om alle ongerustheid uit de wereld te helpen, ik ben (voorlopig) gezond en wel. Van de varkensgriep heb ik hier nog niet veel ondervonden, behalve dan dat de halve bevolking met een masker rondloopt. Komt er vooral op aan hygiënisch te zijn en de drukke plaatsen te vermijden. Geen probleem want ik ben een proper meisje natuurlijk. Ondertussen ben ik ook niet meer in Oaxaca maar in San Cristobal, dat is ongeveer 12 uur met de bus van Oaxaca. Dit is een kleinere stad in de bergen dus minder mensen. Ik zal hier mijn laatstedagen doorbrengen. Het project heb ik niet volledig meegedaan omdat we met teveel vrijwilligers in dezelfde voorziening waren. Bovendien moeten de kinderen soms les volgen op de uren dat wij werken, waardoor er al helemaal niets te doen is. In plaats van mij langer te vervelen, heb ik dus beslist nog wat rond te trekken. Het laatste bericht hieronder was dat ik naar Cancun zou gaan. Ongelooflijke ervaring, grote clubs met veel amerikanen, kan het wat vergelijken met Vegas. Was niet zo mijn ding dus zijn we naar Isla Mujeres geweest, een eiland dat net voor Cancun ligt. Leuke tijd gehad daar want is een rustige sfeer met veel backpakkers. Vorig weekend ben ik er alleen op uitgetrokken, enkele zijn al terug naar huis en de rest was te moe van het weekendje Cancun. Ik wou niet in Oaxaca blijven want heb er nu al 7 weken doorgebracht. Dus ben ik vertrokken naar Mazunte. Ben daar maar 1 nacht gebleven want had enkele mexicaanse stalkers, dus met twee meisjes vertrokken terug naar Puerto Escondido, my favorite place. Leuk om plaatselijke mensen terug te zien. Afgelopen weekend ben ik gaan kamperen in het woud van Oaxaca.Is een unieke ervaring want dit is helemaal niet toeristisch. Dankzij onze vrienden in Oaxaca, die biologisten zijn en in het woud werken, konden we genieten van de rustige natuur. Savonds kampvuur en buiten geslapen onder de sterrenhemel... Dus nu in San Cristobal, ben ook alleen vertrokken maar heb ondertussen het gezelschap van een meisje uit Australië. Waarschijnlijk komen hier nog enkele reizigers langs die ik heb leren kennen in Isla Mujeres. Dan donderdagnacht terug naar Oaxaca om daar mijn valiezen te pakken en terug naar België. Heb heel wat fotos maar vind de tijd niet om ze op blog te zetn, zal daar werk van maken als ik thuis ben, wat helemaal zo lang niet meer is.
heb weinig tijd gehad om jullie op de hoogte te houden maar nu heb ik enkele vrije dagen. Pasen wordt hier een hele week gevierd, Semana Santa, waardoor ik dus slechts twee dagen heb moeten werken deze week. Ik vertrek vrijdag naar Cancun met het vliegtuig en kom dinsdagavond terug. Zal er waarschijnlijk druk zijn met de vakantie en veel studenten van amerika gaan daar voor spring break. Dit is dus het plan voor komend weekend. Twee weken geleden heb ik het weekend terug doorgebracht in Puerto Escondido. Opnieuw heel erg geamuseerd,veel uitgeweest... Heb ook leren surfen maar zag al vlug dat dit niets voor mij was, is erg belastend voor de rug dus beter niet doen. In plaats daarvan zijn we naar Temezcal gegaan, is een soort sauna, dat heeft deugd gedaan. Vorig weekend zijn we naar Mexico City geweest, is een van de grootste steden in de wereld. Er wonen zo'n 20 miljoen mensen. Echt ongelooflijk hoe groot het daar is. Best dat we konden logeren bij enkele vrienden die daar wonen, anders had ik waarschijnlijk de weg niet teruggevonden. Zij hebben terwijl ook voor gids gespeeld en ons de beste plekjes van de stad getoond. Heel leuk was dat. De fotos van Mexico City komen binnenkort online. Ondertussen zijn de lessen gedaan en ben ik gestart in het vrijwilligersproject. Dit valt heel erg mee. Het is een voorziening voor 13 jongens van 6 tot 16 jaar. Zij hebben ofwel geen ouders meer ofwel kunnen de ouders er niet meer voor zorgen, voor verschillende redenen. De meeste van hen werden niet goed behandeld thuis. De voorziening zelf is een van de betere, zij kunnen buiten spelen en hebben ook heel wat boeken, spelletjes en enkele pc's. Bedoeling is dat ik wat activiteiten in elkaar steek voor hen en ook help met hun huiswerk. En dit allemaal in het Spaans. Geen probleem dit lukt ondertussen al redelijk. Heb nu dus vakantie in mijn 'vakantie', was nodig ook. Heb hier al zoveel gedaan en gezien dat ik wat rust kan gebruiken. Ik ben ook verhuisd van het gastgezin naar een appartement waar ik samenwoon met drie andere vrijwilligers. Het meisje van duitsland die in mijn klas zat is er, en dan nog iemand van Nederland en van Zweden. Is een aanpassing want nu moeten we terug voor onszelf zorgen. Vind ik niet erg, kan nu doen en laten wat ik wil en is (voorlopig) best gezellig met de andere meisjes,
