Ik ben op gegroeid in een groot gezin , sommigen zullen denken fijn ,
ik vond het net iets minder in mijn jeugd
ikzelf ben 2de oudste van 6 kinderen (20 jaar ondertussen)
maar ik leerde al van jonge leeftijd met de harde realtiteit te maken ...

Reeds vanaf 5 jaar begon ik al moeilijkheden met mijn ouders te krijgen, mijn eigen schuld toen wel, want was iemand die veel aandacht nodig had en negatieve aandacht is ook aandacht ..

Mijn oudere broer was thuis lievelingetje zo heb ik het toch altijd bezien , hij mocht alles en ik mocht niets .. wij verschilen 13 maanden qua leeftijd . Er werd altijd gezegd dat hij het in de toekomst zal maken als voetballer, voetbalt al van zijn 3 jaar en in het begin was ons papa zijn trainer, ik was nog jong dus heel jaloers wou dezelfde aandacht als hij hebben (altijd alles positief) maar ik was zo wat het zwarte schaap dat nergens goed in was , dus kleine leugentjes om toch wat aandacht te krijgen en het lukte, heb mijn ouders vaak teleurgesteld en dat had alleen maar nadelen naar het ouder worden.

Mijn broer zijn eerste lief mocht thuis al blijven slapen van toen hij 12 was, ik als meisje moest wachten tot mijn 15de 
hij mocht al weg gaan met vrienden vanaf zijn 12de ik pas van mijn 16de, weet niet als iemand dit deel herkent in zijn/ haar leven mah als dat wel het geval is begrijp je wel dat het dan vaak zou botsen tussen jezelf en je ouders zo was dus het geval bij mij.
in het eerste middelbaar dus was 12/13 jaar vroegen mijn vriendinnen me mee naar de kermis ik vroeg als ik mocht gaan van mijn ouders en het was de moeite en ruzie eigenlijk niet waard geweest want toch zeiden ze nee, ik kwam dus in opstand en mijn ouders besloten me in een instelling te zetten omdat ik geen respect voor hen had. ( mij ging het echt niet om respect hebben , vond dat ieder kind gelijk moest behandeld worden.) mijn oma kwam regelmatig in opstand tegen mijn ouders, omdat ze vond dat ik ergens wel gelijk had en mijn ouders te streng waren voor mij. In een instelling gezet worden door uw eigen ouders maakt je vanbinnen kapot geloof me dusde band tussen mijn ouders en mij ging er alleen maar op achteruit, mijn eerste vriendje had ik toen ik 15 jaar oud was hij was er 21 (met toestemming van mijn ouders.) maar nog steeds mocht ik hem enkel en alleen thuis zien dus weer bij oma klagen die dan mijn ouders de les ging spellen.
in die tijd volgde ik kantoor verkoop op school echt de richting waar ik later in wou werken, op een gegeven moment werd ik van school gehaald moest naar huis gaan terwijl ik amper 3 uurkes op school was op een dinsdag toen kreeg ik het verschrikkelijke nieuws, mijn oma had longkanker .. ik deed alsof er niets aan de hand was tot het moment dat ze zeiden dat ze nog maar 2 maanden te leven had. zag mijn wereld instorten, de enigste persoon die om me gaf en me hielp in het leven zou ik gaan verliezen :'( een nieuw jaar brak aan tranen vloeiden over mijn wangen en vroeg mijn oma nog niet te gaan, zei dat ik haar nodig had en het alleen nog niet kon redden ookal werd ik 18 dagen later 16 jaar, ik kon niet tegen mijn ouders op. Ze hield vol tot de maand maart oma lag in het ziekenhuis op paliatieve de chemo hielp niet meer en wisten te zeggen dat het ieder moment gedaan kon zijn. mijn toenmalige vriend en ik gingen naar de stad om een beertje te kopen met iloveyou op daarna gingen we rechtstreeks naar het ziekenhuis waar de rest van de familie al was, het beertje was ingepakt en mijn ouders zeiden tegen mij ge kunt het beter zelf open maken want oma zal het niet meer zien ze werd in een coma gehouden tegen de pijn toen wist iedereen hoe laat het was, een week later belden het ziekenhuis dat