Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lies in Ioannina @ Greece
I hope you will love this
10-05-2009
week 13 - the final countdown :(
Goed, hier gaan we dan. Het laatste bericht op mijn blog over Griekenland. Het is exact 16.00 en ik zit op mijn bed met de laptop op schoot. Naast me staan allerlei zakken en bagagestukken. En uiteraard mag ik ook mijn roze cowboyhoed niet vergeten te vermelden. Ik ben al enkele dagen bezig met pakken: niet intensief, maar toch, proberen om al zoveel mogelijk in de valies te steken. Deze morgen was het voor echt. Echt alles moest erin! Wel, na zo'n 3 keer alles te hebben in- en uitgepakt, dacht ik bij mezelf: Lies, rustig blijven, leg alles eens ordelijk uit de valies en begin vanaf nul. Op dat moment besloot ik ook een extra bagagestuk mee te nemen, namelijk mijn rugzak. Dus, alles terug ordelijk in de valies proberen te krijgen en... verbazingwekkend maar werkelijk een feit: alles geraakte erin! Zelfs mijn aardbeienkussen!!!! Nu heb ik dus: een reistas, een trolley (die ook heel erg vol zit), mijn grootste handtas (muhahaha, daar zit ook vanalles in!!!) en mijn rugzak (waar 3 stoffen bloemen uitsteken --> geweldig zeg!). Verder hebben Anna en Tayfe heel wat cadeautjes gekregen: eten, wasverzachter, prulletjes en dergelijk zaken. Ze zijn uiteraard bijzonder blij hiermee ;-)
Deze morgen kwamen Laura en Courtney me nog baklava brengen voor mijn verjaardag. Heel erg lief uiteraard, maar... Ik heb al DRIE BAKLAVA's!!! Deze wordt dus vanmiddag opgegeten Mjammie! Zeer bizar, toen ik het de eerste keer proefde, lustte ik het helemaal nu. Vorige week proefde ik een andere soort en die was geweldig lekker :p Hoe een mens kan keren he Totally into Greece!
Wat moet ik nu nog doen: wel, mijn kamer kuisen! Ik was eerst helemaal niet van plan dat te doen aangezien ik hier ook een vuile kamer heb gekregen toen ik hier toekwam, maar nu zal Tayfe verhuizen naar mijn kamer, dus jah, ik moet het toch beetje proper achterlaten dan he. Ik ga ook nog met Tereza en Misha naar de cafetaria om nog samen iets te doen. En vanavond gaan we met z'n allen naar een tsiporadiko, joepie!!! Sarah heeft ook een powerpoint gemaakt met allemaal foto's en die gaat ze dan tonen voor we vertrekken naar the centre. Morgenvroeg moeten we vroeg uit de veren, want we moeten nog naar verschillende plaatsen om vanalles in orde te brengen. Om 13uur horen we dan op de bus richting Athene te zitten.
Goed, nog een kort weekoverzicht: - Gisteren heb ik mijn verjaardagsfeestje gehad: het was best wel gezellig. In het begin had ik zoiets van "ok, het is wel leuk, maar er is toch minder sfeer dan anders", maar na enkele uren was het echt heel leuk. Panaiatos bracht toen zijn gitaar mee en dat zorgde uiteraard voor sfeer! Akiv toonde me nog een typisch Griekse en Turkse dans, super grappig! Als je bij ons de mannen zo zou zien dansen, zou je denken "oh my god, wat is dat hier". Maar hier past het allemaal, het is schitterend! - Vrijdag zijn we een laatste keer uitgegaan. Venue was the place to be! Eén van de meest fantastische feestjes is het geworden Stel je voor: 2 Belgische meisjes en 4 Turken. Muhahaha, het was echt geweldig!! Akiv bracht nog een vriendin mee en zij zorgde voor een schitterende apotheose (ok, iet voor zichzelf weliswaar, maar voor de nuchtire mensen onder ons was het hilarisch). Ze was ladderzat (had ik eerst niet eens door), toen we doorgingen verloor ze een schoen (het waren hakken) en dat had ze niet eens door. Onderweg naar de taxi zwierde ze haar jas uit, Apo was ondertussen al eens op de grond gaan liggen van't lachen; kortom: een lachwekkender einde kon je je niet voorstellen. Maar voor de rest was het wel een heel sympathiek meiske Ik had haar ook gevraagd voor mijn verjaardagsfeestje, maar ze liet zich dan verontschuldigen, omdat ze toch nog niet in orde was - Ook met Rula zijn we iets gaan drinken deze week en dat was ook super gezellig! Ik heb zelfs een echte Belgische kriek gedronken, dat smaakte zeg! - Maandag hebben we onze essay van multicultural education moeten voorstellen en de prof was zeer enthousiast. Ik vond echter dat hij niet zo geïnteresseerd overkwam, want tijdens onze presentatie was hij de hele tijd bezig met zijn GSM. Maar schijn bedriegt dus. Hij vertelde ons dat we zeer goede punten zullen krijgen en dat als al onze essays van die kwaliteit zijn, we bijzonder goede scores zullen halen, jippie! - Dinsdag ben ik helemaal alleen naar Parga geweest Het weer was fantastisch, dus ik ben uiteraard het strand opgegaan. Daar heb ik kennis gemaakt met een Nederlands gezin en zo ging de tijd ook snel voorbij. Het was een bijzonder fijne dag! - Gisteren en eergisteren was het hier om te bakken!!! Wow, van koud weer en regen ging het hier plots naar een graad of 28. Haha, nu heb ik een bruin kleurtje! Eindelijk Na 3 maanden... in GRIEKENLAND.
Dat was het belangrijkste denk ik. Zo, dan groet ik jullie voor een laatste keer vanuit Griekenland: gia sas!!! See you back in Belgium!
Ik ben goedgezind (dat moet gevierd worden :p) Het weer wordt eindelijk beter!! Maar, we zijn nog steeds in Griekenland meerbepaald Ioannina, dus ik durf niet te vroeg victorie kraaien. Maar kom, de weersverwachtingen zien er goed uit.
Ok, wat heb ik deze week uitgespookt? Sinds het laatste weekend van de paasvakantie is iedereen terug op de campus en het gewone leven heeft zich terug hernomen (vreugde alom). Sarah en ik hebben de essays laten printen die al klaar waren en hebben een tourke in ons departement gedaan om ze af te geven. Niet alle proffen waren aanwezig, dus we gaan maandag nog eens terug. We zijn ook bij Mr. Nikolao geweest om hem ns "probleem" uit te leggen van de verschillende werkwijzen aan onze hogeschool en de universiteit hier(en in het bijzonder voor psychologie). Zoals verwacht was zijn antwoord: "Don't worry, everything is going to be alright." Blijkbaar komt dit probleem elk jaar terug en hij hoopt dus telkens op de goodwill van de proffen. We hebben met hem ook een datum afgesproken waarop we onze essay voor multicultural education zullen presenteren. En die dag is... MORGEN! De powerpoint is gemaakt *fier fier* en vandaag gaan Sarah en ik onze presentatie echt voorbereiden. Ik ga zo zenuwachtig zijn!!!! Dus, duimen allemaal (maar het blijft een presentatie voor Nikolao dus "everything will be ok") Sarah en ik zijn ook bij de Ms. Leontopoulo geweest, de prof van psychologie. Tot onze verbazing was ze tevreden over de essay!!!!! Wooow, vreugde alom zeg! Er moesten wel enkele dingen aangepast worden, maar dat waren kleinigheden. Sarah heeft later op de week de essay volledig afgewerkt. Dit wil zeggen: alle essays zijn AF AF AF AF AF (eindelijk!!). Uiteraard moeten we eerst nog Leontopoulo's reactie afwachten. Woensdag zien we haar terug. En donderdag zullen we dan onze essay afgeven (dus hopen dat er niet teveel meer moet aangepast worden)
Ik heb deze week tafeltennispalletjes gekocht en deze hebben we dan ook meteen gebruikt in the gym. Fijne ontspanning is dat zeg!! Wil ik meer doen Dus, Bart, laten we die pingpongtafel van jullie in de vroeger toekomst vaak gebruiken??!!
