Inhoud blog
  • Public enemies
  • Een artistieke western
  • Marilyn en Yasmine
  • Opmerking van Franz Kafka
  • Drie sterfgevallen
    Zoeken in blog

    Beschouwingen

    24-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Public enemies
    Ik kan het niet laten om nu al de nieuwste film van Michael Mann "Public enemies" te bespreken. Vooral omdat er nogal tegengestelde meningen over verkondigd worden. Voor sommigen is het een meesterwerk, voor anderen maar een middelmatige film. Deze laatsten halen dan als argumenten het erg schematische verhaal aan dat niet goed genoeg zou uitgewerkt zijn, er zijn er ook die zich vragen stellen over de schaars belichte scènes. Het is duidelijk dat die scènes wel degelijk door de regisseur zo gewild zijn, ik kan me moeilijk voorstellen dat een perfectionist zoals Michael Mann niet ziet of een scène goed of niet goed is belicht. Het ziet er inderdaad soms nogal donker uit maar rekening houdend met de periode waarin de handeling plaats vindt zal dat wel het soort licht geweest zijn waarmee een kamer toen werd verlicht. En dan het volgens sommigen zwakste punt van de film: het verhaal. Ik moet eerlijk zeggen dat me dat niet stoort zeker niet wanneer er gefilmd wordt in zo een stijl en op zo een niveau. Mann concentreert zich op de hoofdlijnen, de rest moet men er als toeschouwer bij denken. Geef mij maar een simpel rechtlijnig verhaal zodat ik de tijd heb om te kijken naar de beeldcomposities en de camerabewegingen, liever dat dan een nodeloos ingewikkelde constructie die in feite afleidt van de verfilming zelf. Voor de rest bekijk ik "Public enemies" als een .....romantische film want naarmate het verhaal vordert en zeker naar het einde toe wordt het duidelijk dat de liefde tussen John Dillinger en Billie Frechette het hoofdthema is. En dit wordt erg aangrijpend weergegeven door de schitterende vertolkingen van Johnny Depp en Marion Cotillard. Door hun talent sluipt een grote dosis emotie de film binnen. Dat zij erin geslaagd zijn om dit te verwezenlijken ondanks de talrijke spectaculaire schietscènes is werkelijk een krachttoer. Ik kan dus elke filmliefhebber aanraden om naar deze film te gaan kijken, weggegooid geld is het zeker niet, wel integendeel.

    24-07-2009 om 08:50 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    21-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een artistieke western
    In 1963 regisseerde Martin Ritt de western "Hud". Er zijn zo direct drie dingen die opvallen. Deze film is in een prachtig zwart-wit (meer grijs) gefotografeerd, de beeldcomposities zijn strak en afgemeten en pas naar het einde toe hoort men wat muziek. Het spreekt dus voor zich dat we hier te maken hebben met een erg sobere film. Het verhaal is erg simpel, er gebeurt bijna niets al wordt er wel geleidelijk een onderhuidse spanning voelbaar die op het einde tot uitbarsting komt. Alles draait om de relaties tussen de vier personages die vertolkt worden door talentvolle acteurs die een pakkende en sobere interpretatie ten beste geven. Ik vermeld hier de twee belangrijkste, Paul Newman en Patricia Neal, acteurs die ook in andere films hun groot talent al hadden tentoon gespreid. Om al deze redenen bestempel ik "Hud" dus als een artistieke western, het herontdekken meer dan waard.

