Inhoud blog
  • druk drukker drukst
  • klimmen, klimmen....klimmen!
  • Nieuwe start?!
  • Oujda
  • eerste dagen op PIGIER
    Zoeken in blog

    Mel in Nador

    21-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.druk drukker drukst

    Salam haleikum,

     

    Het is nu ongeveer een maandje dat ik niets meer van mij heb laten horen en ik schaam me er best wel om. Het was hier ongelooflijk druk, maar ik heb geweldige en onvergetelijke dingen meegemaakt…! Waar zullen we beginnen?

     

    De school Pigier organiseerde een soort show voor het twintig jarige bestaan van de school en ze hadden me gevraagd of ik deze show in het Frans wou presenteren. Firial, een studente en vriendin zou dan in het Arabisch presenteren en ik in het Frans. Ik vond het geweldig dat ze me gevraagd hadden als presentatrice, maar ik had nooit gedacht dat het zo veel extra werk, tijd en stress met zich mee zou brengen (woeps, toch wel serieus verkeerd ingeschat).

    De eerste weken was er dan elke dag een repetitie van 5u tot 6u. Wat wou zeggen dat ik van 8u ’s morgens tot 6u ’s avonds non-stop bezig was (en ik heb het gevoeld!). Het was een groep van studenten uit het 1ste en 2de jaar die de show organiseerde en ik heb enorm fijne mensen leren kennen, die ondertussen goede vrienden zijn geworden. Tijdens de show zouden er liedjes, toneelstukken, humoristische sketches en een modeshow zijn, een hele boterham dus.

     

    Op zondag, mijn enige vrije dag, deed ik dan nog wat uitstapjes met collega’s en vrienden. Zo ben ik bijvoorbeeld naar Al Houceima geweest. De weg van Nador naar Houceima is prachtig. Je rijdt langs kronkelige wegen door de bergen en langs de prachtige, wilde zee. Het was een echte slalompiste!

     

    …en ondertussen gingen de repetities, werk, lessen, ….verder. Tijdens één van die repetities: “Marie! Die show is op zaterdag 10 april, schrijf je dat in je agenda?” Om de één of andere reden kwam deze datum me zo bekend voor…maar waarom toch?

    Ohja! Nu weet ik het weer…….Dan komen mijn zus en vriendin op bezoek! Fantastisch toch, dan kan ik ze eerst gaan afhalen en dan gaan we samen naar die show.

    Ja…in my dreams…. Ze hadden me gezegd op Pigier “ nous organisons une soirée”. Een “soirée” is per definitie ’s avonds…wel niet hier blijkbaar. Het zou om 14u starten en mijn zus en vriendin kwamen aan om ….(nu mogen julllie raden)…14u, jawel!

    Gelukkig stelden een collega en een student voor om ze te gaan afhalen en ze dan naar de show te brengen. Woohooo! Super hard bedankt!

     

    De laatste twee dagen voor de show kwam er heel veel stress bij kijken. Er was namelijk nog heel wat werk aan de winkel en ze kwamen modellen tekort voor de modeshow, met als resultaat “Marie, wil jij dat doen?”….Ok dan maar!

     

    Het was eindelijk zo ver! Show en aankomst van mijn bezoek uit België….Waw, wat een dag!

    ’s Morgens was er nog een korte repetitie, dan kapper, dan het kiezen van de kleren en dan……kon de show eindelijk van start gaan (streeeeeeeeess)! Ik had een typisch Marokkaans, lang kleed aan (tot op de grond). Geloof me, dit is echt wel niet zo handig om altijd die trap naar het podium op te klimmen. De eerste minuutjes waren er wat zenuwen, maar daarna….geen meer! Alle zenuwen waren totaal verdwenen, echt geweldig!

    De show was een enorm succes en ik heb super veel positieve en leuke commentaar gekregen achteraf…ja! We stonden zelfs in de krant en op websites!

     

    Daarna was het tijd om eens goed plezier te maken met mijn zusje en Sieglinde. De eerste twee dagen hebben we in Nador doorgebracht. We zijn dan gaan eten bij een studente Nederlands. Zo werden de twee Belgische meisjes al meteen ingeburgerd ;) (is het niet Sieglinde? )

    Dinsdag zijn we naar Fes vertrokken. Een van de grootste steden in Marokko. Ik was vooral dol op het oude deel van de stad. Je kan uren ronddwalen in die kleine straatjes, met winkeltjes, ezels die je opzij duwen om je voor te steken in die smalle padjes, …(het deed me echt denken aan de Middeleeuwen).

    Hier kon je je ook goed uitleven wat betreft het souveniertjes kopen :D

    Helemaal uitgeput kwamen we weer terug aan in Nador. Zusje en Sieglinde zouden zaterdag normaal terug vertrekken, maar je kan het waarschijnlijk al raden (vulkaanproblemen)…

    We hadden gehoord dat de vliegtuigen normaal gezien dinsdag terug zouden beginnen vliegen. Na uren aan de telefoon met die callcenters (je kent het wel) kregen we eindelijk de bevestiging dat ze op de lijst stonden voor die vlucht op dinsdag.

