Zo gemakkelijk om eraan te beginnen , zo moeilijk om ermee te stoppen

De problemen stappelen zich op, je wilt er niets meer van weten. Want ze maken je vanbinnen kapot !

Mensen rondom je beginnen te merken dat er iets scheelt en vragen constant ; wat is er ? wat loopt er mis ?

Je wilt er niemand mee belasten, en je zegt hoezo ? wat zou er moeten zijn ? voor zoverre ik weet is er nix.

Op een keer wordt alles je teveel en geraak je in een put, leert nieuwe mensen kennen, deze keer de verkeerde en je geraakt alleen maar dieper in de shit .

Zij bieden het je aan; de eerste keer is gratis, ja het gaat hier over drugs . Je denkt en zegt tegen jezelf; och ene keer kan geen kwaad, je kunt je terug beter en gelukkiger voelen. het is nog niet te laat.

Dan hoor je dat stemmetje in je hoofd dat zegt komaan probeer het maar, het klinkt zo verleidellijk en je voegt het woord bij de daad.

Je geraakt in een roes ; inderdaad je voelt je gelukkiger en terug goed.

Het lijkt haas een sprookje, alles tot het postitieve beperkt, ineens klopt de realiteit terug aan de deur. de drugs is uitgewerkt.

Je denkt bij jezelf, goh dat gaf een goed gevoel. Dus grijp je er keer op keer opnieuw naar. Je geraakt verslaafd en snakt naar meer en meer,

Maar goh this van korte duur en de realiteit kun je niet meer ontvluchten op den duur.