    21-07-2009 om 08:45 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    14-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Marilyn en Yasmine
    Op het einde van haar leven werd Marilyn Monroe een maand geïnterneerd in een psychiatrische instelling. Toen men haar als therapie voorstelde om te naaien en te breien weigerde ze dit. Daarop vroeg men haar waarom zij dacht dat zij anders was dan de andere patiënten waarop zij reageerde met: "Ik bén gewoon anders." Een paar jaar geleden zei Yasmine in een interview dat zij bij haar partner voor het eerst zichzelf kon zijn. Wanneer die relatie dan op de klippen liep bleef zij dus vereenzaamd achter. Zowel bij Marilyn als bij Yasmine was er sprake van anders-zijn, een anders-zijn dat blijkbaar door hun omgeving niet werd geaccepteerd. De gelijkenissen tussen deze vrouwen is frappant: beiden kozen zij voor een artiestennaam met alle gevolgen van dien, alle twee werden zij op handen gedragen door het publiek, in die mate zelfs dat men van hen dingen tolereerde die men van anderen nooit aanvaard zou hebben, én zij werden bewonderd door zowel mannen als vrouwen. Toch voelden zij zich enorm eenzaam. Dat zij daar erg onder geleden moeten hebben lijkt me duidelijk anders hadden zij nooit gekozen voor zo een onherroepelijke oplossing. Ik denk dus dat wij hun psychische pijn nauwelijks konden vermoeden.

    14-07-2009 om 07:41 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opmerking van Franz Kafka
    Ik ontdek hier toevallig een interessante opmerking van de bekende schrijver Franz Kafka: "Er moeten dikwijls lange jaren voorbijgaan voor het oor voor een bepaald verhaal rijp wordt. Maar de mensen, zoals onze ouders en in het algemeen alles wat wij liefhebben en vrezen, moeten sterven opdat wij ze goed begrijpen kunnen". Jammer genoeg lijken deze zinnen veel waarheid te bevatten. Jammer, omdat wij dus altijd te laat zijn om in te zien wat de hoofdbekommernis van een bepaald persoon was en waarom.

    03-07-2009 om 12:34 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drie sterfgevallen
    Het was me nogal een week, verleden week! Op een paar dagen tijd stierven drie bekende mensen: Karel Van Miert, Yasmine en Michael Jackson. Toch wil ik hier even uiteenzetten waarom het overlijden van Yasmine me het meest heeft geraakt. Eerst iets over de andere twee. Karel Van Miert heb ik altijd beschouwd als een bezadigde en integere politicus die met het voorzitterschap van de SP en zijn carrière in de Europese Commissie baanbrekend werk heeft verricht. Toen hij dan op 67-jarige leeftijd stierf was hij over zijn hoogtepunt heen, zijn carrière lag om zo te zeggen achter hem. Over Michael Jackson kunnen we hetzelfde zeggen: in de jaren '80 heeft hij een paar schitterende platen uitgebracht en indrukwekkende optredens gegeven. Daarna ging het snel bergaf en kon men hem eigenlijk niet meer als een menselijk wezen beschouwen, het woord "alien" leek wel voor hem uitgevonden. Van enige authenciteit was er dus helemaal geen sprake. Hoe anders is het gesteld met Yasmine. Zij was pas 37 jaar en haar carrière kon alleen maar bergopwaarts evolueren, zij gaf ons genoeg redenen daarvoor om daarin te geloven. In tegenstelling tot de "King of Pop" bezat zij ten overvloede authenciteit. Zij was om zo te zeggen het tegengestelde van een alien. Bovendien was zij een prachtige vrouw (de talloze mooie foto's van haar smeken eigenlijk om het uitgeven van een fotoboek) met zin voor humor en een goede zangeres die klasse uitstraalde. Al deze eigenschappen samen bij één persoon zijn niet zo alledaags. Het best werd dit nog verwoord in het weekblad "Knack" dat over haar schreef: "Een bloem in de knop gebroken."Als men de reacties leest en hoort op haar overlijden dan schijnen veel mensen die mening te delen. Ik denk dan ook dat zij niet vlug zal vergeten worden, het zou wel eens kunnen dat zij nu pas écht naar waarde zal geschat worden, jammer genoeg zonder het zelf nog te kunnen meemaken. Ach Yasmine.....

