Gelukkig zijn wordt zo overschat. Als je over geluk nadenkt, zoek je naar dingen die je geen geluk brachten. Als je om niets geeft, dan lacht geluk je toe en vergeet je het. Als je tegen iemand zegt dat je gelukkiger wil zijn moet je aanhoren dat ze je raar zouden vinden als je niet elke dag lachte. En dan vraag je je af, waarom zeggen die dat? Lach ik elke dag? En onbewust, als je dan lacht, zegt je achterhoofd, zie je wel, je bent gelukkig. Gelukkig van die perfecte vent die elke dag naast me staat, elke dag in mijn ogen kijkt en me doet lachen.

"Je lacht veel," zegt hij tegen mij.

"Oh ja?" zeg ik verontwaardigd. Zo ken ik mij niet...

"Je bent precies heel erg blij."

"Ik weet niet, i'm just... happy" en ik glimlach verlegen.

"I love you too."