al haar kinderen naar daar moesten dus mijn broer + vriendin en mijn vriend + ik bleven thuis om te babysitten . rond 5 uur s'morgens op 23 maart zagen we uit een wolk van mist een eenhoorn ( een machtig dier ) this moeilijk te geloven maar this echt zo rond 6 uur kregen we telefoon dat men ouders thuis kwamen slapen omdat ze moe waren ; eens thuis aangekomen melden ze dat oma om 5u s'morgens was overleden iedereen begon te huilen en knuffelden elkaar ik trok me terug naar de kamer om alleen te zijn want wou niet getroost worden daar haalden ze mijn oma toch niet mee terug; mama en papa begonnen weer strenger te worden en dees keer stond ik er alleen voor 'mijn leven had geen zin meer' van mij mocht het stoppe. van mijn vriend had ik geen gehoor meer dus zo nam ik voor de 1ste keer in mijn leven een overdosis pillen; ze vonden mij nog net optijd en de ambulance kwam me ophalen dees keer het ziekenhuis in was mijn eigen schuld maar toen zag ik het nut van het leven niet meer in mijn ouders besloten reeds voor ddat ik die poging had ondernome me naar een andere school te sturen, toen kwam ik te weten dat mijn ouders men vriend had verboden nog contact bij me op te neme volgens mij wouden ze niet dat ik gelukkig was , en de school waar ik terrecht kwam was ook al nix voor mij! mijn laatste jaar school eindellijk x-moss nog even te gaan en ik was afgestudeert ! dat dacht ik toch het was verboden alcohol te drinken want ware op 3daagse in luik gegaan toch besloten een deel vrienden , mijn kamergenote en ik het toch te doen, door de misserie de voorbije jare we k eens echt plezier maken, dus dronk ik mij een stuk in mijn voeten de leerkrachten kwamen erachter en zeiden dat ze alleen mijn ouders ginge bellen terwijl ik niet de enige was die gedronken had, ik wou niet opnieuw ruzie hebben dus besloot een eindje verderop een vriend te bellen dat die me moest komen halen, ik zag de leerkrachte in de verte en ze riepen mijn naam in paniek liep ik verder want men ouders ware de laatste die ik op dat moment wou zien, ik liep over een stuk land en door een heg achter die heg bleek een afgrond van een paar meters te zijn waar ik geen weet van had want het was donker, terwijl ik achter me keek om te zien als iemand me volgde en door de heg liep viel ik in die afgrond een paar meters omlaag die op een straat uitliep zo gebeurde het dus dat ik viel met mijn hoofd op straat en in het bloed lag, de ambulance kwam na een half uur aan gelijk met de mug en mijn ouders ik was er ernstig aan toe , in het ziekenhuis kwam ik terug tot bewust zijn en kreeg daar het nieuws dat ik mijn jaar niet mocht afmaken omdat ik zogenaamd weer een zelfmoord poging had ondernomen ! dit waren leugens ! nu een week mocht ik naar huis mijn handen lagen open door de val en men ouders verplichte me te strijken , dat lukte niet van de pijn en bovendien moest ik nog genezen van een hersenschudding maar tegen de wil van mijn ouders werd ik midden in de nacht met een hersen schudding op straat gezet moest mijn pas afgeven en gsm dus heb een 10 km moeten wandele voor ik ergens terrecht kon (bovendien werd ik ook aangerand niemand geloofde me buiten de dokters die het bevestigde maar de politie greep niet in) en zo kwam ik op mijn 18de alleen te wonen niemand van familie om me heen , ging niet meer naar school en ging iedere nacht opstap al snel begon ik met drugs en werd het allemaal alleen maar moeilijker ookal besefte ik dat op dat moment niet .
1.5 jaar later een nieuw lief leren kennen en zijn samen gaan wonen mijn ouders konde mijn lief weer niet uitstaan en zo zag ik niemand nog van mijn kleine broetjes ofzo (dit was mijn verleden tot nu toe ) een hele boek dus