De middagwarmte in Bangkok is voor mij bijna ondraaglijk. Daarom besloot ik in de voormiddag een park in het centrum van Bangkok te bezoeken en tegen de middag binnen te kruipen. Het Lumphinipark is ongeveer 56 hectare groot. Het park is zeer groen en bevat een groot kunstmatig meer waar bezoekers een boot kunnen huren. Rond het park is er een wandelweg voorzien van 2,5 km... de ideale manier om heel het park rond te gaan. Na 1,5 km vond ik een bankje waar ik gezellig mijn boek begon te lezen in de schaduw. Op een gegeven moment passeerde er een Thai die een gesprek met me begon. Ik had verstaan dat hij masseur was in het boxingstadium van Bangkok. Ineens begon hij mijn nek en schouders te masseren, dan mijn armen en vervolgens mijn gezicht... Tof, dacht ik, een gratis massage... Wat zijn de Thaise mensen toch vriendelijk!! I wish... Soms ben ik toch nog heel naief zenne. Aan zijn afwachtende houding kon ik afleiden dat er verwacht werd dat ik ervoor betaalde... Heb dat dan maar gedaan maar heb wel weer een les geleerd!
Tegen 12.30u kwam ik aan Big C, een van de vele shopping centers in Bangkok. Op het gebouw werd de temperatuur weergegeven, 36 graden!!!! Daarom dat ik zoveel moeite had om de warmte te verdragen! Lekker gegeten, rondgewandeld in de mega grote supermarkt en genoten van de airco. Rond 16.30u was ik terug in het guesthouse. Ik merkte dat ik een beetje uitslag had onder mijn oksels maar niks alarmerend.
Na het douchen en lezen trok ik andere kleren aan ( lange broek + lange mouwen) en ging ik gezellig rondwandelen op Khao San Road en wat eten. En net als je denkt dat je zowat alles bent tegenkomen.... Na een uur wandelen moest ik terug naar het guesthouse want ik had vreselijke jeuk over mijn lichaam. Na het uitdoen van mijn kleren zag ik dat heel mijn lichaam vol stond met rode plekken en kleine blaren, voornamelijk mijn rug en mijn benen. En jeuken.... niet te doen!!! Gelukkig had ik van de dermatologe een zalf gekregen tegen jeuk en uitslag. Ik vermoed dat het komt van de waspoeder in mijn kleren. Tijdens mijn verblijf in Koh Mak had ik het meeste van mijn kleren handmatig gewassen en had ik moeite om al de zeep eruit te krijgen. Gelukkig had ik nog enkele kledingstukken die ik niet zelf had gewassen die ik de volgende dag dan zou kunnen dragen. Veel nachtrust heb ik die nacht niet gehad, het was vooral vechten tegen de jeuk en proberen niet te krabben...
Mensen die eerder naar Bangkok waren geweest, hadden me gezegd dat het zeker de moeite was om Chinatown te bezoeken. Dichtbij mijn guesthouse stopt de Chao Praya River Express boot. Een erg ontspannen manier van reizen door Bangkok. Je omzeilt er alle files mee, hebt niet te maken met stank en je hebt ook nog een fris windje te pakken. Maar Chinatown viel me tegen, vond het helemaal niet gezellig: veel drukte, smalle straten waar je amper in kan wandelen en ik vond de mensen er niet vriendelijk. Enkel Wat Trimitr met de gouden boeddha was de moeite waard... Ach, misschien lag het ook een beetje aan mij: de warmte, de vermoeidheid,... Na 2u rond wandelen ben ik maar gewoon vertrokken uit de drukte naar andere tempels in de buurt.
Ik moet zeggen, Bangkok heeft toch de mooiste tempels van Thailand, zeer indrukwekkend. Na Chinatown bezocht ik eerst Wat Pho met de bekende liggende boeddha, zeer groot en mooi!!!! Vervolgens nam ik de ferry naar de overkant van de Chao Praya river om de Temple of the Dawn te bezoeken. De temple heeft een soort toren ( ongeveer 66m hoog) volledig bezet met porselein, zeer mooi met het zonlicht erop. Via een zeer steile trap ( heb geen hoogtevrees maar daar neep ik hem toch even ) kon je tot op serieuze hoogte geraken en had je een mooi zicht over een deel van Bangkok. Deze tempel was de moeite waard om te bezoeken.
Net zoals de vorige dagen was ik 's avonds echt moe en heb ik niet veel meer uitgespookt. Citytrips zijn, door de vele afstanden die je aflegt, toch altijd zeer vermoeiend....
