Nu kwam de vrouw die niet Blanca was door de gang naar me toe. Ze liep precies als Blanca en droeg haar lage schoenen met hakken, of schoenen die er erg op leken, waardoor de subtiele vorm van haar wreef te zien was. Ik hoorde haar passen maar ze klonken anders in de stilte, een stilte die geladener was dan Blanca's ergste, pijnlijkste stiltes, stiltes waarin ik, met heel mijn tederheid en overgave, nooit had weten door te dringen. Nu was het een andere stilte, hij voelde dat, en zijn verstand en zijn zintuigen zeiden hem dat de vrouw die bij hem was en die zich kleedde en praatte als Blanca niet Blanca was, hoezeer ze ook probeerde te doen alsof. Blanca heeft me verlaten voor Onesimo zoals ik altijd al had gevreesd dat dat ooit zou gebeuren.Toen besefte ik dat ik sinds Blanca in mijn leven was gekomen mijn vrienden was kwijtgeraakt, want Blanca vond hen meestal vervelend of banaal en ik had niet de moed gehad met hen om te blijven gaan, net zoals ik mijn gewoonten en persoonlijke smaak had opgegeven, en dat alles om te veinzen wie ik niet was, om gelijkwaardig te zijn aan een vrouw die niet van hem kon houden, al had ze het ooit met een zekere overtuiging geprobeerd.
Op een avond ging ik naar een plek waar ik nooit kwam, een pas geopende discobar in een voormalig klooster, Chinatown geheten, met laserstralen, videoschermen en reusachtige, zwarte geluidstorens waaruit oorverdovende ritmes dreunden. Een afdelingschef had mij uitgenodigd voor een vrijgezellenavond, en ik, zo verdwaasd door de muziek, het licht en de menigte dat ik mijn collega's was kwijtgeraakt. Met een lauwe gin-tonic in mijn hand aan de bar probeerde ik te praten tegen een meisje dat ervoor aan mij was voorgesteld maar door het lawaai had ik haar naam niet kunnen verstaan. Toen we later herinneringen ophaalden aan die eerste warrige ontmoeting, bekende Blanca dat zij mijn naam ook niet had verstaan. In haar geval kwam het echter niet alleen door de harde muziek maar ook omdat in die tijd drank, cocaïne en pillen haar geheugen zodanig hadden aangetast dat het soms gebeurde dat ze tijdens een gesprek niet meer op een woord of op iemands naam kon komen.
ElkeIk zal Blanca voor de rest van mijn leven elk uur van de dag met sluwe waakzaamheid, bedacht op elk gevaar, iedere vijand, moeten blijven veroveren, verleiden.Ik vind dit allemaal niet erg want ik wist dat vanaf het moment waarop ik haar leerde kennen, en goed beschouwd heb ik het er tot nu toe helemaal niet zo slecht vanaf gebracht. Een van mijn grootste rivalen en de ex-vriend van Blanca was Naranjo of beter bekend bij zijn artiesten naarm Jimmy N. Hij is nu 1 van de bekendste kunstenaars in heel Spanje en dit allemaal dankzij Blanca, want zij zorgde voor de doorbraak van Naranjo zijn kunstwerken.Na een tijdje was Naranjo heel erg bekend en toen lande hij in een wereld vol met drugs en sleepte Blanca met zich mee. Blanca verliet hem omdat hij haar bedrogen had maar ze heeft wel nog steeds een zwak voor Naranjo. Als Naranjo iets zou vragen aan Blanca om het even wat zou Blanca er alles aan doen om hem te helpen ookal heeft hij haar zo gekwetst.
Blanca kan zo lekker koken vooral de vichyssoise is een van haar lekkerste gerechten.Elke keer als we samen aan tafel zaten om te eten was ik verplicht van te letten op mijn tafelmanieren, want Blanca had onberispelijke tafelmanieren: Ze zat met rechte rug op haar stoel en nam voordat ze opstond altijd eerst het servet van haar schoot. Blanca had een onvoorwaardelijke verering voor elke vorm van kunst of talent, ze had de neiging haar bewondering te verkwisten zoals een rijke dame die haar hele fortuin weg gaf aan profiteurs en bedriegers, zo was Onesimo 1 van die parasieten die gebruikmaakte van haar verering voor elke vorm van kunst of talent, maar Onesimo was niet de enigste parasiet er waren er een hele hoop die van haar profiteerden en haar bedrogen.
Ik ben een bouwkundige tekenaar in een provinciestad, ik ga eigenlijk nooit na het werk een borrel gaan drinken met de andere collega's. Ik leef voor mijn beeldschone vrouw Blanca, voor haar kom ik onmiddelijk na het werk naar huis. Alleen al de geur van het klaargemaakte eten, het geluid van de tafel die gedekt werd en de beginmelodie van het journaal als ik net binnen kom geven mij het gevoel van een warm welkom,maar andere keren hoorde en rook ik eerst niets, en heel even overviel ik met de angst: Blanca had hem niet kunnen waarschuwen toen ze plotseling weg moest omdat haar moeder op sterven lag, Blanca had op straat een ongeluk gehad, Blanca was er vandoor. Elke seconde van de dag dat ik niet met Blanca heb doorgebracht voelen aan als een verkorting op mijn geluk daarom probeer ik zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen.Na zoveel jaren getrouwd te zijn zijn we ng steeds smoorverliefd en gelukkig met elkaar.
