Blog Mechelsestraat wordt voortgezet in een andere site
Omwille van het nog gebruiksonvriendelijk karakter van deze site wordt deze blog hier verder gezet : http://schievers.blogspot.be/
Dit is ook de reden waarom er in een jaar niets meer kon toegevoegd worden. Het echter is onmogelijk om deze inhoud helemaal over te brengen op dit nieuwe adres, zodat u steeds deze inhoud kunt blijven raadplegen en eventueel beoordelen en aanvullen. Met mijn excuses en met dank voor uw belangstelling.
W.P. Vounckx - Schievers Leuven (Schievers@telenet.be)
Voor mij was het Oratoriënhof een gewoon café, net zoals het café, een paar huizen verder naar de Vismarkt, bij "Ward Van Dijck", een Leuvense renner, wiens naam mij altijd bijgebleven is.Het was ook het eerste café waar ik als kind aan de hand van grootvader mee binnengegaan ben, waarschijnlijk zonder medeweten van de rest van de familie.
Edward of Ward (officieel:Eduard) Van Dijck, vaak foutief aangeduid als Edouard Van Dyck (Herent (Vlaams-Brabant), 22 maart 1918 - Leuven, 22 april 1977) was een Belgisch wielrenner, die professional was van 1941 tot en met 1952.
Van Dijck was in 1947 de tweede Belg die de Vuelta op zijn naam zou schrijven, na Gustaaf Deloor. Hij sloeg zijn slag in de laatste tijdrit, waarin hij de Spaanse favoriet Manuel Costa van de eerste plaats verdrong. (Wikipedia)En het was het eerste café waar ik als kind met grootvader binnenging.
L.S. Voor mij was het Oratoriënhof een gewoon café, net zoals het café, een paar huizen verder naar de Vismarkt, bij "Ward Van Dijck", een Leuvense renner, wiens naam mij altijd bijgebleven Edward of Ward (officieel:Eduard) Van Dijck, vaak foutief aangeduid als Edouard Van Dyck (Herent (Vlaams-Brabant), 22 maart 1918 - Leuven, 22 april 1977) was een Belgisch wielrenner, die professional was van 1941 tot en met 1952.
Van Dijck was in 1947 de tweede Belg die de Vuelta op zijn naam zou schrijven, na Gustaaf Deloor. Hij sloeg zijn slag in de laatste tijdrit, waarin hij de Spaanse favoriet Manuel Costa van de eerste plaats verdrong. (Wikipedia)En het was het eerste café waar ik als kind met grootvader binnenging.
Gunter Hauspie
14 augustus om 01:20 ·
Vandaag start de 76e Ronde van Spanje met twintig Belgen. 74 jaar geleden, in 1947, stonden er maar vijf landgenoten aan de start. Toch won er met Ward Van Dijck een Belg. Meer nog, Ward Van Dijck groeide op in "Klein-Wilsele" of Wilsele-dorp. Na zijn huwelijk hield Ward met zijn vrouw Lisa eerst café in Bertem en nadien jarenlang in de Mechelsestraat in Leuven. Maar Ward Van Dijck was dus ook een verdienstelijk renner die in 1947 onverwacht maar verdiend zegevierde in de Ronde van Spanje. Dat een getogen Wilselenaar de Vuelta won is een opmerkelijke en bijna vergeten geschiedenis die opgerakeld wordt in het boek "Leuven Wielerstad. In het wiel van het WK2021". Je kunt het boek op de kop tikken in Wilsele bij Cyaan & Co en Verbinnen Sport bvba. #leuvenwielerstad (aanvulling 20/8/21)
Het historisch gebouw, net achter de mouterij Dreyfus in de Halfstraat werd ingericht als herberg met de naam Jardins des Oratoriens of Oratoriënhof en kan zich sinds lang en met trots de oudste HORECA-zaak van Leuven noemen.
Vanaf de jaren 50 tot in de jaren 70 werd deze zaak uitgebaat door het echtpaar "Jomme" Volckaerts en zijn vrouw Paula Degens, die tevoren aan de overkant woonden maar daarna het gebouw betrokken.Er waren vijf kinderen.
De tweede dijlebrug (de eerste aan de Vismarkt bestaat niet meer) in de Mechelsestraat is de Bogaarden- of Oratoriënbrug. Hier woonden tot in de 17e eeuw de Bogaarden, een soort mannelijke begijnen. In 1626 vestigden zich hier de Franse Oratorianen.