Ik ben nog eens (voor de laatste keer *snif*) naar Sprider geweest. Ik wilde eens kijken voor een kleedje en jawel, ik ben een kleedje rijker!! En oh jah, de mooie sandalen kon ik toch ook niet laten staan. In België vind je ze niet voor die prijs hoor ;-) (het zoveelste paar schoenen hier --> al een geluk dat ze hier een pak goedkoper zijn dan bij ons!)
Verder is er niet zoveel speciaals gebeurd deze week. Vrijdag zijn we nog eens uitgeweest. Het was lang geleden. Met z'n allen naar Privilege. Ik was er nog nooit geweest. Leuke club! En jah, het feestje begon dus echt om 2uur. Daarvoor is er amper volk en de muziek is niet echt om op te dansen. Het was voornamelijk Griekse popmuziek, gemengd wat Engelse dansklassiekers :)
Ziezo, dat was het voor deze week. Tot volgende week voor het laatste bericht *snif snif snif* ... x x x
De paasvakantie zit er bijna op. Tijd voor een update van mijn blog: Het eerste weekend van de vakantie zaten we met z'n allen in Athene (hmmm, tijd met Bart... Mis je!). Anna, Sarah en ik zijn met ons drietjes terug gekeerd naar Ioannina. Hoog tijd om boodschapen te doen, want deze keer is het aan ons om te koken! Alles is gesloten, iedereen is weg, het is hier dus heeeeeeel rustig. In onze Erasmuskeuken liggen enkele dingen om te koken (maar die wil ik niet gebruiken!! Bah, vies allemaal!) Enkel de steelpan die volgens mij al heel wat vuurtjes heeft doorstaan en geweldig krom is, wil ik wel gebruiken. Ik zie het immers niet zitten om nog eens extra geld uit te geven aan potten en pannen om die slechts enkele keren te gebruiken. Sarah denkt er anders over en koopt nog een kookpot. Met de steelpan en de kookpot hebben we heel goed onze plan getrokken: kip met rijst en ananas, puree, hot dogs, pastamaaltijden, croque monsieurs (of toasten zoals we ze hier noemen), heerlijke pannenkoeken en pizza! Verder nog tonijnsla en allerhande andere slaatjes. Het was telkens bijzonder lekker!
Maar... Het noodlot sloeg toe! We ontdekten dat er onder de oven kakkerlakken zaten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Iiiiiiiiiewwwww, vieeeeees! Goed, we kochten en verdelger en gingen ze 's avonds te lijf met onze spuitbus. Toen bleek dat het niet ging om "enkele kakkerlakken", maar wel om een heel leger kakkerlakken!!! We waren alledrie totaal verbijsterd, maar zetten door. Ze moesten eraan, ALLEMAAL!!! Ivo, die goede ziel, was zo goed om de keuken de volgende dag te kuisen. Wij hadden immers de hele keuken ondergespoten en al het keukenmateriaal (waaronder de steelpan) was dus ook vol gif bespoten. Lang leve Ivo! Maar toch, sinds die dag kook ikzelf nooit meer in die keuken!! En tot nu heb ik geen kakkerlakken meer gezien (niet dat ik nog veel in de keuken geweest ben sindsdien). Blijven hopen dus!
Verder heb ik mijn taken afgewerkt!!!!! Joepie!!!! En hebben we een paar keer getennist. Ikzelf mag ook bijzonder trots verkondigen dat ik tweemaal ben gaan lopen op de piste! Ik durf echter niet vertellen hoe lang ik heb gelopen, kwestie dat ik wil vermijden zwaar uitgelachen te worden en ik best fier op mezelf wil blijven ;-) Ik vond het voor mezelf twee goede prestaties! Dat is het voornaamste, nietwaar?
Anna, Sarah en ik zijn ook 3 dagen naar Lefkada geweest. Onze trip was geweldig!! Enkel het weer zat ons niet zo goed mee. (ik heb hier trouwens ferm de indruk dat ik de laatste maand in België moet zijn om goed weer te hebben! En je gaat het zien he, wanneer ik terug ben, zal het okke slecht weer worden...) We wilden de eerste dag Lefkada stad zelf bezoeken, maar daar bleek niets te zien te zijn, buiten de haven vol zeilboten (waar ik er een "bootje" heb uitgekozen --> Bart, misschien een tip voor mijn verjaardag? :p) en een winkelstraat. EN, NIET TE VERGETEN, een chocolaterie!!! Een chocolaterie VOL met chocoladetaartjes. Jawel, dit was gewoon de hemel voor mij! Elke dag ging ik er mijn taartje halen dat ik dan 's avonds in onze kamer heerlijk kon opsmullen ;-) We hebben dan nog een wandeling gemaakt iets buiten de stad zelf en dat was wel leuk! Zo hebben we trouwens ontdekt dat Anna een wel heel bijzonder invloed heeft op dieren. Telkens wanneer Anna een hond passeert, heft die spontaan zijn poot om een "piske" te doen Hahaha, hilarisch gewoon! De tweede dag hebben we een auto gehuurd en zijn we het eiland rond gereden. Zo zijn we naar een waterval in Nydri geweest, rachtig gewoonweg!!! Onbeschrijfelijk wat ik daar heb gezien en gevoeld... (foto's op facebook). Ik kan er niet meer over vertellen, want het was een overweldigende ervaring. Verbazingwekkend was het! Wat ik toen zag, waar ik toen stond... Ik kan het nog steeds niet geloven. We hebben dan een poging ondernomen om te zwemmen in de waterval, maar het was net iets te koud. Ik heb het meerdere keren geprobeerd, maar durfde uiteindelijk toch nooit te springen (wegens koude en gebrek aan iets om me aan vast te houden). Ik heb toch tot aan mijn middel in het water gestaan en daar ben ik fier op :p Daarna reden we verder en zijn we nog in enkele dorpen gestopt. N ons middageten reden we verder richting westkust. Nu zouden we de stranden zien waarvoor Lafkada zo gekend is. En jawel hoor, niets was overdreven!! Een hemelblauwe baai en een keienstrand onder de rotsen, prachtig gewoonweg!!! Ook dit had ik nog nooit eerder gezien. Ik was zo verbaasd, zo overdonderd. Het leek wel een sprookje. Was ik in Europa? In Griekenland? Wow zeg! Ook nu was het bijzonder jammer dat er geen zon was en dat het wind het koud maakte. Toch zijn Sarah en ik de zee in gegaan. Sarah heeft heel even gezwommen en ik, alweer, ik durfde niet. Er was slechts één golf die telkens op dezelfde plaats oversloeg, maar het was een bijzonder krachtige golf. Bovendien deden mijn voeten heel veel pijn door de keienondergrond (ik denk dat het deels door de koude was dat het zo pijnlijk was om om die keien met blote voeten te lopen). Op die moment zag ik écht het nut in van de allomgekende watersandalen. Ze zijn bijzonder lelijk, maar op een moment als dat zouden ze wel bijzonder handig geweest zijn! We hebben 2 stranden bezocht: Porto Katziki en Egremini (waarvoor we heel wat trappen en ander kunst en vliegwerk moesten doen vooraleer we dat konden bereiken :d). De avond begon stilaan te vallen en we zijn dan terug gereden naar ons hotel. We hebben samen nog iets gegeten en zijn daarna terug naar de kamer gegaan (waar Anna en ik ons kussengevecht hebben verwezenlijkt! muhahaha). Dan was er nog de laatste dag. Regen... Veel meer heb ik hier niet over te vertellen. We zijn te voet naar het dichtsbijzijnde strand gewandeld (wat toch verder leek te zijn dan we hadden verwacht), maar toen we aankwamen regende het nog steeds en bleek het strand bijzonder vuil te zijn (allemaal menselijk afval uit zee en veel bruine zeewieren denk ik; bijzonder jammer van het menselijk afval!). Na iets te drinken, besloten we dan maar terug te keren en een bus vroeger te nemen naar Ioannina. Rond 19 uur waren we terug. De Tsjechen waren ondertussen ook terug van hun reis door de Peloponesos en het was een geweldig leuk terugzien met Tereza en Misha!! 's Avonds ben ik met de Tsjechen, de Bulgaren, Helena en Lisa nog iets gaan eten voor Ondra's verjaardag. Ik ben echter alleen terug gekeerd, omdat ik heel moe was en ik niet tussen zo'n geweldig leuk gezelschap zat. Na een leuke babbel met de taxichauffeur, kroop ik moe maar tevreden in bed!
