Na een heel goede nachtrust in ons pension zijn we naar het bureau voor de pelgrims gegaan voor onze laatste stempel in ons boekje en ons certificaat van de Ruta de la Plata.
9 mei 2018 : Oseira - Santiago de Compostella 114 km
Deze morgen waren de bergen bedekt met een dikke ochtendnevel. Foto's maken lukte niet want je zag niets. Onmiddellijk uit de albergue hadden we een klim van 6%. En dat met koude benen. De nevel bleef hangen tot deze middag en daarna was het nog steeds fel bewolkt. In de voormiddag reden we weer langs een drukke weg. We zijn niet gestopt voor middageten maar een paar donuts met kippenworstjes geven je vleugels. Deze namiddag kan je het parcours vergelijken met onze Ardennen. Veel tijd voor foto's was er niet. De hellingen 6%, 8% volgden elkaar op. We werden soms beloond met lange afdalingen. We dachten te stoppen aan een hostel in Ponte de Ulla. Dan zouden we morgen voormiddag nog 27 km fietsen. Maar deze was gesloten. Dus fietsten we dat ook nog maar erbij en stond onze teller op 114 km. Om 19.20u fietsten we het plein voor de kathedraal op en begroeten we Sint Jacob. In totaal fietsten we op 14 dagen 1.128 km. We hebben onszelf beloond met een lekkere serveza.
Deze morgen weeral pech met mijn fiets. Lekke achterband. Een vriendelijke garagist heeft ons verder geholpen. Normaal kunnen we zelf een nieuwe band opleggen maar hulp slaan we niet af. We reden 29 km via een drukke weg naar Ourense. Dat is een grote stad en het is altijd moeilijk om via het stadsplan van de fietsgids een stad in of uit te rijden. Onderweg hebben we niet veel speciaals gezien. Behalve de resten van bosbranden. We overnachten deze nacht in een klooster van de Cisterciënzen in Oseira. Morgen beginnen we dadelijk met een klim van 6 %.
Vanaf de eerste kilometer was het decor prachtig. Weeral een zware maar zeer mooie rit. Achter elke bocht was het een waaaooh! We fietsten weeral door een natuurpark met uitzicht op een prachtig meer. Na een steile klim volgende een afdaling op onverhard. Onderweg in één van de kleine dorpjes was een standje voorzien voor de pelgrims. Je kon er wat eten of drinken. Op een stuk van de route hadden we veel last van zware vrachtwagens. Ook moesten we eventjes schuilen voor een onweer. We overnachten niet in de albergue want deze was volgeboekt. Maar in een mooi gezellig pension.
6 mei 2018: Figueruela de Arriba - A Gudiña 98 km met 1977 hoogtemeters
Vandaag reden we de bergen in en dat hebben we gevoeld. Het parcours was wel héél mooi maar te zwaar om +90 km te fietsen. Maar we hebben het gehaald. We reden ook even Portugal binnen. Onderweg ook mooie landschappen. Het was afzien maar de moeite waard! Morgen een nieuwe dag!
Vandaag vroeg vertrokken. Weer maar 5° C. We konden ons op warmen bij onze eerste stop aan de open haard. In een klein winkeltje heb ik (werk)handschoenen gekocht. Gedaan met de bevroren handen. Het parcours wordt zwaarder maar de wind is minder dus dat compenseert. Onderweg in een klein dorpje was er ook een optocht.Omdat op de plaats waar we wilden stoppen geen hostels of albergue waren maar wel een camping overnachten we nu in een chalet. Morgen moeten we debergen over.
Ook deze morgen was het slechts 5° C om te vertrekken. We hebben er bij onze tripplanning geen rekening mee gehouden dat we regelmatig rond de 700 à 900 m hoogte zitten. Normaal steekt de wind pas 's middags op maar vandaag was hij er al vroeg bij. De rit naar Zamora was weer recht omhoog 66 km de grote N-630 volgen. Praten konden we niet want door het geraas van de wind was het onverstaanbaar. Niet te geloven dat we in de afdalingen fel moesten adremmen want de wind maaide je gewoon van de weg af. Onderweg stopte we eenmaal voor een warme café con leche. Rond 15.30u reden we over de Douro Zamora binnen. Het stadje is mooi en intiemer dan Salamanca. Na een bezoek aan de belangrijkste bezienswaardigheden zochten we een restaurant om iets te eten. Dat is ook niet simpel vermits de meeste zaken pas open gaan vanaf 20.30u. We aten samen met een koppel uit Australië dat ook in onze albergue overnacht. Hier in onze slaapzaal liggen 2 Spanjaarden, 2 Australiërs en nog 2 Nederlanders waarvan er eentje claustrofobie heeft. Amai, dat belooft 4 stapelbedden op nog geen 4x4 m. Vanaf morgen beginnen de zwaardere ritten volgens Chris. Wil ik het wel weten??
3 mei 2018: Valverde de Valedelcasa - Salamanca 62 km
Deze morgen vertrokken we in de albergue met de bedoeling om zo snel mogelijk in Salamanca te zijn. Dat was buiten het parcours en de wind gerekend! De weg was lang en steeds met kaarsrechte steile stukken. Op en af. De wind steeds recht op de kop. Het ging moeizaam vooruit. Soms stukken van slechts 6 of 7 km per uur. Door de felle wind kon je ook niet van een afdaling genieten. Je moest gewoon stevig blijven trappen. Onderweg zagen we in de verte een granietgroeve. Maar veel was er anders niet te zien. Gewoon een saaie rit om snel te vergeten! Salamanca daarentegen is wel de moeite waart. Deze stad is door de Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. En met reden! Zoveel mooie gebouwen te samen in één stad. Indrukwekkend!
Morgen gaan we naar Zamora. De stad waar El Cid geridderd werd.
2 mei 2018: Carcaboso - Valverde de Valedelcasa 90 km
Vandaag bezochten we de Arcos (boog) de Caparra. Een overblijfsel van de Romeinen. Om daar te geraken reden we 7 km over onverharde weg. Dikke keien en geultjes van het regenwater moesten we omzeilen. Een goede stuurkunst was vereist. En dat met een stuurtas op je stuur was geen makkie. Maar het lukte. Van daaruit was het weerom op en af. Tot een Joods dorpje Hervas dat we bezochten. De Davidster was overal merkbaar. Hierna kregen we een klim van 4 km. Daarna een steile afdaling weeral onverhard. We reden de ganse dag met de besneeuwde bergtoppen rond ons. Nu slapen we in een albergue in een bergdorpje met slechts 38 inwoners. Morgen bereiken we Salamanca.
Zoals elke morgen zeer koud om te vertrekken. Van het warme Spanje is nog niet veel te voelen. Naar het weekend toe voorspellen ze wel warmer weer. De eerste 25 km waren op en af in een weids landschap. Daarna hoorden we de motards en volgens Chris begint de weg dan te kronkelen. En inderdaad. Heel veel S-bochten en op en af. We passeeden ook en mooi stuwmeer. Dit hebben we kilometers gevolgd. Gewoon prachtig! Onderweg vonden we een alternatief wegje niet en moesten we terugdraaien. En doordat onze fietsgids niet duidelijk is reden we weer 14 km extra. We hebben ook nog een oud ommuurd stadje bezocht Gallisteo. Op de hoge bergtoppen die we voor ons zagen ligt er zelfs sneeuw. Volgens Chris gaat onze rit morgen niet van de poes zijn. Dat beloofd!
