Weeral een blog, zie ik je denken. Dat dacht ik eerst ook, ik dacht, waarom maakt iedereen toch een blog.
Maar toen kwam er alweer een andere gedachte in me op, natuurlijk maakt iedereen een blog, ieder heeft zijn eigen verhaal, ieder leeft zijn eigen leven.
Je maakt dingen mee, je denkt dingen, je ziet dingen om je heen.
Elke dag opnieuw maken we keuzes, maar wat als we de verkeerde keuze maken? Is die keuze dan onherroepelijk? Of kunnen we die keuze terug rechtzetten?
Ik heb een tijd geleden een verkeerde keuze gemaakt en dat dringt elke dag iets meer tot me door. Welke keuze... dat is voor later.
Eerst wil ik hier rustig mijn verhaal vertellen. Op het einde zal ik jullie zeggen welke keuze ik heb genomen en daarna zal ik afscheid van jullie nemen.
Mijn echte naam is natuurlijk niet Maximiliaan, dat vond ik gewoon een leuke naam. Uiteindelijk zal ik jullie ook vertellen wie ik echt ben, maar nu nog niet, nu vertel ik eerst mijn verhaal.
Ik zal jullie al een kleine tip geven voor het einde, ik ga geen zelfmoord plegen, ik ga gewoon verdwijnen, naar ergens waar niemand mij kent en niemand weet waar ik vandaan kom.
Voor anderen rondom mij zal dit misschien wel het gevoel geven dat ik zelfmoord heb gepleegd. Maar weet dan dat ik er nog ben en dat ik elke dag aan jullie zal denken.
Misschien dat ik deze blog zelfs nog verderzet, als ik eenmaal verdwenen ben.
