Woensdag arriveerden we rond half vijf in hotel Marina waar de jongens en de meisjes vrijwel onmiddellijk in het zwembad doken. Het avondeten bestond uit, je kan het nooit raden, pasta, gevolgd door gebakken aardappelen en . kalfsvlees maar deze keer gepaneerd. Het dessert was, tot grote vreugde van dhr Beyers chocoladepudding.
In de lounge speelden Tinneke en Sandra piano. Enkelen keken naar de championsleague. De gang van het hotel diende als défiléruimte.
Vandaag stonden we om 7.15u op. Er stond ons weer een drukke dag te wachten. Didier, de chauffeur, bracht ons naar Punto Sabbioni waar we de boot namen tot aan het San Marcoplein. Omdat het witte donderdag was konden we de San Marco slechts vluchtig bekijken. Mijnheer Beyers en mijnheer De Roeck namen beiden een groep onder hun hoede. Met kennis van zaken leidden beiden de groepen door een wirwar van straatjes. Fototoestellen flitsten voordurend, kortom Venetië werd in een mum van tijd voor het nageslacht vereeuwigd. Naast talrijke kunstwerken, gondels en gondeliers wekten ook de prachtige winkels de bewondering van onze leerlingen op. Mijnheer Sterckx mag fier zijn want 6TW stopte bij ieder winkeltje dat iets of wat met dieren te maken had.
De groepen verenigden zich ter hoogte van de Rialtoburg. Zoals de vorige dagen gingen onze leerlingen op zoek naar een natje en een droogje waaraan in Venetië zeker geen tekort is.
Nadat de innerlijke mens voldaan was keerden we terug naar het San Marcoplein. Mevrouw Walravens vertelde ons over het dogenpaleis, de Campanille, de Torre dell Orologio en de brug der zuchten. Mijnheer De Roeck leidde ons uitgebreid rond in de wereld van het Venetiaans carnaval. Dit item had hij grondig voorbereid. Mijnheer Beyers had dan de bijzonder moeilijke taak om de geheimen van San Marco aan de leerlingen te onthullen. Hij slaagde evenwel met verve. Daarna werd een meute Mater Salvatorisjongeren losgelaten. De economie in Venetië kende plots een enorme groei.
Om 16.30u was het uit met de pret. Bepakt en bezakt trokken we naar de boot. De weergoden waren ons op het vasteeiland gunstig gezind geweest maar op het water werden we verrast door een dikke mist. De laatste foto die we nog hoopten te nemen van Venetië ging met deze dus ook de mist in.
Na ons laatste avondmaal in hotel Marina trokken de heren Beyers en De Roeck met 14 leerlingen richting disco. Anderen verkozen een heuse beachparty!!! Mijnheer Vercammen zag dat het goed was.
Hoe deze avond en de rest van de vakantie verloopt hoort u een volgende keer!
Sommige van onze leerlingen hebben gisteren het duikje in de zee toch nog genomen. Anderen genoten van een frisse douche in het nieuwe hotelkamer of van wat voetballen op het strand. Terwijl Lido di Classe nog in winterslaap vertoefde legden onze zonnetjes van leerlingen contacten met de bevriende school uit Merksem. En meteen was het zomergevoel daar. Samen trampolinespringen by night bleek ook een nieuwe discipline. Dat mocht wel na een busreis van 2 x 250 km.
Hotel Adler mit swimmbad doch nicht geöffnet werd fel gesmaakt! Naast het comfort in ruimere slaapkamers werd ook het avondmaal fel geapprecieerd. Het ontbijt (pas om 08.00u!!!) was zeer uitgebreid.
Over de cakejes, koekjes en de croissants hebben we elk ons eigen verhaal. Koffie is in Italië geen drank, het is een verfijnde kunstvorm.
Vandaag worden we ondergedompeld in het imperiale verleden van Ravenna. Op slechts 5km van ons hotel ligt San Appolinera in Classe: een vroegchristelijke en byzantijnse kerk met schitterende mozaïeken. Daarna trokken we stadinwaarts voor een vrij middagmaal en een vrijblijvend bezoek aan de San Vitale. De Byzantijnse mozaïekkunst reflecteertzich in onze reis: elkeen is een steentje met eigen vormen en kleuren maar te samen vormen we een prachtig kunstwerk dat zijn gelijke niet kent.