eindelijk de tijd gevonden om wat te vertellen over afgelopen weekend. We zijn in Oaxaca gebleven omdat er hier ook een aantal dingen zijn die we wilden bezoeken. Zaterdag hebben we Monte Alban bezocht. Dit is op ongeveer 8 km van de stad en ligt in de bergen. Het zijn ruînes van een oude stad gebouwd door de Azteken. Is indrukwekkend maar heb het wel gezien als je er twee uren rondloopt. Savonds goed gaan eten en dan uitgeweest natuurlijk. Heb ondertussen enkele goeie vrienden die ik dagelijks zie. Las chicas zijn van Duitsland en los chicos van Mexico (uiteraard). Zondag eerst uitgeslapen en dan naar Hierve el Agua geweest, ook helemaal in de bergen. Dit zijn eigenlijk watervallen maar niet op dit moment want is te droog. Wel heb je er een aantal kleine waterputten. Magnifiek... Wel helse tocht ernaartoe maar uitzicht was de moeite waard. Heb het wel gevoeld de volgende dag. Ik had zoveel pijn in men rug dat ik bijna niet kon lopen, heb dan ook lesdag gemist. Dit is ondertussen al terug in orde. De warmte doet zo'n deugd (is hier meer dan 30 graden) en ben hier ook naar een fysiotherapeut geweest. Een mexicaanse massage, ook een beleving hoor, heb alle hoeken van de kamer gezien. Op de terugweg van Hierve el Agua hebben we een filosofisch gesprek gehad met een oudere Mexicaan, die ons vertelde 'Nada es facil en la vida'. Valt over te discussieren natuurlijk. Dit weekend gaan we dus terug naar zon zee en strand, i love it...
dit zijn enkele fotos van het weekend in Puerto Escondido. pics van het strand en onze cabaña, op restaurant en in de bar en ook van op de boot. Was echt leuke ervaring, we gaan dit weekend terug naar Puerto maar zullen deze keer naar andere stranden gaan zoals Mazunte, een echt aanrader... Binnenkort de fotos van afgelopen weekend.
ben erin geslaagd fotos te verkleinen via een programma eerste fotos zijn mss wat saai maar is om jullie een beeld te geven hoe mijn weg naar school er ongeveer uitziet...
hier ben ik weer. Enkele dagen niets meer laten weten, ben dit weekend naar het strand geweest. Dit was in Puerto Escondido, 200 km ten zuiden van Oaxaca. Was 6 uren rijden want moesten door de bergen. Ik heb samen met mijn klagenootje Tina van Duitsland in een hutje op het strand geslapen. Puerto Escondido is een minder gekende badplaats waardoor er minder mensen zijn, de hutjes waren op 30 minuten van het centrum dus er was bijna niemand. Just chilling.... Savonds gaan eten en uitgaan in plaatselijke bars, hebben ons goed geamuseerd. We zijn tot maandagavond gebleven omdat er een feestdag was. smorgens zijn we om 5.30 meegegaan met plaatselijke visser. We hebben dolfijnen en walvissen gezien en ik heb in de oceaan gezwommen met reuzeschildpadden. Een unieke ervaring. Heb heel wat leuke fotos heb ook al een internetcafe gevonden met sd kaart. Dit was eerst een probleem, niemand hier kende dit. Is nu het feit dat de fotos te groot zijn om op internet te zetten, ik zoek uit hoe ik dit kan aanpassen. Enige suggesties? Mijn spaans gaat er elke dag op vooruit, kan me al goed men plan trekken en versta het meeste wat ze zeggen. Is een hele goeie school, ben erg tevreden. Na de lessen zijn er steeds activiteiten zoals salsa- en kooklessen. Heb wel wat moeite om mij aan te passen aan het eten. Ze eten hier om 7.00 en 11.00 en 15.00 en 20.00. Er zijn heel wat smaken die we niet kennen bij ons, lastig om steeds iets nieuws te proberen. Kan ook niet veel eten omdat ik veel drink door het warme weer. Er zijn weinig studenten momenteel, er zit maar een meisje bij mij in de klas. Verder ken ik wel een aantal mensen van Mexico zelf en er zijn gistern twee meisjes van Amerike bijgekomen in het gastgezin. Kan mij in ieder geval goed bezig houden en leer elke dag heel wat bij.
