Die gedachte, dat mensen me zouden kunnen beminnen door geur maakte me gek en ik was gedreven. Dus dacht ik terug aan mijn tijd in parijs aan die roodharige. Haar geur, die geur was het dat had ik nodig, dat was mijn laatste ingrediënt. Dus probeerde ik het eerst op een hond en dan op nog een meisje. Het was gelukt de parfum was hemels en de mensen aanbidden me dus dee ik het nog eens en nog eens. Ik zocht altijd meisjes van rond de vijftien jaar en dee het altijd op de zelfde manier, ik sloeg ze dood met een knuppel tegen het hoofd en liet zo naakt achter. Maar nooit misbruikt! ik was een gedreven geurliefhebber geen psychopaat! na een paar jaar zat ik al aan 24 moorden het volk werd bang elk meisje van rond de 15 jaar moest weg en iedereen was op hun hoede. maar toch was er nog een meisje, waar ik al lang het juiste moment voor afwachte. wanneer ik eindelijk de kans krijg was ik betrapt maar juist optijd had ik mijn parfum klaar en door het bemin van het volk voor de geur konden ze niet geloven dat ik de dader was dus veroordeelden ze een onschuldig persoon. Daarna ging ik naar Parijs waar ik het hele flesje parfum over me heen goot en het volk aan bebidde me maar ze werden gek, gek van drang naar de geur en ze versloden me, ze aten me op. Gedood door mijn eigen levenswerk.