In Huancayo hebben we genoten van een dagje keigoei weer. We bezochten de beroemde zondagse markt. Volgens den Trotter de grootste van Peru. (niet echt om naar huis te schrijven zenne) Ondertussen zijn we dus terug in Lima aangekomen. We nemen weer terug hetzelfde hotel bij onze vriend Jaime (we zijn hier ondertussen voor de derde keer ) Voor de volgende dagen hebben we nog een paar uitstappen gepland in de buurt vóór we weer terugkeren naar het koude Belgie. Nu het bijna zover is kijken we er wel naar uit om terug thuis te zijn, alleen de kou vinden we niet zo leuk, zeker niet als je gewoon bent om in t.shirt rond te lopen want hier wordt het langzaam maar zeker altijd maar warmer.(t wordt hier binnenkort zomer) We zullen in ieder geval blij zijn iedereen terug te zien. tot over een paar dagen.
Na een snipperdag in Paracas zitten we nu in Ayacucho. We schreven ons gisteren in voor een citytour (omdat we toch niks anders te doen hadden en met het idee van een tijdje in de bus te zitten) en we worden getrakteerd op een uitgebreide trip per taxi voor ons alleen (maar voor een groot stuk te voet) van 4 uur. Vandaag een tocht naar Wari Quinua. (archeologische sites en pottenbakkersdorp)waar de beslissende slag geleverd werd tussen de zuidamerikaanse alianties en de Spanjaarden in 1824. Weer per taxi voor ons tweeen alleen. We hebben net als gisteren een spaanssprekende gids en we doen natuurlijk alsof we alles begrepen hebben. (een beetje wel hoor) Morgen gaan we weer verder naar Huancayo, altijd maar dichter naar Lima want onze vakantie loopt ook stilaan ten einde. De straffe verhalen horen jullie wel als we thuis zijn. tot binnenkort
Adios Potosi, adios La Paz, adios Bolivia! We zitten dus terug in Peru. Hoera, het weer is hier zalig en de mensen zijn ongelooflijk vriendelijk. Eigenlijk zijn we nu nog alleen maar aan het genieten van de sfeer en al het goede wat Peru te bieden heeft. Gisteren bezochten we het monasterio La recoleta, een jezuietenklooster. Heel apart, anders dan andere kloosters met een mooie bibliotheek en fauna en flora van de amazone. Ook mummies die gevonden werden na vulkaanuitbarstingen. Echt de moeite waard! Ook vandaag, zondag was er in Arequipa weer een hele grote parade (naar t schijnt doen ze dat elke zondag) Er liepen zo·n 40 tal groepen in mee en het thema was veiligheid in het verkeer. Geloof me, dat is echt wel nodig want iedereen doet maar waar ze zin in hebben. Het gekke is dat als de stoet gedaan is iedereen weer doet zoals voordien. vb.. een kind liep in de stoet met een plaat waar in t groot op staat: gebruik het zebrapad. Datzelfde kind steekt met de plaat nog in de handen na de stoet, aan de hand van mama, op de verkeerde plaats over en wordt dan door de politie terecht gewezen maar ze doen toch iets e!! Morgen vertrekken we weer richting Pisco. Wendy, je begint af te tellen e. Laat ons zo vlug mogelijk iets weten. Mucha suerte, wij duimen zenne. Zien je graag. Kathleen, blijf ons volgen he. love you.