    Het avontuur was nog niet gedaan hoor…We kwamen op vliegveld waar we te horen kregen dat ze hun tickets niet kregen omdat er overboeking was en dit en dat…

    Maar zo niet hoor! Na eens goed te hebben gezegd wat we daarvan vonden, hebben ze toch snel tickets gekregen (in 1ste klas blijkbaar!). Het kan dus af en toe helemaal geen kwaad om eens van je tak te maken J

     

    Zaterdag ben ik een presentatie gaan geven op een school in Selouane over de cultuurverschillen tussen België en Marokko. De studenten vonden het super boeiend en ik ook. Zo heb ik nog enorm veel bijgeleerd over de Marokkaanse cultuur.

     

    Zo, dat was een hele boterham. Ik ben nog 2 weken in Nador. Ja, mijn 2 laatste weken, spijtig genoeg, snif snif snif. Daar gaan we nog eens goed van genieten J

     

    Groetjes,

    21-04-2010 om 16:52 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (5 Stemmen)
    19-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klimmen, klimmen....klimmen!

    Weer eens tijd om nog eens iets neer te pennen!

     

    Twee weken geleden was ik het weekend bij een collega gaan doorbrengen. Zo kon ik ook kennismaken met zijn vrouw en zijn dochtertje en ze zijn allebei super lief! ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en de volgende dag zijn we naar het platteland getrokken.

    Het eerste deel hebben we met de auto gedaan en waaww wat een mooi landschap. Groene grasvelden, geitjes, cactussen waar de mensen hun was op doen drogen (AW! Dat moet prikken) en boeren die hun land bewerken.

    We zijn tot aan een afgrond gereden en zijn toen te voet verder gegaan. Beneden was er de zee, maar dan stelde ik me angstig de vraag: Help, hoe ga ik nu beneden geraken? Ze zijn hier heel behendig in het klimmen enzo, maar ik euuuuuhhhhh….dat valt te zien.

    Toen we naar beneden wouden komen, deden de vissers ons teken dat het op een andere plek veiliger was (zucht van opluchting)!

    Door al dat klimmen enzo word ik er wel vrij goed in en ik vind het zelfs leuk! Aan het strand waren de vissers hun boten aan het klaarmaken om de zee in te trekken. Er waren ook een paar vissers hun netten aan het terugnaaien omdat dolfijnen die gescheurd hadden. Dolfijnen, Waar? Hier? Die wil ik zien!

    Volgende keer mag ik mee in de boot om te zien hoe ze vissen (stiekem hoop ik dat ik een paar dolfijnen zal zien :D )

    Daarna zijn we langs het strand verder gewandeld en ik heb me heel de tijd beziggehouden (speciaal voor mijn zusje) met het rapen van prachtige schelpen. Daar liggen grote hoornachtige schelpen met stekels, echt prachtig! Op een bepaald moment zijn we terug naar boven geklommen, naar de begraafplaats van hun voorouders. Ik vond het daar zo mooi! Weeral een groen, zonovergoten landschap met rare bomen, cactussen en daartussen witte grafstenen. Verderop zag je dan de hoge donkere bergen. Echt een prachtig zicht!

    Daarna hop terug naar beneden geklommen, terug het strand afgewandeld en terug naar boven geklommen. Lang leve het klimmen! Maar teken dat ik er vrij goed in word: ze zeiden: “je bent precies een Libanees geitje” Wat een compliment zeg ;)

    Terug thuis hebben we heerlijke gegrilde kip gegeten en daarna ben ik terug richting huis getrokken (wat voor een storm van traantjes zorgde bij het schattige dochtertje).

     

    Maandag ben ik mijn ooh zo leuke waterpijp gaan halen. Het is precies een antiekstuk en de “vaas” is in de vorm van een bol, dus je kan die naar een andere persoon draaien om om de beurt te roken. Dinsdag wilde ik de waterpijp uitproberen (ik heb ondertussen geleerd hoe het moet!). Ik deed er water in en………….de vaas die groen was, was opeens niet meer groen meer. Ze hadden die blijkbaar langs de binnenkant geschilderd…..haha sluwe verkopers toch. Ik moest er best wel om lachen.

     

    Donderdag ben ik voor een weekendje naar belgie gegaan. Het was de verjaardag van mijn allerliefste mama en dat wou ik voor geen geld missen! Ik vond het heerlijk om iedereen terug te zien, eens een “patèke”, hesp, … te eten. Alles wat er hier niet is J

    Zondag was het tijd om terug te vertrekken (toch een beetje tegen mijn goesting), maar ik had wel terug mijn reserve chocolade, snoepjes, speculaas, …mee! Haha

    Zo, nu kon het normale leventje in Nador terug beginnen (nog 1,5 maand!)

