Dit las ik op een blog (ik weet niet meer hoe hij heette) met allemaal tekstjes die ontroeren, doen lachen of aanzetten tot nadenken:

"Today, I was all dressed up and waiting on my blind date to arrive. He never showed up. It made me feel ugly. I thought he may have seen me from a distance and bailed.Then as I left the restaurant alone, I heard a little girl ask her mom if I was a princess. It made me smile"

Ik kan het me helemaal voorstellen hoe zij haar toen voelde. Niet dat ik ooit op een blind date wachtte, maar gewoon die vreugde, dat zo'n klein meisje zoiets zegt, dat moet toch echt deugd doen. Maar anderzijds kan ik me ook wel inbeelden dat ze zich echt rot voelde, en dat ligt toch wel vaak aan het mannelijk geslacht. Niet dat ik iets tegen hen heb, ze kunnen best knap en lief zijn, maar soms zijn ze echt wel verschrikkelijk. Ik bedoel, ze hebben zovele manieren bedacht om iemand te dumpen, maar waarom blijven ze niet gewoon bij dat meisje? Herken je die lieve lach, of die twinkelende oogjes waarop jij verliefd werd? Ach ja, mannen, ze zullen waarschijnlijk nooit veranderen, maar ze zijn best wel schattig, hé.

tree kisses and a big hug, meg