    02-07-2009 om 00:00 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vandaag
    "Vandaag" is de titel van de CD van Yasmine waarop zij uitsluitend liedjes zingt van de Canadees Leonard Cohen. Het was een stoutmoedige gok om zo iets aan te durven, een gok die volgens mij erg geslaagd is. Als eerbetoon aan deze knappe songwriter kan het tellen. Het is muziek die blijft nazinderen in je hoofd. Hoe meer je luistert hoe beter hij wordt. Ook hier valt het weer op hoe de teksten blijkbaar naadloos aansluiten bij haar innerlijke gevoelswereld. Ik gebruik het woord "blijkbaar" want toen die CD uitkwam wist men natuurlijk nog niet wat men nu wel weet. Yasmine was dus eigenlijk, zoals een psycho-therapeute achteraf schreef, een melancholisch type. Zij heeft dat goed kunnen verbergen maar waarschijnlijk lichtten die gevoelige teksten de sluier van de échte Yasmine. Na haar tragisch overlijden is dat duidelijk geworden waardoor haar muziek nu nog wat aangrijpender wordt omdat men er nooit meer kan naar luisteren zonder aan de pijnlijke afloop van haar leven te denken. Ik wil "Vandaag", met als ondertitel "het morgen van gisteren", dan ook aanbevelen aan al wie van muziek wat meer verwacht dan wat men gewoonlijk op de radiozenders te horen krijgt.

    01-07-2009 om 09:18 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid van Yasmine
    Het plotse heengaan van deze geliefde zangeres heeft me met verstomming geslagen. Ik ben er gewoon sprakeloos door geworden. Waarvan akte.

    26-06-2009 om 07:26 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Profetische woorden
    "Maar de westerse wereld heeft alle ondernemingslust verloren, terwijl de oosterse wereld sedert het begin van deze eeuw in opkomst is.....wij kunnen een toekomst voorzien, waarin onze militaire macht de mindere zal zijn van de Chinese." Profetische woorden, is het niet? Zij zijn verschenen in 1978 in "The law of longer life" van de auteurs C. Northcote Parkinson en dr. Herman Le Compte. Ik denk dat het niet meer nodig is om aan te tonen dat zij gelijk hebben gekregen. Men ziet dus weer eens dat er altijd en overal mensen zijn geweest die aan de hand van de geschiedenis hebben kunnen voorspellen hoe de toekomst er ging uitzien. Toch is het ook altijd weer zo dat er naar die mensen nooit wordt geluisterd. Heeft men het niet gelezen? Of sluit men er de ogen voor omwille van de eigen gemoedsrust? Wie zal het zeggen? Jammer is het alleszins!

    25-06-2009 om 08:58 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De charmes van de western
    Onlangs heb ik het weer niet kunnen laten om een paar DVD's te kopen met westerns van regisseur Anthony Mann. Het zijn klassieke westerns maar zo goed gemaakt en zo onderhoudend dat ik er nog altijd niet kan aan weerstaan. Er zijn er die vinden dat Sergio Leone met zijn spaghettiwesterns (en dan vooral met "Once upon a time in the West") dat klassieke genre van tafel heeft geveegd. Hoe knap zijn films dan ook mogen zijn toch ga ik daar niet mee akkoord. Bij Leone is elk beeld zo geconstrueerd dat het erg theatraal en artificieel overkomt. Men is er zich elk moment van bewust dat men naar een film kijkt. Daardoor gaat één van de hoofdkenmerken van de klassieke western verloren, namelijk de spontaniteit. In de jaren '30 en '40 werden westerns zodanig gefilmd dat het wel leek alsof de camera toevallig op de (juiste) plaats van het gebeuren stond. Ook de vertolkingen troffen door hun soberheid en eenvoud. Die kenmerken vormen voor mij de charmes van de klassieke western, een onsterfelijk genre in mijn ogen.

