Ik ben doodop, geen energie meer. Af en toe vang ik flarden van gesprekken op. Ik heb het gevoel dat ik boven de grond zweef maar wordt gedragen door mijn mede kompanen. Gelukkig heb ik mijn zoon die over me waakt. Wanneer ik bij bewustzijn ben hoor ik hoe de groep beslist om me met 2 andere kompanen achter te laten. De indianen en de winter zaten vlak achter ons, ze konden geen tijd verliezen. Uiteraard begrijp ik dat. Wanneer de angst om het hart van mijn 2 kompanen sloeg lieten ze me voor dood achter. Ik zag hoe ze mijn zoon vermoorden en me volledig beroofden van mijn weinige bezittingen. De haat omarmde mijn hart. Ik zal ze terug krijgen. Koste wat kost..