We zitten dus in Potosi, warm overdag, ijzig koud s nachts maar met vijf dekens op uw lijf voel je dat toch niet. In de zilvermijnen idem dito, bij de start echt wel koud maar hoe dieper je gaat hoe heter het wordt. Voor ons was dat al een probleem je moet niet vragen wat dat is voor die gasten die daar werken. En dan spreken we wel van werken en niet van lanterfanten he. De hoogte speelt ons ook nog altijd parten. De mijnen liggen hier wel op 4500m hoogte dus niet zoals bij ons heel diep maar heel hoog. Die mannen duwen die karretjes van 1,5 ton door gangen waar zelfs Pol en Marijke zich nog serieus moeten bukken. Door stof en slijk voor een schamel maandloon van ongeveer 100 bolivianos (85 bolivianos = 10 euro) en dan mogen ze nog blij zijn als ze de pensioengerechtigde leeftijd halen. t Is in ieder geval de moeite waard om gezien te hebben. Vandaag bezochten we la casa de moneda, het gebouw waar al 500 jaar munten worden geslagen. (nu niet meer) Die machinerie hebben we nog nergens gezien! Foto s spijtig genoeg niet toegelaten. We zijn het in Bolivia eigenlijk een beetje beu en denken er aan om morgen of overmorgen terug richting Peru te trekken. Dat laten we jullie nog weten. groetjes en tot binnenkort (ja, wij beginnen ook al af te tellen)
We moeten de bus van 21u30 naar santa Cruz hebben. We geven, zoals altijd, onze rugzakken op voorhand af dan kunnen ze die al in de betreffende bus inladen maar wat had je gedacht... Op de bus wordt het uur verandert naar 22u30 (er vertrekt ook een bus om 22u30) maar waar hebben ze dan onze rugzakken ingestopt??????? We vragen het aan een van de verantwoordelijken en die zegt dat die bus juist vertrekt. Hij loopt zich te pletter maar wat denk je: bus weg, rugzakken weg! Dat is in ieder geval wat wij denken. De buschauffeur van de andere bus trekt de bagagebak nog eens open om andere spullen in te laden en wij dachten laat ons maar eens loeren, je weet maar nooit. En... inderdaad, onze rugzakken zitten in de juiste bus waar ze ondertussen ook weer het uur verandert hebben. Kunnen jullie nog volgen? Wij met veel moeite. De zotten zijn ook de wereld niet uit, ik heb er echt een trauma aan overgehouden. De rit die normaal 12u moet duren wordt een dodenrit van 9uur. Dat het langs de kant van de weg vol staat met kruisjes van overleden automobilisten is echt niet te verwonderen! In Santa Cruz is echt niets te beleven. We bezoeken, een strand in de buurt maar water is er niet en er is zoveel wind dat we worden gezandstraald. We gaan eten in een Irish pub waar ze gene guinness hebben maar hun Irish stew was ongelooflijk lekker. Een nieuwe busrit richting Sucre brengt weer wat nieuws mee. 15uur enkel op zandwegen met heel veel putten dus van slapen kwam er al niks terecht. Na vijf uur rijden begonnen er mensen te reclameren dat er niet gestopt werd. Een paar minuten later stopt hij inderdaad, gewoon langs de kant van de weg. Voor de mannen natuurlijk geen probleem, voor de plaatselijke vrouwen ook niet, die zetten zicht neer met hun lange rokken rondom hen en niemand ziet wat maar wat voor ons vrouwen met een lange broek??? Ik vraag aan de chauffeur: y los mujeres? (hoe moet dat voor de vrouwen) en die vent doet daar zo teken van: doe maar he. Ik maak mij natuurlijk kwaad en roep: esta normal, of wa, debiel!!!!! Hij doet gewoon of ik sta daar niet. Ik heb Francois dan maar voor paravan laten spelen en al goed ook want voor de rest van de tijd is hij dus niet meer gestopt tot we op bestemming waren. In Sucre is het ineens een pak kouder. We hebben een trui en een jas nodig. De stad is niet onaardig maar veel is er niet te zien. We bezoeken een park waar sporen te zien zijn van dino's. Sporen die bij toeval ontdekt zijn door afgravingen door een cementfabriek. We zitten ondertussen al in Tarija waar we grote watervallen hebben bezocht(alleen was er geen water) Vandaag rusten we even uit en morgen vertrekken we naar Potosi naar de zilvermijnen. Later meer daarover.
PS Erna zorg maar dat je weer rap op de been bent. Nog altijd geen geboorte in de familie? Wendy, je begint af te tellen he! Maria, altijd druk aan t werken zeker! En al de anderen hou jullie goed!