Ziezo, mijn weekje met Bart zit er alweer op. En, man, wat heb ik ervan genoten (en Bart toch ook wel denk ik!). Het was echt heel leuk om hem hier vanalles te laten zien in Ioannina. We zijn ook naar het amfitheater van Dodoni geweest en naar de Vikoskloof (deze keer was er geen sneeuw om in vast te zitten!).
De laatste 3 dagen zijn we naar Athene geweest met de hele Erasmusbende. Het was geweldig vroeg opstaan, aangezien we de bus van 7u15 moesten hebben naar Athene. Goed, om 6uur liep de wekker af en 3 taxi's later stond iedereen in het busstation. Tayfe besloot 3 minuten voor de bus vertrok nog even een toast te gaan kopen wat als gevolg had dat de bus weg was zonder haar. Uiteraard waren we met z'n allen an het schreeuwen "Wait!!!!!!!". En daar was ze dan weer, met haar toast. Ik mag hopen dat het een lekker toast was Tayfe!!? 6uur en een half later kwamen we aan in Athene. We namen de taxi naar het hotel en spraken om 16u af aan het metrostation Omonia. Tayfe, Ola en de Tsjechen sliepen elders, vandaar. We zijn elkaar weer allemaal tegengekomen en vertrokken richting National Gardens. Daarvoor passeerden we het parlement waar we de wisseling van de wacht konden meemaken, bij-zon-der grappig!! Dan naar het park, een park met gi-gan-tische palmbomen en een kleine vogeltuin! De fiere pauw toonde ons zijn pluimen en wij allemaal blij Daarna zijn we naar de tempel van Zeus geweest. Woow, wat een zuilen zeg!! De hoogste in Athene. Wel heel mooi. En gelukkig konden wij met onze Griekse studentenaart en Bart met zijn internationale studentenkaart alles gratis bezoeken. Ten slotte trokken we naar het Olympisch Stadion waar we ons even hebben neergezet. De avond was ondertussen gevallen en we spraken af met Jiri en Ondra aan een metrostation die tickets waren gaan bestellen om zondag naar het voetbal te gaan kijken. We zijn allemaal samen naar de wijk Plaka gegaan, waar het wemelt van de toeristische winkeltjes, bars en restaurant. Daar hebben we dan iets gegeten (mijn allereerste moussaka hier!!! En het was zó lekker!). Zo, tijd om te gaan slapen. Ons hotel was zeker geen luxeresort, maar dat wisten we op voorhand (gezien de goedkope prijs!). Ik vond dat alles dik in orde was voor dat geld.
Dag 2: Na ons ontbijt zijn Bart en ik alleen vertrokken naar het centrum. De anderen hadden opnieuw afgesproken aan Omonia. We hebben de typische toeristische attracties bezocht: The Ancient Agora, het Pentagon, Amfitheater van (euhm... vergeten), de plaatselijke markt in de Athinasstraat en het parlement op het Syntagmaplein. 's Middags hebben we een pita gegeten (een niet zo geweldig lekkere), in de namiddag werd ik door Bart getrakteerd op een ijsje en 's avonds hebben we opnieuw iets gegeten in Plaka. Sarah, Tayfe en Ola waren er toen ook bij. Ook de winkeltjes hebben Bart en ik die dag al uitgebrei bezocht. En dan op het gemakje terug naar ons hotel...
Dag 3: Onze laatste dag samen... *snif snif snif* Het was zondag, dus vele winkels waren dicht (uiteraard de toeristische shops NIET). We wilden om 11uur naar de wisseling van de wacht gaan kijken aan het parlement, want op zondag om 11uur is die veel uitgebreider en hoort er een hele ceremonie bij. We waren echter iets te laat en hebben enkel het einde kunnen zien, jammer! Daarna zijn we terug gesplitst. De anderen zouden na de middag de tram naar zee nemen; Bart en ik zouden de toeristische bus nemen en een tourtje door Athene maken. We hadden de tickets van Tayfe en Ola gekregen die de tour de vorige dag hadden gedaan (tickets zijn 24uur geldig). Wel een leuk om te doen die bus, want je komt in straatjes waar je voordien niet was. Zo hebben we ook de universiteit van Athene gezien, wow, indrukwekkend zeg. Die was ik wel graag eens binnengegaan, maar de vermoeidheid speelde ons parten en we zijn na de busrit wat in het zonnetje gaan zitten op een bankje. We hadden ons opnieuw een ijsje gekocht en plots sprak een oudere Griekse man ons aan "You're eating ice-cream! It's winter here for us!" Haha, die omerking had ik nogal gehoord, dus ik zeg nogmaals: "This weather is really summer in Belgium!" En dat was het ook. Het was zeker meer dan 20 graden. Het was wel leuk om een babbeltje te slaan met die man, want hij gaf zelf toe dat Athene eigenlijk een behoorlijk vuile stad is. Hij was op rondreis geweest door de Benelux en stond versteld van Nederland dat het daar zo proper is! Maar goed, ik heb me niet gestoord aan Athene. Ik heb er prachtige dingen gezien en daarvoor ben ik naar Athene gegaan. Verder is het een zuiderse stad, dus uiteraard anders dan Brussel of Parijs. Ik ben blij dat ik Athene gezien heb, want uiteindelijk staan er heel wat zaken die al zo erg oud zijn en zo'n mooi verhaal meedragen. Het is eigenlijk wel jammer op zo'n momenten dat je niet meer weet over wat er daar allemaal gebeurd is vroeger. Op zo'n moment zou een student archeoloog (Stijn!!!) je een schat aan informatie kunnen geven denk ik. Ik vond het al indrukwekkend om die gebouwen te zien, maar een persoonlijke gids zou je zoveel meer rijke en interessante informatie kunnen geven Hihihi, gelukkig had ik mijn reisgids :p !