     

    Gisteren had ik een tussentijds evaluatiegesprek met mijn stagementor (meneer Hamouti, de directeur van de kamer van koophandel). Ik vond het best wel spannend en vroeg me af wat hij zou zeggen, maar……niets dan positief nieuws!

     

    Deze namiddag is er een feestje van mijn klas Duits. De studenten hadden vorige week examen en zijn allemaal geslaagd! Dat mag natuurlijk gevierd worden. Nu ze geslaagd zijn voor het examen, krijgen ze hun visum en vertrekken ze allemaal naar Duitsland. Zucht, wat ga ik ze missen….

     

    Ziezo, tot de volgende! Inshallah!

     

    Marie-Laure

    19-03-2010 om 11:39 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    02-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe start?!
    Het is nu wel al heeeeeel lang geleden dat ik nog iets in mijn blog geschreven heb, maar er is ondertussen veel gebeurd...!

    Het grote nieuws: ik ben (eindelijk!) verhuisd en heb nu mijn eigen appartementje. Wat voor mij synoniem staat met...RUST (eindelijk!).
    Ik woonde eerst bij een marokkaanse vrouw en haar dochter en had mijn kamer in hun huis. Ze vroeg ook een hele grote som geld, maar weet je ik zat er goed, dus zo erg was het niet. Ik zei wel duidelijk : ZAT, want al snel veranderde de hele situatie. Er was elke dag wel ruzie tussen die twee daar. In het begin moet ik zeggen dat ik het wel grappig en exotisch vond. Mensen in het zuiden spreken nu eenmaal graag luid en maken wel eens graag ruzie, niets erg...
    Maar ohjeee, elke avond stond mijn kop op springen en af en toe waren ze zo hard aan het ruzie maken dat ik schrik had dat ze elkaar zouden wurgen ofzo. Echt waar! Dan ging ik even naar mijn spaans buurmeisje in de hoop daar wat rust te vinden, maar zelfs 3 verdiepingen hoger hoorde je hun geschreeuw nog heel hard. Na een tijdje was ik dus heel blij wanneer ik alleen thuis was en van zodra ik de voordeur hoorde wist ik dat het weeral ging beginnen, Olé!
    Ze kwamen dan rond een uur of zes thuis, maakten ruzie tot tien uur en gingen dan bij iemand anders slapen en eten. Het werd een gewoonte. Waarom gingen ze nu altijd ergens anders eten en slapen....wel, de frigo was leeg. Oplossing: de frigo bij iemand anders gaan plunderen
    Daar zat ik dan alleen met mijn koppijn....Ik werd het echt een beetje beu. De vrouw vertelde me dat ze tot het eind van de maand (het waren wel nog 10dagen!) geen eten meer zou kopen omdat de centjes op waren (vreemd, het is best wel een rijke vrouw). Goed, ik ging mijn eigen eten kopen en vestopte het op mijn kamer want anders hadden ze het binnen de kortste keren allemaal opgegeten. En op een dag......zag ik een zak onder de zetel uitsteken......ik keek....en...... het zat vol met eten: melk, fruit, yoghurt, brood, koekjes......
    Dit was voor mij toen de druppel! Nu vind ik het eigenlijk best wel grappig dat ze hun eten voor mij onder de zetel hadden verstopt, maar op dat moment kon ik maar niet snel genoeg die twee vrouwen verlaten. Mijn papa zei me dat ik een muisje kon kopen en die kon laten rondlopen in de buurt van de zetel....haha stel je hun gezicht voor wanneer ze hun halfopgegeten spullen zouden terugvinden!
    Hopa, daar gingen we dan, op zoek naar een ander stulpje!
    Met de hulp van een collega heb ik dan ook iets super gevonden! Het ligt op 5 min stappen van mijn beide werkplaatsen, perfect dus! Eerst moet ik wel 7 verdiepen te voet, ja te voet! naar boven, maar het appartementje maakt dit allemaal goed!
    Een grote badkamer met een douche en een wasmachine. Dit is echt wel een klein wonder want:
    1. Heel weinig mensen hebben hier een douche of een badkuip. Meestal hangt er gewoon een douchekop en stroomt het water op de grond, door de hele badkamer. Later moeten ze dan het water wegdoen met een aftrekker.
    2. Ze wassen hier hun kleren meestal met de hand, maar jipie wat ben ik blij dat ik een wasmachine heb!
    Ik heb nu ook een grote mooie keuken, slaapkamer en een gigantisch salon en en en ....last but not least...een groot balkon. Ideaal voor de aankomende zomerdagen! Ik mag dan misschien wel heel veel trappen doen, maar wat een prachtig uitzicht heb ik! Ik zie de hele stad, met daarachter de bergen en 's avonds schittert de hele stad met allemaal kleine lichtjes....
    Nu woon ik wel helemaal alleen, spannend! Het kan alleen maar een leerrijke ervaring zijn en bovendien kan ik nu bezoek uit België ontvangen (hé zusje en Sigi )!