Tot later En laat ook eens weten hoe het in belgie gaat.
goed nieuws: koffer is eindelijk terecht. Doordat heel wat mensen zich ermee bezig gehouden hebben, werd een bericht verspreid in alle luchthavens waar ik geweest ben. Toen ik maandagavond thuiskwam, stond hij daar. kwaren content wi. dus wat steek ik hier nu hele dagen uit????? smorgens ben ik raar maar waar vroeg wakker zodat ik op het gemak kan douchen en ontbijten. Tegen 9.00 moet ik in de klas zitten. De school is 20 min. wandelen. Ik heb les tot 14.00 met twee pauzes ertussen. Dan wandel ik terug naar het gastgezin waar ik om 15.00 de hoofdmaaltijd krijg van de dag. Dat is hier de gewoonte. Daarna rust ik wat en moet ik mijn huiswerk maken. Tegen de 18.00 ga ik meestal terug naar stad om daar terrasje te doen enzo. Tegen 23.00 ben ik gewoonlijk thuis. Ik wandel dus bijna twee uur per dag maar in dit weer is dat aangenaam. Vnv gaan we uit met de studenten, hoe dat is afgelopen vertel ik morgen ofzo en probeer fotos op internet te zetn.
eindelijk upt gemak aan een computer... Heb heel wat meegemaakt de laatste dagen. Met een klein hartje vertrokken in Brussel, vlucht is goed verlopen tot ik in Mexico aankwam. De vlieghaven hier is zo groot dat er treinen in rijden. Toen ik eindelijk was waar ik moest zijn, was de gate 10 min. gesloten. Heb dus mijn vlucht gemist naar eindbestemming Oaxaca. De volgende vlucht was pas smorgens 7.20. Ik heb dus als een dutske in de luchthaven geslapen op de grond met mijn slaapzak. Ik wilde eigenlijk liefst terug naar huis, then you know what you miss. De volgende morgen dus op het vliegtuig naar Oaxaca. Daar toegekomen was mijn koffer onvindbaar, ik heb hem trouwens nog steeds niet nu denken ze dat ze hem gevonden hebben maar ik weet niet wat ik er moet van denken. Alles verloopt hier zo chaotisch, kan het niet beschrijven. Het adres waar ik moest zijn zat ook in de koffer dus ik wist niet waar ik naar toe moest en er was niemand die mij begreep en ik hen nog minder. Lost in translation. Gelukkig waren er in de luchthaven drie mexicanos die eigenlyk in Mexico city wonen maar naar Oaxaca kwamen voor een familiefeest. Zij hebben mij heel erg goed geholpen en mij uiteindelijk gebracht naar de plaats waar ik moest zijn, ingewikkeld verhaal. Terwijl heb ik toch mijn weg gevonden en toffe mensen leren kennen. Heb zelfs het familiefeest deels meegemaakt heel aangename mensen. Het gastgezin is ook erg vriendelijk maar kennen weinig Engels, vandaag eerste les gehad. Toffe school en leuke mensen het weer is zoals ik zolang achter verlangd heb. tis ier e whole different world, nu al een ervaring om niet te vergeten. kga jullie laten mijn medestudenten zijn aan het wachten jaja we zitn op een terrasje in het mooie weer, ongelooflijk. nu nog de koffer en tis in orde maar ik mis jullie allemaal heel erg.