Zoals jullie misschien ook in Belgie op het nieuws hebben kunnen zien, was 5 december de 84ste verjaardag van de koning. Hij is momenteel de langst heersende koning in de wereld nl. al 61 jaar. Dat de inwoners van Thailand fier zijn op hun koning, was me al zeer vlug duidelijk in het begin van mijn trip. In elk dorp vond ik wel minstens 1 afbeelding van de koning en/of de koningin. Elk jaar is het dan ook groot feest rond 5 december, dit jaar waren de festiviteiten van 4 tem 9 december. Mijn guesthouse lag op wandelafstand van het Grand Palace en kon ik gemakkelijk een kijkje gaan nemen hoe ze het juist vieren, de activiteiten vonden plaats vanaf 17u.
's Middags bezocht ik een tempel dichtbij Khao San Road en heel toevallig begon er juist een dienst ter ere van de koning. Voor de start werd er rondgegaan met bekers cola en werd er me ook een gegeven, heel lief. Vervolgens namen de monks van de tempel plaats op een speciaal voorzien verhoog en begonnen ze te chanten. Aangezien ik tijdens de 10 daagse meditatie ook had gechant, herkende ik sommige stukken en woorden. Was wel tof... Meezingen lukte me echter niet, was al redelijk veel van de woorden vergeten. Tijdens het chanten hielden de monks een stuk koord vast dat op het einde terug werd opgerold. Op tv heb ik gezien dat de monks tijdens de viering van de koning dat ook deden, de betekenis ervan weet ik echter niet. Na het zingen aten de monks hun maaltijd in de tempel.... Toffe aan de viering/boeddhisme is dat helemaal geen stijf gebeuren is. Mensen komen en gaan. er wordt gepraat ondertussen, er hangt een heel gemoedelijke sfeer,.... Zou het bijna gezellig durven noemen.
In de namiddag was ik redelijk moe en deed ik een middagnap. Rond 17.30u vertrok ik naar het Grand Palace, klaar voor het feest. De straten rond het paleis stonden vol met kraampjes met eten en hebbedingetjes. Het grasplein voor het Grand Palace was mooi aangekleed met gekleurde lichtjes en in het midden het grote podium. Op schermen werd de viering gevolgd ( wel zonder geluid). Na het bekijken van de kraampjes nam ik plaats op het grasveld tussen de menigte. De meeste mensen hadden een roze of blauwe t-shirt aan, kleuren die het koningshuis vertegen-woordigen. En dan wachten...
Zoals de meeste van jullie al weten, is mijn blaas niet al te groot. En na een 45 minuten was het dan zover, ik moest naar het wc en had honger. Aangezien ik nergens een wc had gezien, had ik het subliem idee om even terug naar het guesthouse te gaan en snel iets te eten. In totaal was ik ongeveer 1u weg en ja hoor, net dan was het het vuurwerk... Typisch, vuurwerk gemist! Ik ben wel teruggekeerd naar het plein om naar de optredens te gaan kijken ( ook al hoor ik het niet graag) en het lichtspel op de muren van het Grand Palace te aanschouwen ( zeer mooi!). Om 23u was het laatste optreden gedaan en vertrok iedereen naar huis. Spijtig dat ik het vuurwerk heb gemist maar het was een belevenis om zo'n groot feest mee te maken tussen de Thaise mensen. Wat me opviel, was dat er geen bier werd geschonken en gedronken tijdens de festiviteiten... Dus geen zatte mensen gezien die je bij ons dan wel aantreft!
Bangkok... Zoals iedereen al tegen me zei: druk en warm! Duidelijk een echte wereldstad, groot verschil met Parijs.
Tijdens het weekend is er in Bangkok de JJ Markt. De Chatuchak weekend markt in Bangkok (ook J.J. genoemd Jatujak) is ongelofelijk groot. Op ongeveer anderhalve vierkante kilometer staan meer dan 5.000 marktkramen. Sommigen beweren zelfs dat het er nog veel meer zijn.
Als je van winkelen en afdingen houdt is de weekend markt verplichte kost. De markt is erg populair bij toeristen en buitenlanders maar ook bij de Thai zelf. In het weekend trekt de markt 200.000 bezoekers per dag (zaterdag en zondag) waarvan 30% buitenlanders.
Indrukwekkend om te zien. Het ene kraam naast het andere waar je alles kan vinden: kledij, schoenen, kunst, handicraft, meubelen, keukengerief, eten,... Echt alles. Sommige onder jullie zouden dit het paradijs hebben gevonden. Helaas niet voor mij, ben al geen grote fan van winkelen en als ik dan nog eens bij alles moet gaan afdingen dan is het plezier er snel af. Na een 2-tal uur heb ik de skytrain genomen om de binnenstad wat te verkennen. ( regio rond de shoppingscenters) Tot mijn spijt kosten de kleren hier evenveel als bij ons en huizen de malls voornamelijk de duurdere merken, alvast in de malls die ik vandaag heb bezocht.
