Een dierenasiel is een instelling (al dan niet openbaar) die onderdak en de nodige zorgen verschaft aan dieren die verloren, achtergelaten, verwaarloosd, in beslag genomen of verbeurdverklaard zijn. Elk jaar worden duizenden honden en katten tijdelijk opgevangen in asielen.
Honden en katten die u adopteert uit een asiel, zijn gechipt en geregistreerd. Katten zijn daarenboven ook gesteriliseerd of gecastreerd.
Wie een dier uit een asiel wil adopteren, kan ook eens kijken op de website www.adopteereendier.be(externe website). Dat is een onlinedatabank waarop alle erkende Vlaamse dierenasielen informatie kunnen plaatsen over de dieren die bij hen verblijven.
Gevolgen van castratie en sterilisatie voor de vacht
De castratie van de Cocker reu of sterilisatie van de Cocker teef is nefast voor zijn vacht. Deze verandert dan dramatisch. Omwille van medische redenen kan dergelijke ingreep noodzakelijk zijn, maar als het te vermijden is, is het beter voor de Cocker en zijn vachtonderhoud. De vacht wordt pluizig, gekruld en dof en is vaak niet meer te plukken. Ze groeit ook harder en ongecontroleerd o.a. op plaatsen waar normaal niet veel haar groeit. Ook een ervaren trimmer zal moeite hebben en vaak genoodzaakt zijn de vacht te scheren.
De jonge hond moet regelmatig geborsteld worden op een tafel. Bij wijze van oefening moet de onderkant van zijn pootjes betast worden en ook zijn oortjes en tanden nagekeken worden.
Rond de vier maanden moeten de haren tussen de kussens verwijderd worden en de nagels nagekeken. Men kan ook de pluizige vacht voorzichtig uitplukken waar nodig.
Rond de zes maanden kan men voorzichtig voelen of de bovenvacht reeds loslaat en kan men de hond met de vingers plukken. Ook tussen de tenen moet het haar opnieuw weggehaald worden.
Rond de twaalf maanden heeft de jonge hond door de goede verzorging nu een mooie zijdevacht met een lange bevedering die door een correct plukken en effileren (uitdunnen van de vacht op de borst) mooi in model kan gezet worden.
Het hangt dan van het type vacht af hoe frequent de hond getoiletteerd moet worden. Een mooie vacht moet in aanleg aanwezig zijn, maar een correcte verzorging kan van een goede een uitmuntende vacht maken.
De Engelse Cocker Spaniel is een ras dat regelmatige verzorging nodig heeft. De vacht van de Engelse Cocker Spaniel gaat makkelijk vervilten. Sommigen hebben een gemakkelijker te hanteren zijdeachtige, platliggend soort vacht. Dit ras verhaart gemiddeld; deze honden moeten gebaad worden en met droog shampoo behandeld. Overtollig oorsmeer dat zich ophoopt in de oren, moet regelmatig worden verwijderd en de oren moeten worden nagekeken op tekenen van infectie. De haren op de benen van de Engelse Cocker Spaniel moeten naar beneden worden geborsteld over de tenen en afgeknipt worden op de hoogte van de voetzolen. Deze honden moeten regelmatig worden geborsteld om hun haren vrij van klitten te houden. De gemiddelde levensverwachting voor de Engelse Cocker Spaniel is ongeveer 12 tot 15 jaar.
Gewicht reu: 14 - 15 kg. Gewicht teef: 12 - 13 kg.
De aanwezigheid van de Engelse Cocker Spaniel kan tot honderden jaren terug getraceerd worden tot een beschrijving van deze hond door Gaston Phebus in 1300. Later zouden er zeven verschillende rassen ontstaan, namelijk de Clumber, de Sussex, de Welsh Springer, de Engelse Springer, de Field, de Ierse Water Spaniel en de Cocker. De Cocker Spaniel en de Springer Spaniels werden in tegelijketijd ontwikkeld en ze verschillen alleen wat betreft hun afmetingen. In 1892 heeft de Kennel Club of England deze rassen als aparte rassen erkend. In 1940 hebben de American Kennel Club en de Canadian Kennel Club de Engelse Cocker Spaniel erkend als een apart ras ten opzichte van de American Cocker Spaniel. Dit ras ontleent zijn naam "Cocker" aan de "woodcock", de houtsnip die oorspronkelijk zijn prooi was. Cockers zijn ook goed in het jagen van andere vogels en zijn geschikt om deze wilde vogels te apporteren met hun zachte mond.
De Engelse cockerspaniël is een hondenras. De Engelse cockerspaniël is een ijverige, actieve, en krachtige jachthond. Meestal werd de staart gecoupeerd. Zijn lichaam is gebalanceerd en compact. Idealiter moet de afstand van de schoft tot de grond gelijk zijn aan de afstand van de schoft tot aan de staartaanzet. Wikipedia
De Engelse Cocker heeft zijn bijnaam merry cocker niet gestolen. Het zijn vrolijke, zachtaardige, uitbundige, intelligente, gevoelige, trouwe, aanhankelijke en levendige honden met eeuwig horizontaal zwiepende staarten en een goed humeur. Ze willen niets liever dan de hele dag achter hun baasje aan lopen. Hun werklust en will to please maakt van hen ook ideale werkhonden. Cockers kunnen wel eens koppig zijn en een eigen willetje hebben. Ze kunnen ook mokken als ze hun zin niet krijgen, maar door hun goede karakter leggen ze zich daar uiteindelijk wel bij neer. Ze kunnen tot op hoge leeftijd behoorlijk eigenwijs en speels zijn. Het zijn zeer enthousiaste honden die graag een beetje met alles overdrijven. Cockers zijn geen blaffers ze moesten vroeger altijd stil jagen en het zijn ook geen weglopers.
Sommige fokkers menen dat de meerkleurige Cockers iets slimmer en temperamentvoller zijn en iets meer een allemansvriend. Ze zouden rustiger en minder dominant zijn en makkelijker in de opvoeding. De eenkleurige Cockers daarentegen zouden wat feller van karakter zijn en niet zo geschikt voor mensen zonder ervaring met honden en die niet consequent genoeg zijn. Andere fokkers menen geen verschil waar te nemen.