We zijn op 200 km van ons volgend hotel verwijderd en hopen hier aan het einde van de middag te arriveren. Dat geeft ook weer de mogelijkheid om bij de late namiddagzon verkoeling te zoeken aan zee en strand. De bikinis bevinden zich pakkensklaar in de handbagage om bij het geringste zeezicht bovengetoverd te worden. Welke mozaïektaferelen dit zal opleveren, dat vertellen we u straks wel. De reisleiding houdt alvast (niet de zwemshort) maar wel de cameras in de aanslag. U merkt het, Italië blijft genieten
Echte Italiëliefhebbers houden nog meer van Umbrië dan van Toscane. Het cuoro verde het groene hart van Italië, gleed aan ons voorbij onder een dikke nevellaag tot ter hoogte van Perugia de zon opnieuw ontwaakte. Enkele uren voordien werd onze autocar vakkundig geladen en na een laatste ontbijt in ons intussen vertrouwde hotel in Montecatini vertrokken we zuidwaarts. Montecatini verlaten lukte echter niet zonder een geanimeerd 400 meter achteruitrijden in nauwe straatjes.
Daar lag dan Assissi. 400 meter hoog in de Umbrische heuvels. Wat eenfricatieve aanblik onder een zerpblauwe hemel.(van welke Vlaamse auteur leenden we enkele dure woorden?). De strategische ligging van een roltrap vlakbij de busparking was een gunstig voorteken. Een zalig zonnetje vergezelde ons voorbij de Santa Chiara kerk naar de piazza municipale. Beheerst gejuich steeg op toen een ruime lunchpauze werd aangekondigd. De leerlingen van Mater Salvatoris waren blijkbaar niet de enige pelgrims. Ook St-Lutgardis Merksem trad in de voetsporen van Franciscus. Een ontmoeting die aanleiding gaf tot enkele leuke babbels.
Van de weeromstuit (vooruit vooruit loop achteruit) ging het naar de drievoudige kerk van Franciscus.SILENZIO!!! Deze kerk is een oord van rust en bezinning wat de intieme beleving van het interieur slechts kon bevorderen. Ons gezelschap was vooral onder de indruk van de prachtige ligging van deze kerk in het mooie Umbrische landschap: een ware symbiose van natuur en cultuur. Terwijl een harde kern de boven- en onderkerk en ook de crypte verkenden, kwamen op het voorplein de eerste gesprekjes los over onze reis: de leerlingen waren unaniem: Italië is prachtig! Graag groentjes bij het avondmaal en liefst wat later ontbijten waren de enige kritische notendie we konden opvangen; voor de rest niets dan lof over de sfeer en het programma! De reisleiding werd hierdoor dermate gunstig gestemd dat ze overging tot een collectieve tractatie: GELATI!!! En zo lieten we ook dit prachtige stadje weer achter ons. In de bus werden wilde plannen gesmeed over onze volgende bestemming, het kustplaatsje Lido Di Classe. Zou een duikje in de zee er vanavond nog inzitten?
Vandaag mochten we een uurtje langer slapen en dat deed ons deugd. (Het was wel niet aan iedereen te zien!!)
Betere bochtenwerk van onze chauffeur Didier leidde ons doorheen de Chiantistreek naar het Manhattan van Toscane, San Gigmignano. Sms-berichten van verontruste familieleden werden geruststellend beantwoord: neen, we hadden niets gemerkt van de bevende Italiaanse aarde!!! (Ook later op de dag zou er in onze omgeving nog een schok zijn waargenomen, ook hiervan merkten we niets.)
Onze jonge reizigers toonden opvallend veel interesse voor de hen zeer vertrouwde bloeiende koolzaadvelden (dank u mevrouw Plaisier).
San Gigmignano ontving ons onder haar stralende zon. In kleine groepjes werd dit middeleeuwse pareltje al kuierend, terrassend, shoppend, verkend. Al te snel moesten we hier afscheid nemen.