    25-06-2009 om 08:49 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De imam en de hoofddoek
    Ik hoorde gisteren in het Journaal een imam tekeer gaan tegen het hoofddoekenverbod. Hij baseerde zich daarvoor op de koran waarin volgens hem staat dat een vrouw verplicht is een hoofddoek te dragen. Welnu, ik heb tweemaal met veel aandacht de koran gelezen en nergens heb ik die verplichting kunnen ontwaren. Ik vind het nogal erg dat een religieuze leider zijn gelovigen onwaarheden verkondigt. Daarom raad ik iedere niet-moslim (en moslim!) aan om met veel aandacht de koran te lezen, men zal dan met eigen ogen kunnen constateren welke onzin er zowel door moslims als niet-moslims verkondigd wordt. Akkoord, het is een saai boek met talloze herhalingen, maar voor wie enige interesse koestert voor al wat er tegenwoordig in onze maatschappij gaande is, een onmisbaar werkstuk.

    25-06-2009 om 08:39 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een coole meid
    Bij het bekijken van de film "Millennium" werd mijn (en ik vermoed ook van vele anderen) aandacht vooral getrokken door het personage Lisbeth. Vanaf het eerste beeld domineert zij alles. Heel haar verschijning, haartooi, kledij en make-up, zorgen ervoor dat andere personages er gewoon niet meer aan te pas komen. Toen zij daarna een tijdje uit beeld verdween betrapte ik er mezelf op dat ik echt op haar terugkeer zat te wachten. Gelukkig werd zij daarna om zo te zeggen hét hoofdpersonage om wie alles draait, één van meest fascinerende vrouwen die ik de laatste tijd in de bioscoop zag. Wat deze jonge vrouw in mijn ogen zo intrigerend maakt is haar nononsens aanpak, haar gedrevenheid en haar onverbiddelijkheid die zich gelukkig alleen maar richt tegen werkelijk degoutante mannen zodat men haar niet zo correct gedrag graag met de mantel der liefde bedekt. Ofschoon zij piercings heeft in haar neus, grote tatoeages op haar lichaam en een kapsel dat erg punkachtig is, drie zaken waar ik normaal gesproken niet van hou, wist deze Lisbeth mij enorm te bekoren. Zij is wat men een "coole" meid zou kunnen noemen. Ik beperk mijn bespreking van "Millenium" dus tot dit éne personage dat meesterlijk wordt vertolkt door de mij onbekende Noomi Rapace. Werkelijk een naam om te onthouden!

    22-06-2009 om 09:25 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eigenaardig
    Er is iets wat me al lang opvalt in verband met de houding van de meeste mensen tegenover allochtonen. Het gaat om het volgende: wanneer men problemen heeft ondervonden met mensen van vreemde afkomst dan wordt dit dikwijls als excuus gebruikt om een vorm van racisme goed te praten. In het omgekeerde geval echter, wanneer men contact heeft met vriendelijke allochtonen, dan zegt men direct: "Ja, deze éne deugde, maar was de rest ook maar zo". Dit lijkt me een wel eigenaardige redenering. Het komt er in feite op neer dat men één negatieve ervaring met één allochtoon betrekt op de ganse allochtone gemeenschap terwijl één positieve ervaring niet wordt doorgetrokken naar andere allochtonen. Een negatieve ervaring is dus doorslaggevend. Hoeveel positieve ervaringen met allochtonen moeten bepaalde mensen dan niet hebben eer zij van gedachten veranderen??!! Tien, honderd of nog meer? Hierbij vergeet men natuurlijk één ding en dat is dat men met de autochtone bevolking ook heel wat negatieve ervaringen kan ondervinden. Die worden dan blijkbaar onder de mat geveegd.

