaal zelf zat ook heel mooi in elkaar en had een hele goede waarde. Het decor was ook heel mooi. Er werdt regelmatig gewisseld van decor. Het lichtinval was ook goed. Er werdt echt met het licht gespeeld. Als de kleine olifant droevig was dan werdt het licht gedoofd en was de kleine olifant blij dan was er fel licht. De arteurs waren ook goed verstaanbaar en er werdt gebruik gemaakt van bijpassende muziek. Het is echt de moeite waard om het zelf ook eens te gaan bekijken. Zeker een aanrader!
Vandaag ben ik voor de tweede keer naar de kleuterklas geweest. En ik heb vandaag de kans gekregen om een turnles te volgens want mijn kleuters hadden net vandaag turnen. Zo heb ik de mogelijkheid gekregen om te kijken hoe de meester turnles geeft en wat zijn gewoontes zijn. De kleuters vonden het turnen heel fijn en ze waren ook heel actief. Ik kijk er al naar uit om mijn eigen eerste turnles te geven. En vandaag heeft een kleuter ook getest hoever ze kan gaan bij mij. Dat is natuurlijk wel een vervelende situatie. Maar mijn mentor heeft me tips gegeven hoe ik daarmee moet omgaan. Ik heb vandaag ook met de kleuters gespeeld op de speelplaats. We hebben voetbal gespeeld. En natuurlijk voor ik het wist was de dag weer om. Het gaat altijd zo snel als ik bij mijn kleuters ben.
Er was eens een klein, maar dapper meisje. Ze woonde bij een gezinnetje dat bestond uit een mama, papa, broer en zus. Op het eerste zicht was het een gelukkig gezinnetje, maar na enkele jaren kwam daar verandering in. Het klikte niet meer zo goed tussen de mama en papa dus besloten ze uit elkaar te gaan. Uiteindelijk was dot beter voor iedereen. Toen bestond het gezin uit een mama, broer, zus en het kleine dappere meisje.
Het gezinnetje was gelukkig en het leven ging zijn gangetje. In het begin hadden ze het wat moeilijk, maar samen stonden ze sterk. Omdat er geen vaderfiguur meer was binnen het gezin nam de grote broer deze taak op zich. En hij slaagde er goed in.
Maar er volgde weer een tegenslag. De mama van het gezin werdt ernstig ziek. Het gezinnetje was bijna hun mama verloren. De mama heeft 3 maanden in het ziekenhuis gelegen. Het kleine dappere meisje stond er helemaal alleen voor samen met haar broer en zus. Samen hielden ze het huishouden recht. Ze onderhielden het huis, de tuin en het papierwerk moest ook gebeuren. En het lukte heel goed onder hun 3.
Maar daar bleef het natuurlijk niet bij. Toen de mama in het ziekenhuis lag, was ze haar eigen mama verloren. Maar omdat de mama nog niet volledig hersteld was mocht ze niet naar de begrafenis. Maar ook deze moeilijke periode overleefde het gezinnetje. Ze kwamen er alleen maar sterker uit.
Op een dag werden de broer en zus van het kleine dappere meisje verliefd. En omdat ze zo verliefd waren besloten ze om te gaan samen wonen met hun partner. De grote broer gaat zelfs trouwen binnekort. Het kleine dappere meisje heeft ook een partner, maar ze moeten eerst nog wat aan het huisje werken voor dat ze kunnen verhuizen. dus voorlopig woont het meisje nog bij haar mama.
Iedere woensdagavond was het kleine dappere meisje niet thuis. Dan was ze trainen. de hobby van het kleine dappere meisje was twirling. Dit doet ze al sinds ze 4 jaar was. Ze ging altijd kijken naar haar zus en ze wou dit zelf ook doen. Sinds 2 jaar geeft het kleine dappere meisje ook les aan andere meisjes. Ze is benoemd tot trainster. Het is nu een drukke periode, want 26 november organiseren ze aan schowavond.
Het kleine dappere meisje had een passie voor jonge kinderen. Ze speelde graag met jonge kinderen en ze zorgde er ook graag voor. Daarom heeft ze gestudeert voor kinderverzorgende. Maar daar wou ze het niet bij laten. Haar droom was om kleuterjuffrouw te worden. En deze droom gaat ze waarmaken. Ze studeert nu aan de Xios Hogeschool in Hasselt.
Het verhaal wat ik net verteld heb gaat over een klein dapper meisje. Maar jullie willen zeker weten over wie het verhaal gaat. Het verhaal gaat over een meisje genaamd Sanne Vrolijkx
Welkom op mijn nieuwe blog. Mijn naam is Sanne Vrolijkx en ik studeer aan de Xios Hogeschool. Mijn studiekeuze is kleuteronderwijs. Buiten mijn studies heb ik ook een hobby namelijk twirling. Sinds mijn 4 jaar oefen ik deze hobby uit. Ik heb al tal van optredens meegemaakt en verzorgd samen met mijn groepsleden. Daarnaast ga ik ook werken in een verzorgingstehuis in Nederland. Hier werk ik al 3 jaar. Ik heb het geluk dat ze zo flexibel zijn want als het druk is op school krijg ik vrij.
Via deze blog wil ik jullie op de hoogte houden van mijn avonturen in de kleuterklas, en mijn avonturen van de Xios.
Informatie vooraf. WOMEN is een erg fysieke dansvoorstelling van Ugo Dehaes met acht danseressen. Acht dansende dames in zwarte jurken én van verschillende leeftijd, van piepjong tot middelbare leeftijd. Het is fantastisch wat de choreograaf er mee doet. Een krachtige, haast mannelijke danspartij met mooi afgeronde vrouwelijke hoeken. Wat de oudere danseressen doen dwingt zondermeer respect af. Oude bekenden uit de dans als Marie De Corte, Ida de Vos, Karin Vyncke staan perfect hun mannetje tussen het jongere grut. Hun dans draagt jaren ervaring en geschiedenis mee en dat maakt de voorstelling mooi gelaagd. Heerlijk om naar te kijken, inclusief het zuchten, hijgen, kreunen en puffen van de dames. De jonge Vlaamse choreograaf Ugo Dehaes heeft een bijzonder parcours achter de rug. Hij begon pas te dansen op zijn 18de, volgde een jaar klassiek ballet en slaagde voor de ingangsproef voor P.A.R.T.S. Na zijn opleiding danste hij meteen bij de hedendaagse top, bij Meg Stuart. Daarna richtte hij samen met Charlotte Vanden Eynde Kwaad Bloed op. Hij maakte om de twee jaar een voorstelling en danste voor choreografen als Arco Renz, Gisèle Vienne, Nada Gambier en Heine R. Avdal.
Eigen verslag. Het eerste wat me opviel was, dat er maar 7 danseressen waren i.p.v. 8 zoals gezegd was. Ik vermoed dat er een danseres ziek was of dergelijke maar hier is niets over gezegd geweest. De danseressen waren van verschillende leeftijden en van verschillende posturen. De voorstelling werdt natuurlijk gebracht. De danseressen waren allemaal in het zwart gekleed en er was geen sprake van een decor. Het lichtinval was sober maar zorgde wel voor de nodige sfeer. De danseressen hebben tijdens de voorstelling niks gezegd. Ze maakte wel gebruik van geluiden zoals: zuchten, hijgen, kreunen, puffen schreeuwen,... In het begin vondt ik het maar een rare voorstelling maar uiteindelijk heb ik er veel respect voor. De danseressen hebben namelijk 70 min aan 1 stuk door gedanst zonder pauze. En als je dan bekijkt dat er een danseres was van rond de 50 jaar, hoedje af daarvoor.
