Het is al een tijdje geleden dat ik nog even heb neergezeten en verteld heb over mijn leven. Maar vandaag vond ik het de perfecte gelegenheid om daar verandering in te brengen. Een halfjaar geleden ben ik 18 jaar geworden, jaja 18! Sindsdien ben ik verantwoordelijk voor mijn daden, en niet meer mijn ouders. Vanaf die dag hadden de rechters het recht om mij naar de gevangenis te sturen als ik weer slechte dingen deed. Maar dit maakte mij niet bang, ik ben van niets of niemand bang, zeker niet van de gevangenis. De politie hadden de voorbije jaren al veel gedreigd "Je hebt geluk dat je minderjarig bent! Binnen een paar jaar vlieg je in de gevangenis als je zo door doet!". Dit deed me niets, helemaal niets zelf, trouwens wat kon hun dat schelen dat ik in het gevang zou vliegen? Het duurde ook niet zo heel lang eer ik weer op het politiekantoor zat, het enig verschil met vroeger is dat de gevolgen nu iets serieuzer waren. Een maand later moest ik naar de rechter en vloog ik de gevangenis in wegens diefstal. Ondertussen ben ik er wel weer uit. De gevangenis was een heel apparte ervaring, heel leerrijk, maar dit betekend niet dat ik ga veranderen. Mijn ouders zie ik niet meer heel vaak, af en toe ga ik nog eens langs omdat ik weet dat mijn moeder dit graag heeft. Dit is eigenlijk hetgeen dat ik wou vertellen, ik zou niet weten wat ik er nog meer bij zou kunnen zeggen...

Tot de volgende keer!