    Vrijdag heb ik ook wel de schrik van mijn leven gehad! Een van mijn studentes Duits wou me uitnodigen om bij haar couscous te komen eten. Hier is vrijdag couscousdag! Ze was al heel de tijd aan het moppen dat ik met haar broer zou trouwen.....probleem: ik dacht dat het moppen was. Niet dus! Na 3 kwartier stappen door het zand en in de brandende zon kwamen we eindelijk aan. Eerst stelde ze me voor aan één van haar oudere zussen. Deze keurde me van top tot teen, vroeg naar mijn leeftijd, .... En hopa, dan was de tweede zus aan de beurt. Weer werd ik van top tot teen bestudeerd en kreeg ik te horen dat ik heel goed bij hun broer zou passen. Toen begon ik stilletjes aan te vermoeden dat het misschien toch geen mop was.....HELP!  Opeens.....(en toen deed ik echt in mijn broek)...kwam de mama binnen. HELP (nog eens!). Het was een super grote vrouw, ze had iets van een sumoworstelaar (sorry mevrouw), helemaal in het zwart gekleed en ze had marokkaanse tattoo's op haar gezicht, wat het geheel nog enger maakte..! Ze keek me aan en schreeuwde "die wil ik als schoondochter"! Het erge was dat die studente helemaal niet zo goed is in duits, dus ik kon er niet goed mee praten. Ik bleef maar "nein, nein, nein" herhalen waarop zij antwoordde "doch, doch, doch".Ooooooooooooooooooooh verschrikkelijk was het.
    De couscous was wel heerlijk en ik vermoed dat die arme jongen had gehoord dat ik heel de tijd "nein nein nein" bleef herhalen (ocharme , )want hij heeft me mooi genegeerd, haha! Diepe zucht van opluchting!

    Zondag ben ik op uitstap geweest met collega's. We zijn de bergen ingetrokken, maar opeens kwam er heel veel mist op en konden we niets meer zien. We zijn dan maar terug vertrokken omdat het veel te gevaarlijk werd. Daarna zijn we naar de kust gereden, naar een afgelegen strandje. De zee was heel wild, het strand verlaten en de lucht was héél donkergrijs, dit alles maakte het perfect voor in een film. De vissers waren hun bootjes in de zee aan het duwen. Ze smeren blokken hout in met olie en laten de boot daarop richting zee glijden. Echt wel leuk om te zien, maar wat een kracht hebben die vissers wel niet

    Voila, ik hoop dat jullie van mijn verhaaltjes blijven genieten en tot snel!

    02-03-2010 om 18:21 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    18-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oujda

    Salam

    Jaja, we zijn al donderdag vandaag ( of Al-Khamis in het arabisch) en toch...toch ga ik jullie mijn geweldige reis van zondag (Al-Ahad) vertellen...nah!
    Oujda is een grote stad op drie uur rijden van Nador en tegen de Algerijnse grens. Het is ook de dichtsbijzijnde grote stad bij Nador....die moest ik dus wel gaan bezoeken.
    Zondag is mijn enigste vrije dag...jajaja hier hebben ze ook les op zaterdag (dus studenten in Belgie: prijs jullie maar gelukkig!) en mijn collega nederlands stelde voor om dan naar Oujda te gaan. We zijn rond 12uur vertrokken, wat best wel te laat is, maar we wouden zooooo graag eindelijk eens kunnen uitslapen. Ze hebben net een nieuwe en snelle weg tussen Nador en Oujda aangelegd dus je zou denken dat je er snel en makkelijk geraakt....wel euh, dan ken je de mooie marokkaanse wegen nog niet! Ze hebben hier geen goten om het regenwater op te vangen en het had de voorbije 3 dagen geregend....dus....resultaat: overstroomde wegen.
    De weg naar Oujda was geweldig! Je rijdt langs de kust, langs grote grasvelden met hutjes, langs donkere bergen met rare vormen, elke meter was wel een foto waard! Ahja, woeps daar zeg ik zoits foto...Vorig weekend was ik mijn fototoestel vergeten. Wel deze keer had ik het mee hoor.....zonder batterijen....domper dus en toch wel typsich iets voor mij. Deze keer was er niemand mee die wel een fototoestel meehad, maar niet getreurd: ik ga zeker nog eens terug naar Oujda en dan neem ik wel foto's! Beloofd!
    Eerst zijn we naar "cap du loup" gereden. Dit is een super schattig vissersdorpje. Daar zijn we hoog, heel hoog (veel te hoog naar mijn goesting) op de rotsen geklommen. Van daar uit had je een geweldig uitzicht over de wilde middelandse zee! Daarna zijn we langs "Saidia" gereden. Dit is een stad aan de kust die heel populair is bij de toeristen. Daar zijn mooie villa's, discotheken, restaurants, ....eerlijk gezegd, zou ik het best wel zien zitten om daar op vakantie te gaan! Onthouden dus!
    We zijn onderweg gestopt bij een grill om te eten. Eerst moet je je stuk vlees zelf gaan kiezen...op het karkas. Mel is toch wel braaf binnen gebleven en heeft haar collega een stuk vlees laten kiezen. Dan braden ze het vlees voor je...Er was binnen zo veel rook dat je amper kon zien wie er tegenover je zat. Om de een of andere reden deed deze grill me echt denken aan een western film. Jaja, dat gegrild vlees eten ze ook met de handen...resultaat zwarte, vettige en plakkerige handen, mmmmmmmmmmmm
    Na nog een uurtje rijden waren we eindelijk aangekomen in Oujda. Waaw, wat een verandering ten opzichte van Nador. Oujda is een grote, best wel moderne stad. We zijn daar de markten gaan opzoeken. Het is best wel boeiend wat je daar allemaal kan vinden, maar volk dat daar is!
    We hebben uren in de stad rondgelopen.... en ik ben minstens 20 auto's met belgische nummerplaten tegengekomen. Haha, telkens als ik een belgische nummerplaat zag, deed ik (onbewust!) een vreugdesprongetje.
    Toen het donker begon te worden, zijn we teruggekeerd naar Nador. Spijtig dat ik dan die prachtige landschappen niet meer kon zien, maar al die fonkelende lichtjes in de bergen waren ook wel een leuk zicht. Jajaja, het was me een dagje wel!