Bart en ik wilden het niet te laat maken, want de volgende ochten zou de wekker afgaan om kwart na 5... En we waren al behoorlijk moe van de voorbije dagen. We hebbe samen nog iets lekkers gegeten met zicht op de Acropolis en zijn dan afgezakt naar het hotel. Onderweg bekeek ik de tassen van "De zwarte man" nog een keer goed, want ik wilde er al een hele dag één! Zeker nadat ik had gezien hoe Bart aan het afbieden was toen we een zonnebril kochten voor hem bij "de zwarte man". Al een geluk dat hij dat kan, zo afbieden... We zullen het in Turkije nog nodig hebben deze zomer. Dat had ik dus nog niet gezegd: net zoals in Toscane wemelt het in Athene van de zwarten met riemen, zonnebrillen, tassen, toiletzakken, portefeuilles, ... Echt wel grappig! Ze stonden altijd met een aantal naast elkaar en als er politie naderde zag je ze één voor één hun boeltje pakken. Hilarisch zeg!
Laatste dag: Anna, Nikola, Bart en ik vertrekken vroeg in de ochtend naar de luchthaven. Nikola vertrok naar Sofia (zijn allereerste vliegreis), dus Anna wilde hem uitzwaaien. Kwam goed uit dat Bart en Nikola beiden rond 9uur een vlucht hadden; zo moest ik niet alleen terugkeren (al zou ik dat eigenlijk niet erg gevonden hebben!) Het afscheid was niet echt leuk uiteraard en ging gepaard met de nodige tranen. Maar ik voelde me helemaal niet zo slecht toen hij weg was. Ik dacht dat het erger zou zijn. Het is maar een maand vooraleer we elkaar terugzien en ik ben heel blij dat ik hem heb gezien (het kan allemaal veel erger)!! Het was echt leuk Anna en ik hebben dan nog wat naar de vliegtuigen gekeken en wanneer Barts en Nikolas vliegtuigen wegwaren zijn we doorgegaan. Eens terug in Athene hebben we uitgecheckt; Sarah en ik hebben nog eens een kamer gereserveerd in het hotel voor wanneer we terugkeren naar België en dan zijn we nog even de stad ingetrokken om de laatste souveniers te kopen. Ik heb nu trouwens mijn eigen, geersonalisseerde trui van Griekenland!!! Mijn outfit om terug naar België te komen staat al vast Om 17uur hebben we dan de bus terug genomen naar Ioannina. En ik kan jullie één ding zeggen: terugkeren naar Ioannina was zoals terugkeren naar België na een zonnige vakantie --> van het mooie weer kom je terug terecht in de regen!!! Grrr... Al een geluk dat het vandaag mooi weer was!!! (maar jammer genoeg heb ik de hele dag binnengezeten, want jawel, het schoolwerk moet ook afgeraken...)
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens iets laten horen heb via mijn blog, dus ik ga mijn schade eens inhalen (hou jullie klaar voor alweer enkele bijzonder lange berichten... hihihi).
Ik zal beginnen bij de trip, het langst geleden: Corfoe!! Het was een hels gedoe om deze uitstap te organiseren. Ondertussen besef ik dat het hele gedoe rond deze uitstap (het organiseren ervan) en uiteraard ook alle gedoe dat ik reeds daarvoor heb meegemaakt me geleerd heeft om niet teveel meer uit te kijken naar wat komt, maar gewoon te nemen wat komt en daarvan te genieten. En ik moet zeggen, het heeft me al heel wat gewetensrust gegeven, want ondertussen zijn er zo nog al een paar kleinigheden geweest waarop ik enkele weken eerder furieus zou gereageerd hebben, maar nu heb ik telkens zoiets van "ach jah, het weze zo; laten we er het beste van maken". Hihihi, hopelijk hou ik deze eigenschap ook tot in België (maar mezelf kennende... ) ;-) Maar goed, over de uitstap: het oorspronkelijke idee was om naar Dion te gaan. Dion ligt ongeveer op gelijke hoogte met Ioannina, maar het ligt aan de oostkust (Ioanninia ligt in het westen van Griekenland). Ik had samen met Anna de weg uitgestippeld op mijn wegenkaart (dank u wel Niels Tas!) en we wisten dat het een lange trip zou worden. Zatermorgen 8u30: ik vertel Tereza langs welke steden we gaan rijden en dan kwam de *bong*. Bleek dat rijden naar Larissa (een stad waarlangs we zouden rijden) al 3uur in beslag neemt!! En dan waren we nog niet in Dion.. Oh oh, wat nu gezongen. Owkej, we besloten dan om in het kantoor van Europcar (waar we onze auto huren) te vragen of zij een kortere weg wisten. Maar opnieuw hetzelfde antwoord: "Dion? Very far!!"... Hmm, ok... (enkele weken geleden zou ik dus op dit moment beginnen freaken zijn). Ok, goed, dan gaan we gewoon ergens anders naartoe! We begonnen te kijken waar we naartoe konden gaan op de kaart. We wisten al van enkele steden welke de moeite waren om naartoe te gaan en welke niet. Er bleven helemaal niet veel mogelijkheden over. We wilden ook nog naar Meteora gaan, maar dat kon nu niet, aangezien Sarah wilde meegaan naar daar. (Sarah was er niet bij die dag aangezien haar familie hier was en het was hun laatste dag samen...) Een ander "lid" van de groep wilde ook niet naar Meteora, omdat ze daar mensen kent en er dus langer naartoe wilde gaan (uiteraard was dit de persoon die voor de rest niks zei of alternatieven gaf om naartoe te gaan, zo typisch!!! Mensen die geen initiatief nemen, maar overal een mening over hebben kunnen zo *grrrrrrrr* zijn!!). Uiteindelijk kwam ik met het idee om naar Corfoe te gaan. Vanuit Igoumenitsa is er om het uur een boot naar het eiland. Eigenlijk wilde ik niet per sé naar daar aangezien ik er al geweest was, maar kom, het was zo goed als de enige mogelijkheid die we nog hadden en met die bende zou het zowiezo een leuke tri worden! Iedereen stemde toe en we konden vertrekken. Op ongeveer een uur tijd stonden we in Igoumenitsa en daar hebben we de auto achtergelaten. Vandaar de boot op, voor een tocht van 1uur en 45minuten. Het was werkelijk schitterend weer! Amper wolken, zalig zonnetje en geen wind! Eén van de beste dagen die we al gehad hebben. Lekker luieren en zonnen op de boot was zooooo fijn! In Kerkyra (Corfoe-stad) hebben we dan iets gegeten en wat rondgelopen. Tereza en ik waren hopeloos op zoek naar een strand, maar dat was er dus niet in de stad zelf. Toen ik 3jaar geleden met mijn mama op Corfoe was, hebben we Kerkyra ook bezocht en zijn we naar een soort fort geweest dat je moest beklimmen en vandaar had je een spectaculair zicht over de zee en het land. Ik wilde hen daar mee naartoe nemen, maar we konden niet beginnen aan de "beklimming" aangezien de poort gesloten was. Wel jammer! Maar jah, geen probleem. We zijn dan even aan het water gaan zitten en Tereza heeft haar in het water gewaagd. We zaten echter in de schaduw en het water was pokke koud (heb het niet zelf uitgerobeerd). Dus na een kwartiertje zijn we daar ook weer vertrokken. We zijn dan nog iets gaan drinken (en ik heb een heeeeeeeerlijke banana split gegeten!) en dan zijn we terug gegaan naar de boot die ons terug naar Igoumenitsa bracht. We waren allemaal kapot! Schitterende dag geweest. Het grappige van die dag was ook dat we Misha en haar vriend (die hier een paar dagen was) overal tegenkwamen. Het begon 's ochtens op de bus naar het centrum van Ioannina. Zij waren op weg naar het grote busstation om naar Igoumenitsa te gaan (wij dachten toen nog naar Dion te gaan). Toen we in Igoumenitsa op de boot zaten, zagen we plots Misha en haar vriend op de boot stappen! Super grappig! Uiteindelijk hebben we in Kerkyra niet samen rondgelopen aangezien zij minder tijd hadden dan ons (zij moesten immers zorgen dat ze de laatste bus van Igoumenitsa naar Ioannina terug konden nemen en wij hadden een auto in Igoumenitsa dus het maakte niet uit welke boot wij zouden terugnemen)
De maandag daarop was er het bezoek aan Tsoukas Monastery (maandag 30 maart) . Dit was een uitstap opnieuw georganiseerd door the Hellenic Center. Samen met Tereza, Jiri, Ondra, Lisa, Tayfe en nog enkele anderen hebben we een toffe middag gehad. We zijn niet lang geweest, maar het was zeker en vast de moeite waard! Een oud klooster bovenaan een grote kloof. Het uitzicht was spectaculair! Er was uiteraard ook een kerk, maar het was werkelijk een mini-kerk. Er stonden 12 stoelen ofzo en daarmee staat de kerk vol! Heel fijn om te zien. Korte, maar leuke trip dus!