Tot ongeveer 1880 waren hier ook sluizen, die verdwenen toen het riviertje werd verlegd en de arm aan Craenendonck tot deVismarkt werd overwelfd..Het waren deze sluizen die alles te maken hadden met de legende van de Fiere Margriet.
Op de foto's, genomen op het bruggetje in de jaren 30 zie je rechts de bakkersvrouw Crabbé-Rongé van nummer 117 met een vriendin of familielid en op de foto er net onder staat uiterst rechts de heer Marant, de overbuur van de fietsenwinkel nr 98, met enkele kennissen.
Door de restauratie van de brug kwam het oorspronkelijke gewelf weer vrij en kregen wij er een prachtig stukje Leuven bij van op het recente Mercatorpad gezien.
Fietsenmaker Louis Marant-Emilie Coessens documenten
L.S. Ik heb Louis en Emilie nauwelijks gekend. Het waren de vrienden en buren van mijn grootouders. Maar hoe meer ik opzoek, hoe meer ik de indruk krijg dat ik hen mijn hele leven heb gekend. Ik kan het niet laten om enkele van deze prachtige oude foto's hier te plaatsen om ze nog even uit de vergetelheid te houden... getuigen van een andere tijd.
Gedurende de jaren twintig vestigde Louis Marant en zijn echtgenote Emilie Coessens zich in het huis nr 98 in de Mechelsestraat als fietsenmaker annex café. Op hetzelfde adres vinden wij ook een familie Jan Verbelen aan. Op het einde van de jaren 50 verhuisden zij naar het Klein Begijnhof, een tweehonderd meter verwijderd van hun vroegere woonst. Zij kregen een zoon Gerard Marant,bijgenaamd Roy (°1919) en later twee kleinkinderen : Jean Louis en Yvo, leeftijdsgenoten die ik mij nog zeer goed herinner . Jean Louis is overleden toen hij 40 was met Yvo heb ik steeds goede contacten gehad. Het is hij die mij een reeks prachtige familiefoto's bezorgde, waarvan ik de meeste hier zal publiceren.
Grootvader en grootmoeder Schievers waren bevriend met hun buren en kregen dan ook ter gelegenheid van hun gouden bruiloft in 1949 gelukwensen van de familie Marant, waar ze geregeld op cafébezoek gingen en heel wat vrienden ontmoetten.
In ons stukje straat kon je alles kopen : je had er twee kruideniers, een boekenwinkel, een verfwinkel, twee bakkers, enkele cafés, een behanger-garnierder, een loodgieter,een fietsenhersteller ( annex herberg), een schoenwinkel een herenkapper en natuurlijk een "beenhouwerij" (slagerij) Deze laatste was in 49 gevestigd in nr 96.
Het huis nr 96 in de Mechelsestraat is gedurende bijna 40 jaar bewoond geweest door een gezin "Dimartinelli". Ik heb de naam steeds onthouden, omdat mijn moeder, die in de 116 opgroeide, er een vriendinnetje had,die haar nu en dan een kaartje stuurde. Als kind heb ik die fantasiekaartjes gezien en ik vond die naam toch zo exotisch dat ik dacht dat zij een Italiaans pennevriendinnetje had. Pas veel later heb ik in de archieven ontdekt dat het haar buurmeisje was en dat de naam Dimartinelli reeds in de 19e eeuw in Leuven voorkwam.
Ik heb de Dimartinellis niet gekend, maar Jean en Amelie en dochter Marie-Jeanne, mijn moeder, wel. En dat ze bevriend gebleven zijn bewijst dit luxetelegram.
Ik vergeet nooit de aanvoer van het vlees bij slager,, drie huizen verder : de halve koeien die aan de haak werden geslagen en vooral de varkenskoppen maakten een enorme indruk op mij als vijfjarige. Helaas kan ik mij de slager zelf en zijn gezin niet meer voorstellen. Misschien kochten mijn ouders elders hun vlees ? Hij heeft er ook niet enorm lang gewoond.Later werd de zaak overgenomen door Firmin Vercruysse. Het echtpaar had twee dochters en een zoon, waarvan een van de dochters bevriend was met dochter Yvette van de bakkerswinkel Crabbe - Rongé in de 117 aan de overkant. Het is zij die me ook deze inlichtingen bezorgde.
Ik ben Willy Paul Vounckx
Ik ben een man en woon in Leuven (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 07/03/1944 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie- en algemene geschiedenis, architectuur, oud Leuven, fotografie, muziek.
Kleinzoon van Jean Marie Schievers en Amelie Vandersmissen, zoon van Marie-Jeanne Schievers uit Leuven en Ludovicus Gui