    Deze week was voor mij ook een topweek! Ik moest maandag op de kamer van koophandel mijn communicatieplan voorstellen. Mijn baas heeft het gelezen en is dan zonder een woord te zeggen naar de directeur gelopen...ohoh, ik wou wel feedback hé! "Marie-Laure, de directeur wil je spreken" kreeg ik wat later te horen.... Dus ben ik maar richting directeur vertrokken, met mijn contract! Mijn contract was namelijk nog niet getekend en ik dacht van de gelegenheid gebruik te maken om mijn contract EINDELIJK te laten tekenen door de directeur.
    Wohooo, ze vonden mijn communicatieplan zo geweldig dat ik er de auteursrechten over zou krijgen....ofzoits...Nuja, van die dingen weet ik niet zo veel..maar ik neem het als een compliment En jaja......mijn dag kon niet meer stuk want mijn contract was EINDELIJK getekend en opgestuurd naar Mechelen! Als dat geen productieve dag was!
    Op de hogeschool loopt alles ook heel goed! Ik vind het daar echt geweldig! Dinsdag vertelde ik bijvoorbeeld aan de studenten nederlands dat ik arabisch aan het leren was. Tijdens de pauze zijn ze naar buiten gelopen om als verassing werkboekjes voor mij te kopen "leren lezen en schrijven" ooooooooh, ik smolt! Zo lief!
    Gisteren namen 3 studentes na de les Duits mijn hand vast en trokken me mee...richting restaurant om lekker met hen te gaan eten

    Zozo, dit was weer een update van al het leuke dat ik hier meemaak. Ik vertrek meteen naar de school voor de lessen Duits en Nederlands! Jipie!

    Groetjes!


     

    18-02-2010 om 00:00 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    12-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eerste dagen op PIGIER
    Salam Haleikum,