Vorige zaterdag (4april) hebben Anna, Misha, Sarah, Tereza en ik dan een auto gehuurd om naar Meteora te gaan. Dit moet naar het schijnt een bijzonder gekende plaats zijn, maar ik was er nog niet geweest. Na een hele autorit zijn we er uiteindelijk geraakt (dachten we). Het was langer rijden dan we hadden gedacht, maar na 3uur rijden zagen we de rotsen van Meteora! We reden een dorp binnen en hebben er iets gegeten. We dachten dus in Meteora te zijn, maar dat was niet zo. We zaten in een naburig dorp. We zagen bovenaan de rotsen een bus staan, dus da wilde zeggen dat we daar ook moeten opgeraken. We hebben de weg gevraagd en zo kwamen we echt in het rots- en bergachtige Meteora terecht. Onbeschrijfelijk wat we daar hebben gezien. De uitzichten!! Niet normaal prachtig!! Het enige wat je er echt kan bezoeken zijn kloosters denk ik. We hebben dus ook een klooster bezocht. Heel leuk eigenlijk, want ik had dat nog nooit gezien (toch niet voor zover ik me kon herinneren). Het weer was opnieuw goed, dus we hebben daar ook wat buiten in het zonnetje gezeten. Sarah kon er echter niet volop van genieten, want ze heeft last van hoogtevrees. En in dat geval is Meteora helemaal niet aan te raden... Je zit cotinu op hoge plaatsen die uitzichten geven naar het dal en verder, dus jah... We wilden een tweede klooster bezoeken, maar het bleek gesloten te zijn. Dan zijn we op de terugweg naar huis nog ergens gestopt langs de kant van de weg, omdat er een trap was naar boven en die trap zou ons weer een prachtig uitzicht leveren dachten we. En of!!!? Wow, de ging veel verder dan de trap. We bleven maar omhoog stappen en toen vonden we pas echt het hoogtepunt van de dag!!! Nogmaals, ik kan het niet beschrijven, maar het was "perfect" (zoals wij het in het Engels tegen elkaar vertelden).
Goed, nu ga ik jullie laten, want ik moet weeral vertrekken. Straks schrijf ik een nieuw bericht, want ik kan wel nog het één en ander vertellen over de voorbije 2 weken x x x en psssss, tegen niemand zeggen, maar vannacht is Bart hier!!!!!!! Olééééééééé Ons geheimpje he, beste lezers ;-)
Goed, menskens allemaal, wat kan ik jullie nog meer vertellen over de voorbije 2 weken?
De eerste 2 essays zijn af en afgegeven!!! Jippie! Maar nu moeten de resultaten nog afgewacht worden natuurlijk... Voor evaluation in education moesten we nog een discussie houden over de essay, maar dat bleek alles behalve gemakkelijk. Ik was behoorlijk zenuwachtig, omdat ik helemaal niet wist wat ik van het gesprek moest verwachten.De prof spreekt zelf geen Engels, dus zijn assistent speelde tolk tijdens het gesprek. Dat is uiteraard behoorlijk vervelend, want je weet niet wat hij dan allemaal tegen de prof zegt en hoe hij onze woorden vertaald. Na enkele vragen zei de prof het zelf ook dat hij dit geen goed systeem vond, omdat hij rechtstreeks met ons wilde praten. Hij spreekt enkel Grieks en Duits, maar in het Duits kan ik toch geen parlé houden. Al mag ik best fier zijn op mezelf, want ik heb wel enkele mails in het Duits naar die prof verstuurd (welliswaar had ik voor elk woord een online woordenboek nodig!). Maar mijn Duitse kennisis toch echt heel ver weg afgezakt, jammer genoeg. De andere essay moesten we gewoon afgeven (gelukkig maar!) De tijd begint trouwens echt wel te korten om alles af te werken. Ik panikeer nog niet, want ik zit vrij safe met mijn werk, maar we moeten voor een ander vak wel nog eens een presentatie geven (deze keer dus echt de essay presenteren en niet gewoon praten) en die essay is nog niet af. Ik ben ermee bezig en heb al een groot stuk, maar het belangrijkste stuk is eigenlijk het moeilijkste. We moeten de verschillen uitleggen tussen het Vlaamse en Waalse onderwijssysteem. Hmmm, veel zijn er niet, dus begin maar eens te zoeken. Kent er trouwens iemand het Franse woord voor "eindtermen"? En "leerplannen"? Kwestie dat ik eens op de Waalse site van onderwijs kan gaan zoeken. En ik heb hier dus geen Frans woordenboek ofzo, vervelend... Ik hoop alleszins de essays af te hebben in de paasvakantie. Daarna nog 2 weken genieten en dan terug naar huis :( (waar nog heel wat werk voor ons eindwerk op ons staat te wachten :s )
Iets anders nu: enkele weken geleden kreeg ik een e-mail van iemand met enkele vragen over Ioannina. Die man had mijn blog gevonden door te googlen op zoek naar info voor zijn rondreis door Griekenland. Na een aantal keer heen en weer mailen, hadden we afgesproken elkaar te zien hier. André en Rina, 2 gepensioneerde mensen die voor 6 weken door Griekenland reizen hebben ons geweldig goed ontvangen! André had ons hun reisprogramma doorgemaild en dat ziet er super uit! Ze waren ook 2 dagen in Ioannina op een camping, vandaar dus dat we hen een bezoekje hebben gebracht. Het was er echt heel gezellig! En ze boden ons gewoonweg overheerlijke Belgische chocolade aan, jammieeee!!! We bleven en bleven en bleven maar praten; over allerlei dingen. We zijn dan nog samen iets gaan eten en uiteindelijk hebben ze ons dan afgezet aan de universiteit. Ze hebben verteld dat ze ons gaan uitnodigen bij hun thuis (Wetteren, hihihi!!!) als de video van hun reis af is.