Geen tijd voor heimwee echter want het adembenemend mooie Toscaanse landschap veroverde al snel 38 Kapelse harten. Een nieuw stadje, een nieuwe gids. Ook in Volterra had de tijd stilgestaan. Mijnheer De Roeck oogstte veel bijval met zijn vuurdoop als Italiëgids. Tijdens een kort bezoek (we lijken wel Japanse toeristen) maakten we opnieuw kennis met de Italiaanse keuken. Van Volterra ging het in helemaal niet rechte lijn naar de perfecte Middeleeuwse stad Sienna. Eerst dus het betere klimwerk. Vanaf de busparking werd een kilometer lange klim ingezet naar de Duomo Van Sienna gelegen op één van de drie heuvels. De verrassing van de dag: de dames Barroo en Walravens kaapten de bolletjestrui weg voor de ogen van een uitgeput peleton. Als enigen merkten ze de gloednieuwe roltrap op. Bewondering was er volop voor het prachtig interieur en de mooie voorgevel van de Duomo, maar niet minder voor de weidse en charmante CAMPO. Ter afsluiting van ons bezoek werd menig ijsje verorberd.
Tijdens het avondmaal bekroonde de jury de leukste foto van de eerste reisdag. Proficiat Valérie!
Vandaag zijn we vroeg opgestaan. Om 8 uur moesten we de trein nemen naar Firenze. Een uurtje later kwamen we er aan. We bezochten er de Dom. Deze wan echter niet toegankelijk omwille van Palmzondag. Dan naar het museum om David van Michelangelo in volle glorie te bewonderen. Vrij knap volgens de meisjes maar volgens mijnheer De Roeck kan hij niet koken of afwassen! Er volgde een vrije middagpauze en na de middag vertrokken we naar het museum Uffizi! Nadien gingen sommigen onder ons nog eens goededag zeggen aan Michelangelo en Galileo Gallilei. Er werden ook nog wat boodschappen gedaan op de ledermarkt. Nuttige info voor het thuisfront. De weergoden zijn ons goed gezind. Het is aangenaam vertoeven hier in Firenze! Info doorsturen blijkt moeilijk want we zijn afhankelijk van een internetcafe.
Uitspraak van de dag: Lkr: ik hou niet van onnozele macho's! Mijnheer De Roeck: ik ben niet onnozel!
Voor we naar Pisa trekken dienen we Didier onze derde chauffeur op te pikken. Didier moest er blijkbaar nog even inkomen zodat we eerst nog wat aan sight-seeing gedaan hebben. We hebben dus wat meer van Pisa gezien dan oorspronkelijk gepland. De toren stond nog altijd scheef. Vol verwachting (voor hem althans) vertelde hij over de geschiedenis van deze stad. Het bezoek werd afgesloten met een heerlijke pizza en een verrukkelijk dessert. Ook de bekoring van de Italiaanse drank ontging onze directeur niet.
In Lucca mocht mevrouw Walraevens haar debuut maken bijgestaan door mijnheer Vercammen. Lucca is een zeer oud maar attractief stadje. In het oude amfitheater deden leerlingen en leerkrachten zich tegoed aan een ijsjes of een Italiaanse koffie of een
Na een korte rit kwamen we aan in Montecattinni waar we drie nachten zullen overnachten.
De douche deed ons veel deugd. De avondmaaltijd werd ingezet met een groot bord pasta.
Morgen (zondag!!!) loopt de wekker om half zeven dus raden we de leerlingen aan om vlug te gaan slapen, maar of ze dit zullen doen .is een andere vraag.
Hoopvol was iedereen stipt aanwezig om 16.00u Om 16.15 arriveerde uiteindelijk de roze bus en waren we weg! Het heeft nog tot 18.00 u geduurd eer we door de Craeybeeckstunnel gesukkeld waren! Ook in Brussel bleek het zeer druk!
Groot was de verrassing van de chauffeur toen wij in Strassburg de snelweg moesten verlaten! Den Barac Obama had immers heel de autostrade voor zichzelf nodig! Om 2.30u passee;rden we voorbij de Zwitserse grens. De indruk van de Alpen had een slaapverwekkend effect.
Eens over de Alpen over de Parmasaanse vlakte gingen de oogjes weer open. Omdat we slechts 1 tussenstop van een kwartiertje gemaakt hebben zit er ondertussen bij sommige deelnemers enige druk op de ketel!! Idereen draagt dapper zijn lot en we zetten dapper verder! Hopelijk hebben ze in Pisa naast scheve toren ook een ruim aanbod aan toiletten! Maar dat hoort u nog wel!