    22-06-2009 om 09:09 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    17-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.President Obama en religie
    Met zijn toespraak in Caïro voor de islamitische wereld heeft president Obama vele Europese harten veroverd. Ook in Vlaanderen. Zo was Eva Brems werkelijk ontroerd omdat een Amerikaans president de moslims omarmde. Daarbij stel ik me de vraag of een eventuele omarming van de katholieken eveneens haar goedkeuring zou krijgen? Het komt er eigenlijk op neer dat de progressieven (linkse krachten) hier te lande gebiologeerd zijn door hun afkeer van het christendom, vooral dan het katholicisme. Zij zijn niet gekant tegen gelijk welke religie maar wel tegen de christelijke variant ervan. Tolerant zijn tegenover de islam is voor hen dan ook geen enkel probleem. Hoe anders is de reactie van de Franse journaliste Caroline Fourest! In een artikel met de veelzeggende titel "Une main tendue en forme de prière" verwijt zij Obama dat hij de hand reikt naar de islam vanuit religieus standpunt. Terloops merkt zij op dat hij het meeste applaus kreeg telkens hij citeerde uit de (Heilige) Koran. Het leek wel alsof het alleen maar draaide om de drie monotheïstische godsdiensten, de anderen, o.a. de ongelovigen, kwamen er niet aan te pas. Fourest vindt terecht dat Obama zich vanuit het standpunt van de redelijkheid had moeten  richten tot de islamitische wereld, nu deed hij  meer toegevingen dan eigenlijk nodig waren en speelde daarmee in de kaart van religieuze fundamentalisten. Als men hen een hand toewerpt dan willen zij de hele arm. Wanneer gaat men die Caroline Fourest eens in Vlaanderen uitnodigen? Zij is jong, mooi, scherpzinnig en behoudt steeds haar kalmte. Zij is echt de redelijkheid in persoon. Geen wonder dus dat zij regelmatig doodsbedreigingen krijgt!

    17-06-2009 om 09:18 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    16-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frans Sierens
    De achternaam "Sierens" zal menigeen wel bekend in de oren klinken, vooral dan Arne Sierens die een grote reputatie geniet in de wereld van het theater. Maar omdat ik van toneel bijna niets afweet ga ik het hier over zijn vader hebben, Frans Sierens. Meer dan veertig jaar geleden heeft deze filmcriticus een studie geschreven over niemand minder dan Alfred Hitchcock. Het boek is verschenen als Zwarte Beertje (Bruna en zoon) 688 en is nog altijd het lezen meer dan waard. Sierens bespreekt niet alleen de talrijke films van de master of suspense maar gaat ook dieper in op de persoonlijkheid van de regisseur wiens karakter hij omschrijft als sentimenteel. Op het eerste gezicht een gedurfde visie maar die omstandig wordt verklaard in verschillende hoofdstukken. Kort samengevat: de sentimentele mens met een superieur verstand verbergt zijn gevoelens door zijn cynisme, iets wat elke liefhebber van Hitchcockfilms toch al ruimschoots zal gemerkt hebben. Om een idee te geven van dit boek volstaat het om de titels van bepaalde hoofdstukken eens te vermelden want die zijn duidelijk genoeg: "Het gevaarlijke gevoel van de liefde", "De jansenist", "De misantroop". Sierens schetst zo de karaktertrekken van de cineast aan de hand van scènes uit zijn films. Na lezing verschijnt er voor ons dus een heel complexe persoonlijkheid die in zijn populaire films alle aspecten van het menselijk bestaan aan bod liet komen. Daarom vind ik dit een nog altijd aan te bevelen boek.

    16-06-2009 om 09:02 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Gentse aard
    Onlangs sprak burgemeester Termont over de Gentse aard die hij omschreef als koppig en vrijheidslievend. Als niet-Gentenaar die twintig jaar geleden in Gent is komen wonen kan ik dit alleen maar beamen. Dit is natuurlijk geen nieuwe vaststelling. Ook de bekende dichter Karel Van de Woestijne maakte reeds opmerkingen in die zin. In een artikel (1910) bestempelde hij de Gentenaar als een "minnaar van alle vrijheid", iemand met "vrijheids-geest" met een "zucht naar vrijheid", enz. En dan gebruikt hij de volgende zin: "Men wordt er, in één woord, Wijs". Ik denk niet dat ik dit typisch Gentse woord moet gaan uitleggen. Men zou daaruit dus kunnen concluderen dat een bepaalde aard van een groep mensen gedurende eeuwen identiek blijft. In dit geval is dat natuurlijk niet erg. Maar wat als negatieve kenmerken eeuwen lang onveranderlijk blijven? Is er dan ook geen kruid tegen opgewassen? Een griezelige gedachte als men het mij vraagt!