Nog een ander nieuwsitem: Sarah verwachtte vandaag het postpakket dat haar mama haar had opgestuurd. Zij dus naar the Hellenic Center en wat zag ze daar: 2 postpakketjes, een ietwat "normaal" pakket en een XL-pakket. Ze hoopte dat het kleinste voor haar zou zijn, zodat ze niet teveel zou hoeven te sleuren en geluk had ze! Maar uiteraard dreef haar nieuwsgierigheid haar naar het grotere pak en voor wie was dat?? Jawel "Lies Tas"! Plus nog 2 brieven voor mij. Uiteraard kon ze niet anders dan beide pakketten mee te nemen :p Dus plots krijg ik hier bezoek van ons Sarah, sleurend met 2 dozen, hihihi ;-) Een postpakket van de heer Niels Tas en zijn demoiselle Antigone! Super zeg!! Had ik helemaal niet verwacht, echt super fijn Dus, Niels en Antigone, als jullie dit lezen, superrrr hard bedankt! De eerste "Dag Allemaal" is er al door
En dan het meest spannende item van de dag: Bart is onderweg naar hier!!!! Over een uur vertrekt de bus van Athene naar Ioannina. Hij zit daar nu a zo'n 2uur te wachten, maar zoals ik mn Bartje ken is hij zijn tijd nuttig aan het besteden door het lezen van een boek over de geschiedenis van de biologie. Ik moet zeggen dat het qua zenuwen heel goed meevalt, maar ik hoop dat ik toch een beetje ga kunnen slapen voor ik moet vertrekken naar het busstation. Ik heb door onze uitstap naar Meteora, het bezoek aan André en Rina, ons essay gesprek en andere noodzakelijke bezigheden niet echt veel kunnen doen voor school de voorbije 4 dagen, dus ik ga sebiet nog zoiets kleins doen voor ons eindwerk en dan is dat ook weer gedaan he Deze avond is het ideale moment om kleine werkjes uit te voeren. Zo moet ik ook nog enkele kleine gaatjes herstellen in mijn kleren en enkele mails versturen. hihihi, hij is er bijna!!
Oh, wat ik ook nog kan vertellen: vandaag zijn Sarah en ik naar een Griekse school geweest. Het is een multiculturele school. Er is een speciale klas voor kinderen die hun eerste jaar in Griekenland zijn en dus extra taalles krijgen voor bepaalde uren. Voor de andere uren zitten ze bij hun gewone leeftijdsgenoten. In die "multiculturele" klas zitten alle leeftijden door elkaar. We hebben dus in deze klas gezeten en in het vierde leerjaar. Het waren bijzonder kleine klasjes (10lln ofzo) Volgens de leerkracht van het 4de leerjaar komt dit, omdat de Grieken hun kinderen niet naar die school willen sturen omdat er zoveel migranten zitten (vergelijkbaar met Belgiëeker?!) We zijn geen hele schooldag gebleven, want dat was gewoon niet vol te houden... De lessen zijn gewoon in het Grieks, dus je begrijpt helemaal niet waarover het gaat en je kan de kinderen ook niet aanspreken (wat ik wel bijzonder jammer vond). Dus na 2 blokken van lessen zijn we doorgegaan. De schooluren zijn wel helemaal anders dan bij ons. School start om 8uur en eindigt om 13u30. Ze eten niet op school (Grieken eten maar om 14u ofzo), maar er is wel opvang tot 16u voor kinderen wiens ouders gaan werken zijn. In het begin was het altijd wel plezant om die klas te zien, maar aangezien we er niks van begrepen werd het snel saai. (+ ik was geweldig moe door te weinig te slapen) Maar kom, ik ben heel blij dat ik die school eens gezien heb! We hebben op die korte tijd al heeeeel wat didactische verschillen gezien met België!
En vandaag was er dan nog iets bijzonders (er komt geen einde aan)... Er was deze middag een "meeting" met enkele mensen van de Europese Unie die bezig zijn met het "Bologna - process". Ze wilden daar met studenten over praten, want ze vinden de mening van studenten heel belangrijk en bezoeken zo'n 15 verschillende landen in verband hiermee. Ze hadden dus enkele Erasmussers en enkele Griekse studenten opgetrommeld. We zaten allemaal rond een giga grote tafel. Het enige probleem was dat ik niet echt wist waarover dat Bologna process gaat. Ik heb er wel al over gehoord, maar verder... Het heeft iets te maken met hoger onderwijs: bachelor en master opleidingen. Ik zal het eens moeten opzoeken. Die mensen stelden enkele vragen en gaven wat uitleg. Ik vond dat eigenlijk wel heel tof! Ook al wist ik niet met welke reden ik hun vragen beantwoordde, het was toch leuk. En ik voelde mij zo klein... Ale, ik probeer het uit te leggen: we waren daar bezig op Europees niveau, en daar zat ik dan... een studentje uit België.
Maar goed, nu ga ik jullie laten, want (zoals eerder gezegd) is dit alweer een ellelang bericht. (Zoals jullie het graag hebben...) Nu zijn jullie toch weer op de hoogte van wat er de voorbije weken gebeurd is hier.
Groetjes!!!
PS: voor de rope-skippers. Ik heb hier al een les double dutch gegeven (met wasdraad...) en het viel goed in de smaak!
Maandagavond zijn we de internationale tour op gegaan en hebben we een internationale avond georganiseerd! Iedereen moest iets maken typisch voor zijn land en dan 's avonds... smullen maar! En oh, wat was het lekker! Vraag me niet meer naar de naam van al die gerechtjes, maar het was echt verrukkelijk allemaal! Wie was vertegenwoordigd? *België natuurlijk (en we waren extra vertegenwoordigd met de aanwezigheid van Stijn en Sarah's mama en stiefvader) *Turkije *Polen *Bulgarije *Tsjechië
Andere landen die aanwezig waren, maar niets voorzien hadden (omdat ze er niet van wisten ofzo): Spanje en Oostenrijk
Sarah en ik hadden uiteraard ook allerlei attributen voozien (je bent student lager onderwijs of je bent het niet he!): Belgische vlagjes, slingers, halsslingers, pomponnen Muhahaha! Never forget the Belgian girls zou ik zo zeggen! Een uur voor de festiviteiten begonnen, kwam ik nog op het luminzeuze idee om een "speech" te schrijven om ons landje voor te stellen. Hihihi, het was wel grappig. Ze konden er toch allemaal goed om lachen, dus mission accomplished! 2keer raden wat ik had gemaakt als Belgische product --> chocolademousse!!! En ik heb heel veel positieve reacties gekregen (en er zat zelfs geen waterlaagje onderaan in de potjes, een waar mirakel!) en velen vroegen naar het recept. Verder hadden Sarah en ik ook puntzakjes voorzien we gevuld hebben met chipsfrietjes. (een mens moet toch creatief zijn hoor! Gelukkig heeft Sarah een geweldif creatief brein!)
