Vandaag was de grootste stap. Me los maken van mijn enige hulp en zelf verder gaan met mijn leven. De laatste keer bij de psychologe, voorlopig.. Ik heb mijn problemen van mijn verleden vastgepakt en er proberen mee omgaan. Zij kon me daarbij helpen. Helpen om mezelf te begrijpen. Om mezelf te kunnen zijn zonder in te zinken. Mezelf vastgrijpen en troosten, mijn lieve spiegelbeeld, zo medelevend. Een troost vinden die al mijn verdriet opzuigt en me kennis en begrip in de plaats geeft. En die heb ik gevonden. Ik ben gelukkig.