Armoede komt voor in verschillende vormen. Je hebt de normale armoede. Werkzoekenden en zelfs werkenden die met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Deze armoede is meestal niet zichtbaar, en dat maakt die armoede maatschappelijk aanvaardbaar. Deze armoede is geen doorn in het oog van politiekers, en dat maakt ze niet prioritair.
Wel prioritair op te lossen is de extreme armoede. Extreme armoede komt onder andere voor bij asielzoekers, mensen zonder papieren, nieuwkomers Mensen die in de volksmond wel eens illegalen genoemd worden. Hier gaat het om armoede die naar hier komt, wat de politiek de indruk geeft dat ze ze terug kunnen wegjagen. Dit heeft gezorgd voor een nieuwe tactiek. Een tactiek die Wilders heeft kunnen doordrukken in het regeerakkoord van onze noorderburen: Leg de schuld bij die mensen zelf! Illegaliteit wordt strafbaar.
De echte waarheid is: als armoede verstopt wordt door ze weg te steken achter grenzen, blijven alle problemen bestaan. Het is de taak van de politiek om werk te maken van armoedebestrijding, van de normale vorm tot aan de extreme vorm, en van alle vormen die ertussen zitten. Iedereen is gelijk.