En dan begon ik eens na te denken over wat ik zou willen eten als ik terug in België ben (aangezien mijn liefste broeremans gezegd heeft dat hij zou koken als ik terug ben..) Ik ben er nog niet helemaal uit. In het bgin dacht ik aan frietjes uiteraard, maar ik heb hier helemaal niet te klagen over frieten. Ik denk dat ik hier zelfs meer frieten eet dan thuis (zeker als het eten in het restaurant weer eens tegenviel). Maar toen, ach jah, ik eet zo graag frietjes! Dus voorlopig heb ik het meeste zin in frietjes met paardenworsten! (en de ultra mega fantatsich hemelse melkchocolade van Cote d'or uiteraard --> Wat een geluk dat ik Bart heb, hij heeft me deze wek voorzien van een lat van deze hmmmmm hemelse chocolade!! Dank je wel lieverd !! )
Zow, ik ben er eens vandoor. Het restaurant wacht op ons... (Wat zou de pot schaffen deze keer --> Nog een keer een bord sla met feta, olijfolie en brood? Of zou het lekkere spaghetti, pasta of rijst zijn ???hihihi)
Ok poging 2: zonet een heel weekoverzicht getypt en nu is het volledig weg... Fijn fijn fijn zeg. :s
Deze week is er niet zoveel speciaals gebeurd. Een greep uit de doos: - Maandagmiddag werd er door the Hellenic Center een uitstap georganiseerd naar Zagoragoria. We reden met de bus door de bergen en stopten onderweg op een paar heel mooie plaatsen. Een eerste stop bracht ons bij een brugje, een tweede stop was er in het dorpje zelf waar we iets gedronken hebben en daarna een wandeling hebben gemaakt. Toen we terug richting Ioannina reden, stopten we nog een keer bij een andere brug. Zeer spectaculaire uizichten gezien, heel mooi!! Ook het dorpje zelf bevond zich langs de flank van een berg. Dat wil zeggen dat we telkens goed moesten klimmen en dalen in de kleine, oude straatjes.
- Woensdagavond zijn we met zijn allen naar het centrum geweest. Er was een Erasmusnight in een bar. Dat zou willen zeggen dat de drankprijzen gehalveerd worden, maar ik vond het nog steeds geweldig duur, dus zo Erasmusnight vond ik dat niet Emre, een Turkse Erasmusser, heeft er o zijn gitaar gespeeld. Er ontbrak eigenlijk wel sfeer de hele avond... Het optreden van Emre was wel gezellig, maar ieder van ons zat er de hele avond wat te zitten... Niet dat we ons niet geamuseerd hebben natuurlijk. Daarna begonnen Ivo en Micha aan hun "optreden"; manneke, hilarisch grappig was dat!!! Ze waren zo wat aan het dansen met hun 2 om onnozel te doen en wij hen maar aanmoedigen. Ik heb er enkele foto's van hihihi
- Sinds vrijdag zit ik in een andere kamer: Lisa verhuist naar het centrum en ik kon nu haar kamer krijgen. Nu zit ik op dezelfde verdieping als de meeste Erasmussers en slaap ik recht tegenover Sarah. Uiteraard hangt ook aan deze verhuis een verhaal. Zoals ik reeds eerder vertelde: niets kan hier verlopen zoals het zou moeten, hihihi!! Gelukkig kan ik er nu veeeel meer mee lachen dan enkele weken geleden. Om 10uur zou ik kunnen verhuizen. Reeds voor 10uur stonden er enkele poetsvrouwen aan mijn kamer. Ik ben dan met de eerste zakken naar boven gegaan, maar Lisa bleek niet op haar kamer te zijn en haar laatste spullen lagen er nog. Ik heb dan al mijn gerief op Sarah's kamer gestockeerd en heb Lisa gebeld. Ze bleek in Patra te zitten, een stad op 3uur rijden van hier! Ze vertelde me dat ik gerust kon verhuizen, maar ze vroeg ook om haar gerief een dag bij te houden tot wanneer ze terug was. Tegen dat ik haar overgebleven spullen (in haar vuile kamer!!) bij elkaar had geraapt, stond er een poetsvrouw klaar om de kamer eens goed onder handen te nemen. Mevrouw Kostoula, de baas van het spel hier, was niet te spreken over de staat waarin Lisa haar kamer had achtergelaten. Evi Kita die via de telefoon onze tolk speelde vertelde me dit. Die poetsvrouwen en Kostoula zelf spreken enkel Grieks, dus het was echt moeilijk om hen iets proberen te vertellen... Ik ben dan uiteindelijk ook aan sleutel geraakt en nadat de poetsvrouw deze kamer van boven tot beneden had gepoetst, kon in eindelijk verhuizen! Ondertussen is haar Lisa haar spullen komen halen en heeft ze zich rimschootst verontschuldigd. Maar ik ken haar ondertussen al een beetje en dit "incident" past eigenlijk perfect in het plaatje
Zow, dat was het voornaamste dat er deze week gebeurd is. Verder kan ik nog zeggen dat ik deze week mijn klop heb gekregen om voor school te werken. De tijd gaat hier zó snel vooruit, maar ons werk niet... We werken bijna elke dag voor school, maar het gaat niet echt goed vooruit. Hopelijk lukt het deze week een beetje beter Eens we aan echt beginnen schrijven aan onze essays zal het wel sneller vooruit gaan! Nu zijn we nog info aan het opzoeken en wetenschappelijke artikels aan het samenvatten voor psychologie.
Gisteren hebben we een hele leuke uitstap gehad. Nikola, Anna, Sarah, Allexandra en vertrokken 's ochtends met onze gehuurde auto *kijkt trots!* richting Perama. Het regende pijpenstelen, maar dat kon de sfeer niet verpesten. In de grotten liepen we bij een groep Grieken en een Griekse gids. Een zeer lieve dame, maar natuurlijk was alle uitleg in het Grieks (wat ook logisch is!). Ik was er onder de indruk van de honderden, duizenden(?) stalagmieten en stalagtieten. Ik zag mezelf terug op de schoolbanken zitten terwijl de leerkracht vooraan in de klas de vorming van deze natuurverschijnsels aan het uitleggen is Zeer leuk om de theorie nu eens in het echt te bewonderen!
Daarna vertrokken we richting Dodonis. Het was super gezellig in ons autootje, radio vollenbak, kelen open en zingen maar! Onze chauffeur Anna liep er de hele dag nogal zenuwachtig bij, omdat het de eerste keer was dat ze in het buitenland met de auto reed. Ze heeft het voortreffelijk gedaan! We hebben meermaals geapplaudisseerd voor haar Langs de stijle bergwegen bracht Anna ons in Dodonis. Daar volgden nog een aar smalle, behoorlijk stijle straatjes en Anna heeft ons er magnifiek doorheen gebracht! In Dodonis hebben we iets gegeten in de plaatselijke supermarkt/café/restaurant, kortom in een alles-in-één-huisje. Mmmm, heerlijk was dat! Zeker na al de bonen in ons restaurant op de campus :p Daarna wilde we naar het openluchttheater gaan kijken, maar dat bleek gesloten te zijn. Nikola bracht ons toen naar een plaats hoger in de bergen waar we een rachtig zicht hadden op de vallei en zo ook het oude Griekse theater. Deze beelden zijn jammer genoeg niet vast te leggen op foto, dus ik vertel jullie op deze manier dat het echt prachtig was!!