    Het is al een paar dagen geleden dat ik nog op mijn blog geschreven heb, maar ik heb suuuuuper drukke (wel heel fijne) dagen achter de rug.
    De blog ziet er nu ook heel anders en veeeeeeeeeel beter uit, met dank aan Simon!
    Ik zou normaal gezien stage lopen op de kamer van koophandel en op een hogeschool hier in Nador: PIGIER. Toen ik in Nador aankwam, vertelden ze met dat deze school tot 8 februari gesloten was. Daarna had ik niets meer gehoord over de school en ik had er ook helemaal niet meer aan gedacht. Dinsdag was ik op mijn gemak aan het werken op de kamer van koophandel...en jawel, weeral lekkere thee aan het drinken....toen opeens de directeur heel gehaast binnenkwam en me vertelde dat we snel snel naar Pigier konden vertrekken.Ok dan! Snel mijn dingen bij elkaar gerapen en weg waren we.
    In een steegje was er een kleine blauwe deur en jawel hoor: het was de hogeschool.
    De directeur van de kamer van koophandel stelde me voor aan de directeur van de school als: marie-laure, het belgische meisje dat 5 talen kan. haha, waarom stellen ze me hier altijd zo voor?! Overal waar ik kom : "het meisje dat 5 talen kan" allemaal goed en wel, maar zeg....
    Hij stelde voor dat ik de taaldocenten zou helpen bij hun lessen en hij gaf me een lessenrooster met alle taallessen op: HELP! Dat was meer dan een fulltime job! Ik kon er meteen invliegen want om 11.30 was er de les Duits....spannend. Rond 11 uur kwamen er heel wat meisjes binnen op het secretariaat, waar ik zat. De secretaresse vertelde hen als mop dat ik het examen Duits zou afnemen en meteen had ik 10 meisjes rond mij die me hun lessen vanbuiten begonnen op te zeggen en die elkaar bijna omverduwden om tegenover mij te komen zitten. Hilarisch was het! Wat een geslaagde mop van de secretaresse toch Wat later gingen we het klaslokaal binnen en de studenten konden hun ogen nog altijd niet geloven...."waauw een europese vrouw in onze klas". Alle blikken op mij gericht.... best wel ongemakkelijk
    Ik kwam te weten dat het eigenlijk "inburgeringslessen" waren. Het waren allemaal mensen die naar Duitsland wouden gaan, maar ze krijgen pas hun visum als ze slagen op een taaltest. Deze lessen zou dus een voorbereiding moeten zijn op dit examen. Het waren bijna allemaal meisjes tussen de 17 en 30 jaar en jawel... iedereen was al getrouwd en hun man was in Duitsland.
    Best wel raar voor ons hé.... een meisje van 17 jaar die al getrouwd is en die naar Duitsland moet verhuizen.
    Toen ze hoorden dat ik 20 jaar was en NIET getrouwd en NIET verloofd, keken ze me aan alsof ik van mars kwam haha hier ben ik dus lekker de rebel...
    Na amper 10 minuten in de klas, vond ik het daar al geweldig! Nog nooit had ik zo'n gemotiveerde studenten gezien. Ze moeten in een paar maandjes de duitse taal onder de knie krijgen. Niet zo een gemakkelijke opdracht als je weet dat heel veel van hen nog niet konden lezen en schrijven..... Hun motivatie en doorzettingsvermogen raakten me echt diep!
    Na de les duits, was de les Nederlands aan de beurt...jawel hoor, Nederlands...hier in Nador! Wat een verbazing. En de verbazing werd nog groter toen ik in het Nederlands werd aangesproken! Hoe raar is het wel niet, om hier Nederlands te horen en met een hollands accent dan nog wel
    In deze klas waren ze met een stuk minder, maar 5 studenten. Weeral waren ze bijna allemaal getrouwd: jongens en meisjes vanaf 17 jaar. De motivatie was, net zoals bij duits, ongelooflijk! WAW!
    Toen ik op weg was naar huis kreeg ik een heeeeel ongerust telefoontje van een collega van de kamer van koophandel. De directeur had hen blijkbaar niet verteld dat ik naar de hogeschool was en ze hadden de hele dag in paniek naar mij gezocht! oooh, lief niet?!
    Ik was echt kapot na die dag, maar waaw! Ik was nog altijd onder de indruk van die studenten en zelf was ik ook heel gemotiveerd. Deze studenten zullen slagen en ik zal hen daar bij helpen! Mijn nieuwe roeping

    Ondertussen ben ik al helemaal ingeburgerd op die hogeschool en ik vind het er super, leuke collega's, ....
    's Morgens een paar uur werken op de kamer van koophandel en daarna snel snel doorstappen naar de hogeschool. Ondertussen ben ik ook al begonnen met mijn lessen arabisch. Ik heb het alleen heeeeeeel moeilijk met het serieus blijven bij het opzeggen van het alfabet. Zo gaat het er aan toe: Elif, dell, ra, noon, bie, boe, ba, bon, bin, ben, laam, .... Hoe kan een mens nu serieus blijven bij zo een klanken. Probeer dat maar eens 3 keer na elkaar op te zeggen zonder in de lach te schieten...het lukt je niet! Mission impossible!

    Zo, dat was mijn update,

    Groetjes,

    12-02-2010 om 23:37 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op uitstap!

    Ik had deze week een heel lief gezin leren kennen en ze hadden me gevraagd of ik zaterdag mee op uitstap wou. Tuurlijk!
    Ze wouden de bergen in gaan voor een gezellige picknick. We zouden om 12 uur vertrekken, maar marokkanen zijn toch wel niet zo stipt en om half 3 waren we dus eindelijk klaar om te vertrekken...
    We zaten met 5 in een heel, heel, maar dan ook heeeeeeeeeeel oude auto en weg waren we..richting Gourougou (een berg met een wel heel lachwekkende naam). Gedurende de reis zat ik echt met open mond door het raam te kijken. We zijn prachtige landschappen gepasseerd, echt waaaaaw! Ik tastte (nog steeds met open mond) in mijn zak op zoek naar mijn fototoestel, maar OHOH: vergeten. "Typisch" zouden mijn ouders zeggen. Al een geluk had Sana haar fototoestel mee! Oef, gered!