We zijn dus inderdaad twee dagen naar de jungle getrokken. We leggen onze tocht vast via een travelagency maar toch verloopt het nooit zoals je zou verwachten. Om 8u s morgen moeten we klaar staan aan ons hotel want daar worden we opgepikt. (en als ge dat nu gelooft dan zit ge er weer naast) Een jong gastje (een knap manneke van Cabo Verde) zegt ons mee te komen met een taxi naar een busstation. We komen aan een bureauke op straat waar ze ticketten verkopen om naar Villa Tunari te gaan. We moeten wachten tot er een minibus vol is met locals die ook naar die stad willen want wij zijn natuurlijk weer aleen die op tocht gaan in de jungle. Na een rit van drie uur komen we aan aan ons hotel waar we zouden overnachten. Maar wat denk je, dit hotel is volgeboekt!!! We proberen een tweede hotel en een derde maar niks noppes, geen plaats. Onze gids van Cabo Verde trekt dan maar naar het duurste hotel in de buurt en inderdaad, we hebben geluk, er is nog plaats. Een pracht van een hotel met zwembad! Na het middageten doen we onze eerste tocht door de jungle onder begeleiding van een andere gids die nu en dan uitleg geeft. Een pracht van een wandeling van ongeveer twee uur bergop en af en met een kabelbakje over de rivier. Echt een belevenis. T is ondertussen vrij donker geworden en plots begint het te bliksemen en te donderen zoals wij het nog nooit hebben gehoord of gezien. Het regent bakken met water en plots alles donker, gans het dorp zonder stroom. Vermits onze tv het toch niet doet zitten we vanop het terras de storm te bebijken. Tegen de morgen is er nergens nog een plasje te bespeuren en hebben we terug electriciteit. Na het ontbijt vertrekken we weer. Deze keer naar een park in de buurt waar men wilde dieren terug klaarstoomt om te overleven in de vrije natuur. En..... wat denk je berg op, bergaf, bergop, bergaf. Op een gegeven moment vraagt onze gids of we een andere weg willen nemen en natuurlijk zeggen wij ja. Na een lange bergaf komen we aan een nietig klein watervalleke waar de weg gewoon stopt. We moeten dus weer terug en je weet, what gose up must go down (en het omgekeerde is ook juist) dus weer helemaal terug naar boven. (hadden we het geweten!!!!) Enfin, na deze avonturen moeten we natuurlijk ook weer die rit van drie uur terug. Onze chauffeur is ne gek. Gans de weg zit die op cocabladeren te knabbelen. Na een tijdje heeft die zo zijn mond vol dat het lijkt of hij heeft twee ping pongballekes in zijn mond. Hij rijdt als een gek en probeert de slechte stukken in de weg te vermijden zodat wij heen en weer geslingerd worden vanachter in die minivan. Het spijtige is dat je niet kan uitstappen en dat je vast hangt aan een mafkees met twee ping pongballen in zijn mond. Morgen vertrekken we weer. Deze keer naar Santa Cruz.
Gisteren zijn we na een busrit van 7 uur (dat is toch niks he) aangekomen in Cochabamba. Jongens wat een verademing! De stad is gezellig, het is hier lekker warm (zo een graad of 30) en het eten is zo lekker en zo veel zoals we het deze reis nog niet hebben gehad. We zijn het Christusbeeld boven op de berg gaan bezoeken. Het beeld is 33m hoog en je kan, als je wil te voet van de berg terugkeren langs 1024 trappen. We waren nog maar net vertrokken toen ze ons terug riepen en zeiden dat het via de trappen te gevaarlijk is voor overvallen. We hebben het dan maar zo gelaten en zijn terug met de kabelbaan naar beneden gegaan. We verkennen de stad nog wat verder en morgen trekken we weer verder richting jungle. tot .....
Blij dat die van Lee goed zijn thuisgekomen. Zij kunnen nog een beetje nagenieten. Voor ons verliep het niet zo vlot. Onze busreis van Lima naar La paz die normaal een 25 uur zou duren heeft 32 uur geduurd. In het begin kregen we nog iets te eten op de bus maar hoe later het werd hoe minder ook onze maaltijden (die zullen niet meer voorzien geweest zijn zeker) La Paz is echt niet zoals Lima, ook heel druk maar niet gezellig en de hoogte speelt ons deze keer ook parten. Dat Bolivie armer is dan Peru is echt wel te merken aan het aantal bedelaars langs de straten. Voor de rest hebben we hier nog niet veel gezien dus die verhalen komen later. Groetjes aan iedereen aan het thuisfront en tot binnenkort.
ja, die van lee zijn weer thuis. Na 2 goede vluchten, met maar een klein beetje vertraging, zijn we gisteravond op Zaventem geland. Alle bagage was mee, en nog veel meer herinneringen. Nu proberen we weer te wennen aan dat leven in ons kleine landje, met kou en regen. Bedankt aan iedereen die ons berichtte en vanaf nu volgen we samen die 2 reizigers die er nooit genoeg van krijgen.
we zitten in lima en bezochten de kathedraal, een pracht van een kerk met een enorme rijkdom. Ook het museum van Inquisitie was de moeite waard. Manny en Swa boekten hun busrit naar La Paz en zo kwamen we in de achterbuurten van Lima terecht. Een ongure buurt, niet op je eentje te bezoeken en we maakten ons dan ook zo rap mogelijk uit de voeten. Een ritje met de taxi gebeurt best met de ogen toe. morgen scheiden onze wegen manny en swa trekken verder naar Bolivië en wij vliegen spijtig genoeg naar België. Tot binnenkort in ons eigen land en vergeet de 2 andere zwervers niet.