Tegen avondeten teruggekeerd naar de Khoa San Road, gedeelte in Bangkok waar de backpackers verblijven en waar het iets rustiger is dan in het centrum. Dankzij een tip van iemand heb ik een guesthouse gevonden waar ik voor 7,5 euro per nacht kan slapen, niet slecht voor in een wereldstad he!
Richard, die ik had leren kennen in Chiang Dao, had me laten weten dat hij van 2 tem 4 december in Bangkok zou zijn. Leek me de ideale gelegenheid om mijn eerste avond in Bangkok door te brengen in gezelschap. Onmiddellijk na mijn aankomst in Bangkok ( rond 18u) een taxi genomen en skytrain zodat ik Richard en een bevriend koppel kon vergezellen tijdens het eten, Koreaanse BBQ ( niet echt mijn ding). Vervolgens waren we gaan wandelen in het centrum, Bangkok heeft een groot aantal megashoppingcenters ( echt mega!) die de kerstversiering al hadden buiten gezet, uiteraard even indrukwekkend. En dan was het tijd voor een cocktail voordat we naar een Thaise nachtclub gingen. Het bevriende koppel bestond uit een een Amerikaan met zijn Thaise vriendin. Haar vriendin gaf een feestje in de club en we mochten mee. De club bestond uit twee zalen: dance en hiphop, redelijke fancy club maar het lukte toch om op mijn slippers binnen te geraken. Aangezien ik niet wist dat we naar een club gingen, was ik er niet echt op gekleed. Om de Aziaten uit hun bol te zien gaan, was weer een nieuwe ervaring, wel grappig om zien soms. De perfecte eerste avond in Bangkok....
Alles nog dik in orde met mij... wist niet dat het al zo lang geleden was dat ik nog iets had geschreven.
Na lang twijfelen over naar welk eiland ik zou gaan, had ik uiteindelijk gekozen voor het minder bekende Koh Mak. Koh Mak ligt ten Zuiden van Bangkok op zo'n 6u rijden + varen. Het eiland heeft een oppervlakte van 16 km2 en is daarmee het derde grootste eiland van het Koh Chang Marine Park. Op Koh Mak wonen slechts een paar honderd mensen. De lokale bewoners zijn vooral actief in de landbouw.
Ik had de perfecte keuze gemaakt, het ideale eiland om mee af te sluiten. In een basic maar mooie bungalow kon ik genieten van de witte stranden, het azuurblauwe water, de palmbomen, het lekkere eten, de weinige toeristen, de relaxe sfeer, het zeer warme weer en de ongelooflijk lieve mensen. Hier voelde ik me als toerist echt welkom.... Een eiland dat ik zeker aanraad!!!
En wat doet een mens er dan een hele week? De eerste dag kwam ik er de Noorse tegen van in Pai en samen hadden we een fiets gehuurd om het eiland rond te rijden. (Wel even erbij vertellen dat zij zeer sportief is en veel doet aan mountainbiken en spinnen.) Koh Mak is niet vlak maar heeft op regelmatige basis de toffe hellingen en afdalingen. Tja, zo goed ben ik niet in vorm. Terwijl de Noorse zonder een spatje zweet of gehijg de hellingen op reed, was het voor mij een zware workout! Op bepaald momenten heb ik echt moeten wandelen omdat ik de helling niet opgeraakte... Beschamend! Naast strand en water waren er op het eiland vooral de rubber- en ananasplantages te bewonderen. En af en toe een verborgen resort, mooi!
Omdat ik al mijn foto's ben verloren, besloot ik om de volgende dag nog eens een snorkeltrip te doen. Een gezellige dag met - wederom - aangename mensen maar het snorkellen zelf was minder imposant dan in Koh Lanta: minder mooi onderwaterleven. Ook de duikers die ons vergezelden op de trip hadden dezelfde mening.
Op woensdag was het nog eens tijd om een kookcursus te volgen. In Chiang Mai had ik dit ook gedaan maar dat was in een grotere groep zodat je bijna geen achtergrond informatie kreeg over de kruiden en ingredienten. Bij Leng - onze lerares - was het helemaal anders. Zij werkt met groepen van max. 4 personen, heeft een graduaatsdiploma agricultuur en was vroeger chefkok. Wat een verschil in positieve zin!!!! Veel geleerd, veel gekookt en veel gegeten!!! En... ik heb opnieuw een kookboek!!!