    Na een halfuurtje waren we aangekomen aan de voet van Gourougou en toen begon het echte avontuur! Want zoals ik al gezegd heb: de auto was heel, maar dan ook heel oud en.....er lag grind op de weg en geen asfalt....Zien jullie het probleem al aankomen?!
    Voor elke meter die we omhoog reden, schoven we twee meter terug naar beneden. Ik denk dat ik toen toch wel even mijn ogen heb dichtgedaan...! Ze gaven niet op hoor, neenee, gas blijven geven. We waren bijna aan de top geraakt, toen de auto weer begon te schuiven en we deze keer in een gracht belandden. Ik was ondertussen uit schrik wel al uit de auto gesprongen, haha! Maar daar lag de auto dus, in de gracht met 3 wielen in de lucht en 1 wiel op de grond (vraag me niet hoe dat mogelijk is, want het is me nog steeds een raadsel). Het zicht was echt hilarisch en ik kwam niet meer bij van het lachen, ook al was dit een heel ongeschikt moment om de slappe lach te hebben. Na een paar minuten gas te hebben gegeven was de auto eindelijk uit de gracht geraakt. We zijn toch wel mooi te voet verder gegaan. Wat een wijze beslissing, niet?
    De tocht was het echt wel waard want wat een uitzicht....woooooow. Je kon Nador en de omliggende steden zien (Melilla,...). Fototime!
    Na onze picknick wouden ze me nog een oud dorpje aan de kust tonen.
    We waren op weg naar de kust...toen....BAM, een auto langs achter op ons inreed. Het was precies echt niet de  beste dag voor die arme arme auto. Het vreemde was..ze moesten er allemaal om lachen (zou in Belgie niet het geval zijn)!
    Het oude kustdorpje "Kariaat" was echt prachtig: een mooi strand met wit zand en palmbomen met suuuuper grote schelpen (die ik natuurlijk mooi mee naar huis heb genomen). We hebben daar wat vis gekocht en zijn dan terug richting Nador vertrokken.

    Het was een super dag en ik kijk echt al uit naar de volgende uitstap. Dit land blijft me elke dag verbazen

    Groetjes,

    07-02-2010 om 21:51 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    05-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Al 1 weekje in Nador!

    Salam Haleikum (zoals ze hier groeten )

    Voila, ik ben al 1 weekje in Nador en heb me toch al voor een groot deel aangepast en ingeburgerd. Iets waar ik toch wel trots op ben.
    De eerste dagen liep ik hier helemaal niet graag over straat, snel doorlopen was de boodschap. Nu vind ik het gezellig om op het gemak over straat te lopen in de zon, nieuwe straatjes te ontdekken, ....Ze eten hier ook niet met mes en vork, maar wel met de handen en allemaal uit hetzelfde grote bord, dat ze in het midden zetten. Het heeft zo zijn charme vind ik
    Op het werk loopt het ook allemaal goed. Ze maken hier wel dagelijks ruzie om MIJN thee: “marie, hier is je thee” zegt de ene; “onnozelaar, belgen drinken thee met minder suiker” zegt de andere; “nietes”; “welles”. Dus zit ik hier mooi met 10 koppen thee, om iedereen tevreden te stellen! Achja, mij zul je niet horen klagen hoor. Ik hou van die marokkaanse thee!

    Gisteren liepen ze hier heel zenuwachtig en mooi gekleed rond, want er kwamen (voor mij niet) bekende mensen. Ze waren ijverig de Kamer van koophandel aan het kuisen, of toch een deel ervan. Verder dan het 2de verdiep zijn ze niet geweest, omdat de vergaderzaal waar de gasten zouden zitten, op het 2de verdiep lag. Had ik even pech....want het 3de verdiep waar ik zit, zou eigenlijk ook best wel een keusbeurt kunnen gebruiken.
    Ik kreeg gisteren van een collega ook te horen dat de president van de kamer mij wou spreken....Spannend! Ik begreep eigenlijk niet zo goed waarom, maar kom, het was wel een hele eer.
    Hij ontving mij dus in een mooie vergaderzaal met thee (mmmm wat vind ik die marokkaanse thee heerlijk) en taart (joepie!). Na een informele babbel had hij groot nieuws voor mij.......
    Tromgeroffel graag........!!!
    1. Hij wil dat ik mee ga op verplaatsing om de kamer te vertegenwoordigen. Zo kan ik ook wat meer van Marokko zien! Jipie!
    2. Ik mag de evenementen hier organiseren. Nog eens Jipie !

    3. Hij wil dat ik hier na mijn stage, vast blijf werken. Gemengde jipie. Het is natuurlijk wel super dat ze me na amper 4 werkdagen al vragen om te blijven. Maar langer dan 3 maanden in Nador zitten…..mmmm dat weet ik toch niet hoor ;-)

    4. Ik moest veel taart eten, want ik moet volgens hem verdikken. Ohjeeeee denk ik dan!

    Zozo, dat was een gesprek met de president, dat vlot verlopen was.