    16-06-2009 om 00:00 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Silent witness
    "Silent witness" is de BBC-reeks met de forensische patholoog dr. Sam(antha) Ryan in de hoofdrol. Dit personage wordt prachtig vertolkt door Amanda Burton. Zij maakt er één van de meest boeiende vrouwenfiguren van die er in televisieland te bespeuren vallen. Sam Ryan is nog altijd erg mooi ondanks haar leeftijd, ze is verleidelijk, menselijk, intelligent en bezit een ongelofelijke waardigheid. Ook de verfilming zelf mag er zijn. Wat mij bij deze reeks opvalt is dat zij in tegenstelling tot zoveel andere detectiveseries niet in de eerste plaats gericht is op de suspense van het verhaal maar op het tragische karakter van de gebeurtenissen. Dit wordt nog geaccentueerd door de muziek. Het gaat hier eigenlijk hoofdzakelijk over menselijke tragedies en om de constatatie dat ze niet vermeden konden worden om de simpele reden dat zij nu eenmaal deel uitmaken van la condition humaine. Dit maakt deze serie voor mij zo aangrijpend. En als ik voor een mannelijke tegenhanger van dr. Ryan zou moeten kiezen dan kom ik bijna onvermijdelijk terecht bij Morse van de gelijknamige reeks. Zou het er iets mee te maken hebben dat beide personages al een iets oudere leeftijd hebben?

    12-06-2009 om 10:40 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee vrouwen
     De documentaire "Terug naar Iran" van Dirk Tieleman gaf een lichtjes ander beeld van een land dat een niet zo goede reputatie geniet. Daar hebben de politici van dat land natuurlijk grotendeels zelf voor gezorgd. Bij de gewone Iraniërs kreeg men de indruk te maken te hebben met mensen die niet zo verschillend zijn van de doorsnee Vlaming. Dit is iets wat me meer en meer opvalt. Onlangs merkte ik dat nog in de prachtige Japanse film "Still walking". Al hebben de Japanners dan een totaal andere cultuur, toch zijn hun dagelijkse beslommeringen dezelfde als van gelijk wie in de rest van de wereld. Om terug te keren naar die documentaire over Iran: op het einde was er een gesprek met twee formidabele vrouwen die mij ten zeerste wisten te ontroeren door hun menselijkheid en hun gevoeligheid. Vooral één van hen (die met het zwarte haar en de donkere ogen) wist me te bekoren door haar schoonheid en de enorme kwetsbaarheid die er van haar uitging. Pikant detail was dat geen van beiden een hoofddoek droeg, zelfs niet in aanwezigheid van een vreemde man (Tieleman). Het was een schitterend einde van een erg boeiende documentaire. Indien Canvas een reden van bestaan heeft dan is het wel deze: de kijker op een  onbevoordeelde manier informeren over de rest van de wereld.

    12-06-2009 om 10:17 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    11-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Prachtige close-up
    Toen ik de film "Birth" herbekeek kwam ik opnieuw onder de indruk van die prachtige close-up van Nicole Kidman. Tijdens deze bijna eindeloze maar verantwoorde opname krijgt deze fantastische actrice de kans om te laten zien over welk talent zij beschikt. Met de meest beperkte middelen slaagt zij er in om haar gevoelens tot uiting te brengen. Het is geleden sedert de films van Ingmar Bergman dat ik nog zo een close-up heb gezien en hij was daar een specialist in. Er rekening mee houdend dat "Birth" een Amerikaanse film is bewijst dit dat er nog regisseurs te vinden zijn die het vakmanschap bezitten om met weinig middelen een indrukwekkend resultaat te bereiken. Weer eens een bewijs voor de stelling "minder is meer".

