Deze blog is het verhaal van mij, een jonge vrouw, midden in de twintig, en mijn partner. Mijn partner, Masoudi, is een vluchteling die uiteindelijk in dit land is aangekomen. En reeds voor zes en een half jaar vecht voor aanvaarding in dit land. Hij vecht dagelijks om net zoals ons een echte volwaardige deelnemer van onze maatschappij te worden.
Ik ben met deze blog gestart om als eerste doel de vele emoties, teleurstellingen en gelukkige momenten te kunnen verwerken. Want we spreken echt wel over een rollercoaster van gevoelens.
Een tweede doel van deze blog is om buitenstaanders en criticasters te laten zien, dat het leven van een sans-papier, illegaal niet over rozen gaat. En zeker en vast geen zalig luxeleventje is. Hopelijk kan ik hen toch een beetje doen inzien dat vechten voor een menswaardig bestaan, alles behalve menswaardig is
En ten derde om aan onze lange weg, dat we samen aan het afleggen zijn, toch een herinnering te hebben die we kunnen koesteren. En nog vaak zullen kunnen op terugkijken, vooral als we terug enkele moeilijke dagen in ons leven te verwerken krijgen.
Vele mensen hebben zich reeds meermaals afgevraagd hoe een goed opgeleide vrouw, met een goede job, op een man zoals Masoud verliefd kon worden. Wel heel simpel, ondanks de vele zorgen en problemen die ik nu in mijn leven heb, maakt hij mijn leven compleet. Hij is mijn dekseltje dat op mijn dekseltje past. Hij haalt het beste uit mij naar boven. Daagt me uit om zaken te ondernemen, die ik nooit vanuit mezelf zou doen. Hij is mijn man. En ik moet eerlijk toegeven, ik heb het laatste jaar en half reeds meermaals willen weglopen. Maar dat gaat niet. Want ik besef telkens weer opnieuw, dat ik niet meer van Masou hou, maar dat ik wil dat de problemen die bij Masou horen weggaan.
Masou en ik, zijn elkaar tegengekomen op een simpele netwerksite. Hij was langsgesurft en had een klein berichtje achtergelaten, niet met de bedoeling om een relatie te starten. Na enkele berichten op elkaars gastenboek, hebben we uiteindelijk onze msn-adressen uitgewisseld en zijn we beginnen chatten, en als we niet konden chatten stuurden we een e-mailberichtje om te vertellen over onze dag. Wat later wisselden we elkaars nummers uit en begonnen we met elkaar te bellen, en deze telefoongesprekken werden met de dag langer. En natuurlijk volgde enkele tijd later, die eerste ontmoeting.
Deze eerste ontmoeting was een lunch, tijdens m'n lunchbreak op het werk. We hadden een leuk en aangenaam gesprek, net zoals we de maanden daarvoor online en via de telefoon toffe gesprekken hadden. En het was toch wel een leuke, aantrekkelijke man. In de week die volgde spraken we 's middags telkens terug af, en gingen vaak na het werk nog iets drinken. En na een week, wist ik het, we wisten het allebei zeker. Die persoon was de persoon waar we ons verdere leven mee zouden doorbrengen.
Dat is het begin van ons verhaal, het begin van onze relatie en van de weg die we met vallen en opstaan zouden bewandelen.
Ik ben Evy
Ik ben een vrouw en woon in Halle (Vlaams-Brabant) en mijn beroep is Grafisch ontwerper bij de FOD Justitie.
Ik ben geboren op 02/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kunst, tentoonstellingen, film, muziek en concerten.