    Tijdens mijn middagpauze was ik op zoek gegaan naar een winkel, waar ik internet kon gaan halen…allemaal gesloten. Dus ik dacht: na mijn werk dan.

    Blijkt dat ze om vier uur ook al gesloten zijn, handig hoor die winkels hier.

    ‘s Avonds waren de nichtjes van Fatima bij ons thuis en ze vonden het blijkbaar super “cool” dat ze engels met me konden babbelen. Ze vroegen me ook of ik zaterdag mee de bergen in wou trekken…jaaaaa!

    Het begint hier nu ook steeds warmer te worden, zalig! In België zouden ze zeggen: ‘t is echt terrasjesweer! Spijtig genoeg niet hier, of allesinds niet voor vrouwen. Er zijn heel wat gezellige terrasjes, maar geen plaats voor vrouwen L tsssssssssss

    Vandaag is het vrijdag en dan gaan ze tussen 11uur en 3uur allemaal bidden. Wat wilt zeggen dat ik extra lange pauze heb!

    Ik was daarnet ijverig in mijn blog aan het schrijven en opeens….Floeps, geen elektriciteit meer! Daar ging mijn mooie lange tekst. Nu alles braaf opnieuw geschreven, voor zover ik me nog kon herinneren wat ik geschreven had. Achja, relax, take it easy, we zijn in Marokko! Inkopen doen hier is heel simpel en het kan zonder uit je kantoor te komen! Je roept gewoon door het raam, naar de winkel aan de overkant van de straat en hij komt je boodschappen brengen… Wat een luxe zeg!

     

    Voila, ik vrees dat jullie voor foto’s enzo nog even zullen moeten wachten tot ik internet heb thuis.

     

    Groetjes,

    05-02-2010 om 15:19 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    03-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eerste post!

    Eerst en vooral zou ik me willen verontschuldigen voor de "lelijke" lay-out :) maar aangezien ik nog geen internet heb thuis, moest ik het snel snel op het werk maken.

    Dit is nu mijn 7de dag in Nador en mijn 3de werkdag. Ik ben ingetrokken bij een marokkaanse vrouw en haar dochter (Fatima en Myriam) en het huis ligt op ongeveer 10 minuten wandelen van mijn stageplaats: de kamer van koophandel van Nador.
    Mijn eerste dagen hier waren nogal druk en chaotisch.Toen ik aankwam bleek mijn "super mooi appartement met zicht op zee" een ijskoude en vochtige kamer zonder keuken, douche,... niet ideaal dus. Nu (met dank aan mijn lieve mama) heb ik een fijne kamer bij die marokkaanse vrouw. één ding is zeker: bij hen thuis zal ik me niet snel vervelen! Want wat ik daar meemaak, is echt wel een plaatsje op deze blog waard!

    Myriam, 16jaar, heeft het in haar hoofd gehaald om het huis heel mooi te versieren en in te richten, wat op zich helemaal geen probleem is, maar.... Ze trekt er verschillende keren per dag op uit om te gaan "shoppen" komt dan terug met zakken vol eten, decoratie, stoffen en andere prullen. Als ze thuiskomt is er altijd wel een grote ruzie met Fatima omdat ze weer super veel geld heeft uitgegeven aan prullen. Dan rent Myriam kwaad het huis uit, om wat later terug te komen met....jawel, nog zakken vol. Aangezien het maar een klein appartement is en er dus geen plaats is voor al die dingen, verstopt ze die (nog ingepakt!) achter de zetel. Een woord: hilarisch!

    Toen ik naar Nador vertrok dacht ik: joepie, warm weer. Het mocht niet wezen. Het is hier 14 graden, maar aangezien ze hier geen verwarming kennen, is het buiten even koudwarm als binnen. Ik draag dus zowel binnen als buiten mijn jas! Gisteren zat ik rustig TV te kijken, met 4 dekens op mij en Fatima kreeg het fantastische idee om een "vuurtje" te gaan stoken om het huis wat op te warmen.Resultaat: een gigantisch "kampvuur" midden in het salon, het huis vol rook en een hoestende Marie-Laure met tranende ogen :)

    Hier op het werk is het best wel aangenaam. Ik zit nu in het "communication and research team" en mag brochures ontwerpen en vertalen. Ze hebben me ook gevraagd of ik de website voor de kamer van koophandel wou maken! Jawel! Het is best wel een grappig zicht om hier iedereen achter een bureau te zien zitten met een dikke jas en een wollen muts op.

    Foto's en andere verhaaltjes volgen later, maar zo hebben jullie al een voorsmaakje gekregen...!

    Groetjes,

    Marie-Lou (zoals ze me hier noemen)

    03-02-2010 om 12:00 geschreven door Marie-Laure  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)



    Archief per week
  • 19/04-25/04 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!