De laatste twee dagen was het lekker ontspannen: boek lezen, wandelen op het strand, gaan zwemmen, veel fruit gegeten, was gedaan,... Vooraf was ik bang dat ik me zou vervelen maar helemaal niet, ik heb mindfull genoten van mijn laatste dagen op een paradijselijk eiland. Goed wetende dat het niet voor direct zal zijn dat ik dat nog eens zal kunnen doen...
Rond 7u begonnen ze in de trein met de bedden stilaan terug te veranderen in zetels. Bij het opendoen van mijn gordijnen verschoot ik toch even. Ondertussen reden we door Ayuttahya en kon ik met mijn eigen ogen de wateroverlast aanschouwen. Langs beide kanten werden we omringd door het water, af en toe een Thais die in zijn bootje aan het dobberen was. Gedurende het laatste 1,5u ( tot in Bangkok) niks dan water. Sommige gezinnen leefden tijdelijk in tenten in treinstations.Onvoorstelbaar, wetende dat de toestand al veel verbeterd is. Wat moet dat wel niet zijn geweest... Misschien niet gepast om te zeggen maar de ' vernieuwde' omgeving was zeer mooi en trok nieuwe inwoners aan nl. de vogels. Vele soorten in grote aantallen. Ik heb ook tientallen ooievaars gezien, echt mooi... Straalde ook rust uit. Bij het binnenrijden van Bangkok veranderde dit... Vele verarmde wijken stonden onder water, hele gezinnen leefden in grote tenten op bruggen of op verhoogde stukken wegdek. Op sommige plaatsen stonden ze zelfs tot aan hun middel in het (vieze) water. En overal vuil en vuilniszakken, er is daar nog heel veel werk aan de winkel! Het zal nog lang duren eer alles terug is zoals voordien....
Voor ik naar het drukke Bangkok trek, wil ik nog enkele dagen op een klein eiland doorbrengen. Voor de rust en zodat ik opnieuw foto's kan maken van paradijselijke stranden. Dit betekent uiteraard een lange tocht aangezien ik helemaal in het Noorden zat. Mijn verbindingen verliepen allemaal zeer vlot. Alleen was er weer een Thai die aan mijn billen zat in de taxi. Wederom... jakkie!!! In CHiang Mai aangekomen kon ik gelukkig nog een ticket voor de slaaptrein boeken. 18u in de bus leek me wat te lang en mijn achterste deed al zeer van vorige busritten. Al bij al is de slaaptrein een aangename manier om te reizen, ik heb toch meerdere uurtjes kunnen slapen op mijn 'bed'. ( treinreis van 18u tot 9u)
Ik wou in Chiang Rai de boot van 10.30u halen die me naar Tha Ton zou brengen. Rekening houdend met een busrit van 2,5u naar Chiang Rai betekende het dat ik al om 6u uit de veren moest. De boot, momenteel enkel nog door toeristen gebruikt, vaarde over de Mae Nam Koh langs mooie heuvels met rijstvelden. De rit duurde 3,5u en voor het grootste deel van de tijd zat ik alleen in de boot. Door het vroege opstaan was het af en toe wel black out bij mij. Mijn achterste vond het ook wel een pijnlijke bedoeling, zeker na meer dan 3u zitten op een dun kussen. Bij aankomst in Tha Ton zag ik bovenop de berg een groot boeddha beeld en een tempel staan. Om op deze dag toch nog iets actiefs te doen, maakte ik de wandeling naar boven. Er waren 8 levels met telkens een panaramaview. De helling was redelijk steil maar het zicht bovenaan... Waaw! Het mooiste zicht dat ik tot nu toe al heb gezien in Thailand: de kronkelende rivier tussen de kleurschakeringen van de tientallen rijstvelden, omgeven door bergen, zover je kon zien. Magnifiek!!!
Op de terugweg kwamik een Zwitsers tegen ( ong. 55 jaar) en die graag gezellig samen iets eten 's avonds. Waarom niet? Had het beter niet gedaan... Hij probeerde steeds charmant te doen ( slijmen dus) en maakte precies wat avances... jakkie, om misselijk van te worden! Blij dat hij weg was....
Fiets gehuurd, lunch laten inpakken,... Gepakt en gezakt voor de tocht. Tijdens de 1ste afdaling begaven de remmen het, gelukkig dat ik nog niet te snel reed en me kon tegenhouden, anders had ik met hoge snelheid in de rivier beland! Terug voor 2de fiets... Ik probeerd het pad langs te rivier. Ik zeg 'probeerde' want om de haverklap liep het pad dood en hernam deze wat verderop. Frustrerend! Na 1u een zand/bosweg gevolgd maar meters verwijderd van het water en de rijstvelden. Uiteindelijk heb ik moeten terugkeren, geen deftig pad te vinden. Spijtig want de foto' van de Lonely Planet waren echt de moeite...