Ondertussen waren de wolken min of meer uitgeregend (zoals het weerbericht het had voorspeld) en besloten we naar de grote Canyon te gaan waar Nikola al eens geweest was. Het zou de grootste canyon van Europa moeten zijn. Opnieuw gingen we de bergen in. Sarah was hier niet zo tuk op gezien haar hoogtevrees. Dat zorgde wel voor enkele grapige taferelen, maar toch ook voor medelijden. Het moet immers echt vervelend zijn om met zo'n schrik in de auto te zitten. Gelukkig kan ons Sarah alles goed relativeren, dus eens de hoogtes weg waren, werd ze weer helemaal de oude Hoe hoger we de bergen in reden, hoe meer sneeuw we op onze weg tegenkwamen. En toen... plots... veel sneeuw... en ... de wielen van de auto wilden wel vooruit, maar de auto zelf wilde niet meer. Met andere woorden: we zaten vast in de sneeuw. Man, man, hilarisch grappig was dat!! Ik was eigenlijk niet in paniek ofzo (wat ik normaal wel snel ben!), maar dat kwam omdat ik wist dat er op de baan terug niet zoveel sneeuw lag als op de plaats waar we vastzaten; dus ik wist wel dat we zouden teruggeraken. We zijn de auto beginnen duwen en zo is hij dwars op de weg geraakt. We bleven duwen, maar de auto wilde niet meer meewerken. Ondertussen vlogen er ook al een paar sneeuwballen voorbij. En daar was hij dan, onze redder! De sneeuwruimman in zijn gigantische machine. Dankzij hem zijn we sneller dan verwacht uit de sneeuw geraakt. Terwijl die man de sneeuw rond de auto aan het ruimen was, zijn wij in de sneeuw beginnen spelen, joehooeew! Ferm zeg, ik stond bijna tot aan mijn knieën in de sneeuw Dan zijn we terug in de auto gestapt, hebben nog iets gedronken en zijn we terug richting Ioannina gereden.
's Avonds was er nog een verjaardagsfeestje voor Ivo in de keuken. Opnieuw een gezellig sfeertje uiteraard en na een paar uurtjes ben ik dan moe, maar bijzonder tevreden in mijn bedje gedoken. Een zeer geslaagde dag!!
Na een weekje van ups en downs wil ik jullie op de hoogte brengen van de ups! De downs hebben jullie immers al een stukje kunnen lezen in mijn vorige berichten. Om echter niet de indruk te wekken dat ik het hier niet naar mijn zin heb (of andere negatieve gedachten), volgt hier het goede nieuws van deze week:
* onze vakken zijn in orde, joepieee!!! Sarah en ik hebben nu 7 vakken en voor elk vak weten we wat we moeten doen voor onze quotering. Voor de geïnteresseerden volgen hier onze vakken: Multicultural education Special Education Dyscalculia Physics ICT (heeft iemand enige ervaring met Second Life?? Kan je dan iets laten weten aub? Alle hulp is welkom!) Psychologie Evaluation in Education
* We hebben een duidelijke opdracht gekregen voor onze opdracht in Second Life, joepie! Op donderdag moesten we terug naar de les ICT om de prof te vertellen wat we al geleerd hadden in Second Life. Sarah en ik keken er heel erg tegenop om terug naar een les te gaan waar we niets van zouden begrijpen, enkel en alleen om de prof na de les te kunnen zeggen wat we al wisten. Een tweede reden waarom ik ertegenop zag naar de les te gaan, was omat ik hem eigenlijk enkel kon vertellen dat ik al geleerd had hoe ik mijn avator (dat is de mevrouw die ik speel) andere kleren kon aandoen en waar ik gratis kleren kon vinden... Veel meer had ik namelijk nog niet ontdekt. Second Life is zo groot en zonder duidelijke opdracht vind ik het wel moeilijk om uit te zoeken hoe alles werkt. Maar goed, ik vertrouw Sarah in deze zaken We hadden ons voorgenomen om de prof voor de les te proberen spreken. Toen hij ons zag was hij toch wel verbaasd. Sarah legde uit wat we al hadden gedaan (ze slaagt er telkens in om iets te zeggen waardoor het lijkt alsof we al heel wat gevonden hebben, schitterend Sarahtje!) en toen zei hij dat we op zoek moeten gaan naar Belgische scholen of universiteiten in Second Life. Het leek alsof hij dacht dat hij ons die opdracht al eerder had gegeven, maar we zijn er zeker van dat dat niet het geval is. Maar kom, joepieeee, we hebben een opdracht En nog beter nieuws: we moesten de les dan gelukkig niet meevolgen! Niet dat ik iets heb tegen lessen, maar lessen waar je werkelijk NIETS van begrijpt, tjah, die zijn behoorlijk saai! Dus Sarah en ik keerden met een fantastisch grote smile terug naar onze kamer!
* Gisterenavond hebben we een heel leuk etentje gehad met een hele hoop Erasmussers! Na elke dag het eten van het restaurant hier op de campus te moeten slikken, smaakte dit geweldig goed! Er kwamen een aantal grote schotels op de tafel en dan kon iedereen naar hartelust smullen: Griekse salade, aardappelschijfjes, een ovenschotel met aardappelschijfjes, lekker vlees, een soort zalmpuree (om op broodje te smeren); jammie, lekker was dat zeg! Er zijn gisteren ook 3 nieuwe Poolse meisjes gearriveerd. Anna is hier ontzettend blij om, want nu kan ze eindelijk ook eens Pools praten met iemand En ik moet zeggen, er was er eentje bij die haar entree niet gemist heeft... Ze is waggelend in de taxi geraakt en dankzij de 2 andere Poolse meisjes is ze toch op haar kamer geraakt. Wat en grappige boel zeg! Ik heb er ook kennisgemaakt met een nieuw (typisch??) Grieks drankje: rakamelo. Opnieuw iets in een shotglas, dus ik vreesde al het ergste. Ik vreesde dat het weer zo slecht zou zijn als de chiporo die ik hier leerde kennen. Maar neen, het was/is lekker! Het zou ouzo moeten zijn met honing bij en dat wordt dan opgewarmd. Ik denk dat het dankzij de honing is dat ik het bijzonder kon smaken Tegen een uur of 1 hebben we het restaurant verlaten en splitste de groep zich in 2: een groep die nog wilde uitgaan en een groep die terugging naar de campus. Zoals jullie me allemaal kennen, behoorde ik tot de tweede groep Toen we aankwamen op de campus hebben we Tayfe naar haar kamer proberen brengen, want zij was ook behoorlijk beschonken; en dat leidde uiteraard tot enkele gigantisch lachwekkende taferelen! Haar slogan "not now, maybe later". Seni Sevijorym, Tayfe!
* Morgen gaan we opnieuw een uitstap proberen ondernemen. We hebben een auto gehuurd en willen hier in de buurt wat dingen bezoeken. We waren oorspronkelijk van plan om naar Kastoria te gaan (verder weg), maar ze geven slecht weer voor morgen, dus hebben we besloten op veilig te spelen en het dichtbij huis te houden. Hopelijk gaat er deze keer niets fout Ik heb goede hoop!!!
Zow lieve menschen, dit was het alweer; graag tot een volgende keer!! Liefs
PS: laat gerust een bericht achter op mijn blog! Ik krijg nu niet echt veel reacties en heb bijgevolg totaaaaal geen idee of er veel mensen zijn die dit lezen :s Het is immers nogal stupide om mijn berichten telkens aan jullie allemaal te richten als ze niet worden gelezen :s hmmm... Of zou ik werkelijk zo onpopulair zijn? :p Dikke zzzoooewn!
Mjammie! Zeer bizar, toen ik het de eerste keer proefde, lustte ik het helemaal nu. Vorige week proefde ik een andere soort en die was geweldig lekker :p Hoe een mens kan keren he 
Ya sas!
