Het is officieel nu: ik blijf voor eeuwig en altijd vrijgezel.  Zelfs het universum kreeg de klus niet geklaard.  Laat staan ikzelf, want ik ken wel niemand die langer single is dan ik!  Mr. Right van zijn paard gesukkeld?  Cliché cliché, maar in mijn geval kan het haast niet anders dan dat hij met zijn op hol geslagen paard in het ravijn is gestort, ander vrouwelijk schoon is tegengekomen op zijn weg en/of gestorven is aan één of andere eigenaardige kwaal voor hij goed en wel op zijn bestemming geraakte.  Typisch.  Niemand anders om me heen lijkt er last van te hebben: bij mijn vriendinnen volgt de ene liefde de andere op, gepaard gaand met hoogtes en de nodige laagtes evenwel, maar ogenschijnlijk zonder enige moeite.  Maar om één of andere reden is de liefde niet aan mij besteed.. Nu worstel ik zelf met een chronisch gebrek om verliefd te worden.  Gemiddeld val ik één keer in de drie jaar verliefd.  Tot over mijn oren.  Erger dan mijn chronisch gebrek is echter dat, als ik dan al verliefd wordt, én de kans bestaat dat die persoon dan ook nog interesse toont, ik verval in zulk een dwaas gedrag waarmee ik mannen probleemloos weet af te schrikken.  Mijn charmes zakken bij wijze van spreken tot in mijn kleine teen.  Hupsakee, weg wereldse schoonheid, hallóóó gek wijf!  Het levert me altijd wel wat hilarische verhalen op die in gezelschap vaak hoog scoren, maar tegelijkertijd draait mijn maag om omdat het eigenlijk best intriest is. Dus voel ik me wat ‘blue’ vandaag.  Gisteren zag ik mijn droomman nog.  Jawel, dé Bij Het Universum Bestelde Droomman.  Hij deed nogal lauw, eerlijk waar.  Terwijl dat ooit ook wel anders is geweest, maar ook op hem heb ik mijn geschifte zelf losgelaten.   Met alle gevolgen vandien..  Toen hij trachtte een praatje te maken met mij, slaagde ik erin het gesprek te brengen op het onderwerp dwergen en dan ook nog schaapachtig om mijn eigen verknipte  gedrag te lachen.  De angst in zijn ogen was zichtbaar, de spanning in de lucht was tastbaar.  Gruwelijke herinnering, voor mij en niet in het minst voor hem! 

‘Lauw’ dus, ik kan het met geen ander woord beschrijven.  En ik blijf verliefd achter.  Wel drie jaar, tot de cyclus weer om is. 

Bij deze heb ik het officieel ook afgevoerd, liefdesbestellingen plaatsen bij het universum.. Simply doesn’t work.  Getest en afgekeurd.  Bye bye goddelijk lekkere vent.

Dan maar even chocolade ♥

04-06-2013 om 12:58 geschreven door max  

Vol goede moed ben ik er aan begonnen.  Voor de derde keer alweer.  Want hoewel ik allerminst een verwoede lezer ben – ik creëer liever zelf mijn eigen schrijfsels- ben ik me best redelijk vlotjes door het boek The Secret aan het worstelen.  Het is vooral de belofte die het boek inhoudt, dat me verleidde: vraag en gij zult krijgen.  Je hoeft je wens enkel duidelijk te uiten, en het universum zou de rest doen.   Nu ben ik reeds een geoefend ‘besteller bij het universum’, maar omdat de grotere van mijn ‘101 Grotere en Kleinere Wensen’ veelal uitblijven, haak ik keer op keer af.  Verder dan het bestellen én verkrijgen van een parkeerplaats, geraak ik meestal niet.  Is het louter new age-gezwets waar naïeve (of lees: ruimdenkende) personen zich aan laten vangen?  Of doe ik simpelweg iets verkeerds..?  Net als iedereen wil ik wel de grote pot van de loterij winnen, maar deze ‘grotere bestelling’  is nog nooit geleverd.  Tegen mijn vrienden - die weten dat ik trouwe klant ben bij deze bestelservice-  zeg ik al wel eens honend dat ik op de wachtlijst sta.  Want meteen als ik mijn bestelling plaats bij de kosmos, hoor ik in mijn achterhoofd een vriendelijke doch geautomatiseerde computerstem antwoorden: “Even geduld aub, er zijn nog 6.894.231 wachtenden voor u”.  In ieder geval, ik wil me in het boek verdiepen zodat ik mezelf een ‘experienced practioneer’ (wat klinkt dat mooi!) kan noemen, en ik bij het uitblijven van mijn bestellingen met een vermeende zekerheid kan zeggen dat het gewoonweg ‘niet werkt’.  Dus ik ga bestellen.  En ik bestel gretig.

Wat er momenteel in mijn leven ontbreekt, is een overweldigende zwoele romantiek.  Dus bestel ik mezelf even de ideale man.  Voor mij betekent dit een razend knappe man, die me met zijn charmes simpelweg van mijn voeten blaast.  En als we dan toch mogen vragen: laat het dan meteen iemand zijn die gevoel voor humor heeft, van dieren houdt (ik kom namelijk alleen in een combi-pakket met mijn hond), enig stijlgevoel heeft, en ach waarom niet, laat er meteen een aantal sexy tattoos prijken op zijn sportieve, bijna goddelijke lijf!  Ik kan haast niet wachten tot hij ‘geleverd’ wordt!  Maar passief wachten zit er niet in.  Twee voorwaarden om te krijgen wat je gevraagd hebt, zijn dat je dient te visualiseren (fluitje van een cent voor een geboren dagdromer als ikzelf) én te geloven, voelen dat je het al ontvangen hebt.  Geen enkel probleem, want ik word spontaan helemaal blij vanbinnen als ik in mijn hoofd beelden de revue laat passeren van onze eerste kus, tot een (lichtjes overdreven) met romantiek gespijsde bruiloft, tot, jawel, samen in het rusthuis…, met een bende jaloerse bejaarde dametjes die vol afgunst mijn knappe doch geringde Adonis aanzien.  Toch nog maar snel even ‘trouw’ aan het lijstje toevoegen van de gewenste eigenschappen..  Klaar!  Hij mag komen nu.  En ik durf te wedden dat hij vast al zijn wit paard aan het  opzadelen is ;-)

20-05-2013 om 00:00 geschreven door max