    11-06-2009 om 08:56 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oeverloos gejammer
    Eén van de kenmerken van de modale Vlaming is het oeverloos gejammer over het feit dat wij onderdrukt worden door de Franstaligen. Over de mate van die onderdrukking kan men van mening verschillen maar dat Vlamingen zich graag als slachtoffers profileren is duidelijk. En eigenlijk onverklaarbaar. Zijn wij soms niet de meerderheid in dit land? Hoe komt het dat de zwarten, toch een minderheidsgroep in de VS, het zover gebracht hebben dat iemand van hun volk zelfs president is kunnen worden? Denkt men hier dat zoiets hen op een gouden schotel is aangeboden geweest? Nee toch! Hun strijd, want dat was het, heeft tientallen jaren geduurd. Zij hebben alle mogelijke middelen op een meestal vreedzame (met een paar uitzonderingen in de jaren '60) wijze uitgeput. Hier wordt als excuus altijd naar de geschiedenis verwezen die aantoont hoe Vlaanderen regelmatig werd bezet waardoor wij dus een tam volkje zijn geworden, een volk van foefelaars. Toch is dit excuus in wezen maar een alibi om niets te moeten doen. We hoeven daarvoor maar te kijken naar andere volkeren. De Iraniërs bijvoorbeeld, die zijn gedurende 400 (!!!) jaar bezet geweest door de Arabieren. Voor zover ik weet worden zij toch niet bekeken als een braaf volk! Nog verrassender is wat het Joodse volk is overkomen: gedurende tweeduizend (!!!) jaar werden zij vervolgd zodat zij op de vlucht moesten slaan naar weer andere landen omdat zij geen eigen land bezaten. De wereld was dan ook geneigd om hen als een lafhartig (ten onrechte) volk te bekijken. Toen zij dan in 1948 hun eigen staat hadden opgericht bewezen zij ineens hoe moedig zij wel waren en nog zijn. Nu gaan zij niet meer lopen, nu zijn het de anderen die voor hen wegvluchten. Soms overdrijven zij in de andere richting. Wij Vlamingen hebben onze eigen regio zodat er geen enkele reden is om daar niet voor op te komen. Men kan toch niet verwachten dat de buitenwereld medelijden heeft met een meerderheid die zich als een minderheid gedraagt????!!!

    10-06-2009 om 08:40 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Raar maar waar
    Wat de twee grootste monotheïstische wereldgodsdiensten betreft is er een groot verschil qua naleving van hun religieuze teksten. Ik verklaar me nader. Het Nieuwe Testament brengt een erg vredelievende boodschap, op één zin na, het fameuze "Ik breng jullie niet de vrede, maar het zwaard". De Koran daarentegen staat vol van agressieve uitlatingen tegenover anders- en ongelovigen, zij moeten vernederd en vernietigd worden! Eigenaardig genoeg hebben zowel christenen als moslims de kern van die religieuze boodschap niet strikt nagevolgd, immers de christenen hebben gedurende hun tweeduizendjarige geschiedenis weinig vrede maar veel oorlog gebracht, bovenstaande zin indachtig. De moslims daarentegen hebben zich evenmin aan de algemene tendens van hun religieuze boek gehouden, zij hebben zich veeleer laten leiden door de oproepen tot rechtvaardigheid die er ook in te vinden zijn. Ik wil er natuurlijk op wijzen dat dit een grove veralgemening is want er zijn altijd vredelievende christenen geweest zoals er ook agressieve moslims zijn en waren. Het niet naleven van de basistekst is bij de enen dus een pluspunt geweest en bij de anderen een pijnlijke zaak. Een bewijs temeer dat men met teksten alle kanten uit kan. Alles is interpretatie.

    09-06-2009 om 09:50 geschreven door Michel Vanderspurt  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief
  • Alle berichten

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Over mijzelf
    Ik ben Michel Vanderspurt
    Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
    Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: lezen, geschiedenis, muziek,film en reizen.
    Een erg belangrijke invloed in mijn leven is priester-dichter Anton van Wilderode geweest van wie ik jaren lang les heb

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs